การหวนคืนสู่ยุค 70 ของเศรษฐีนีผู้มั่งคั่งร่ำรวย - บทที่ 603 ค่าจ้างครั้งแรกของถังเซวี่ย (1)

บทที่ 603 ค่าจ้างครั้งแรกของถังเซวี่ย (1)

หลังจากโจวต้าจู่กลับมาจากก่างเฉิง เขารู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก

“หัวหน้าครับ คุณรอบคอบมากจริง ๆ โชคดีที่พวกเราไปกันหลายคน ไม่อย่างนั้นคุณนายถัง น้องสาว และลูกของหล่อนคงจะตกอยู่ในอันตราย ผมไม่คิดเลยว่าพวกเราจะเจอโจรปล้นฆ่าระหว่างทาง เมืองก่างเฉิงนี่อันตรายจริง ๆ”

สวี่อวิ๋นถงที่ยืนอยู่ด้านข้างพยักหน้ารับ “ครับ อันตรายมาก ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าภารกิจนี้จะง่าย แต่มันกลับเกิดเรื่องจนได้ แถมมีพี่น้องของเราหลายคนได้รับบาดเจ็บ”

สวี่อวิ๋นถงเป็นหนึ่งในผู้ติดตามของฉีเสียน และเหตุผลที่ถังซวงประทับใจในตัวเขาเพราะเขาดูอ่อนโยนมากที่สุดในหมู่ชายร่างกำยำ แต่ทันทีที่เขาเปิดปาก ความอ่อนโยนของเขาก็ถูกทำลายพังพินาศทันที

ถังซวงประหลาดใจหลังได้ยินสิ่งที่โจวต้าจู่กับสวี่อวิ๋นถงพูด

“ปล้นระหว่างทางงั้นหรือ?”

“ใช่ครับ อีกฝ่ายมีคนเยอะมาก และเป้าหมายของพวกมันคือเด็กทารก” ในตอนท้าย โจวต้าจู่อดไม่ได้ที่จะส่ายศีรษะ “น่าสงสารจริง ๆ เด็กน้อยเพิ่งจะเกิดแต่กลับต้องมาพบเจอความโชคร้ายแบบนี้”

พานลี่ฮวาที่อยู่ข้าง ๆ เงียบไปครู่หนึ่ง เดิมทีเธอเพียงต้องการให้คุณนายถังและคนอื่น ๆ เดินทางโดยปลอดภัยและมีคนคอยช่วยเหลือสักหน่อย จึงแนะนำผู้คุ้มกันให้ แต่ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะถูกไล่ล่าเช่นนี้ หลังจากหวั่นใจอยู่สักพัก เธอก็เอ่ยปากถามขึ้นว่า “แล้วคุณนายถังกับเด็กปลอดภัยไหม?”

“คุณพานไม่ต้องห่วงครับ ทุกคนสบายดีและไปถึงเมืองก่างเฉิงโดยสวัสดิภาพ คราวแรกพวกเธอต้องการกลับไปที่บ้านของคุณนายถัง แต่พวกเธอตัดสินใจไปยังตระกูลถังโดยตรง”

หลังได้ยินอย่างนั้น พานลี่ฮวาก็พยักหน้ารับ “ใช่ ดีแล้วแหละ ถ้าอยู่ในตระกูลถังจะปลอดภัยกว่า อีกอย่างคุณนายถังไม่ได้บอกกับผู้เฒ่าถังด้วยว่าเด็กน้อยมาคลอดที่เมืองเผิง ถ้าผู้เฒ่าถังได้ทราบเรื่องก่อนหน้านี้ พวกเขาคงส่งคนมาคอยดูแลแล้วละ แต่ก็ดีแล้วที่ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

ในตอนท้ายของประโยค พานลี่ฮวาหันมองถังซวงก่อนจะพูดว่า “ซวงเอ๋อร์ของพวกเราเก่งกาจจริง ๆ ทั้งฉลาดและรอบคอบมาก”

“คุณป้าคะ หนูไม่ได้ฉลาดอะไรหรอกค่ะ หนูแค่อยากให้ต้าจู่และคนอื่น ๆ ไปเที่ยวเมืองก่างเฉิงเฉย ๆ”

โจวต้าจู่กล่าวอย่างอดไม่ได้ “หัวหน้า พวกเราได้เห็นแล้วครับ เมืองก่างเฉิงเจริญจริง ๆ แต่ยังไงรังเงินรังทองเหล่านั้นไม่ดีเท่าบ้านของเรา ผมคิดว่าบ้านของเรายอดเยี่ยมกว่ามาก ฮ่าฮ่า…”

สวี่อวิ๋นถงเห็นด้วย แม้เมืองก่างเฉิงจะดูดี แต่ว่ารากฐานของพวกเขาอยู่ที่นี่

โจวต้าจู่หยิบถุงกระดาษออกมาแล้วพูดว่า “หัวหน้าครับ คุณนายถังมอบมันให้เราเพื่อแทนคำขอบคุณในคราวนี้ครับ”

ถังซวงรับมาดูและเห็นว่าภายในเต็มไปด้วยเงินมากมาย เธอจึงไม่รับไว้แต่หันมองโจวต้าจู่แล้วพูดขึ้นว่า “แบ่งให้พี่น้องทุกคนที่ไปเมืองก่างเฉิงในคราวนี้เถอะ ส่วนคนเจ็บก็ให้มากหน่อย”

“หัว… หัวหน้า นี่มันมากเกินไปนะครับ”

โจวต้าจู่ไม่กล้าที่จะรับไว้ แม้จะยังไม่ได้นับ แต่มองด้วยตาแล้วก็ประมาณได้ว่าหลายพันหยวน แต่หัวหน้ากลับไม่สนใจเงินจำนวนนี้และให้พวกเขามาแบ่งกัน นี่มัน… มากเกินไป

ถังซวงโบกมือ “ไม่มากหรอก ยังไงคนที่ไปทำภารกิจในคราวนี