ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2473 ได้เข้าใจก่อนตาย
ที่นี่ไม่ได้มีเพียงวิหคนรกแห่งความตายที่อ่อนแอเหล่านี้เท่านั้น แต่ที่นี่ยังมีวิหคนรกแห่งความตายที่แข็งแกร่งมากอีกด้วย ซึ่งการเคลื่อนไหวของพวกมันก็ดูเหมือนว่ากำลังจับจ้องไปท ที่โยวจีเช่นกัน
แม้ว่าจิตวิญญาณของผู้แข็งแกร่งระดับอ๋อง จะไม่มีแรงดึงดูดเท่าจิตวิญญาณของจื่อโยว แต่มันก็ถือว่าดีกว่าคนอื่นมากมายนัก
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ใช่แล้ว!”
บางทีอาจจะมีหนทางที่สามารถจัดการโยวจีได้แล้ว!
มู่เฉียนซีหยิบยาที่นางต้องการออกมาจากมิติที่เต็มไปด้วยยานับไม่ถ้วนหลายขวด จากนั้นด้านหนึ่งนางก็ให้คำแนะนำการต่อสู้ไปด้วย อีกด้านหนึ่งก็ทำการปรับปรุงยาไปด้วย
หลังจากนั้นยาสีชมพูอ่อนขวดหนึ่งก็ถูกมู่เฉียนซีกลั่นออกมา มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เฉี่ยซื่อ ไปเอาเลือดของโยวจีมาให้ข้าหยดหนึ่ง”
“ขอรับ นายท่าน!”
หนามโลหิตพุ่งทะยานออกมาจากใต้พื้นดิน จากนั้นมันก็โจมตีใส่โยวจีอย่างกะทันหัน
แม้ว่าการโจมตีนี้จะไม่ได้โดนจุดสำคัญของโยวจี แต่มันกลับสามารถทำให้โยวจีเสียเลือดได้เช่นกัน
“นายท่าน นี่คือเลือดที่ท่านต้องการขอรับ!”
เลือดสีแดงสดหยดหนึ่งหยดลงไปในยาสีชมพูเหล่านั้น และยานั้นก็เปลี่ยนกลายเป็นสีขาวทันที
หลังจากที่มู่เฉียนซีบรรจุยานี้เป็นอย่างดี ก็กล่าวสั่งว่า “ทุกคน จงรวมพลังให้แข็งแกร่งที่สุด หลังจากนั้นโจมตีอ๋องโยวจีแห่งคุกมืดทันที!”
“ขอรับ!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! นั่นมันอะไรอีกล่ะ? มดปลวกก็ยังคงเป็นมดปลวก พวกเจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก!” โยวจีแห่งคุกมืดระเบิดพลังออกมาทันที หลังจากนั้นพลังทั้งสองก็เข้าปะทะกัน
ตูมมมม!
สถานที่ที่พวกเขาต่อสู้กันกลายเป็นหลุมลึกหลุมหนึ่งทันที คิดไม่ถึงเลยว่าโยวจีจะต้านทานพลังทั้งหมดที่โจมตีนางด้วยพลังของนางเพียงคนเดียว
นางไม่ต้องการต่อสู้ จึงเตรียมหาโอกาสที่จะหนีไป แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าร่างสีม่วงร่างหนึ่งได้เข้ามาใกล้นางแล้ว
“เจ้ารนหาที่ตายนัก!” บนใบหน้าของโยวจีเผยรอยยิ้มอันชั่วร้ายออกมา
โยวจีไม่คิดว่าสาวน้อยที่มีระดับยังไม่ถึงเจ้าครองดินแดนคนหนึ่งจะสามารถทำร้ายนางได้มากเท่าไรนัก ในเมื่อนางมารนหาที่ตายถึงที่เช่นนี้ ฉะนั้นนางก็ไม่มีทางปล่อยไปเช่นกัน
“พระชายา!” การกระทำของมู่เฉียนซีทำให้คนอื่น ๆ ต่างตื่นตกใจเป็นอย่างมาก ช่างอันตรายเหลือเกิน
ตูมมมม!
