บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 720

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 720

ในที่สุดเจเรมี่ก็เดินเข้าไปพบกับเคธี่ เขาเอ่ยถามด้วยสายตาอันดุร้าย “เฟลิเป้มันอยู่ไหน?” มันเอาลินนี่ไปไว้ไหน?”

เคธี่ถอนหายใจอย่างโล่งอกและชี้นิ้วไปยังห้องนอนของเฟลิเป้อย่างไม่ลังเล

เจเรมี่รีบรุดตัวเข้าไปถีบประตูห้องของเฟลิเป้อย่างจัง

เมื่อเห็นเมเดลีนนอนเปลือยกายอยู่ครึ่งท่อนบนเตียง เขากำหมัดและพุ่งตัวเข้าไปคว้าคอเสื้อของเฟลิเป้ เขาจ้องมองเฟลิเป้ด้วยสายตาที่คมดุจใบมีด

“เฟลิเป้ เลวเอ๊ย! แกพยายามจะทำอะไรกับลินนี่กันแน่?”

เฟลิเป้หลบหมัดตรงของเจเรมี่ได้พลางเหลือบมองเขาด้วยสายตาอันแหลมคม จากนั้นเขาก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงเป็นของฉัน แล้วแกคิดว่าฉันกำลังจะทำอะไรกับเธอล่ะ?”

“ลินนี่ไม่เคยแม้แต่จะรักแก ดังนั้นช่วยเลิกคิดอะไรอัปมงคลแบบนั้นได้แล้ว!” เจเรมี่ผลักเฟลิเป้ออกไปและก้มตัวลงติดกระดุมกลับให้เมเดลีน จากนั้นเขาก็อุ้มเธอไป “เฟลิเป้ แกนี่มันน่าขยะแขยงจริง ๆ ที่กล้าใช้วิธีสกปรกแบบนี้เพื่อที่จะได้ผู้หญิงคนหนึ่งมาครอง”

เขาหัวเราะเยาะถากถางก่อนที่จะอุ้มเมเดลีนออกไป

เฟลิเป้กัดริมฝีปากอย่างแรง สายตาของเขามีแต่เปลวเพลิงแห่งความโกรธแค้น สายตาคู่นั้นดูน่าหวาดหวั่นอย่างยิ่ง

“เฮอะ” เขาหัวเราะ จากนั้นปลดเน็กไทด์ด้วยนิ้วอันเรียวยาวของเขา แต่ไฟแห่งความแค้นเคืองที่ร้อนรุ่มในอกไม่ได้จางหายไป

จากนั้น เขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรออก

จากนั้นไม่นาน เมเดดิธก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

สายตาของเฟลิเป้กลับยิ่งน่าหวาดหวั่นขึ้นไปอีกเมื่อมองใบหน้าที่เสียโฉมนั้น

“เธอเคยคิดไหมว่าฉันช่วยชีวิตเธอและขอให้เธอไปผ่าตัดศัลยกรรมให้เหมือนกับเอวลีนไปทำไม?” น้ำเสียงของเฟลิเป้ราวกับแท่งน้ำแข็งที่เสียดแทงเข้าไปถึงกระดูก “ฉันขอให้เธอช่วยงานบางอย่าง แต่เธอกลับทำออกมาได้ไม่ดีสักอย่าง ฉันต้องการให้เจเรมี่มันตาบอดไปตลอดกาล แต่นี้มันกลับมามองเห็นได้อีกครั้งราวกับปาฏิหาริย์ ฮื้ม?”

“ฉัน… ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเขากลับมามองเห็นอีกครั้ง…” น้ำเสียงของเธอสั่นไหวไปตามความหวาดกลัวที่ก่อตัวขึ้น “คุณวิทแมนคะ ได้โปรดให้โอกาสฉันอีกครั้งเถอะนะคะ ครั้งนี้ฉันจะทำให้สำเร็จแน่ ฉันจะทำให้คุณมั่นใจว่าเมเดลีนจะยุติความสัมพันธ์ทุกอย่างกับเจเรมี่แน่นอนค่ะ!”

