ผู้กล้าเหนือกาลเวลา - บทที่ 554-2 หยุดเวลา (2)
บทที่ 554 หยุดเวลา (2)
ร่างของเขายิ่งไหววูบ เผ่าเงาคันฉ่องระดับแก่นลมปราณที่สื่อเสียงให้เผ่าตัวเองยิ่งไม่มีสิทธิ์ต่อต้าน เพียงพริบตาก็ตายอนาถ กลายเป็นกระจกถูกเอาไป
ทำเรื่องพวกนี้เสร็จ ชายชราเผ่ามนุษย์คนนี้ก็หันมามองสวี่ชิงอย่างโมโห
สวี่ชิงขมวดคิ้ว มองไปทางอีกฝ่ายเช่นกัน สังเกตเห็นมือขวาของชายชรามีถุงมือที่เหมือนกระจกเพิ่มขึ้นมา ทำการสกัดกั้น
“ไอ้หนูทำไมถึงเอาแต่สร้างปัญหาถึงเพียงนี้นะ!”
ชายชราเอ่ยอย่างโมโห
“หากไม่เห็นแก่ที่เป็นเผ่ามนุษย์เหมือนกัน ตาแก่ข้าคนนี้ก็คร้านจะสนใจเจ้า!
“แค่เห็นก็รู้ว่าเจ้าเป็นเผ่ามนุษย์ที่มาจากด้านนอก เป็นผู้สืบสายเลือดชนชั้นสูงอะไรพวกนั้นที่มาจากแผ่นดินใหญ่เมืองหลวงจักรพรรดิใช่หรือไม่
“อาศัยว่าตัวเองพรสวรรค์ดี ตะเกียงแห่งชีวิตครบ ถึงได้กำเริบเสิบสานถึงเยงนี้ที่นี่หรือ
“ข้าจะบอกเจ้าให้ ที่นี่คือแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทรา ที่นี่ เผ่ามนุษย์เป็นเผ่าชั้นล่าง เป็นอาหาร!
“และสิ่งมีชีวิตแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราหลังจากที่รู้ชะตาชีวิตของตัวเอง การทารุณสังหารและการทรมานก็กลายเป็นการกระทำตามสัญชาตญาณของทุกคน
“เจ้าเชื่อหรือไม่ หากเจ้าทำเช่นนี้ต่อไป ไม่ถึงสองเดือน เจ้าจะถูกจับวางไว้ในเมืองศักดิ์สิทธิ์เงาคันฉ่องและผืนนภา ถูกพวกมันชิมทีละนิดๆ!”
ตาแก่เผ่ามนุษย์คนนี้แค่อ้าปากก็ตำหนิรัวมาเป็นชุด
สวี่ชิงถอยไปข้างหลังอย่างเงียบงัน เอ่ยเสียงสงบนิ่ง
“ท่านอยากจะบอกอะไร”
“ข้าอยากจะบอกอะไรหรือ ไอ้หนูนี่ ทำไมถึงโยนกล่องที่ข้าให้เจ้าทิ้ง เจ้ารู้หรือไม่ว่าราชครูของเผ่าเงาคันฉ่อง พลังพิเศษของมันก็คือมองทะลุการอำพรางส่วนใหญ่ได้ มีเพียงกล่องใบนั้นของข้า เพราะมีการเพิ่มพลังจากข้า ถึงสามารถสกัดกั้นการรับรู้ได้
“ตาแก่อย่างข้าคนนี้อุตส่าห์หวังดีขายให้เจ้า เจ้าไม่เพียงแต่โยนทิ้ง แต่กลับยังวางยาพิษอีกด้วย!
“เอายาแก้พิษมา!”
