novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF
  • หน้าหลัก
  • ดูอนิเมะ anime
  • อ่านมังงะ
  • โดจิน
  • ซีรีย์วาย
  • ดูซีรีย์จีน
ค้นหานิยาย
Sign in Sign up
  • จันทร์
  • อังคาร
  • พุธ
  • พฤหัสบดี
  • ศุกร์
  • เสาร์
  • อาทิตย์
  • ทุกวัน
  • จบแล้ว
  • นิยาย PDF
  • จันทร์
  • อังคาร
  • พุธ
  • พฤหัสบดี
  • ศุกร์
  • เสาร์
  • อาทิตย์
  • ทุกวัน
  • จบแล้ว
  • นิยาย PDF
Sign in Sign up
Prev
Next
boston777
แทงบอลออนไลน์ เว็บแทงบอล
บาคาร่า 8xbet แทงงหวย เว็บพนัน สมัครบาคาร่าออนไลน์ เล่นเซ็กซี่บาคาร่า AE SEXY เว็บบาคาร่าดีที่สุด Empire777 สมัครหวย 24 แทงหวยออนไลน์ สมัคร ufabet แทงบอล เว็บหวยฮานอย ซื้อหวยฮานอย SSGAME350 เว็บคาสิโน คาสิโนสด คาสิโนออนไลน์ บาคาร่าออนไลน์ คาสิโน คาสิโนออนไลน์

ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] - บทที่ 414 บุกมาถึงหน้าประตู

  1. Home
  2. ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]
  3. บทที่ 414 บุกมาถึงหน้าประตู
Prev
Next

บทที่ 414 บุกมาถึงหน้าประตู

บทที่ 414 บุกมาถึงหน้าประตู

“พี่เขย… เราจบเห่แล้วใช่ไหม?”

หลังจากก้าวเข้าไปในออฟฟิศ อวี้ฮ่าวหรานก็ได้ยินคำที่ไม่น่ารื่นหูทันที

คำพูดของหลี่จิงเทียนคนรวยรุ่นสองอาจทำให้เกิดความบาดหมางโดยที่เขาไม่ตั้งใจ แต่โชคดีที่อวี้ฮ่าวหรานไม่ใส่ใจ เขาจึงตอบเพียงสองสามคำ

“จบเห่? ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย นายมาที่นี่เพื่อถามเรื่องแค่นี้เองเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานโบกมืออย่างสบาย ๆ ก่อนเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน เพราะเขาไม่มีอะไรจะพูดกับอีกฝ่าย

“ถ้าอย่างนั้น…ข่าวที่บอกว่า…ข่าวของพี่เขย…”

หลี่จิงเทียนมีท่าทีลำบากใจ หลังจากเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ยังไม่กล้าพูดคำนั้นออกมา

“ข่าวที่บอกว่าฉันโหดเหี้ยม ไร้จิตสำนึก ใจดำ แล้วก็เลือดเย็นน่ะเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานตอบด้วยท่าทางผ่อนคลาย

คำที่อีกฝ่ายไม่กล้าพูดคือพาดหัวข่าวของหนังสือพิมพ์ฉบับเมื่อวาน เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องปิดบังสักหน่อย

“เอ่อ…พี่เขย นี่…พี่พูดเองนะ ผมไม่เกี่ยว…ผมไม่ได้พูดคำพวกนั้นออกมา”

คำพูดเหล่านี้ทำให้ร่างกายหลี่จิงเทียนสั่นสะท้านเล็กน้อย

ตั้งแต่พ้นโทษจากคุก เขาก็ไม่กล้าทำให้พี่เขยขุ่นเคืองใจอีกเลย

“พี่เขย…ผมกลัว…ผมกลัวว่าจะถูกส่งเข้าไปอีก ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ”

ขณะพูด หลี่จิงเทียนก็พยายามแสดงท่าทางน่าสงสารไปด้วย ดูเหมือนว่าเขาจะเข็ดหลาบกับการใช้ชีวิตอยู่ในคุกแล้ว

อวี้ฮ่าวหรานกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยพร้อมหัวเราะเบา ๆ

“ฮ่า ๆ ไม่ต้องห่วง ตราบใดที่นายไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันรับรองว่านายจะมีเสื้อผ้าและอาหารดี ๆ ให้กินจนอิ่มแน่นอน”