เฟลิเป้จ้องมองใบหน้าที่ละม้ายคล้ายเมเดลีนพลางพูดขึ้นอย่างเย็นชา “จำสิ่งที่ฉันจะสั่งให้เธอทำเข้ากระโหลกไว้ให้ดี ถ้ายังเกิดเรื่องผิดพลาดอะไรอีก ฉันจะส่งเธอไปนรกแน่”

…

อีกด้านหนึ่ง เจเรมี่อุ้มเมเดลีนขึ้นรถแท็กซี่

หัวใจของเขาแตกสลายเมื่อเห็นว่าเมเดลีนขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด

ก่อนหน้านี้เขารู้สึกราวกับว่าวิญญาณหลุดล่องลอยไปตรงหน้าร้านอาหาร ขณะที่เห็นว่าเมเดลีนเลือกเฟลิเป้

อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่ามีอะไรผิดปกติไปเมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอไม่ปฏิเสธให้เขาจูบในตอนเช้าวันนั้น

ลินนี่ของเขาไม่ใช่ผู้หญิงสองใจ เธอจะมีเพียงแค่เขาและเขาเท่านั้นที่จะได้ครอบครองหัวใจของเธอ

แท้ที่จริง เมื่อดูจากสภาพเธอในตอนนี้ เขาบอกได้เลยว่าเฟลิเป้วางยาเธอ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงมีสติเพียงแค่ครึ่งเดียว

โชคดีที่เจเรมี่ตามพวกเขามา ระหว่างทางเขาโทรบอกเอโลอิสให้เธอไปรับเด็ก ๆ ที่ร้านอาหารแทนเขาแล้ว

“ร้อนจัง…” เมเดลีนพึมพำ “ร้อนมาก ขอน้ำ…”

“ลินนี่ ทนอีกหน่อยนะ ผมกำลังพาคุณกลับบ้าน” เจเรมี่ประคองเธอไว้และรู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกายของเมเดลีนที่สูงขึ้นอย่างผิดปกติ

ตอนนั้นเอง เธอดูเหมือนกับลูกแมวน้อยขี้อ้อนที่พยายามจะเอาจมูกมาถูไถเขา ราวกับว่าเธอพยายามที่จะหาอะไรของบางอย่างที่เย็นพอจะดับความร้อนนี้ได้

เจเรมี่กลืนน้ำลายดังเอื๊อก เขากำหมัดแน่นและพยายามอดกลั้นอารมณ์ที่กำลังจะปะทุออกมาจากหัวใจ

อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงของเมเดลีนเริ่มเย้ายวนมากขึ้น ดังนั้นเจเรมี่จึงบอกให้คนขับจอดที่โรงแรมแถวนั้น และเช่าห้องอยู่

เมื่อพวกเขาเดินมาถึงหน้าประตู เจเรมี่เตะประตูให้เปิดออกและพาตัวเมเดลีนเข้าห้องน้ำ

เขาเปิดฝักบัวและนำน้ำเย็นเอามาให้เธอดื่ม “ลินนี่ ดื่มน้ำสักหน่อยนะ”

เมเดลีนที่ครองสติไม่อยู่จิบน้ำไปสองอึก แต่เธอก็ยังรู้สึกร้อนรุ่มอยู่ดี

ใบหน้าที่มัวเมาเพราะฤทธิ์ยาของเธอเงยขึ้น และหรี่ดวงตาอันสวยงามเพื่อมองชายหนุ่มตรงหน้า

ไม่กี่วินาทีจากนั้น เธอยกมือขึ้นไปคว้าคอเสื้อของเขาเอาไว้ จากนั้นจึงผลักเขาไปติดกับกำแพง

ใบหน้าสีแดงระเรื่อของเมเดลีนขยับเข้าไปใกล้ใบหน้าของเจเรมี่ทีละนิด