ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ - ตอนที่ 2021 เลือกช่วยอย่างลำเอียง

ตอนที่ 2021 เลือกช่วยอย่างลำเอียง

………………..

ฉู่หลิวเยว่ถึงกับตื่นตะลึง

เสียงนี้มัน…

“… ผู้อาวุโสห้ารึ!?”

นางกล่าวออกมาอย่างไม่ใคร่แน่ใจนัก

เงาร่างภายในกระจกโลหิตสวรรค์ค่อยๆ ก้าวออกมาจากด้านนอกทะเลเลือด เผยรูปลักษณ์ของคนผู้นั้นให้เห็นชัดเจน

ดวงหน้าเป็นมิตร ท่าทีวางตัวดุจผู้อยู่เหนือโลกา

เป็นผู้อาวุโสลำดับห้าที่ไม่ได้เจอนานแล้วนั่นเอง!

ในตอนนั้น ดวงตาที่ผ่านโลกมามากมายคู่นั้นเต็มเปี่ยมด้วยความยินดีแลคิดถึงมองมายังฉู่หลิวเยว่

“นังหนูเยว่เออร์! รีบมาให้ข้าดูหน้าหน่อยเร็ว!”

มั่วสือเชียนที่แต่เดิมกระหยิ่มยิ้มย่องตกตะลึงไปเรียบร้อยแล้ว

บรรดาฝูงชนที่กำลังกางค่ายกลอัญเชิญด้วยศรัทธาแรงกล้าต่างก็พร้อมใจตื่นตะลึงโดยทั่วถ้วน

เขาพูดว่าอันใดนะ?

เมื่อครู่เขาตะโกนว่าอันใดนะ!?

นังหนูเยว่เออร์รึ…

สุ้มเสียงนั้นตะโกนเรียกใคร ไม่ต้องบอกก็รู้ได้!

คนโง่ฟังดูยังรู้เลย!

“ผู้ ผู้อาวุโส ท่าน…”

มั่วสือเชียนตื่นตกใจเป็นอย่างมาก ส่วนลึกในจิตใจของเขากำลังสั่นระริก

เขาทุ่มเทในการเชิญท่านผู้นี้มามากก็เพื่อให้มาจัดการพวกหรงซิวและฉู่หลิวเยว่ เหตุใดตอนนี้สถานการณ์ถึงดูราวกับเริ่มดำเนินไปในทิศทางที่เกินการควบคุมได้เล่า!?

พูดไปพลางเขาก็เอนศีรษะไปมองฉู่หลิวเยว่พลางยิ้มตาหยี ก่อนจะตะโกนออกไปว่า

“นังหนู! รีบมาเร็ว!”

ทั่วกายของมั่วสือเชียนแข็งทื่อ สมองพลันขาวโพลนไปในชั่วพริบตา

มีแวบหนึ่งที่เขาแทบจะคิดว่าตัวเองหูฝาดไป

ทว่ารอยยิ้มสว่างสดใสและยินดีปรีดาที่ผู้อาวุโสลำดับห้าส่งให้ฉู่หลิวเยว่จากภายในกระจกโลหิตสวรรค์ ก็เพียงพอที่จะใช้อธิบายเรื่องราวทุกอย่างแล้ว

ฉู่หลิวเยว่ลังเลอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจก้าวไปข้างหน้า

ผู้อาวุโสลำดับห้าอยู่ที่นี่ ทุกคนย่อมไม่กล้าเคลื่อนไหวบุ่มบ่าม

นางก้าวเดินไปได้อย่างราบรื่น ก่อนจะก้มคำนับด้วยความเคารพและเชื่อฟังอย่างยิ่ง

“เยว่เออร์คารวะผู้อาวุโสห้า”

ผู้อาวุโสลำดับห้ากวาดสายตามองนางพลางเดาะลิ้นอย่างตื้นตัน

“ไม่เจอกันมาระยะหนึ่ง นังหนูเยว่เออร์ยิ่งโตยิ่งสวยขึ้นจริงๆ!”

มุมปากของฉู่หลิวเยว่หยักยกขึ้นน้อยๆ ก่อนจะยกมือขึ้น ถอดหน้ากากบนหน้าออก

“… ผู้อาวุโสห้า คำพูดของท่านพูดไวไปหน่อยแล้วกระมัง…”

รอให้นางถอดหน้ากากออกมาก่อนค่อยชมก็ยังไม่สาย

นางสวมดวงหน้าที่ดูธรรมดาเช่นนี้ เขาก็ยังจะออกปากชมออกมาเช่นนั้นได้อีก…

ผู้อาวุโสลำดับห้ากลับโบกมือเป็นพัลวัน

“เอ๊ย… นังหนูเยว่เออร์ของเราสวยที่สุดในใต้หล้ามาโดยตลอด! ใครมันจะไปกล้าสงสัย!?”

