ยอดวิถีแห่งปีศาจ - บทที่ 1069 ประจัญหน้า (1)
“สหพันธ์พลังจิตลงมือแล้ว”
กลางโถงหินสีฟ้าที่เย็นเยียบและกว้างขวาง
หญิงสาวผมขาวที่สวมเกราะหนักสีน้ำเงินคนหนึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์ที่มีน้ำแข็งนับไม่ถ้วน
ผิวของเธอเรียบเนียนไร้รอยตำหนิเหมือนงาช้าง ผมยาวประบ่า เส้นผมเรียวเล็กและบริสุทธิ์เหมือนลูกแก้ว เครื่องหน้าสมบูรณ์ดั่งรูปสลัก อย่างกับใช้เครื่องมือที่แม่นยำที่สุดสลั กขึ้นมา
“ผู้บัญชาการ ออกคำสั่งเถอะครับ” คนสวมหน้ากากที่ใส่เกราะอ่อนสีฟ้าอมดำหลายคนพากันปรากฏตัวขึ้นในโถงหิน คุกเข่าข้างหนึ่งขอร้องหญิงสาว
“ในเมื่อพวกเขาลงมือก่อน พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องถ่วงเวลาอีกต่อไป”
“ถึงเวลาทำให้พวกมันสัมผัสความหวาดกลัวในอดีตแล้ว”
“ถ้าจัดการกองยานทั้งหมดของพวกมันได้ ทางสหพันธ์คงจะเสียหายอย่างสาหัสเลยใช่ไหม”
หลายๆ คนต่างกระเหี้ยนกระหือรือ
หญิงสาวเคาะนิ้วกับที่พักแขนเบาๆ จนเกิดเสียงดังเสนาะใส
“ตอนนี้บนดาวแฝดคู่มีคนของพวกเราไหม” เธอส่งเสียงถาม
“มีครับ ซีเสียงบุตรชายคนเดียวของสมาชิกกางเขนซีเอิน ยังมีสมาชิกที่เพิ่งเข้าร่วม ประมุขโถงเก้าชีวิตหวังมู่” คนคนหนึ่งรีบตอบ
“อย่างนั้นก็เริ่มเคลื่อนไหวเลย” หญิงสาวกล่าวเสียงเรียบ “พวกมันจะเข้าใจว่าชีวิตมีค่าขนาดไหนก็ต่อเมื่อมีคนตายมากมายเท่านั้น”
“รับทราบ!”
ร่างหลายร่างพากันขานตอบ
…
ลำแสงเจิดจ้าคงอยู่เนิ่นนาน
ศูนย์วิจัยถูกลำแสงนี้เจาะทะลวงตั้งแต่บนถึงล่าง ตั้งแต่ใต้ดินถึงท้องฟ้า
แสงสว่างเหมือนกับถูกลำแสงสีดำกลืนกินและดูดซับอยู่ชั่วขณะ ลมแรงลอยพัดโหมอยู่รอบๆ อย่างบ้าคลั่ง
“ตายไหม”
หญิงสาวผมยาวที่สวมกระโปรงสั้นสีดำสองคนจับมือกันลอยลงมาถึงด้านข้าง แล้วหยุดยืนนิ่งอยู่บนพื้นด้านข้างศูนย์วิจัย
บนตัวหญิงสาวทั้งสองมีสัญลักษณ์เหยี่ยวสองหัวของสหพันธ์พลังจิต พวกเธอสวมถุงน่องยาวสีขาว
ทรวงอกเล็กๆ ถูกชุดสีดำขอบลูกไม้บดบังส่วนล่างเอาไว้ เผยผิวที่ขาวจนทำให้คนตาลายออกมาส่วนเล็กๆ
ทั้งสองแต่งตัวเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน สิ่งเดียวที่แตกต่างก็คือผมของพวกเธอ ผมของคนพี่ยาวถึงเอว ส่วนผมของคนน้องยาวประบ่า
“มังกรเงาพิฆาต! กวาดล้าง!”
คนพี่ส่งเสียงตวาด
ซู่!