คนรวยรุ่นสองเป็นห่วงชีวิตของตัวเองอย่างมาก แถมยังดูฉลาดขึ้นกว่าเดิมด้วย

“ย…เยี่ยมเลย แต่พี่เขยจะแก้ปัญหานี้ยังไง ดูคนพวกนักข่าวข้างล่างสิ จะขึ้นมาเมื่อไรก็ได้”

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก”

อวี้ฮ่าวหรานมองท่าทางโล่งใจของอีกฝ่าย เขาไม่ได้อธิบายเรื่องอื่นให้คนรวยรุ่นสองฟังอีก เพราะมันจะเป็นการสีซอให้ควายฟังเปล่า ๆ

แต่แล้ว…ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูออฟฟิศก็ดังขึ้น

หลังจากได้รับอนุญาต หวังจุนก็เดินเข้ามาในห้อง

“หืม? ท่านหลี่อยู่ที่นี่ด้วยเหรอครับ?” เขาเงยหน้ามองคนรวยรุ่นสองที่นั่งตัวสั่นเทา

เขาไม่สนใจผู้ชายตรงหน้า เพราะอีกฝ่ายเอาแต่ยุ่งอยู่กับงานทั้งวันจึงไม่ได้สนิทกับเขามากนัก

สุดท้ายแล้วการกลับตัวกลับใจก็สำคัญเช่นกัน

“มีอะไรเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้ามองอีกฝ่าย เขาไม่อยากได้ยินข่าวร้ายอีกต่อไปแล้ว

เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นคนส่งข่าวร้ายให้เขาในเมื่อวานเวลานี้เช่นกัน

“ข่าวดีครับ!”

หลังจุนไม่สนใจท่าทางเฉยชาของอีกฝ่ายแล้วพูดด้วยความตื่นเต้น

“ต่างชาติคนนั้นถูกจับแล้วเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานคาดเดาเกี่ยวกับข่าวดีอย่างไม่ใส่ใจ

หลังจากฟังบทสนทนาของอีกฝ่ายเมื่อวานนี้ ชายหนุ่มก็พอใจและให้หวังจวิ้นนำไฟล์เสียงนั้นส่งตำรวจทันที

ด้วยความช่วยเหลือของลูกน้องหวังจุน เขาจึงคิดว่าแรงงานต่างชาติอาจจะถูกจับแล้ว

“จับได้แล้วครับ…แต่ข่าวดีที่สุดคือตำรวจแจ้งว่าคดีมีความคืบหน้าแล้ว!”

“หา? มีความคืบหน้าแล้วเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ครับ ประธานอวี้จำหัวหน้าโจวที่เจอเมื่อวานได้ไหมครับ?”

“อืม”

“เขาเป็นจุดสำคัญในการคลี่คลายคดีนี้ พวกตำรวจสังเกตเห็นว่าเขามีท่าทางผิดปกติ หลังจากรวบรวมหลักฐานทั้งหมดแล้ว เขาจึงสอบปากคำหัวหน้าโจวครับ”

หวังจุนดีใจมาก ถึงการคลี่คลายคดีจะเป็นไปอย่างช้า ๆ ก็ตาม แต่ตอนนี้เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น

“อืม ถือว่าไม่เลว แล้วตอนนี้รู้หรือยังว่าใครอยู่เบื้องหลัง?”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเมื่อได้ยินข่าวดีที่สุด ดูเหมือนว่าเฉิงกัวอันจะรู้จักนายตำรวจใหญ่จริง ๆ

“ผมไม่รู้เลยครับ…พวกเขาไม่เปิดเผยรายละเอียด ข้อมูลทุกอย่างยังคงเป็นความลับ”

หวังจุนรู้สึกอับอายเล็กน้อย เพราะเขาไม่รู้รายละเอียดในการสืบสวนเลย

หลี่จิงเทียนที่อยู่ข้าง ๆ ตกตะลึง บทสนทนาของทั้งสองคนทำให้เขารู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่รับมือได้ยาก

แต่เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด…

อวี้ฮ่าวหรานนั่งคิดบางอย่างอยู่ข้างหลังโต๊ะทำงาน ก่อนพึมพำชื่อของบุคคลหนึ่งออกมา

“กัวหย่งซิน”

ถ้าความคิดของเขาไม่ผิดพลาด ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังแน่นอน

ทั้งคู่ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์เหมือนกัน แถมยังฟ้องร้องอีกฝ่ายมาก่อน จึงมีแค่เขาเท่านั้นที่มีแรงจูงใจในการแก้แค้น

หวังจุนคิดว่าเป็นฝีมือของกัวหย่งซินเช่นกัน เพราะเขาเคยทำเอกสารและดำเนินฟ้องร้องเรื่องการหลีกเลี่ยงภาษีของอีกฝ่ายมาก่อน

“ประธานอวี้ เป็นไปได้ไหมครับว่าจะเป็นฝีมือของคนคนนั้น?”