แม้ว่าโยวจีจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่พลังทั้งหมดที่นางระเบิดออกมาก็ไม่ใช่สิ่งที่ร่างกายอันแข็งแกร่งของมู่เฉียนซีจะสามารถสกัดกั้นเอาไว้ได้
แน่นอนว่า นางก็ไม่ได้คิดที่จะเอาตัวเองเข้าไปต่อสู้แบบตัวต่อตัวตั้งแต่แรกแล้วเช่นกัน
สุ่ยจิงอิ๋งสกัดกั้นการโจมตีนี้เพื่อมู่เฉียนซี และหลังจากนั้นมันก็ทำให้มู่เฉียนซีเข้าใกล้นางได้มากขึ้นไปอีก
พรวด!
ยาน้ำที่อยู่ในขวดนั้น ถูกเทลงบนร่างของโยวจีโดยตรง
“ตายซะเถอะ!” โยวจีโจมตีมู่เฉียนซีอย่างต่อเนื่อง แต่การโจมตีของโยวจีได้ถูกหนามแหลมสีแดงเลือดที่เคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่งสกัดกั้นเอาไว้ได้
ปัง ปัง ปัง!
ท้ายที่สุดแล้วโยวจีก็ไม่สามารถทำร้ายมู่เฉียนซีได้เลยแม้แต่น้อย หลังจากนั้นมู่เฉียนซีก็ออกคำสั่งว่า “โจมตีต่อไป!”
“ขอรับ พระชายา!”
ถึงจะเป็นช้างก็ถูกมดจำนวนมากกัดตายได้เช่นกัน และนอกจากนี้ช้างใหญ่ในตอนนี้ยังได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้วอีกด้วย ฉะนั้นก็ยิ่งจัดการได้ง่ายขึ้นไปอีก
โยวจีไม่เต็มใจที่จะปล่อยมู่เฉียนซีไปเช่นนี้ แต่นางรู้ว่าตนเองจำเป็นที่จะต้องล่าถอย
เมื่อครู่ผู้หญิงคนนั้นได้เอาอะไรเทมาบนร่างกายของนางกันแน่?
นั่นไม่ใช่พิษ แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นพิษก็ยากที่จะทำอันตรายคนระดับอ๋องอย่างนางได้อยู่ดี
เมื่อโยวจีล่าถอย กองกำลังของคุกโลหิตย่อมต้องไล่ตามนางอยู่แล้ว
ความเร็วของนางนั้นรวดเร็วมาก และในตอนที่เห็นว่าสลัดผู้ที่ไล่ตามได้สำเร็จแล้ว ทันใดนั้นนางก็ได้ยินเสียงของนกร้องดังกึกก้องอยู่ภายในหูของนาง
นางรู้สึกสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่างกาย และรู้สึกราวกับว่าจิตวิญญาณของนางกำลังถูกมีดอันแหลมคมฉีกออกจากกัน จากนั้นนางก็เห็นอย่างเลือนรางว่ามีนกสีเทาจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งตรงเข้า ามาตรงหน้าของนาง
จะงอยปากอันแหลมคมของนกสีเทาเหล่านั้นเริ่มจิกกินจิตวิญญาณของนางเป็นอาหาร นางกล่าวด้วยร่างกายที่สั่นเทาว่า “ไสหัวไป ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!”
“นี่พวกแกเป็นอะไรกันแน่? ออกไปให้พ้น!”
ตูมมม โครมมม!
โยวจีโจมตีอย่างบ้าคลั่ง และปลดปล่อยพลังที่น่าสะพรึงกลัวออกมา แต่ทว่าสำหรับวิหคนรกแห่งความตายแล้วการโจมตีเหล่านี้ไม่ได้สร้างอันตรายใด ๆ ให้แก่พวกมันเลย
นอกเสียจากว่าโยวจีจะสงบสติอารมณ์ลงและใช้พลังปกป้องจิตวิญญาณของคนเอง แต่เนื่องจากว่านางได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ จึงทำให้ยากที่จะสงบสติอารมณ์ลงได้
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ!