แสงสีดำกลุ่มหนึ่งระเบิดขึ้นอย่างฉับพลัน แล้วกวาดล้างซากปรักหักพังบนพื้นเหนือศูนย์วิจัย
สสารทั้งหมดในจุดที่แสงดำปกคลุม หลอมละลายหายสาบสูญกลายเป็นวงกลมขนาดใหญ่
“หน่วยพลาธิการลงมือได้แล้ว” คนน้องกดเครื่องประดับชิ้นเล็กๆ บนชุดเบาๆ
“รับทราบ”
เสียงผู้ชายที่มีเสน่ห์เหลือร้ายดังมาจากท้องฟ้าอย่างฉับพลัน
พรุ่บๆ ฟิ้ว!
แสงสีดำหลายสายกะพริบ ยักษ์สีดำสิบกว่าตัว พุ่งผ่านท้องฟ้ามุ่งหน้าไปยังหลุมยักษ์บนศูนย์วิจัยที่เพิ่งถูกเจาะ
ยักษ์พวกนี้เป็นผู้ใช้พลังจิตของสหพันธ์ที่ควบคุมหุ่นยนต์ พวกเขาทยอยบินเข้าไปในหลุม พร้อมกับยิงอาวุธปืนเลเซอร์เพื่อกำจัดกลไกที่อยู่รอบๆ หลุม
“ท่านเลน่า ทุกอย่างในศูนย์วิจัยปกติดี รักษาการติดต่อไว้” หัวหน้าหน่วยที่แทรกซึมเข้าไปรายงานผ่านการสื่อสารทางพลังจิต
“บุกเข้าไป” เลน่าผู้เป็นพี่เอ่ยเสียงราบเรียบ “คนที่โดนมังกรเงาพิฆาตของฉันเข้าไปแล้วยังรอดได้น่าจะมีน้อยมาก แต่ถ้ามีคนรอด ก็จะต้องแข็งแกร่งพอตัวแน่ พวกคุณระวังตัวด้ว วย”
“รับทราบ”
เมฆดำค่อยๆ แผ่ปกคลุมท้องฟ้า
แต่ถ้ามีคนเพ่งมอง จะเห็นว่านั่นไม่ใช่เมฆ แต่เป็นหุ่นยนต์ผึ้งสีดำนับไม่ถ้วน
หุ่นยนต์ผึ้งจำนวนหลายร้อยล้านตัวบินไปยังเมืองมนุษย์ทั้งหมดบนดาวแฝดคู่เหมือนกับตั๊กแตน
พวกมันบดบังท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ เปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อม ทำให้อุปกรณ์อิเลกทรอนิกส์และอุปกรณ์อัจฉริยะบนพื้นดินเป็นอัมพาต
สะเก็ดไฟกลุ่มเล็กๆ ระเบิดขึ้นบนพื้นตลอดเวลา
หอโทรทัศน์และหอสัญญาณเกิดประกายไฟกลุ่มใหญ่ระเบิดขึ้น ก่อนจะไหม้เป็นสีดำเกรียม
ในร้านค้าอิเล็กทรอนิกส์บางส่วน เครื่องใช้ไฟฟ้าทั้งหมด ตั้งแต่โทรทัศน์ ตู้เย็น แอร์ ลำโพง โน๊ตบุ๊ค ต่างลัดวงจรก่อนจะเกิดควันสีเหลืองลอยออกมาและเป็นอัมพาตอย่างรวดเร็ว
คนในเมืองที่เดิมทีไม่รู้เรื่องรู้ราว เดินออกจากร้านค้าและบ้าน ก่อนเงยมองท้องฟ้า หุ่นยนต์ผึ้งที่เหมือนตั๊กแตนอันไร้ขอบเขตปกคลุมดาวเคราะห์เกือบมากกว่าครึ่งเอาไว้
“ลงมือเลย” เลน่ายื่นมือขวาออกมา กางฝ่ามือไปยังด้านบน
พรุ่บ!
ลำแสงสีดำลำหนึ่งโผล่ขึ้นในมือเธอ ลำแสงที่ยาวถึงสิบกว่าเมตรเหมือนกับแท่งสีดำ ปลายสองด้านกำลังพ่นและคายหนามพลังงานที่รุนแรงออกมา
“ไปเลย หนามมังกรดิน”
เธอคุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้นแล้วแทงฝ่ามือเข้าไปในดิน
เปรี้ยง!
