ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2307 ผสานพลังกัน
แม้ว่าจะอิจฉาแล้วทำไมล่ะ? ถึงจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์เช่นนี้ได้ แต่ความปรารถนาของเขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงอยู่ดี
เขาต้องการที่จะปกป้องเฉียน แต่หากเขาไม่สามารถปกป้องอยู่ข้างกายเฉียนได้ เขาแค่อยากที่จะให้เฉียนมีความสุข และร่าเริง ก็เพียงพอแล้ว
หลังจากที่จื่อโยวกวาดล้างคนเหล่านั้นเรียบร้อยแล้ว คนของเผ่าคำสาปก็ได้ถูกทำลายไปจนสิ้นซาก ส่วนเฟิงฉางหยูนั้นมีใบไม้แห่งชีวิตอยู่ด้วย
ถึงแม้ว่าเขาจะร่วมมือกับคนของเผ่าคำสาปและต้นไม้ปีศาจแห่งความตายในการจัดการไม้เทพแห่งชีวิต แต่เพราะในมือของเขามีใบไม้แห่งชีวิตอยู่ จึงทำให้เขาสามารถหนีออกมาต่อหน้าต่อ อตาของพวกเขาได้อย่างราบรื่น
จื่อโยวกล่าวด้วยความโมโหว่า “บัดซบเอ้ย! คิดไม่ถึงเลยว่าจะปล่อยให้เจ้าหมอนั่นหนีไปได้”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “หากจับเขาได้ ข้าก็ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการเขาอย่างไรอยู่ดี! จะให้ฆ่าหรือจะปล่อยทิ้งเอาไว้ก็ไม่รู้? เพราะข้าไม่แน่ใจว่าเขาทำมันด้วยตนเองหรือถูกคนอื่น ควบคุมกันแน่ อีกอย่างคนผู้นั้นก็เคยเป็นเงาของท่านแม่มาก่อนด้วย”
เขาเป็นเงาที่คอยติดตาม เป็นคนที่คอยหลบซ่อนเพื่อปกป้องท่านแม่มาโดยตลอด ฉะนั้นก็น่าจะเป็นคนที่เคยเห็นนางสำคัญมากที่สุดเช่นกัน!
หากไม่ได้ทำด้วยความสมัครใจ ก็ค่อยให้พวกเขาคิดหาทางแก้ไขตอนที่หาท่านพ่อเจอแล้วก็แล้วกัน
แต่หากทำด้วยความสมัครใจ เช่นนั้นครั้งต่อไปก็คงไม่อาจปล่อยเฟิงฉางหยูไปได้อีกแล้ว
ตูมมมม!
การต่อสู้ของต้นไม้ปีศาจแห่งความตายกับไม้เทพแห่งชีวิตเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ
เหล่าผู้อาวุโสทุกท่านต่างเป็นกังวลมาก มู่เฉียนซีจึงกล่าวว่า “ผู้อาวุโสทุกท่าน ที่นี่อันตรายมาก อีกอย่างอาการบาดเจ็บของพวกท่านก็ยังไม่หายดี ข้าว่าท่านรีบใช้ใบไม้แห่งชีวิ ตออกไปก่อนเถิด คนของเผ่าคำสาปได้ถูกจัดการไปหมดแล้ว ขอบคุณท่านผู้อาวุโสทุกท่านที่คอยตรึงพวกเขาเอาไว้”
“ข้าละอายใจมากจริง ๆ! ที่คนแก่อย่างพวกข้านั้นไร้ประโยชน์เช่นนี้ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ยังทำไม่ได้…นอกจากนี้ท่านไม้เทพแห่งชีวิตเขา…”
พวกเขาไม่รู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะจบลงเช่นไร? แต่ทว่าพวกเขาไม่สามารถยื่นมือเข้าไปในการต่อสู้นี้ได้อีกแล้ว
“มู่เฉินซี เจ้าไม่ไปอย่างนั้นหรือ?” พวกเขากล่าวถาม
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ข้ายังไปตอนนี้ไม่ได้ ข้ามอบยาลูกกลอนเหล่านี้ไว้ให้ผู้อาวุโสทุกท่านรักษาอาการบาดเจ็บ แม้ว่าพวกท่านจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่หากดูแลอาการบาดเจ็บเป็นอย่าง ดี ก็จะกลับมาแข็งแกร่งได้ภายในครึ่งเดือนแน่นอน”
“สาวน้อย เจ้ามีน้ำใจมากจริง ๆ” พวกเขากล่าวด้วยรอยยิ้ม
สุดท้ายพวกเขาก็เลือกที่จะจากไป แต่ก่อนจะไปพวกเขาก็กล่าวขึ้นมาว่า “ข้ารู้ว่าท่านคือผู้ที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง โปรดคุ้มครองแม่สาวน้อยให้ดี นางเป็นเด็กนิสัยดีมากจริง ๆ!”