ระหว่างที่พูดนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกฮึกเหิมและภาคภูมิใจยิ่ง

คำพูดนี้ดึงดูดให้คนจำนวนมากที่อยู่โดยรอบหันมองไปทางฉู่หลิวเยว่

ก่อนจะพบแม่นางผู้นั้นในชุดเสื้อคลุมสีแดงธรรมดา เรือนผมดำขลับร่วงปรกลงมา ก่อนสะบัดตามแรงลม

โดยเฉพาะแววผ่อนคลายและเป็นอิสระที่ฉายทับอยู่บนหน้าผากยิ่งเพิ่มความงดงาม

ในดวงตาของคนจำนวนมากฉายแววตื่นตะลึงวาบผ่าน

ซั่งกวนเยว่ในข่าวลือ องค์หญิงใหญ่แห่งราชวงศ์เทียนลิ่งผู้นั้นดุจตัวตนในตำนานก็มิปาน…

เป็นคนงามล่มเมืองชั้นยอดของใต้หล้าโดยแท้!

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะขึ้นมา ทั้งดวงตาแลเรียวคิ้วต่างคลี่เป็นวงโค้งสวยงาม

“ท่านอย่าล้อข้าสิ”

ผู้อาวุโสลำดับห้ามองนาง ก่อนจะถามขึ้นมาว่า

“เอ๋? นังหนูฝึกหลอมสร้างร่างศักดิ์สิทธิ์ได้แล้วรึ?”

ร่างของฉู่หลิวเยว่ยังคงสวมเกราะอ่อนอันงดงามทับไว้ชั้นหนึ่ง ยามอยู่ใต้แสงอาทิตย์จึงสะท้อนแสงสว่างที่เย็นยะเยือกและสูงศักดิ์ออกมา

นางพยักหน้าแผ่วเบา

“เพิ่งหลอมสร้างได้ไม่นานเจ้าค่ะ”

ผู้อาวุโสลำดับห้าพลันแสดงความดีใจอย่างตื่นเต้นจนออกนอกหน้า

“เยว่เออร์ยอดเยี่ยมอย่างที่คาดไว้จริงด้วย!”

เดิมเขาคิดว่ายังต้องใช้เวลาอีกสักพัก คาดไม่ถึงเลยว่าจะเร็วปานนี้!

เป็นอย่างที่คิดไว้ พรสวรรค์และโชคของนังหนูนี่นั้นห่างชั้นจากคนธรรมดามากนัก

“ช่วงนี้ท่านเป็นอย่างใดบ้าง?”

ฉู่หลิวเยว่เอ่ยถาม

“ก่อนหน้านี้คิดอยู่ว่าจะกลับไปเยี่ยมสักหน่อย แต่ยังหาเวลาว่างไม่ได้สักที คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้มาเจอเข้า…”

มุมปากของนางหยักยกขึ้นน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงเบา

“ช่างบังเอิญจริงๆ”

มั่วสือเชียนที่อยู่ข้างๆ แข็งทื่อไปทั้งตัวตั้งนานแล้ว แขนขาเหน็บชาไร้เรี่ยวแรง

เขาใช้เวลาอยู่นานทีเดียวกว่าจะระงับอารมณ์ที่ถาโถมอยู่ภายในใจได้

“… ผู้อาวุโสลำดับห้า ท่าน… รู้จักซั่งกวนเยว่ด้วยหรือ?”

คำพูดเช่นนี้นับว่าไร้สาระสิ้นดี

ไม่ว่าใครก็ล้วนดูออกว่าพวกเขาไม่เพียงแต่รู้จักกัน แต่ยังมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดลึกล้ำ!

มิเช่นนั้นจะเรียกหากันได้สนิทสนมปานนั้นหรือ!

ทว่าในตอนนั้นเอง มั่วสือเชียนดูจะไม่ทันคิดถึงเรื่องเหล่านี้เสียแล้ว

เขาตระหนักได้ว่าความช่วยเหลือจากภายนอกที่ตัวเองอัญเชิญมา… จะกลายเป็นกำลังเสริมแก่ศัตรูทั้งอย่างนั้น!

