มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน - บทที่ 60

มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 60

“มันดูเหมือนว่ามีชายหนุ่มที่ร่ำรวยในมหาวิทยาลัยของเราตอนนี้! เขาเพิ่งซื้อรถสปอร์ตแลมบอร์กินีนีเวนตัน!”

“แม่งเอ้ย! รถคันนั้นมีมูลค่ามากกว่าประมาณหนึ่งล้านครึ่งถึงสองล้านดอลลาร์! ไปที่นั่นและดูกันเถอะ!”

เจอรัลด์ถูกพวกผู้หญิงผลักออกไปข้างนอกอย่างรุนแรง และในตอนนี้ ผู้คนมากมายก็กำลังวิ่งไปทางรถของเขา

เจอรัลด์รู้สึกทำอะไรไม่ถูก หากเขาต้องการตบหน้าพวกเขาเดี๋ยวนี้ เขาก็แค่นำกุญแจรถออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขาและปลดล็อกรถของเขาโดยตรง

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้มีนิสัยเช่นนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่ต่อหน้าของฝูงชนกลุ่มใหญ่เช่นนี้

อย่างไม่คาดคิด การจอดรถไว้ที่นี่ที่ลานจอดรถก็เกือบจะมีผลกระทบเช่นเดียวกับการจอดรถไว้ด้านหน้าของทางเข้ามหาวิทยาลัยโดยตรง

เจอรัลด์มองไปรอบ ๆ เขาและตัดสินใจว่าเขาจะรอจนกระทั่งลานจอดรถว่างให้หมดเสียก่อนก่อนที่เขาจะย้ายรถของเขาไปไว้ที่อื่น

นั่นคือวิธีเดียว!

อนิจจัง เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

ดังนั้น เจอรัลด์เก็บกุญแจรถของเขาก่อนที่เขาจะหันหลังกลับและจากลานจอดรถไป

หลังจากเดินไปได้สองสามก้าว โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นทันที มันคือสายจากเบอร์โทรที่ไม่รู้จักแปลก ๆ

เจอรัลด์ กดรับสายทันที

“เจอรัลด์ ใช่ไหม? ฉันลืมแจ้งนายเมื่อเช้านี้ว่านายจะต้องมาที่สนามทางเหนือเวลาบ่ายโมงตรงเพื่อฝึกซ้อมหัวข้อที่สองกัน!”

เสียงของผู้หญิงดังขึ้นแผ่วเบาทีผ่านอีกด้านหนึ่งของปลายสาย

ทันทีที่เธอได้พูดจบ เธอก็วางสายทันที

เขาจะต้องได้รับวิชาที่หนึ่งในวันถัดไป ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเขาต่องฝึกซ้อมหัวข้อที่สองวันนี้

ไม่ว่าผู้ที่โทรมาจะมีท่าทีที่เย็นชาและหยาบคาย เจอรัลด์ก็เร่งรีบไปที่สนามทางเหนือเพราะเขาอยากจะได้ใบขับขี่ทันทีที่เป็นไปได้

หลังจากนั้นไม่นานนัก ในที่สุดเขาก็มาถึงสถานที่

การฝึกซ้อมในสนามได้เริ่มขึ้นแล้ว

ขณะนี้ ผู้ฝึกสอนสวมที่แว่นตากันแดดกำลังสอนนักเรียนให้ถอยรถ

มีอยู่ประมาณสิบเอ็ดคนที่กำลังรออยู่ในแถวณ ตอนนี้

มีทั้งผู้ชายและผู้หญิงรวม ๆ กัน

ทุกคนกำลังยืนอยู่ด้านข้างขณะที่พวกเขาดูผู้ฝึกสอนแนะนำนักเรียนเกี่ยวกับการขับและการจัดการรถอย่างเหมาะสม

“ให้ตายสิ! เป็นเจอรัลด์จริงด้วย! เขาจะเรียนขับรถอย่างจริงจังงั้นเหรอ?”

ขณะที่เจอรัลด์เดินไปทางฝูงชน เพื่อนนักเรียนหญิงก็ปิดปากด้วยความประหลาดใจทันที ท่าทางที่เหลือเชื่อได้ฉาบบนใบหน้าของพวกเธอ

“ฮ่าฮ่าฮ่า งั้นหรือ ตอนนี้คืออะไร? ฉันบอกเธอแล้วว่าเป็นเขา! ควินน์ เธอแพ้พนัน เธอต้องไปทานมื้อเย็นกับฉันคืนนี้!”

ในเวลานี้ เด็กชายยิ้มขณะที่เขาเปล่งเสียงขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

“โอ้ นั่นไม่นับ! นั่นนับไม่ได้เลย ใครจะไปคิดว่าเจอรัลด์จะมาสอบขับรถล่ะ? นี่มันไร้เหตุผลเกินไป! นาธาเนล ฉันคิดว่านายเดิมพันกับฉันเพียงเพราะนายรู้อยู่แล้วว่าเจอรัลด์ได้ลงทะเบียนเรียนการขับรถนี้! นายโกหกฉัน!” เด็กสาวที่ชื่อว่าควินน์โต้กลับทันที

สิ่งนั้นก็คือ พวกเขาเคยเห็นชื่อของเจอรัลด์ในรายชื่อของนักเรียนเมื่อพวกเขามาถึงชั้นเรียนขับรถของเขา

พวกเขาทั้งสองได้เดิมพันไว้ว่าจะใช่เจอรัลด์คนเดียวกับแผนกของพวกเขาหรือไม่

ผลก็คือ พนักงานจากโรงเรียนสอนขับรถได้โทรศัพท์หาเจอรัลด์และบอกให้เขามาที่นี่ พวกเขาจึงรู้ว่าเป็นเขาจริง ๆ

พวกเขาตกใจมาก!

ในความเป็นจริง เจอรัลด์ไม่ได้คุ้นเคยกับนักเรียนทั้งสองคนเหล่านี้ เขาเคยพบพวกเขาเพียงสองสามครั้งในภาควิชาของเขาเท่านั้น

ทำไมเขาต้องเจอพวกเขา? เพียงเพราะว่านักเรียนทั้งสองคนเหล่านี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพนักศึกษาอีกด้วย ผู้ชายคือนาธาเนล ลอว์ซัน สมาชิกคณะกรรมการจากแผนกวินัย และอีกคนคือควินน์ เซเจอร์ สมาชิกกรรมการจากแผนกอนามัย

ในฐานะที่เป็นนักเรียนยากจนที่ได้รับเงินช่วยเหลือจากสหภาพนักศึกษา วิตนีย์มักจะมอบหมายให้เจอรัลด์ทำงานพิเศษหลากหลายประเภทให้กับพวกเขา ดังนั้น มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนในสหภาพนักศึกษาจะรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเจอรัลด์

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ใครจะไม่เคยได้ยินเรื่องราวของคนยากไร้คนนี้จากภาควิชาของพวกเขาบ้าง?

หลังจากได้ยินบทสนทนาระหว่างนควินน์กับาธาเนล เด็กชายและเด็กสาวคนอื่น ๆ ที่เป็นนักเรียนในมหาวิทยาลัยก็อดไม่ได้ที่จะจ้องไปที่เจอรัลด์

ผู้ชายบางคนยังหัวเราะอย่างดูถูก “นาธาเนล เจ้ายากไร้คนนี้จากภาควิชาของนายจนขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?”

ผู้ชายคนนี้รู้สึกว่าคุณค่าของตัวเองจะถูกยกระดับขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัยหากเขาเยาะเย้ยและทำให้คนอื่นอับอาย ดังนั้น เขาไม่ลังเลใจที่จะดูถูกเจอรัลด์เพราะเขารู้สึกว่าเห็นได้ชัดว่าเจอรัลด์ไม่ได้มีสถานะใด ๆ เลย ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมเขาต้องไว้หน้าเขาด้วยล่ะ?

“ใช่ เขาเป็นคนจน! จนมากขนาดที่ว่านายไม่สามารถจะจินตนาการมันได้เลย ฮ่าฮ่าฮ่า!” นาธาเนลตอบกลับขณะที่เขาหัวเราะ

เจอรัลด์เพียงแค่ทำเสียงออกจมูกอย่างเย็นชากับคำพูดเหน็บแนมและเสียดสีของพวกเขา จากนั้น เขากลับหลังหันและเดินจากไปราวกับว่านาธาเนลและควินน์ไม่มีตัวตนใด ๆ เลย

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หากว่าหมากัดเขาทำไมเขาต้องกัดตอบด้วย?

เมื่อเขาตระหนักได้ว่าเจอรัลด์เพียงแค่เมินพวกเขา นาธาเนลอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธเล็กน้อย

ขณะที่เขากำลังจะโจมตีเจอรัลด์ นักเรียนที่กำลังฝึกอยู่ในรถก็ฝึกการขับรถของเธอเสร็จแล้ว และประตูรถก็เปิดออกอย่างช้า ๆ

ณ ขณะนี้ ข้อมือที่ขาวและเรียวสวยก็เผยออกมา

เด็กชายและเด็กสาวทั้งหลายที่กำลังรอให้ถึงคิวของพวกเขารวมทั้งเจอรัลด์หันไปมองยังทิศทางของรถอย่างรวดเร็ว

“ดูสิ ทุกคน! คนสวยคนนั้นกำลังออกมา!”