“ฮึ เร็ว ๆ นี้พวกเราจะได้รู้แน่”

อวี้ฮ่าวหรานแค่นเสียงอย่างเย็นชา ครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยอีกฝ่ายให้มีชีวิตรอดแน่นอน

แต่จู่ ๆ แผนกรักษาความปลอดภัยก็ต่อสายตรงมาหาเขาด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

“เอ่อ…ประธานอวี้ครับ มีผู้ชายคนหนึ่งอ้างว่าเป็นเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จื่อจินมาขอพบท่านอยู่ที่หน้าประตูครับ แต่พวกเราหยุดเขาไม่ได้เพราะมีนักข่าวอยู่ที่นี่มากเกินไป”

“อืม ให้พวกมันเข้ามา”

หลังจากวางสาย อวี้ฮ่าวหรานยังคงมีท่าทางสงบนิ่ง

“ฮ่า ๆ พวกสวะมาถึงแล้ว”

เขาและหวังจุนมองหน้ากันและกันโดยที่ไม่มีใครพูดสักคำ แต่กลับเข้าใจดีว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่

ไม่นาน กัวหย่งซินก็มาถึงชั้นบนสุดของสำนักงานเครือฮ่าวหรานพร้อมกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ตามมาด้วย

“ฮ่า ๆ ประธานอวี้! ปลอดภัยดีนะครับ!”

ประตูออฟฟิศของอวี้ฮ่าวหรานถูกผลักให้เปิดออกอย่างแรง

อีกฝ่ายบุกเขามาด้วยท่าทางหยิ่งยโส รอบ ๆ ตัวเขามีบอดี้การ์ดเจ็ดแปดคนยืนล้อมอยู่

“โอ้? พวกคุณยังอยู่ที่นี่เหรอ จุ๊ ๆ ดูเหมือนว่าคุณจะไม่หลบหนีสินะครับ”

กัวหย่งซินมองคนทั้งสามที่อยู่ในออฟฟิศพร้อมพูดเยาะเย้ย

“นาย…นายมาทำอะไรที่นี่?”

หลี่จิงเทียนตกตะลึงทันทีที่เห็นผู้มาเยือน หลังจากรวบรวมสติได้แล้ว เขาก็มีท่าทางโมโหเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้ทำให้เขาสัมผัสกับชีวิตในคุกที่ยากจะลืมเลือน

“หึหึ ทนไม่ไหวกันขนาดนั้นเลยเหรอ”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะ ก่อนพูดประชดประชัน

“ฮ่า ๆ ทนไม่ไหว? ตลกแล้ว! ทำไมผมจะต้องทนไม่ไหวด้วย?”

กัวหย่งซินหัวเราะเสียงดังหลังจากได้ยินอย่างนั้น

“จุ๊ ๆ พวกคุณยังไม่รู้สินะว่าการสอบสวนเสร็จสิ้นแล้ว? ผมมั่นใจว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ใกล้จะถูกจับแล้ว!”

“จับกุม!? จับใคร?”

พอหลี่จิงเทียนได้ยินคำว่าจับกุม เขาก็ก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว

“คุณจะจับใครเข้าคุกเหรอ?”

กัวหย่งซินหัวเราะเหมือนกับเพิ่งฟังเรื่องตลก

“ฮ่า ๆ แน่นอนว่าตำรวจจะออกหมายจับไอ้พวกนายทุนหน้าเลือดที่ฆ่าคนไปกว่าสิบคนไงล่ะ พวกประธานบริหารระดับสูงของเครือฮ่าวหราน!”

พูดจบ เขาก็หันไปมองคนรวยรุ่นสองที่มีท่าทางหวาดกลัวอย่างมาก

“ดูนายสิ? พี่เขยของนายไม่ได้บอกเลยเหรอ?”

“ฉัน…ไม่ เป็นไปไม่ได้!”

หลี่จิงเทียนตะลึงงัน ถ้านับตามจำนวนหุ้นที่ถือแล้ว เขานับว่าเป็นหนึ่งในผู้บริหารระดับสูงของเครือฮ่าวหรานเช่นกัน…

“ฉันไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย!”

ด้วยกลัวว่าจะต้องติดคุกอีกครั้ง เขาจึงร้องไห้โฮ

ซวยแล้ว!