เนื่องจากพวกเขาไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของชายที่แข็งแกร่งผู้นี้ พวกเขาจึงได้ตักเตือนราวผู้อาวุโสธรรมดาทั่วไปเท่านั้น
ท่าทางของจิ่วเยี่ยนั้นนิ่งสงบ และดูเหมือนว่าจะไม่ได้โกรธกับท่าทางที่ไร้มารยาทของพวกเขาแต่อย่างใด ซึ่งในที่สุดพวกเขาก็เลือกที่จะจากไป
ตูมมม!
ไม้เทพแห่งชีวิตถูกต้นไม้ปีศาจแห่งความตายพุ่งเข้าโจมตีจนลอยกระเด็นออกไป!
แกร่ก! แกร่ก!
ตามบนลำต้นของมันถูกต้นไม้ปีศาจแห่งความตายผ่าจนกลายเป็นรอยแตกจำนวนนับไม่ถ้วน ซึ่งการบาดเจ็บเช่นนี้ถือว่าสาหัสเลยทีเดียว
ขณะนี้สีหน้าของชิงอิ่งเคร่งขรึมขึ้นมาทันที มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ชิงอิ่ง เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ?”
แกร่ก! แกร่ก!
การต่อสู้ของทั้งสองรุนแรงจนถึงขีดสุด และพลังแห่งความตายก็แพร่กระจายมากยิ่งขึ้นไปอีก ซึ่งนั่นก็เพราะการปรากฏตัวของมันทำให้ผู้คนจำนวนมากของแดนซวนเทียนและดินแดนใกล้เคียง ปนเปื้อนไปด้วยพลังแห่งความตาย!
เนื่องจากพลังแห่งความตายนี้แผ่ขยายออกไปอย่างทวีคูณ จึงทำให้พลังของมันไร้ขีดจำกัดมากขึ้นไปอีก
หลังจากที่พลังแห่งความตายแพร่กระจายออกไป จากการปรากฏตัวของต้นไม้ปีศาจแห่งความตายเพียงชั่วขณะหนึ่ง ก็ทำให้มันสามารถเพลิดเพลินกับการตอบรับของผลงานที่สร้างให้พลังแห่งความตา ายแข็งแกร่งมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง
แต่ทว่า ไม้เทพแห่งชีวิตไม่สามารถทำเช่นนี้ได้!
มันต้องการที่จะแข็งแกร่งมากขึ้นกว่านี้ ถึงจะสามารถมอบพลังแห่งชีวิตให้กับผู้คนได้
หากเป็นเช่นนี้แล้วละก็ มันจะต้องกลายเป็นเหมือนกับต้นไม้ปีศาจแห่งความตายอย่างสมบูรณ์แน่นอน
แม้ว่าปากของมันจะบอกว่ารังเกียจมนุษย์ทุกคน แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้จริง ๆ มันกลับไม่สามารถทำเรื่องเช่นนี้ออกมาได้! และนี่ก็คือนิสัยเดิมของมัน!
พลังแห่งความตายบนโลกมีความแข็งกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งก็ทำให้รู้สึกราวกับว่าจุดจบกำลังจะมาถึงแล้วก็มิปาน และผู้คนต่างก็มีลางสังหรณ์เช่นนี้ทั้งนั้น
ในสถานการณ์แบบนี้ ทำให้รู้สึกเหมือนว่าต้นไม้ปีศาจแห่งความตายจะต้องได้รับชัยชนะอย่างแน่นอน
“พ่อบุญธรรม!”