ตาแก่พูดอะไรมากมาย ในที่สุดก็พูดถึงประเด็นสำคัญ
สวี่ชิงใบหน้าไร้อารมณ์ เขาไม่อยากอยู่ที่นี่ยืดเยื้อกับอีกฝ่ายต่อไป จึงหยิบขวดลูกกลอนออกมาใบหนึ่ง แล้วโยนไป
“พิษของข้าเป็นพิษที่ผสมผสาน ยาแก้พิษกินติดต่อกันเจ็ดวัน ทุกวันทันทีที่ดวงอาทิตย์ยามรุ่งอรุณปรากฏให้กินสามเม็ด โคจรพลังบำเพ็ญอยู่กับที่เจ็ดวัน
“แต่ที่นี่ไม่มีดวงอาทิตย์ ดังนั้นเจ้าประมาณเวลาเอาเอง เรื่องจำนวนก็ต้องเพิ่มอีกหนึ่งเท่า
“เวลาไม่หยุดรอ”
สวี่ชิงพูดพลางโยนขวดยาลูกกลอนไปอีกขวดหนึ่ง
“พิษท่านออกฤทธิ์แล้ว จะเสียเวลาไม่ได้ ไม่เช่นนั้นแก้พิษไม่ได้ ไม่เกี่ยวกับข้า”
สวี่ชิงพูดพลางเตรียมตัวว่าอีกฝ่ายจะลงมือ ร่างถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว
ชายชราเผ่ามนุษย์คนนั้นรับขวดยาลูกกลอนเอาไว้ กำลังจะพูดอะไร แต่ที่ไกลมีพลังที่จับเป้าหมายที่นี่แผ่มา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ถลึงตาใส่สวี่ชิงอย่างโหดเหี้ยม หันหลังกำลังจะจากไป แต่สุดท้ายก็ถอนหายใจ แล้วโยนกล่องใบหนึ่งให้สวี่ชิงอีกครั้ง
“หวังว่ายาแก้พิษของเจ้าจะเป็นของจริง เก็บเจ้านี่ไว้ให้ดี ใช้อำพรางได้”
พูดจบ ชายชราก็จากไปอย่างรวดเร็ว
สวี่ชิงครุ่นคิด ซัดพลังม้วนรับกล่องเอาไว้ จากไปเช่นกัน
ระหว่างทางก็วิเคราะห์คำพูดของอีกฝ่าย ในดวงตาสวี่ชิงฉายแววตัดสินใจ ลองเปลี่ยนกล่อง แล้วส่งกล่องใบนี้เข้าไปในติงหนึ่งสามสอง ใช้พลังนิ้วเทพเจ้าสยบ
จากนั้นก็เอาออกมา เปลี่ยนเอาพิษต้องห้ามไปปกคลุมไว้ สุดท้ายสลายไปแล้วใช้ปราณพระจันทร์สีม่วงชำระล้าง
แล้วถึงได้เร่งความเร็วทะยานไป
เวลาเพียงพริบตา ห้าวันก็ผ่านไป
ในห้าวันนี้สวี่ชิงไม่ได้เจอเผ่าเงาคันฉ่องที่เหมือนรู้ตำแหน่งของตัวเขาอีก ต่อให้เจอเผ่านี้บ้างเป็นบางครั้ง อีกฝ่ายก็จากไปอย่างเร่งร้อน ไม่สนใจเขา
สวี่ชิงลังเล ยาแก้พิษที่เขาให้อีกฝ่ายเป็นของปลอม
พิษของพิษต้องห้ามไม่มียาแก้ได้ วิธีเดียวคือเขาเรียกกลับคืนมา
สวี่ชิงคิดๆ เรื่องนี้ยังมีจุดที่น่าสงสัยและจุดที่ไม่ชอบมาพากลบางอย่าง จึงไม่สนใจ แต่หาสถานที่หนึ่ง ทำการหลอมตะเกียงแห่งชีวิตดวงที่สามของตัวเองต่อ
นี่คือตะเกียงปีกโลหิตวิญญาณทมิฬ ปีกซ้าย
‘ตะเกียงแห่งชีวิตของคนอื่นๆ ก็ล้วนเป็นเช่นนี้ มีเพียงตะเกียงปีกโลหิตวิญญาณทมิฬที่แบ่งเป็นซ้ายขวา…’
สวี่ชิงจ้องเพ่งตะเกียงแห่งชีวิตดวงที่สามของตน ในใจเกิดการคาดเดา จากนั้นก็เริ่มหลอม
สิบวันผ่านไป ทางตะวันตกของทะเลเพลิง บนหินหนืดกว้างใหญ่ไพศาล คลื่นวนพันจั้งลูกหนึ่งปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้ในที่สุดก็กลับเป็นปกติ ไม่มีผลึกเพลิงสวรรค์ถูกหอบม้วนออกมา และระลอกคลื่นที่นี่เนื่องจากอยู่ห่างไกล ก็ไม่ได้สร้างความสนใจอะไร
หลังจากนั้นสองสามชั่วยาม ในยามที่คลื่นวนพันจั้งหายไป สวี่ชิงก็ทะยานอย่างรวดเร็วอยู่ที่ไกลแล้ว
สีหน้าของเขาแฝงด้วยความเหนื่อยล้าเล็กน้อย ร่างกายสำหรับการทนทานต่อเพลิงสวรรค์ก็มาถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้ว ต้องกลับไปพักฟื้นสักหน่อยจึงจะลงมือต่อไปได้
แต่ว่าความตื่นเต้นในดวงตาของเขาไม่ได้ลดลงเพราะความเหนื่อยล้า กลับมากขึ้นด้วยซ้ำ
‘นาฬิกาแดดสามดวง!’
