บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 459
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 459
แม้ว่ากระจกรถจะปิด แต่มาเดลีนก็ยังได้ยินชัดเจนว่าเสียงของเอโลอิสกำลังสั่นอยู่
เห็นได้ชัดว่าเอโลอิสพยายามระงับอารมณ์บางอย่าง และมาเดลีนก็รู้อยู่แล้วว่านั่นคืออารมณ์จะสื่ออะไร
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เอโลอิสเคาะหน้าต่างรถอีกครั้งเบา ๆ
เธอไม่กล้าใช้แรงมากเกินไป เธอกลัวว่ามาเดลีนจะอารมณ์เสีย แต่ในขณะเดียวกัน เธอกลัวว่ามาเดลีนจะไม่สนใจเธอ
“วีล่า วีล่า…”
เอโลอิสเรียกเธอ ทันใดนั้น มาเดลีนก็ปลดเข็มขัดนิรภัยออกด้วยการคลิกเพียงครั้งเดียว
เมื่อพวกเขาเห็นว่าในที่สุด มาเดลีนก็ลงจากรถ ใบหน้าของเอโลอิสและฌอนก็สว่างไสวด้วยความสุข
มาเดลีนเปิดประตูและออกมาจากรถในที่สุด
เมื่อมองดูดวงตาที่เปียกโชกและโหยหา มาเดลีนก็มองดูพวกเขาอย่างนิ่งเฉย “แจ็คอยู่ในห้องของเขาเหรอ?” เธอถามออกไปแบบเรียบ ๆ
เอโลอิสและฌอนมองดูเธออย่างใจจดใจจ่อและพยักหน้า “เขาอยู่ในห้องของเขา!”
“ค่ะ” มาเดลีนพูดและหันกลับไปโดยไม่พูดอะไรอีก
เมื่อพวกเขาเห็นมาเดลีนเดินเข้าประตูบ้าน เอโลอิสและฌอนมองดูเธอที่กำลังเดินไปพร้อมกับรู้สึกท้อแท้ พวกเขาเริ่มสะอื้นไห้ด้วยความโหยหา “เอวลีน…”
มาเดลีนสัมผัสได้ถึงดวงตาที่ร้อนรุ่มอยู่ด้านหลังของเธอ แต่เธอก็เดินไปโดยไม่หันหลังกลับ
ความเจ็บปวดทางกายและทางความรู้สึกเหล่านั้นกับเรื่องที่ผ่านมาได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งในจิตใจของเธอ
เธอบังคับตัวเองไม่ให้คิดถึงพวกเขา แต่เธอไม่สามารถหยุดความเจ็บปวดที่ค่อย ๆ ลามไปทั่วร่างกายของเธอได้
มาเดลีนมาถึงห้องของแจ็คสัน เด็กน้อยเอนตัวพิงกับหัวเตียง ถือหนังสือเด็กที่เขากำลังอ่านอย่างตั้งใจ
เมื่อเขาเห็นร่างที่คุ้นเคยเดินเข้ามาหาเขา แจ็คสันก็เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นมาเดลีนรอยยิ้มที่เบิกบานก็ปรากฏบนใบหน้าที่น่ารักของเขา
“คุณแม่” เขาเรียกเธอ เสียงมันฟังดูเป็นธรรมชาติมาก
มาเดลีนรู้สึกราวกับมีน้ำผึ้งหยดหนึ่งหยดอยู่รอบ ๆ หัวใจของเธอ คำหวานกำลังเยียวยาหัวใจที่บาดเจ็บของเธอ
“แจ็ค ทำไมหนูยังไม่นอน? มันดึกมากแล้วนะ” เธอเดินไปที่ข้างเตียงและนั่งลง หลังจากนั้นเธอก็ลูบหัวของเด็กน้อย
“ถ้าผมให้คุณแม่มาเจอผมตอนกลางคืนทุกวัน ผมจะนอนหลับได้ตลอดทั้งคืนเลย”
มาเดลีนเริ่มหัวเราะกับคำตอบของเขา
“แจ็ค หนูช่างพูดช่างจา เมื่อหนูโตขึ้นหนูจะมีผู้หญิงมาชอบมากมายแน่ ๆ เลย”
“ไม่ว่าผู้หญิงจะไล่ตามผมกี่คน ผู้หญิงที่ผมชอบที่สุดในโลกก็จะมีแต่คุณเท่านั้นครับ แม่”
แจ็คสันกระพริบตาเป็นประกายและมองมาเดลีนย่างจริงจัง จากนั้นเขาก็หยิบอุปกรณ์ป้องกันตัวขนาดเล็กรูปกระต่ายขึ้นจากโต๊ะข้างเตียงของเขา
“นี่สำหรับคุณแม่ครับ ผมหวังว่าแม่จะเอามันติดตัวไว้ตลอด กระต่ายตัวนี้สามารถช่วยแม่เอาชนะคนเลวที่ต้องการจะทำร้ายแม่ได้ครับ”
มาเดลีนรู้สึกประหลาดใจ เธอค่อย ๆ หยิบอุปกรณ์ป้องกันตัวที่ประกอบขึ้นมาและรู้สึกตกตะลึง
เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะมีตำแหน่งสำคัญเช่นนี้ในหัวใจของแจ็ค เธอไม่ได้คาดหวังให้เขาสนใจเธอมากนัก
เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจขณะที่เธอจับไหล่แจ็คสันและดึงเขาเข้าไปกอด
“แจ็ค แม้ว่าหนูจะไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของแม่ แต่แม่ก็ยังรักหนูมาก แม่จะปกป้องตัวเองและปกป้องหนูด้วย แจ็ค” มาเดลีนเม้มริมฝีปากขณะที่น้ำตากำลังไหลลงที่หางตา
เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงลูกคนแรกของเธอกับเจเรมี่
เธอต้องการที่จะเก็บเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอไว้ เธออยากจะบอกเด็กคนนั้นว่าแม่ของเธอคนนี้รักเขามาก