บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 520
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 520
ในขณะที่เธอร้องขอความช่วยเหลืออย่างอับจนหนทาง เขากลับจ้องมองเธออย่างเฉยชา
ตอนนั้นเอง เธอถึงได้ตื่นขึ้นมาจากความฝันอันแสนหวาน
ความหลงใหลของเธอเป็นเพียงภาพลวงตา
รักแท้ไม่ใช่ความมืดมน และเย็นชาแบบนี้
เมเดลีนพูดอีกครั้งว่า “เจเรมี่ ถ้าคุณอยากจะขอโทษฉันจริง ๆ ก็ช่วยเซ็นเอกสารการหย่าของเราให้เร็วที่สุด”
เมื่อได้ยินดังนั้น เขารู้สึกราวกับว่าตกลงไปในขุมนรกอีกครั้ง
เขาเห็นความมุ่งมั่นในสายตาของเมเดลีน ดวงตาที่ไม่มีแม้กระทั่งความรักและความชื่นชมอีกต่อไป
เธอไม่เคยเรียกเขาว่า ‘เจเรมี่’ ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกเลย
การสูญเสียนี้เป็นเพราะเขาทำตัวเอง
เมื่อเห็นเจเรมี่เงียบ เธอจึงพูดจาเด็ดขาดอีกครั้ง “ฉันจะรอให้คุณไปเซ็นใบหย่าของเราที่สำนักงานกฎหมายในวันพรุ่งนี้ หากคุณยังมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่บ้าง คุณควรให้สิทธิ์ในการดูแลแจ็คสันแก่ฉัน หากคุณปฏิเสธ ฉันจะสู้จนถึงที่สุด”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็สะอื้นออกมาเบา ๆ
เขาพยายามระงับความรู้สึกเจ็บปวดนี้ โดยการลืมตาขึ้นและยิ้ม “เธอจะมีความสุขจริง ๆ เหรอ ถ้าเธอหย่ากับฉัน?”
“ใช่”
เธอตอบออกมาโดยไม่ลังเลใด ๆ ทำให้เจเรมี่รู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังถูกทิ่มแทง
หลังจากเงียบไปไม่นาน เขาก็พยักหน้าตอบรับ “ยอดเยี่ยม อย่างนั้นฉันจะเติมเต็มความปรารถนาของเธอเอง และฉันจะไม่ต่อสู้เพื่อแย่งชิงการดูแลแจ็คจากเธอ”
เธอนึกว่าเจเรมี่จะอยากทำให้เธออับอาย เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะตอบตกลงอย่างง่ายดาย
เมเดลีนจ้องมองเจเรมี่ด้วยความสงสัย แต่เขากลับส่งยิ้มให้เธอ “ลินนี่ ถ้าเธอพอใจกับสิ่งนี้จริง ๆ ฉันก็จะยอมรับมัน”
เมื่อเห็นดวงตาที่จริงใจของเขา เมเดลีนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เมเดลีนยิ้มบาง เมื่อเห็นเขามองมาที่เธออย่างสิ้นหวัง “ฉันเคยรักคุณหมดทั้งหัวใจ แต่ฉันกลับมารู้ทีหลังว่าความรักที่ฉันให้คุณไปทั้งหมด มันวกกลับมาทำร้ายตัวฉันเอง เจเรมี่ ฉันเคยรักคุณ แม้ว่าตอนนี้ฉันจะเกลียดคุณ แต่ฉันก็ยังอยากจะขอบคุณคุณที่มอบความทรงจำที่ยากจะลืมเลือนให้แก่ฉัน และแจ็ค”
หลังจากนั้น เธอจึงพูดยืนยันกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย “พรุ่งนี้เก้าโมง เจอกันที่สำนักงานทนาย”
เจเรมี่มองดูแผ่นหลังที่ว่างเปล่าของเมเดลีน แม้ว่าใบหน้าของเขาจะไม่ได้แสดงความเจ็บปวดออกมา แต่หัวใจของเขากลับแตกสลายไม่มีชิ้นดี
เขาเคยคิดว่าเขาจะไม่ได้รับผลกระทบจากอะไรจากเรื่องนี้ แต่สุดท้ายกลับเป็นเขาเองที่ทำให้ตัวเองผิดหวัง
‘ความรักที่เธอมีต่อฉันในอดีตมันแปรเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ สินะ ความรักชั่วนิรันดร์ที่ฉันคิดไว้ มันกลับพังทลายลงและไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้อีก’
วันรุ่งขึ้น เมเดลีนมาถึงสำนักงานกฎหมายตามเวลาที่ตกลงกันไว้
เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงเวลานัดแล้วแต่เจเรมี่ยังไม่โผล่มา เธอก็นึกในใจว่าเจเรมี่จะต้องเสียใจที่ไม่มาในวันนี้
เธอกำลังจะโทรหาเจเรมี่ แต่เขากลับปรากฏตัวขึ้น
เขายังคงดูสง่างามเสมอ เขายกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นเธอ “คุณรอนานไหม?”
เมเดลีนส่ายหัว “คุณมาตรงเวลาพอดี ทนายมาแล้ว”
“ใช่” เขาพยักหน้า สายตาของเขาหม่นหมองลงเมื่อมองไปที่เธอ
หลังจากเข้าไปในสำนักงานทนายความและอ่านข้อตกลงการหย่า เขาก็เห็นว่าเมเดลีนได้ลงนามไว้เรียบร้อยแล้ว
เจเรมี่ถือปากกา และหันกลับมามองเมเดลีน “ลินนี่”
เขาก็เรียกชื่อเธอออกมาเบา ๆ เมเดลีนหันมามองเขา “ขออะไรอีกอย่างได้ไหม?”
“ขอให้เธอมีความสุข” เขาอวยพรให้เธอด้วยเสียงแผ่วเบา
เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเขาก็เม้มริมฝีปากของเขาขึ้นเป็นรอยยิ้ม
“ในชีวิตนี้ฉันเอาสร้างความเจ็บปวดให้แก่เธอ และไม่มีความสามารถที่จะมอบความสุขให้กับเธอได้เลย ฉันขอให้เธอมีชีวิตใหม่ที่ดี และมีความสุขมาก ๆ หลังจากนี้ไป”
เขาเอื้อนเอ่ยออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะยกมือขึ้นเซ็นชื่อของเขาลงในใบหย่า