มือใหญ่ข้างหนึ่งพลันคว้าข้อมือเธอเอาไว้
“ใครกัน!?” เลน่าสะดุ้ง พลิกมือถองศอกใส่ กลับถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งจับไว้
“อย่าใจร้อน!” เสียงที่คุ้นเคยดังเข้าหูของเธอ
เลน่าหันไปมอง เป็นหัวหน้าใหญ่ของปฏิบัติการภาคพื้นในครั้งนี้ ขณะเดียวกันยังเป็นพ่อของเธอด้วย อันเดร
“ฟัง…” อันเดรเอ่ยเบาๆ พร้อมปล่อยมือเธอ จากนั้นก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึม
“ลูกได้ยินไหม”
เลน่าแค่นเสียงเย็นชา
“ไม่เห็นได้ยินอะไรสักอย่าง พ่อกำลังขู่หนูอยู่หรือไง”
“…ชู่ว” อังเดรยกนิ้วขึ้นไว้ด้านหน้าปาก “ฟังดีๆ สิ…”
ฟู่…ครืน…
เหมือนมีการสั่นสะเทือนที่แปลกประหลาดบางอย่างกำลังส่งมาจากพื้นอย่างต่อเนื่อง
“นี่…นี่มัน…?!” สีหน้าของน้องสาวเลน่าเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย พวกเธอได้ยินแล้ว
“แย่ล่ะ!”
อังเดรสะบัดผ้าคลุมสีขาวด้านหลัง บังลูกสาวสองคนของตัวเองไว้ แล้วพุ่งถอยหลัง
ในพริบตาที่เขาเพิ่งถอยไปนั่นเอง
ตูม!
เพลิงลาวาสีแดงฉานสายหนึ่งพุ่งจากพื้นสู่ท้องฟ้า กลายเป็นลำลาวายักษ์หลายร้อยเมตร
พื้นดินกำลังสั่นไหว
ท่ามกลางเสียงครางดังหึ่งๆ เหมือนท้องฟ้าและผืนดินกำลังเขย่า
ตูมๆๆๆ!
เพลิงสีแดงฉานหลายลำพุ่งขึ้นจากพื้นเหมือนกับน้ำพุสีแดง
ลาวามากมายกระจัดกระจายลงพื้น
ครืน…
พื้นดินใจกลางศูนย์วิจัยแตกออก แสงเพลิงสีแดงพากันส่องลอดรอยแตกทั้งหมด
ร่างสีดำสนิทร่างหนึ่งค่อยๆ ลอยออกมาจากตรงกลาง
ตึกใหญ่หายแห่งที่อยู่รอบๆ สั่นไหวและถล่มลง หุ่นยนต์ผึ้งที่ตอนแรกบินวนอยู่บนอากาศชนกระแทกใส่ความร้อนสูงที่พวยพุ่งสู่ฟ้าจนพังและตกลงพื้น
เหมือนฝนสีดำห่าใหญ่ตกลงจากฟ้า
อังเดรอุ้มลูกกระโดดอย่างต่อเนื่อง เคลื่อนย้ายตำแหน่งไปมาบนหินยักษ์ที่แตกระแหงหลายก้อน แต่ลาวาปกคลุมเร็วเกินไป พวกเขาไม่เจอที่ยืนที่มั่นคงสักแห่งเดียว ได้แต่กระโดดไป ปเรื่อยๆ
“พระเจ้าช่วย…ทูตพลังงานมืด…บนดาวเคราะห์ดวงนี้มีทูตพลังงานมืดด้วย…นี่มันไม่ใช่ระดับวีนาเกียร์แล้ว! ไอ้พวกสวะที่หน่วยข้อมูลทำอะไรอยู่!?” อังเดรมองแวบเดียวก็เห็ นร่างบิดเบี้ยวที่ค่อยๆ ลอยขึ้นมาจากพื้นดิน หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ลาวานับไม่ถ้วนลอยวนเวียนอยู่รอบตัวคนคนนั้นเหมือนกับมังกรยักษ์
ตูม!!
ลาวาระเบิดวงแหวนวงหนึ่งออกมา
ลาวาความร้อนสูงที่น่ากลัวปกคลุมอาณาเขตหลายพันกิโลเมตรรอบๆ เหมือนกับดอกไม้สีแดงเพลิงที่เบ่งบาน
อังเดรอุ้มลูกสาวหลบขึ้นด้านบนด้วยความเร็วสูง
ซู่ม!
วงล้อสีแดงพุ่งผ่านข้างใต้เขาดุจสายฟ้าแลบ เกือบกระทบโดนคนทั้งสาม
“ทีมสายลับล่ะ?! รีบถอย! ฉวยโอกาสที่มันยังไม่พบพวกเรา!” อังเดรรีบตะโกนสั่ง
“เปรี๊ยะๆ…เปรี๊ยะๆ…” ในเครื่องมือสื่อสารมีแต่เสียงกระแสไฟฟ้าเบาๆ ไม่มีการตอบกลับใดๆ อีก
อังเดรถอดอุปกรณ์ส่งเสียงด้วยพลังจิตออก เขารู้ว่าหน่วยสายลับจบสิ้นแล้ว
“ถอย! ถอย! พวกเราถอย!” ให้หน่วยภาคพื้นดินที่จะตามมาทีหลังถอยให้หมด!” เขาตะโกนพลางใช้พลังจิตสั่นสะเทือนและขยายเสียงออกไป
เวลานี้เมืองทั้งเมืองกำลังบิดเบี้ยวและเอียงถล่ม
คนนับไม่ถ้วนกำลังร้องตะโกนและกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง พวกเขาหนีเตลิด แต่กลับไม่เจอที่ใดที่หลบได้
ตึกกำลังถล่ม ห้องใต้ดินถูกทับจนบี้แบน
รถเหมือนของเล่นถูกทำลายด้วยก้อนหินยักษ์และลาวา
ไม่ว่าจะเกาะกลุ่มกันหรือวิ่งหนี ต่างก็ได้แต่พึ่งโชคและทักษะเอาตัวรอด
หุ่นยนต์ผึ้งที่สำรวจจากที่สูง ตรวจจับการเปลี่ยนแปลงของผืนดินเอาไว้อย่างสมบูรณ์
เมืองทั้งเมืองลอยขึ้นจากพื้นดิน เหมือนมีอะไรบางอย่างดันออกมาจากตรงกลาง
ก่อนจะดันพื้นดินของเมืองจนแตกเป็นเสี่ยงๆ
ข้างใต้รอยแตกของพื้นดินคือทะเลลาวาสีแดงฉานนับไม่ถ้วน
ณ ใจกลางเมือง
ร่างแกร่งสีดำสนิทที่มีปีกเนื้อขนาดใหญ่งอกออกมาบนแผ่นหลัง เงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ ลวดลายสีแดงเข้มหนาแน่นกระจายทั่วร่าง เขาแหลมสีขาวสองแท่งงอกออกมาจากด้านหน้าทรวงอกเยื้องไ ไปด้านข้าง
ลูกลาวาขนาดยักษ์ลูกหนึ่งจับตัวกันด้านหลังเขาด้วยความเร็วสูง พร้อมขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
ลู่เซิ่งแหงนมองท้องฟ้า เหมือนกับมองฝ่าหุ่นยนต์ผึ้งจำนวนเหนือคณานับไปเห็นกองยานน่ากลัวที่ยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขตกลางอากาศ
“ฉัน คือพลัง!”
สองตาเขากลายเป็นสีแดงและเปล่งแสง ลูกลาวาด้านหลังใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ พริบตาเดียวก็ขยายจนมีขนาดหลายสิบกิโลเมตร หลายร้อยกิโลเมตร และหลายพันกิโลเมตร!
“จงทำลายทุกอย่างเถอะ…!”
ลู่เซิ่งกางปีกแล้วเงยหน้ามองด้านบน
ครืน!
