กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 134
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 134
จนกระทั่งแคลร์กลับบ้านจากที่ทำงาน เจคอบก็ยังคงดูบึ้งตึง และไม่มีชีวิตชีวา
ชาร์ลีรู้ว่าเขากำลังบูดบึ้งเพราะเรื่องการ์ดเชิญของการประมูล
ในขณะนี้จัสมินโทรมา และพูดว่า “สวัสดีค่ะ คุณเวดขอโทษนะคะ พอดีฉันอยู่ที่แลงคาสเตอร์เพื่อทำธุระบางอย่างในช่วงบ่ายวันนี้ และตอนนี้ฉันอยู่ที่ชั้นล่างของบ้านคุณได้โปรดมารับการ์ดเชิญจากฉันหน่อยได้ไหมคะ?”
ชาร์ลีตอบทันทีว่า “โอเคครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”
เขารีบปิดประตู และลงไปชั้นล่าง
จัสมินอยู่ในโรลส์รอยซ์ของเธอรอชาร์ลี เมื่อเธอเห็นเขา เธอก็รีบลงจากรถ และยื่นการ์ดเชิญสองใบให้เขา
ชาร์ลีขอบคุณอย่างสุภาพ และกลับเข้าบ้าน
เมื่อกลับถึงบ้านจาคอบยังคงบึ้งตึง และโกรธอยู่
แคลร์พยายามเกลี้ยกล่อมเขา “คุณพ่อคะ ได้โปรดใจเย็น ๆ คุณยายมอบการ์ดเชิญให้แฮโรลด์เพื่อให้เขาได้รู้จักกับผู้คนไม่กี่คนในวงการธุรกิจ และสังคมระดับสูง และยังสร้างเครือข่ายทางสังคมของเขาเองด้วย”
เจคอบถอนหายใจ “หึ คุณยายของลูกมักจะมีทัศนคติที่ดีต่อแฮโรลด์และพ่อของเขาตั้งแต่ยังเด็ก เธอมักจะดูถูกพ่อ มันเป็นแบบนั้นมาตลอดตั้งแต่นั้นมา! อ๊าก! พ่อโกรธมาก!”
แคลร์พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ เธอรู้ด้วยว่ายายของเธอชอบลูกพี่ลูกน้อง และลุงมากกว่าครอบครัวของเธอ
ตอนแรกคุณยายของเธอมีทัศนคติที่ดีต่อลุงของเธอ เพราะยายคิดว่าพ่อของเธอไม่มีความสามารถ และขี้ใจอ่อน
จากนั้นเมื่อโตเป็นสาว คุณยายรู้สึกว่าเธอไม่มีสิทธิ์รับมรดกในธุรกิจของครอบครัวดังนั้นเธอจึงตามใจแฮโรลด์มากกว่า
โดยพื้นฐานแล้วสถานะครอบครัวของเธอตกต่ำลงหลังจากที่เธอแต่งงานกับชาร์ลี
ในขณะนี้ชาร์ลีเดินไปข้างหน้า และส่งการ์ดเชิญสีทองสองใบให้กับเจคอบ และพูดว่า “คุณพ่อครับ ผมมีการ์ดเชิญที่คุณพ่อฝันถึงอยู่”
“อะไรนะ!!”
ราวกับว่ามีการติดตั้งสปริงไว้ที่บั้นท้ายของเขา เจคอบก็กระโดดขึ้นจากโซฟาด้วยความประหลาดใจ!
เขาคว้าการ์ดเชิญออกจากมือของชาร์ลี เขารีบเปิดดู และชำเลืองดู ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขารู้สึกตื่นเต้นมากจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
แคลร์ที่เห็นพวกเขาก็รู้สึกประหลาดใจอย่างที่สุดเช่นกัน เธอเปิดดูการ์ดเชิญจากพ่อของเธอ และรู้ว่านั่นคือการ์ดเชิญของแท้จาก เทรชัวร์ พาวิลเลียน
“ว้าว น่าทึ่งมาก! ชาร์ลีนายเป็นลูกเขยที่ดีของฉันจริง ๆ !” ใบหน้าของเจคอบแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เขาตบไหล่ของชาร์ลี และพูดว่า “ลูกสาวของฉันโชคดีมากที่ได้เป็นภรรยาของนาย”
“หึ มันเป็นแค่การ์ดเชิญ จะมีอะไรที่พิเศษกว่านั้น?” เอเลนพูดประชดประชัน
เจคอบจ้องมองเอเลนด้วยความรำคาญกำการ์ดเชิญแน่น “คุณจะไปรู้อะไร นี่คือการ์ดเชิญจาก เทรชัวร์ พาวิลเลียน!”
จากนั้นเขาก็หันไปหาชาร์ลี และพูดพร้อมกับแสยะยิ้มว่า “มานั่งลงกินข้าวกันเถอะ!”
เขาโบกมือให้แคลร์แล้วพูดว่า “ไปเอาวิสกี้ชั้นดีมาขวดหนึ่งจากตู้ ฉันอยากดื่มสองสามแก้วกับลูกเขยที่ดีของฉันคืนนี้”
เอเลนจ้องชาร์ลีเมื่อเห็นสามีมีความสุข และทานอาหารเย็นต่อไปอย่างเงียบ ๆ
แคลร์มีความสุขมากสำหรับพ่อของเธอ แต่เธอก็ไม่เชื่อเล็กน้อย เมื่อเธอกลับมาพร้อมกับวิสกี้เธอกระแทกศอกของชาร์ลีขณะที่เธอนั่งลง และถามว่า “นี่คุณไปได้การ์ดเชิญมาจากไหนเนี่ย?”
เธอได้ยินเกี่ยวกับพ่อของเธอที่ดูหงุดหงิดเมื่อเธออยู่ที่สำนักงานก่อนหน้านี้ในวันนี้ และอยากได้การ์ดมาให้เขา มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าการ์ดเชิญจาก เทรชัวร์ พาวิลเลียน นั้นมีจำกัดได้ไม่ทุกครอบครัวเท่านั้น!
ชาร์ลีทำได้อย่างไร?
ชาร์ลียิ้มอย่างอบอุ่น และพูดว่า “พอดีว่าผมถามเพื่อน และเขาได้การ์ดมาสองใบ แต่เขาไม่อยากไปเขาจึงให้ผมมาไงครับ”
“จริงเหรอเนี่ย?” แคลร์ขมวดคิ้วยังไม่เชื่อ “ทำไมฉันไม่เคยได้ยินคุณพูดว่าคุณมีเพื่อนที่มีพื้นฐานครอบครัวที่ดีขนาดนี้? เขาชื่ออะไรคะ?”
ชาร์ลีพูดแผ่วเบาว่า “นามสกุลของเขาคือควินตัน ผมเคยช่วยเขาครั้งหนึ่งที่แอนทีค สตรีท เมื่อวันก่อน พ่อก็รู้จักเขา…”
เจคอบพยักหน้า “โอ้ ใช่เขาพูดถูก คุณท่านของควินตันยังให้สร้อยข้อมือหยกมูลค่าห้าหรือหกล้านกับชาร์ลีอีกด้วยนะ!”