ใบไม้แห่งชีวิตที่ซวนอู่เก็บรวบรวมมาได้ถูกใช้ไปจนหมดแล้ว ถึงตอนแรกจะใช้ใบไม้แห่งชีวิตที่จูเชว่ได้รับมา แต่มันก็ฝืนไว้ได้ไม่นานเท่าไรนักอยู่ดี
และหากต้นไม้ปีศาจแห่งความตายได้รับชัยชนะจริง ๆ แล้วละก็ ถึงจะมอบใบไม้แห่งชีวิตให้พวกเขาอีกหลายสิบเท่าก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี
ไม่ได้มีเพียงพ่อบุญธรรมเท่านั้นที่จะไม่มีทางรอด พวกเขาเอง และคนทั่วทั้งแดนซวนเทียนต่างก็ต้องจมลงสู่ความตายเช่นกัน!
ชิงอิ่งกล่าวกับมู่เฉียนซีว่า “เฉียน ข้าอยากจะไปช่วยเขา”
“เจ้า…ชิงอิ่ง เจ้าระวังตัวด้วยนะ” มู่เฉียนซีรู้ดีว่าชิงอิ่งก็เป็นไม้เทพแห่งชีวิตเช่นกัน
และตอนนี้พลังของไม้เทพแห่งชีวิตไม่สมบูรณ์ ฉะนั้นชิงอิ่งจึงจำเป็นที่จะต้องไปช่วยกอบกู้สถานการณ์
หากชิงอิ่งไม่ไป และคอยอยู่เคียงข้างนางโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ก็คงได้แต่รอความตายอย่างแน่นอน!
มู่เฉียนซีไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไปขวางทางของเขาได้ และนางก็ทำได้เพียงแค่ปล่อยให้เขาเข้าไปในการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวนั้นเท่านั้น!
“หากเจ้าหมอนั่นเข้าไปช่วย ข้าเองก็จะไปด้วยเช่นกัน!” จื่อโยวกล่าว
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้เยี่ยลงมือได้ ฉะนั้นพวกเขาสองสามคนนี้จะเสี่ยงชีวิตเข้าไปทำลายต้นไม้ปีศาจแห่งความตายนั้นเอง
ท้ายที่สุดแล้วจื่อโยวก็ประเมินต้นไม้ปีศาจแห่งความตายผู้เทพอสูรยักษ์โบราณนี้ต่ำเกินไป อย่าว่าแต่จะลงมือกับมันเลย เพียงแค่เข้าใกล้มันก็ถูกพลังแห่งความตายอันน่าสะพรึงกล ลัวโจมตีจนบาดเจ็บสาหัสแล้ว
ปัง ปัง ปัง!
ทันใดนั้นพวกของจื่อโยวและซิงเฉินก็ร่วงหล่นลงมาจากกลางอากาศ
ถึงพวกเขาจะถูกกระแทกออกมา แต่ชิงอิ่งกลับเข้าไปในการต่อสู้ได้อย่างไม่มีอุปสรรคอะไรเลยแม้แต่น้อย และเขาก็ไปยืนหยัดอยู่ข้างกายของไม้เทพแห่งชีวิตได้แล้ว
“เจ้ายังมาที่นี่อีกหรือ เหตุใดถึงไม่พานางหนีไปล่ะ!” ไม้เทพแห่งชีวิตกล่าว
“ถ้าหนีไปตอนนี้ ไม่สู้ต่อสู้อย่างเต็มที่ไม่ดีกว่าหรือ! ถึงจะหนีไปมันก็ไม่มีทางปล่อยเฉียนไปอยู่ดี ฉะนั้นมันจำเป็นที่จะต้องหายไป!” ชิงอิ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
เจ้าหมอนี่หมายตาจิตวิญญาณแห่งโชคชะตาเอาไว้แล้ว หากต้นไม้ปีศาจแห่งความตายจัดการเขาได้ และควบคุมแดนซวนเทียน รวมไปถึงโลกต่าง ๆ ได้ เฉียนก็จะไม่มีหนทางในการหนีรอดไปได้ อี กอย่างเขาไม่อยากที่จะให้เฉียนต้องใช้ชีวิตอย่างหวาดกลัวและต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ เช่นนั้นอีกด้วย
มันจะต้องตาย แม้ว่าจิตวิญญาณจะถูกทำลายแต่ก็ต้องทำให้ต้นไม้ปีศาจแห่งความตายต้องตายไปด้วยเช่นกัน!