ลูกลาวายักษ์กลิ้งขึ้นไปด้านบนพร้อมแผดเสียง มันปกคลุมอากาศเหนือเมืองเกือบทั้งเมือง กระแทกหุ่นยนต์ผึ้งนับไม่ถ้วนออกไป แล้วมุ่งหน้าสู่ชั้นบรรยากาศ ลอยเข้าหากองยาน
ลูกลาวามีเส้นผ่าศูนย์กลางเป็นหนึ่งในยี่สิบส่วนของดาวแฝดคู่ เห็นได้อย่างชัดเจนกลางอวกาศ เหมือนกับดวงอาทิตย์ขนาดเล็กกระจิ๋วหลิว
มันเป็นรูปเป็นร่างด้วยความเร็วสูง กองยานไม่ทันตอบสนอง มีแต่ตาข่ายเลเซอร์ที่ทำการป้องกันโดยอัตโนมัติเปิดใช้งานอยู่ ปืนเลเซอร์จำนวนเหลือคณานับยิงใส่ลูกลาวาอย่างรุนแรง
แต่ก็เหมือนไม้จิ้มฟันสีขาวนับไม่ถ้วนแทงใส่ช้างแมมมอธ ไม่มีประโยชน์ใดๆ ทั้งสิ้น
ตรงกลางยานรบขนาดยักษ์ที่อยู่ด้านหน้าสุด
ชายชราที่นั่งบนที่นั่งควบคุมหลักเพ่งมองลูกลาลาวที่ลอยมาด้วยสีหน้าเมินเฉย
“การโจมตีระดับนี้เป็นทูตพลังงานมืดอย่างไม่ต้องสงสัย”
ร่างสีดำที่อยู่ด้านข้างเอ่ยเสียงแผ่ว
“ผู้บัญชาการใหญ่ เปิดใช้ปืนใหญ่ไม่ทันแล้ว ระดับพลังงานนี้ เกราะของยานรบไม่แน่ว่าจะป้องกันไหวครับ” ร่างดำอีกร่างเอ่ยอย่างจริงจัง
ชายชราสวมเครื่องแบบสีทองคำขาว สัญลักษณ์เหยี่ยวสองหัวสีทองขนาดใหญ่ติดอยู่ตรงกลางเสื้อคลุมยาวด้านหลัง
บนไหล่ทั้งสองข้างของเขา คือหนามแหลมสีขาวปลอดสองแท่ง เป็นหนามแหลมสีขาวที่เรืองแสง
นี่เป็นสัญลักษณ์ที่เป็นตัวแทนระดับสูงของแกนหลักในสหพันธ์พลังจิต มีเฉพาะในหอคอยผู้บัญชาการดวงดาว
เขาแก่มากแล้ว ขนคิ้วสีขาวเข้มและโค้งเรียว แม้แต่เคราข้างแก้มก็เป็นสีขาว
“จักรวรรดิสร้างอัจฉริยะและยอดฝีมือที่มีศักยภาพอย่างนี้ขึ้นมาได้ ช่างน่าปลื้มจริงๆ” เสียงทรงพลังของชายชราสะท้อนในโถงใหญ่อย่างช้าๆ
“แต่ นี่ไม่ได้หมายความว่าฉันเห็นด้วยกับการกระทำที่ชั่วร้าย อย่างการท้าทายกองทัพของจักรวรรดิซึ่งหน้าแบบนี้”
“ความหมายของท่านคืออะไร…” ร่างสีดำตกตะลึง เหมือนฉุกนึกถึงความเป็นไปได้ที่อันตรายถึงขีดสุด
“เพื่อความบริสุทธิ์ของจักรวรรดิ” ชายชราค่อยๆ ยกมือขึ้น ฝ่ามือของเขากว้างและมีพลัง บนหลังมือมีรอยแผลเป็นรูปทรงรีสีขาว
“ฉันขอตัดสินโทษทำลายให้แก่ดาวที่ปรากฏผู้ทรยศ!”
ซู่ม!
ระลอกคลื่นโปร่งใสกลุ่มหนึ่งระเบิดออกจากฝ่ามือของเขาอย่างฉับพลัน
ระลอกคลื่นกระจายออกจากยานรบ ม้วนฝุ่นอวกาศนับไม่ถ้วนรอบๆ ตัวจนกลายเป็นมือใหญ่สีขาวที่ใหญ่โตสุดเปรียบปานข้างหนึ่ง แล้วฟาดใส่ลูกลาวาอย่างรุนแรง
YOU MAY ALSO LIKE