วิหคนรกแห่งความตายจำนวนนับไม่ถ้วนถูกดึงดูดให้เข้ามา
กลิ่นอันหอมหวนของจิตวิญญาณผู้แข็งแกร่งถูกยาของมู่เฉียนซีเร่งให้ขยายออกไปเป็นวงกว้าง และมันก็ทำให้วิหคนรกแห่งความตายนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่นางอย่างบ้าคลั่ง
“ออกไป! ไสหัวออกไป!”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับวิหคนรกแห่งความตายที่แน่นขนัดเช่นนี้ โยวจีก็ใกล้จะกลายเป็นบ้าไปแล้ว
นางอยู่ลึกเข้าไปในวังวนแห่งความตาย และยากที่จะหลุดพ้นออกมาได้
หลังจากที่ใช้ความพยายามเพียงชั่วพริบตา จิตวิญญาณของนางก็กลายเป็นรูพรุน ซึ่งทำให้เห็นว่าวิหคนรกแห่งความตายเหล่านี้บ้าคลั่งมากเพียงใด
“นายท่าน โยวจีแห่งคุกมืดบ้าไปแล้ว ท่านระวังด้วย!” เมื่อเผชิญหน้ากับโยวจีที่บ้าคลั่ง เฉี่ยซื่อก็เตือนขึ้นมาอย่างระมัดระวัง
โยวจีในเวลานี้หมดเรี่ยวแรงลงแล้ว ภายในของนางถูกล้อมรอบไปด้วยการโจมตีของวิหคนรกแห่งความตายจำนวนนับไม่ถ้วน ส่วนภายนอกของนางก็ถูกล้อมไปด้วยคนของคุกโลหิต และต่อให้มีปีกก ก็ยากที่จะหนีไปได้อยู่ดี
โยวจีกระอักเลือดออกมา “มู่เฉียนซี เจ้าวางยาพิษอะไรข้ากันแน่? ช่างต่ำช้านัก!”
มู่เฉียนซีกล่าวตอบว่า “เมื่อครู่นี้ข้าเพิ่งจะค้นคว้ายาชนิดใหม่ออกมาได้ มันสามารถทำให้จิตวิญญาณของคนคนหนึ่งส่งกลิ่นหอมที่น่าอร่อยมากออกมา ซึ่งมันก็ดึงดูดวิหคนรกแห่งความตาย เหล่านี้ได้เป็นอย่างดี หากไม่ใช่เพราะเจ้าพวกนี้ เจ้าคิดว่าคนพวกนี้จะสามารถทำให้เจ้าบาดเจ็บสาหัสได้อย่างนั้นหรือ?”
“มองดูเจ้าในตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่รู้ตัวเลยสินะ!”
“เจ้าพูดอะไรน่ะ?” โยวจีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
มู่เฉียนซีเอ่ยปากกล่าวว่า “ในเมื่อเจ้าจะต้องตายอยู่แล้ว เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าได้รู้เรื่องสักหน่อยก็แล้วกัน”
“กรงร้อยศึกแห่งนี้ก็คือกรงนก และนกที่ถูกขังอยู่ในที่แห่งนี้ย่อมไม่ใช่นกธรรมดาทั่วไป แต่มันคือวิหคนรกแห่งความตายที่กินจิตวิญญาณเป็นอาหาร และสถานที่แห่งนี้ยังมีราชา วิหคนรกแห่งความตายอยู่อีกด้วย”
“ด้วยเหตุนี้เมื่อมีสงครามใหญ่ของคุกนรกที่นี่ จิตวิญญาณของคนที่ตายไปทั้งหมดก็จะกลายเป็นอาหารของวิหคนรกแห่งความตาย และเมื่อไรที่ราชาของมันตื่นขึ้น ผู้ที่ได้รับชัยชนะก็จะถ ถูกกลืนกิน! ฉะนั้นสงครามใหญ่ของคุกนรกในคราวนี้ ไม่ว่าฝ่ายไหนจะเป็นฝ่ายแพ้หรือฝ่ายชนะ สุดท้ายแล้วก็หนีความตายไม่พ้นอยู่ดี!”
“เหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะถูกเลือกโดยพวกเจ้าคุกใหญ่ทั้งหก ไม่รู้เลยว่าเพราะเหตุใดพวกเจ้าถึงได้รนหาที่ตายโดยการเลือกสถานที่เช่นนี้? นอกจากนี้พอตายไปแล้วจิตวิญญาณยังต้องกลา ายเป็นอาหารของนกเหล่านี้อีก!”
โยวจีผงะไปทันที “เขา…คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะให้พวกเรามาตาย บัดซบเอ้ย พวกเราถูกหลอกแล้ว ทุกคนล้วนถูกเขาใช้ประโยชน์ทั้งนั้น”
“เขาคือใคร?” ความจริงแล้วมู่เฉียนซีก็สามารถคาดเดาได้แล้วว่าคนผู้นั้นคือใคร
มีแผนการอันชาญฉลาดเช่นนี้ นอกจากอู๋หยาแล้วจะยังเป็นใครได้อีก?
“อู๋หยา! เป็นเขา! เขาเป็นคนเลือกสถานที่แห่งนี้ เขาบอกว่าสถานที่แห่งนี้มีประโยชน์สำหรับพวกเขาในการเอาชนะอ๋องจิ่วเยี่ยมากที่สุด เขาคือเทพพยากรณ์ เป็นถึงเทพพยากรณ์ของเผ่าเ เทพ ซึ่งเขาไม่เคยผิดพลาดมาก่อน นอกจากนี้เขายังอยู่เคียงข้างอ๋องจิ่วเยี่ยมาตลอด ดังนั้นพวกข้าจึงได้เชื่อคนทรยศอย่างเขา คิดไม่ถึงเลย…คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ …”
“เพราะอ๋องจิ่วเยี่ยสังหารเขาเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง เขาจึงผิดหวังเป็นอย่างมาก ดังนั้นจึงอยากจะแก้แค้นอ๋องจิ่วเยี่ย พวกเราจึงได้กลายเป็นพันธมิตรกัน คิดไม่ถึงเลยว่าเขาไม่เพียงแต่จะอ อยากให้อ๋องจิ่วเยี่ยตาย แต่ยังอยากให้พวกเราทั้งหมดที่อยู่ในนี้ตายอีกด้วย บ้าไปแล้ว เขามันเป็นคนบ้า…”
และตอนนี้โยวจีก็กำลังจะบ้าตายอยู่แล้ว
พันธมิตรที่พวกเขาไว้วางใจขนาดนั้น กลับไม่ปลอดภัยมาตั้งแต่ต้น อีกทั้งยังชักจูงพวกเขาให้เข้ามาในสถานที่ที่ไม่อาจหวนกลับได้เช่นนี้
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เจ้าผิดแล้ว อู๋หยาไม่เคยผิดหวังในตัวจิ่วเยี่ยมาก่อน เขาไม่ต้องการให้จิ่วเยี่ยตาย และความจงรักภักดีที่อู๋หยามีต่อจิ่วเยี่ย มันอาจจะเหนือกว่าจิตนาการของเ เจ้าไปเลยก็ได้”
อู๋หยาเพียงแค่ต้องการให้นางตายเท่านั้นแหละ
“อะไรนะ?” ดวงตาของโยวจีเบิกกว้างด้วยความตกใจ และสติของนางในตอนนี้ก็เริ่มที่จะพร่ามัวมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเช่นกัน