บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ - บทที่ 995
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 995
เมเดลีนพูดออกมาด้วยความสงบ แต่คำพูดของเธอเปรียบเหมือนภูเขาน้ำแข็งที่ทับถมอยู่ในใจของเจเรมี่
เขามองไปที่แผ่นหลังของเมเดลีนและฝืนทนกับความเจ็บปวดแล้วเดินตามเธอไปยังประตู
เขาเห็นไรอันเปิดประตูให้เธอ จากนั้นเธอก็ยิ้มและเข้าไปข้างในก่อนจะจากไปพร้อมกัน
ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน สายตาของเจเรมี่เย็นชาราวกับน้ำแข็ง
‘ลินนี่ พวกเราไม่ได้ถูกลิขิตให้มาคู่กันใช่ไหม?
‘ถ้าเป็นเช่นนั้น เหตุใดพระเจ้าจึงปล่อยให้เราพบกันอีกครั้งหลังจากผ่านไปหลายปีล่ะ?
‘ทำไมเขาถึงปล่อยให้เรารักกันและทำลายกัน?
‘บางทีสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้คุณได้ ก็คงเป็นสิ่งนี้’
เขาก้มศีรษะลงเพื่อมองดูแหวนที่นิ้วนางของตัวเอง ขณะที่ความเย็นยะเยือกปรากฏอยู่ภายในแววตาของเขา
…
ภายในรถ
เมเดลีนมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่พูดอะไร
เธอมองไปยังนิ้วที่ปราศจากแหวนของเธอและแตะมันเบา ๆ
เมื่อสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีแดง ไรอันสังเกตเห็นว่าเมเดลีนดูซึมไปเล็กน้อย ด้วยเหตุนี้เขาจึงถามเบา ๆ ด้วยความกังวลว่า “มีอะไรหรือเปล่าครับ คุณนายวิทแมน”
“คุณโจนส์ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร คุณเรียกฉันว่าเอวลีนหรือมิสมอนต์โกเมอรี่ก็ได้นะคะ”
ไรอันครุ่นคิดอยู่สองสามวินาทีก่อนที่เขาจะยิ้มและพยักหน้า “เอวลีน”
เมเดลีนพยักหน้าและเอ่ย “จริง ๆ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่วันนี้ฉันได้พบกับลาน่าอีกครั้ง”
ดวงตาสีเทาของไรอันสั่นไหว จากนั้นเขาก็เหยียบคันเร่ง “ลาน่าสร้างปัญหาให้คุณอีกแล้วเหรอครับ?”
“ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นจะไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่เลย เธอคิดว่าเธอมีคนสนับสนุน ก็เลยไม่กลัวที่จะก่ออาชญากรรม” เมเดลีนเม้มริมฝีปากของเธอเข้าด้วยกันและกำหมัดแน่น “วันหนึ่งฉันจะส่งเธอเข้าคุกด้วยตัวของฉันเอง ฉันจะล้างแค้นให้พ่อแม่ของฉัน”
ไรอันชำเลืองมองเมเดลีนด้วยดวงตาที่ฉายแววชื่นชม
หลังจากนั้นไม่นาน รถก็มาจอดที่หน้าคฤหาสน์โจนส์
พ่อและแม่ของเขากำลังรออยู่
เมื่อเห็นเมเดลีน พวกเขาก็เริ่มขอโทษอย่างจริงใจและเชิญเธอเข้าไปทานอาหารเย็นด้วยกัน
เมเดลีนสัมผัสได้ถึงความจริงใจในทันที เมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะ
อันที่จริงเธอไม่ได้นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นอีกแล้ว เธอไม่ได้ตำหนิพวกเขาโดยไม่รู้ความจริงทั้งหมด เพราะเธอรู้ว่าลาน่ากำลังเติมเชื้อไฟให้มันลุกโชน
“คุณมานี่ได้ทุกเมื่อที่คุณว่างเลยนะ คุณมอนต์โกเมอรี่ อยู่คนเดียวฉันก็มักจะเบื่อ ๆ น่ะ” มาดามโจนส์เอ่ยชมว่า “การออกแบบเครื่องประดับของคุณสวยงามมาก ฉันสะสมเครื่องประดับจากมิสแอลเลดี้ไว้เยอะเลย และถ้าในอนาคตคุณมีเครื่องประดับรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นออกมา ฉันหวังว่าคุณจะจองไว้ให้ฉันบ้างนะ”
เมเดลีนรู้สึกยินดีเมื่อรู้ว่ามาดามโจนส์เป็นแฟนคลับของเธอ
ส่วนนายท่านโจนส์ก็สุภาพและอบอุ่นเช่นกัน “ช่วงนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น คุณมอนต์โกเมอรี่ เราเสียใจมากจริง ๆ แต่คนตายไม่สามารถกลับมามีชีวิตได้อีก เราหวังว่าคุณจะเข้มแข็งนะ”
“ค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ”
นายท่านโจนส์ยิ้มรับ “นี่สลัด ทานอีกสิคุณมอนต์โกเมอรี่”
เมเดลีนรู้สึกว่าหัวใจของเธออบอุ่นขึ้นเมื่อได้พบกับความเป็นมิตรและการต้อนรับที่ดีจากนายท่านและมาดามตระกูลโจนส์
ทันใดนั้นเธอก็คิดถึงเอโลอิสและฌอน เธอคิดถึงพ่อแม่ของเธอมาก
แต่พวกเขาไม่สามารถกลับมาหาเธอ หรือเรียกชื่อเธอเพียงเบา ๆ ได้อีกแล้ว
หลังอาหารเย็น ไรอันก็พาเมเดลีนไปเดินเล่นในบริเวณใกล้ ๆ
ในสายตาของนายท่านโจนส์และมาดามโจนส์ พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสอง