บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 566
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 566
เมเดลีนพยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินเข้าไปในครัว
คาเลนและอีวอนมองหน้ากันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย
“ป้าคาเลน ดูเธอสิ เธออ่อนน้อมถ่อมตนมาก ถ้าไม่ใช่เพราะพี่เจเรมี่ปกป้องเธออยู่ เธอก็เป็นได้แค่เศษขยะ!”
“ฮึ ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่เจเรมี่ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเข้ามาในบ้านนี้เด็ดขาด!” คาเลนเยาะเย้ย “รอดูได้เลย สิ่งที่น่าสนใจกำลังจะเกิดขึ้น”
คาเลนพูดแล้วเดินเข้าไปในครัว เมื่อเธอเห็นเมเดลีนยุ่งกับการเตรียมการ เธอก็พูดเร่งออกมา “เร็วเข้า อยากให้ฉันหิวตายรึไง? นี่เหรอที่เธอจะมาเป็นลูกสะใภ้ของฉัน? เธอยืดยาดมาก ฉันล่ะสงสัยว่าทำไมเจเรมี่ถึงอยากแต่งงานกับเศษขยะอย่างเธอนัก!”
“ทั้งหมดเป็นเพราะผู้หญิงหน้าไม่อายคนหนึ่งปีนขึ้นไปบนเตียงของพี่เจเรมี่ ถ้าไม่ใช่แบบนั้น ต่อให้ขอทานข้างถนนก็ไม่ต้องการผู้หญิงอย่างเธอ” อีวอนพูดอย่างประชดประชัน
ถึงอย่างนั้นเมเดลีนก็ทำเหมือนว่าเธอไม่ได้ยินเสียงของพวกเขาและทำหน้าที่ของเธอต่อไป
ประมาณสิบนาทีต่อมา เธอก็ทำอาหารเช้าเสร็จตามความปรารถนาของคาเลน
หลังจากที่เธอนั่งลงบนโต๊ะอาหาร เธอก็เริ่มสร้างปัญหาอีกครั้ง
เธอใช้ส้อมและมีดหั่นไข่เป็นชิ้น ๆ “นี่มันไข่อะไรเนี่ย? เธอทำอะไรของเธอ? ฉันบอกว่าฉันต้องการไข่ยางมะตูม เธอไม่ได้ยินเหรอ? แล้วทำไมวาฟเฟิลถึงไหม้ขนาดนี้? เธอไม่รู้หรือไงว่าฉันไม่กินอาหารไหม้? มันจะทำให้เป็นมะเร็ง! เธอจะฆ่าฉันรึไง?”
เมเดลีนยิ้มและอธิบายอย่างอดทน “คุณแม่คะ ไข่นี้คือไข่ยางมะตูมและสิ่งที่อยู่บนวาฟเฟิลคือแยมบลูเบอร์รี่ค่ะ มันไม่ได้ไหม้นะคะ ฉันทำทุกอย่างตามความต้องการของคุณเลย”
“เธอเรียกใครว่า ‘คุณแม่’? ใครคือแม่ของเธอ? เธอคิดว่าเธอมีคุณสมบัติดีพอที่จะเป็นลูกสะใภ้ของฉันงั้นเหรอ?” คาเลนโยนมีดและส้อมลงบนโต๊ะ
เมื่ออีวอนเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว เธอจึงพูดขึ้น “พูดสิ หูหนวกรึไง? คุณป้าคาเลนสั่งนมแพะให้ฉัน ไม่ใช่นมวัว! ทำไมเธอยังเอานมวัวมาให้ฉันอีก เธอไม่รู้เหรอว่าฉันแพ้นมวัว? เธออยากให้โรคภูมิแพ้ฉันขึ้นรึไง? เธอมันสารเลว!”
เมเดลีนขมวดคิ้ว “นี่คือนมแพะนะ”
“ถ้าอีวอนบอกว่ามันคือนมวัว มันก็คือนมวัว!” คาเลนยื่นมือออกมาหยิบแก้ว ทันใดนั้น เธอเขวี้ยงมันใส่เท้าของเมเดลีน
เพล้ง! เสียงแก้วแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ของเหลวสีขาวไหลทะลักไปทั่วพื้น
เมเดลีนหรี่ตาลงขณะที่เธอมองดูเศษแก้วที่เท้าของเธออย่างสิ้นหวัง
คาเลนยกแขนกอดอกอย่างเย่อหยิ่งเมื่อเห็นว่าเมเดลีนตกใจกับความเกรี้ยวกราดอย่างกะทันหันของเธอ “เอาล่ะ ในเมื่อเธอบอกว่าเป็นนมแพะ ก็พิสูจน์ให้ฉันดูด้วยการเลียนมที่หกบนพื้นให้หมดสิ”
“โอ้ คุณป้าคาเลนคะ ดูเธอสิ คุณป้าคิดว่าเธอจะฟ้องพี่เจเรมี่ว่าเรารังแกเธอไหมคะ?”
“ฮึ เธอมันเป็นแค่เศษขยะจริง ๆ บอกเขาสิ! เธอคิดว่าฉันกลัวเธอเหรอ?” คาเลนเริ่มแสดงท่าทีร้ายกาจออกมา
อีวอนยิ้มกว้างขึ้นและมองไปที่เมเดลีนด้วยสายตาเยาะเย้ย “เธอไม่ได้ยินคุณป้าบอกเหรอ? เมเดลีน เธอบอกว่ามันคือนมแพะนี่ รีบไปเลียมันเพื่อพิสูจน์ให้ฉันและคุณป้าเห็นสิ”
หลังจากที่อีวอนพูดแบบนั้น เมเดลีนก็เงยหน้าขึ้นและยิ้ม “คุณพูดอะไร?”
อีวอนชี้ไปที่นมบนพื้นด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง “ฉันบอกให้เธอเลียนมบนพื้นให้สะอาด!”
เมเดลีนขมวดคิ้วอย่างสงสัยหลังจากได้ยินประโยคนั้น จากนั้นเธอก็ยิ้มออกมา “เลียให้สะอาดเหรอ? ยังไง? แบบนี้เหรอคะ?”
เมื่อคาเลนและอีวอนได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็คิดว่าเมเดลีนจะเลียพื้น พวกเขาจึงเขยิบเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อดูเมเดลีน ทันใดนั้นเธอก็ขัดขาของอีวอน
ทำให้อีวอนที่ไม่ได้ระวังตัว ลื่นล้มลงกับพื้น
เธอกรีดร้องเมื่อเห็นเศษแก้วบนพื้น “อ๊าก!”
แม้จะพยายามหลบเศษแก้ว แต่เศษแก้วพวกนั้นยังคงสามารถแทงเข้าที่ฝ่ามือของเธอได้ นอกจากนี้ปากของเธอยังเต็มไปด้วยเลือด
เมเดลีนยืนสง่าอยู่เหนืออีวอนและเหลือบตามองเธอ เมื่อเธอเห็นอีวอนพยายามจะลุกขึ้น เมเดลีนก็พูดกดดันเธอ
“เป็นไงบ้าง? เธอได้ลองลิ้มรสดูหรือยัง? เป็นนมแพะหรือนมวัวล่ะ?”