ไม้เทพแห่งชีวิตหัวเราะออกมา “อ๋อ! ก็มีความรู้เหมือนกันนี่! เช่นนั้นก็ไปสู้กันเถอะ!”
พลังของทั้งสองผสานเข้าด้วยกัน และพลังของไม้เทพแห่งชีวิตก็เพิ่มขึ้นมาไม่น้อยเลยทีเดียว
ต้นไม้ปีศาจแห่งความตายหัวเราะเยาะขึ้นมา “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! นี่คือความสามารถที่แท้จริงของเจ้าหรือ! แต่ถึงตอนนี้พวกเจ้าจะผสานพลังไป มันก็สายเกินไปแล้ว เพราะระดับพลังนี้สำหรับข้า แล้ว มันก็ยังคงอ่อนแออยู่ดี!”
พลังแห่งความตายจำนวนนับไม่ถ้วน ได้พุ่งเข้ามาที่มหาสมุทรแห่งนี้จากทั่วทุกมุมโลก จากนั้นมันก็ได้มารวมตัวกันที่ร่างของต้นไม้ปีศาจแห่งความตาย
เมื่อได้เห็นพลังแห่งความตายเช่นนี้ สีหน้าของจื่อโยวก็เคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว
เขาแอบชำเลืองมองไปทางจิ่วเยี่ยที่กำลังยืนอยู่กอดคนงามอยู่ในอ้อมแขนไม่ยอมปล่อย
เขาไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน หลังจากนั้นจื่อโยวก็ได้เปลี่ยนร่างเดิมให้ใหญ่ขึ้นและพุ่งเข้าใส่ต้นไม้ปีศาจแห่งความตายนั้นอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้เขาสามารถเข้าไปใกล้ต้นไม้ปีศาจแห่งค ความตายได้มากยิ่งกว่าเดิมแล้ว
แต่ต้นไม้ปีศาจแห่งความตายก็ยังคงไม่เห็นการโจมตีของจื่อโยวอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อยอยู่ดี “เหอะ! งูเก้าเศียรบุพกาลโยวหมิงที่มีพลังไม่ถึงขั้นสูงสุด ก็คิดจะทำร้ายข้าอย่า างนั้นหรือ!”
“ไสหัวไป! การต่อสู้นี้ เจ้าไม่มีสิทธิ์มาเข้าร่วมหรอก!”
ตูมม!
ต้นไม้ปีศาจแห่งความตายเหวี่ยงจื่อโยวออกไปอย่างไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย และมันก็ทำให้ร่างของจื่อโยวฉีกขาดออกเป็นสองท่อนเลยทีเดียว และแผลฉีกขาดนั้นอยู่ตรงตำแหน่งเจ็ดน นิ้วสยบงูอีกด้วย!
“จื่อโยว!” มู่เฉียนซีพุ่งตรงเข้าไปยังจุดที่จื่อโยวล้มพุบลง
จื่อโยวมีความยืดหยุ่นสูงมาก และถึงร่างจะแยกจากกันเขาก็ยังสามารถฟื้นฟูได้ แต่ทว่าตอนนี้ทักษะนั้นไม่มีผลอีกแล้ว
เนื่องจากว่าตอนนี้ร่างกายของเขาถูกพลังแห่งความตายล่วงล้ำเข้ามา มู่เฉียนซีจึงจำเป็นที่จะต้องขจัดพลังแห่งความตายให้หมด มิเช่นนั้นจื่อโยวได้ตายแน่นอน
ในเมื่อมู่เฉียนซีพุ่งทะยานไป แน่นอนว่าจิ่วเยี่ยย่อมต้องตามไปด้วยอยู่แล้ว และจื่อโยวก็กล่าวขึ้นมาว่า “ยะ…เยี่ยเจ้าถอยออกไปไกล ๆ หน่อย แค่คนงามมาช่วยรักษาข้าก็พอแล้ว ! เจ้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ ข้าก็อายหมดน่ะสิ!”