ผู้กล้าเหนือกาลเวลา - บทที่ 556 บางคำโกหกก็เรียกว่าความหวัง (1)
บทที่ 556 บางคำโกหกก็เรียกว่าความหวัง (1)
ที่เรียกว่าเพลิงสวรรค์ผ่านท้องฟ้า เพราะในแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทรามีการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศพิเศษอยู่อย่างหนึ่ง
หลักการการเกิดขึ้นของมันก็เล่าลือแตกต่างกันไป บางคนบอกว่าเกิดจากการชักนำของกระแสพลังของพระจันทร์สีชาด เพราะยิ่งพระจันทร์สีชาดใกล้มาเยือนเท่าไร เพลิงสวรรค์ผ่านท้องฟ้าก็ปรากฏบ่อยครั้งเท่านั้น
บางคนก็บอกว่าเจ้าเหนือหัวที่เคยถูกพระจันทร์สีชาดสะกดจนตายคนนั้นกำลังกลับมา
และทุกครั้งที่เพลิงสวรรค์ผ่านท้องฟ้าปรากฏ ทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราจะสว่างไสวไปหมด ทะเลเพลิงโหมขึ้นมาบนฟากฟ้าจากทางทิศตะวันออก จวบจนปกคลุมทั้งท้องนภา
ยิ่งอยู่ใกล้ทิศตะวันออก แสงและความร้อนระอุก็ยิ่งรุนแรง ขณะเดียวกันยังมีฝนเพลิงในระดับที่แตกต่างกันโปรยปรายลงมาด้วย
ติดต่อกันเป็นเวลานับเดือน ทะเลเพลิงบนท้องฟ้าถึงจะหวนย้อนกลับไปในทะเลเพลิงสวรรค์ด้านตะวันออกอีกครั้ง นี่นับว่าเป็นวัฏจักรหนึ่งครั้ง
ในระหว่างนี้ ทั้งแผ่นดินใหญ่เซ่นจันทราด้านตะวันออก นอกจากพื้นที่อย่างแท่นบวงสรวงเล็ก ที่อื่นส่วนใหญ่ล้วนลุกเป็นไฟในฝนเพลิง
ไม่ว่าจะเมืองหรือว่าต้นไม้ใบหญ้า ส่วนใหญ่กลายเป็นฝุ่นธุลีกันหมด
นี่ก็เป็นสาเหตุว่าทำไมเมืองในพื้นที่ความร่วมมือสองเผ่าส่วนใหญ่จึงสร้างจากดินเผาหยาบๆ มีเพียงเมืองศักดิ์สิทธิ์ร่วมของพวกเขาถึงมีการสนับสนุนจากผู้วิเศษของทั้งสองเผ่า ผนวกกับใช้ค่ายกลพิเศษบางอย่างฝืนรับมือ แต่ก็ยังเลี่ยงความเสียหายไม่ได้
ทุกครั้งที่เพลิงสวรรค์ย้อนกลับไปก็ต้องเริ่มสร้างใหม่ ดินก็ต้องพรวนเพื่อชะล้างพิษเพลิง นี่เป็นต้นกำเนิดการเพาะปลูกของคนธรรมดา
ดีที่เพลิงสวรรค์ผ่านท้องฟ้า มักจะเกิดขึ้นทุกสิบปี ไม่ได้บ่อยมากนัก ส่วนที่ถูกทำลายจะเป็นทางตะวันออกเป็นหลัก พื้นที่อื่นๆ ผลกระทบไม่มากนัก และผู้บำเพ็ญก็ใช้วิชาเวทในการสร้าง ไม่ได้ยากเย็นแสนเข็ญอันใด
ส่วนคนธรรมดา ต้องหาวิธีเข้าไปในเมืองศักดิ์สิทธิ์ล่วงหน้าเพื่อหลบภัย แต่ก็ต้องจ่ายออกไปไม่น้อย หากมีปัจจัยไม่เพียงพอ…เช่นนั้นก็ทำได้แค่หลบซ่อนอยู่ใต้ดิน
ใช้คุณสมบัติในการปรับตัวให้เข้ากับเพลิงสวรรค์จากรุ่นสู่รุ่นของพวกเขาหลบภัยพิบัติจากเพลิงนี้
นี่ก็เป็นสาเหตุว่าทำไมสวี่ชิงถึงเห็นทหารชายแดนซ่อนตัวอยู่ใต้ดิน พวกเขาต้องแยกย้ายไปอยู่ใต้ดินก่อนที่เพลิงสวรรค์จะมาเยือน ทำให้ตัวเองผสานเป็นหนึ่งเดียวกับดิน
เพียงแต่วิธีเหล่านี้ เป็นสิ่งพวกเขาพัฒนามาจากการปรับตัวในที่แห่งนี้ แต่สวี่ชิงไม่มี
ตอนนี้ใต้ดินที่เขาอยู่ รอบด้านร้อนระอุอย่างยิ่ง ดินเริ่มตกผลึก ขณะที่อุณหภูมิสูงปกคลุม ความรู้สึกไม่ค่อยสบายรุนแรงก็ปรากฏขึ้นในใจสวี่ชิง
“อุณหภูมิเกือบจะใกล้เคียงกับที่ผิวหินหนืดแล้ว แต่นี่ก็เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น…”
เหงื่อผุดที่หน้าผากสวี่ชิง ร่างกายเหนียวเหนอะหนะ เริ่มจะกักเก็บน้ำในร่างกายไว้ไม่อยู่ สิ่งนี้ทำให้เขาเริ่มรู้สึกไม่ดีเลาๆ หนีไปยังพื้นดินส่วนที่ลึกยิ่งกว่า
จนมาถึงบริเวณที่ลึกในระดับหนึ่งถึงรู้สึกดีขึ้นบ้าง แต่ความรู้สึกวิกฤติที่มาจากจิตใจรวมถึงลางสังหรณ์ที่เกิดจากการอยู่ไม่สุขของอสูรสมุทรบรรพกาลยังคงรุ