บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 581
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 581
เมเดลีนมองอย่างสงสัยขณะที่เอโลอิสหยิบกระเป๋าทรงวินเทจออกจากกระเป๋าตนเองแล้วยื่นให้แก่เธอ
“ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะคืนมันให้กับเจ้าของตัวจริง” สายตาที่ใจดีของเอโลอิสโอบล้อมเมเดลีน “เอวลีน ฉันรู้ว่าเธอสูญเสียความทรงจำไปแล้ว และเธอก็จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในอดีต แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถใช้โอกาสนี้โกหกเธอได้ เพราะยังไงวันหนึ่งความทรงจำของเธอจะฟื้นคืนและจำทุกอย่างได้อยู่ดี” เอโลอิสกล่าวขณะที่เธอเริ่มน้ำตาคลอ
เมเดลีนถือกระเป๋าใบนั้นและรู้สึกสึกถึงจี้ที่อยู่ข้างใน
ในขณะเดียวกันเจเรมี่ก็โทรมาถามเกี่ยวกับสถานที่ที่เมเดลีนอยู่ในตอนนี้ เธอบอกเขาว่าเธออยู่กับเอโลอิสและขอให้เขารอเธอที่รถ
เจเรมี่ทำตามที่เธอบอก หนึ่งชั่วโมงต่อมาเมเดลีนก็กลับมาถึง
เขาลงจากรถเพื่อช่วยเธอถือกระเป๋าและเปิดประตูให้ จากนั้นเขาก็พาเธอกลับบ้าน
ระหว่างทางเมเดลีนถือจี้ทองคำซึ่งมีชื่อของเธอสลักไว้ในมือ เธอใช้ปลายนิ้วแตะจี้นั้นเบา ๆ จากนั้นขณะที่เธอกำลังทำอย่างนั้น ความทรงจำที่แตกสลายบางส่วนก็เริ่มกลับมาหาเธอ
อีวอนอยู่ในสถานกักกันหนึ่งสัปดาห์ สุดท้ายคาเลนก็ไปประกันตัวเธอออกมา
คาเลนแต่งตัวอย่างสวยงาม เมื่อเธอเห็นว่าอีวอนดูไม่เรียบร้อยและยุ่งเหยิง เธอจึงพาอีวอนไปที่โรงแรมเพื่ออาบน้ำด้วยความรังเกียจ
หลังจากอีวอนอาบน้ำเสร็จ เธอก็เดินออกจากห้องน้ำมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำ
ขณะที่เธอเดินออกมานั้นเธอก็เริ่มสบถออกมา “เมเดลีน นางแพศยากล้าดียังไงที่มาใส่ร้ายฉัน?! ฉันจะไม่ทางให้อภัยคนอย่างแก!”
เธอกำหมัดแน่นแล้วกระแทกลงบนเตียง
“โชคดีที่ใกล้จะถึงวันสุดท้ายของการแข่งขันแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น วันดี ๆ ของฉันคงต้องพังทลายเพราะแก! นางแพศยานั่น! ฉันจะสอนบทเรียนให้แกเอง!”
เมื่อคาเลนฟังคำสบถและคำเย้ยหยันของอีวอนจบ “อีวอน เธอควรข้ามเรื่องนี้ไปซะ เธอไม่ใช่คู่แข่งของหล่อนเลย”
“คุณป้าคาเลนคะ คุณป้าคิดอย่างนั้นเหรอ?” อีวอนถามแบบไม่มั่นใจ “ฉันพิสูจน์ให้เห็นได้นะ ว่าฉันมีดีกว่าหล่อนตั้งหลายเท่า”
“โอเค โอเค โอเค” คาเลนไม่อยากเถียงกับเธอแล้ว
อย่างไรก็ตาม เธอพูดเตือนอย่างเคร่งขรึม “ฉันทำดีกับเธอมากนะที่มาประกันตัวเธอในครั้งนี้ให้ วินสัญญาว่าจะไม่ตรวจสอบเรื่องนี้อีก หลังจากที่ป้าอ้อนวอนเขานานมาก เธอจะทำอะไรกับใครก็ได้ แต่ทำไมถึงเลือกทำกับคุณปู่? นี่เธอกำลังพยายามจะบอกว่าตัวเองว่าเธอเป็นคนวางยาพิษคุณปู่ด้วยเหรอ?”
“คุณป้าคาเลน นี่มันเรื่องไร้สาระอะไรกันคะ? นั่นมันการฆาตกรรมนะคะ! คุณป้าคิดว่าหนูเป็นบ้าเหรอ?” อีวอนโกหกหน้าตาย เธอไม่รู้สึกละอายกับสิ่งที่ทำลงไปเลย
หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น เธอนึกขึ้นมาได้ว่า วันนี้ป้าคาเลนแต่งตัวสวยอย่างไร้ที่ติ
เธอสวมชุดเดรสตัวยาวและมีผ้าคลุมไหล่ราคาแพงอยู่บนไหล่ของเธอ อีกทั้งยังมีเข็มกลัดแวววาวอยู่บนหน้าอกเธอด้วย
“คุณป้าคาเลน เดี๋ยวคุณป้าจะไปสังสรรค์ต่อเหรอคะ?”
คาเลนยิ้มอย่างวางมาด “คืนนี้มีงานเลี้ยงอาหารค่ำการกุศล แล้วบรรดาคนรวยและคนดังในเกลนเดลทั้งหมดก็จะรวมตัวกันที่นั่นด้วย”
ดวงตาของอีวอนเป็นประกาย “คุณป้าคาเลนคะ พาฉันไปด้วยนะ! ฉันอยากใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกับพวกเศรษฐีบ้าง”
สีหน้าของคาเลนกระอักกระอ่วนเมื่อได้ยินอย่างนั้น
ตอนนี้เธอไม่มีชื่อเสียงหรือสถานะอะไรเลย เธอไม่ได้รับแม้แต่คำเชิญไปงานการกุศลคืนนี้
เธอต้องการจะแอบเข้าไปในตอนที่มีฝูงชนมากมาย แล้วเธอจะพาตัวถ่วงอีกคนไปด้วยอย่างนั้นเหรอ?
ถึงอย่างนั่นอีวอนก็เริ่มเตรียมการด้วยความดีใจ เธอลากคาเลนไปที่ร้านค้าแบรนด์ดังซึ่งเธอเลือกชุดราตรีสีขาว แต่ชุดดังกล่าวมีราคาถึงหกหลัก และคาเลนเต็มใจที่จะใช้เงินสูงสุด 500 ดอลลาร์ กับชุดของเธอเท่านั้น
คืนนั้นอีวอนจึงสวมชุดราคา 300 ดอลลาร์ เธอมองมันด้วยความรังเกียจ
เธอยังคงรู้สึกว่าคุณค่าของเธอเสื่อมถอยลงเนื่องจากการแต่งกายด้วย
เมื่อพวกเขาไปถึงโรงแรม อีวอนเห็นสตรีผู้มั่งคั่งและนักสังคมสงเคราะห์จำนวนมากมาถึงแล้ว พวกเขาทั้งหมดสวมชุดที่ดูหรูหราและสง่างาม ทำให้ดวงตาของอีวอนเริ่มแผดเผาไปด้วยไฟแห่งความอิจฉา
ขณะที่เธอกำลังสังเกตบรรยากาศรอบ ๆ ร่างที่สง่างามร่างหนึ่งก็ปรากฎขึ้นในสายตาของเธอ