ตะเกียงแห่งชีวิตสามดวงในร่างสวี่ชิงตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยนาฬิกาแดดเหมือนกัน และการเพิ่มพลังจากต้นกำเนิดพลังเดียวกันตอนนี้ก็ยิ่งทรงพลัง ทำให้ความเร็วของสวี่ชิงเพิ่มขึ้นจากพื้นฐานเดิมประมาณเจ็ดเท่า
ตอนนี้เขาเคลื่อนไหวด้วยความเร็วเต็มอัตรา ผู้บำเพ็ญทั่วไปตาเนื้อไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน เห็นเป็นเพียงรอยเงาเท่านั้น
‘แต่ว่าหลังจากที่ตะเกียงห้าดวงกลายเป็นชุดแล้วจะเป็นเช่นไรอีก’
สวี่ชิงในใจเกิดความวาดหวังสูง เขาสัมผัสได้เลาๆ ว่า ในยามที่ตะเกียงแห่งชีวิตของตนหลอมทั้งหมด หลังจากที่ตะเกียงแห่งชีวิตนาฬิกาแดดที่เกิดขึ้นจากสายเลือดของตนกลายเป็นหนึ่งชุดโดยสมบูรณ์แล้ว มีความเป็นได้ว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งน่าอัศจรรย์เป็นอย่างมาก
นึกถึงตรงนี้ สวี่ชิงสูดลมหายใจลึก เพิ่มพลังความเร็ว เคลื่อนไปข้างหน้าอย่างเร็วรี่
หลายวันหลังจากนั้น สวี่ชิงที่กำลังทะยานไปอย่างว่องไว จู่ๆ ฝีเท้าก็หยุดชะงัก หยุดอยู่บนทะเลเพลิง ทอดสายตามองไปที่ไกล สีหน้าฉายความประหลาดใจ
ที่ที่สายตามองไป ท่ามกลางความรางเลือนมีเสียงดังสนั่นหวั่นไหวกึกก้อง พลังของเคล็ดวิชาแผ่ซ่าน ทะเลเพลิงเหมือนถูกเหนี่ยวนำไปรวมอยู่ที่นั่นอย่างช้าๆ เหมือนว่ากำลังหลอมอะไร
และสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของสวี่ชิงคือทางทิศทางนั้น เขาสัมผัสได้ถึงพิษต้องห้ามของตัวเอง
ก่อนหน้านี้ครั้งแรกที่เจอตาแก่เผ่ามนุษย์คนนั้น อีกฝ่ายแม้จะถูกพิษ แต่เห็นได้ชัดว่าแปดเปื้อนไปไม่มาก รวมกับมีถุงมือกระจกสกัดกั้น ดังนั้นกลิ่นอายจึงไม่ได้ชัดมาก
แต่ตอนนี้ผ่านไปนานขนาดนั้น พลังพิษต้องห้ามเข้มข้น ไม่สามารถสกัดกั้นได้อีกต่อไป ดังนั้นสวี่ชิงจึงสัมผัสได้
‘เข้มข้นมากแล้ว…’
สวี่ชิงรู้ดีถึงความน่ากลัวของพิษต้องห้ามของตัวเอง จึงคิดๆ อีกฝ่ายเหมือนไม่ได้หลอกตน
‘ไปดูสักหน่อย’
สวี่ชิงร่างเพียงไหววูบ ก็เข้ามาใกล้พื้นที่แถบนั้น
เขาเตรียมจะไปดูสักหน่อยว่าตาแก่คนนั้นตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ค่อยชั่งน้ำหนักว่าจะแก้พิษให้เขาหรือไม่
และจากการเข้าใกล้ สวี่ชิงสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา ไม่ลังเลใดๆ ทั้งสิ้น ซ่อนไปในหินหนืด
เขาเห็นผู้บำเพ็ญเผ่าเงาคันฉ่อง อีกทั้งยังมีจำนวนไม่น้อย มากถึงหลายสิบคนในนั้นแม้ระดับแก่นลมปราณจะมีมาก แต่ระดับปราณก่อกำเนิดก็มีแปดเก้าคน พลังมีตั้งแต่ขั้นหนึ่งไปจนถึงสามทัณฑ์
สิ่งที่ทำให้สวี่ชิงยิ่งระแวดระวังคือ เขาเห็นค่ายกลที่นี่
ต้องรู้ว่าบนทะเลเพลิงสวรรค์ เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่พิเศษ ดังนั้น ค่ายกลจึงยากที่จะวางมาก นี่ก็เป็นจุดที่สวี่ชิงก่อนหน้านี้กลัดกลุ้มนัก แต่ที่นี่กลับมีอยู่
และค่ายกลที่สามารถวางอยู่ที่นี่ได้จะต้องมีพลังที่ไม่ธรรมดาแน่นอน
ค่ายกลนั่นก็แปลกประหลาดมาก เป็นกระจกบานมหึมาบานหนึ่ง
กระจกบานนี้มีขนาดถึงร้อยจั้ง ลอยอยู่บนท้องฟ้า ผู้บำเพ็ญเผ่าเงาคันฉ่องที่อยู่รอบๆ ล้วนกำลังเพิ่มพลังให้มัน
คนที่ถูกขังเป็นชายชราเผ่ามนุษย์คนนั้นนั่นเอง
ตอนนี้ทั่วทั้งร่างแผ่ลามไปด้วยสีดำคล้ำ หลายที่กำลังเปื่อยเน่า ในขณะที่ลึกจนเห็นกระดูก ร่างของเขาก็สั่นสะท้าน แบกรับพลังสะกดจากกระจกค่ายกลบนฟ้า
การหลบซ่อนอำพรางของเขาถูกลบเลือนไป แม้จะยังเป็นชายชรา แต่ไม่ผอมแห้ง กลับร่างกายสูงใหญ่ สีหน้าแฝงด้วยความทรงอำนาจ ต้องเพ่งกระจกที่อยู่ข้างบน
ในกระจกสะท้อนทะเลเพลิงและเงาร่างของเขา นอกจากนี้ ผิวกระจกนูนออกมา เกิดเป็นใบหน้าดวงหนึ่ง กำลังมองไปทางเขาอย่างเย็นชา
“ตวนมู่ฉาง!
“ปกติเจ้าไปมาไร้ร่องรอย ลอบสังหารอัจฉริยะเผ่าข้า แต่วันนี้ไยจึงตกมาอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้เล่า
“ตอนนี้หากเจ้าคุกเข่าเลือกที่จะเข้าเป็นพวกด้วย ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้เป็นเผ่าเงาคันฉ่อง ให้เจ้าหลุดพ้นจากสายเลือดเผ่ามนุษย์ที่ต่ำต้อย อีกทั้งจะช่วยเจ้ายกระดับสมบัติวิญญาณอีกครั้งด้วย
“แม้หนทางของสรรพชีวิตทั้งหลายล้วนยากจะหนีความตาย แต่อย่างน้อยตอนที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ ก็สุขสบายกว่า ไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ
“เจ้าขบคิดให้ดี หากร่างของข้ามาถึง เจ้ายังดื้อดึงต่อไป เจ้าจะไม่มีสิทธิ์ได้เลือกแล้ว”
เสียงแก่ชราผ่านห้วงวันเวลามานานดังก้องขึ้นทั่วทิศ แต่ชายชราเผ่ามนุษย์คนนั้นกลับหัวเราะเหี้ยมเกรียมออกมาทีหนึ่ง
“ผายลม!
“สายเลือดเผ่ามนุษย์ข้าสูงส่งเป็นอย่างยิ่ง ใช่สิ่งที่พวกเจ้าพันธุ์ผสมพวกนี้จะมาเปรียบเทียบได้
“ประวัติศาสตร์เผ่าเงาคันฉ่องเพิ่งจะนานเท่าใดเชียว ประวัติศาสตร์เผ่ามนุษย์ข้าอยู่เคียงคู่กับแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ ไม่พูดถึงเวลาอันไกลโพ้น พูดถึงช่วงใกล้ ในยุคจักรพรรดิโบราณเสวียนโยว แผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์รวมเป็นหนึ่ง ตอนนั้นเผ่าเงาคันฉ่องยังเป็นวุ้น ยังไม่มุดรูออกมาเลย!”
“ดื้อด้านไม่สำนึก!” ในกระจกบานมหึมาบนท้องฟ้า มีเสียงแค่นขึ้นจมูกดังมา
เผ่าเงาคันฉ่องที่อยู่รอบๆ รู้หน้าที่ แผ่พลังบำเพ็ญออกมาเต็มกำลัง ซัดโหมเข้าไปในกระจกบานมหึมา ทำให้พลังสยบในค่ายกลเพิ่มมากขึ้น ชายชราเผ่ามนุษย์คนนั้นทั่วร่างส่งเสียงดังก้อง ยังคงค้ำยันอย่างยากลำบาก
ในใจของเขาความจริงสิ้นหวังไปตั้งนานแล้ว ต้นเหตุทั้งหมดล้วนเป็นพิษในร่าง
ร่างของเขา วิญญาณของเขา ทุกอย่างของเขาล้วนถูกกัดกินอย่างรุนแรง และทำให้วิชาอำพรางของเขาสลายไป ถูกเผ่าเงาคันฉ่องตามร่องรอยเจอ
ขังเอาไว้ที่นี่
‘ไอ้หนูเผ่ามนุษย์นั่นสารเลวนัก!’
ตวนมู่ฉางก่นด่าในใจ ทีแรกเขาก็ไม่ได้ประสงค์ดีอะไร แต่หลังจากค้นพบว่าสวี่ชิงเป็นเผ่ามนุษย์ก็เปลี่ยนความคิด แค่ทำสัญลักษณ์เอาไว้ หาโอกาสชิงทรัพย์ ไม่คิดจะฆ่า
แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกพิษที่จัดการยาก น่ากลัวเช่นนี้เข้า
‘ยาแก้พิษก็เป็นของปลอม!’
ขณะที่ตวนมู่ฉางหัวเราะขมขื่นในใจ สวี่ชิงที่ซ่อนตัวอยู่ใต้หินหนืดที่ไกลๆ ก็จ้องมองทุกอย่าง เผ่าเงาคันฉ่องเหล่านั้นส่วนใหญ่ล้วนกำลังเพิ่มพลังค่ายกล ทำให้พลังการกักขังเพิ่มมากขึ้น ไม่ได้สังเกตใต้หินหนืด
จะอย่างไรสำหรับเขา พื้นที่แถบนี้ก็ไม่มีเผ่าพันธุ์ใดกล้ามาหาเรื่องพวกเขา โดยเฉพาะค่ายกลของราชครู กำลังสำแดงพลังสยบ ใครมาเห็นล้วนหลบหลีกไปเอง
สวี่ชิงชั่งน้ำหนักอยู่ครู่หนึ่ง คิดถึงการช่วยเหลือของกล่องใบนั้นในช่วงนี้ก็ตัดสินใจ
‘ช่วยเขาสักครั้งหนึ่งแล้วกัน!’
ในพริบตาที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา ลูกกลอนพิษต้องห้ามในร่างสวี่ชิงก็พลันแผ่ออก พวยพุ่งไปตามหินหนืด ตลบอวลไปทั่วทุกทิศ
และขณะที่เขายกมือขวาขึ้นก็เอาก้างปลาออกมา เจ้าเงาก็แผ่ออกไปรอบๆ เช่นกัน กระเหี้ยนกระหือรืออยากลงมือ
เสี้ยวขณะต่อมา ประกายเย็นเยียบในดวงตาสวี่ชิงฉายวาบ ทั้งคนพุ่งออกมาจากใต้หินหนืด
ปราณทั้งสิบสามต่างปะทุพลัง พลังสะท้านฟ้าสะเทือนดินพวยพุ่งออกมาจากในร่างสวี่ชิงอย่างมหาศาล
นาฬิกาแดดสามดวงในร่างของเขา เข็มข้างบนสั่นสะเทือนเล็กน้อย เพียงดึงออกเกิดเป็นพลังหยุดเวลาได้ทุกเวลา
ฆ่า!