ผู้อาวุโสลำดับห้าปรายตามองมั่วสือเชียน

รอยยิ้มบนดวงหน้าของเขาจางลงไปมาก ในแววตาแฝงประกายเย็นเยียบขึ้นมาหลายส่วน

ท่าทีเช่นนี้แตกต่างกับความสดใสและเป็นมิตรยามคุยกับฉู่หลิวเยว่เมื่อครู่โดยสิ้นเชิง

“ถูกต้อง นังหนูเยว่เออร์นับว่าเป็นศิษย์ของข้าครึ่งหนึ่ง เหตุใด วันนี้เจ้าเรียกข้ามา ก็เพื่อ… สังหารนางรึ?”

มั่วสือเชียนตื่นตกใจอย่างยิ่ง หัวใจของเขาดิ่งวูบลงอย่างแรง

ลูกศิษย์ครึ่งหนึ่ง!

ความสัมพันธ์เช่นนี้ย่อมมิใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะเทียบเคียงได้!

ในภาพจำของเขา ท่านผู้นี้ดูจะไม่เคยรับศิษย์มาแต่ไหนแต่ไร แล้วเหตุใดฉู่หลิวเยว่…

ในใจของมั่วสือเชียนสับสนวุ่นวายอย่างยิ่ง

เชิญอาจารย์มาสังหารศิษย์…

ออกจะน่าหัวร่อเกินไปแล้ว!

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ

ศิษย์อาจารย์กึ่งหนึ่งรึ…

ส่วนเรื่องที่นางร่ำเรียนมาทั้งหมดอย่างเรื่องจำพวกใบสั่งยาและค่ายกลต่างๆ นานา ทั้งหมดทั้งมวลก็ล้วนแต่เรียนรู้จากต้าเป่าทั้งสิ้น

เพียงแต่ในเวลานี้ คำกล่าวอ้างจำพวกนี้ใช้โน้มน้าวได้ดีกว่าอย่างเห็นได้ชัด

ผู้อาวุโสลำดับห้าลอบปรายตามองฉู่หลิวเยว่ ยามเห็นว่าประกายตาของนางสว่างเรืองรอง ดวงหน้ามีรอยยิ้มพิมพ์ใจ ไม่มีเจตนาคิดจะปฏิเสธ ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาในทันที

ได้ฉวยโอกาสตอนที่พี่เป่าไม่อยู่ มาสวมรอยเป็นอาจารย์ของนังหนูเยว่เออร์สักระยะหนึ่งช่างดีเยี่ยมมากจริงๆ

มั่วสือเชียนอ้าปากพะงาบๆ แต่กลับพูดอันใดไม่ออก

ศิษย์อาจารย์งั้นหรือ…

“เรื่องนี้พูดไปแล้วก็ยาว”

ผู้อาวุโสลำดับห้ามองไปทางฉู่หลิวเยว่ด้วยรู้สึกอับจนปัญญาไม่น้อย ก่อนจะกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดอยู่หลายส่วน

“หลายปีก่อนหน้านี้ ข้ากับเจ้าสำนักของถ้ำปีศาจทมิฬเคยมีการติดต่อกันบ้าง แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว…”

หากให้นังหนูนี่รู้ว่าตอนนั้นเขาเคยได้รับของบูชาที่ถ้ำปีศาจทมิฬมอบให้มาจำนวนมาก เกรงว่าจะ…

“อย่างใดเสียตอนนี้ข้ากับพวกเขาก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องโดยตรงอันใดกันอีก เหตุผลที่มาวันนี้ก็เพราะบนกระจกโลหิตสวรรค์มีลมปราณของข้าอยู่ นี่ก็เป็นสิ่งที่หลงเหลือมาจากปีนั้นเช่นกัน…”

ผู้อาวุโสลำดับห้านวดขมับอย่างหงุดหงิด

ในความเป็นจริง เขาไม่ได้มีการติดต่ออันใดกับถ้ำปีศาจทมิฬมานานมากแล้ว

เพียงแต่ตอนนั้นความสัมพันธ์สะบั้นไม่ขาดเสียทีเดียว นี่จึงเป็นการเปิดโอกาสให้มั่วสือเชียน

หากรู้มาก่อนว่าฟากนี้จะเกิดสถานการณ์เช่นนี้ขึ้น พูดให้ตายยังไงเขาก็ไม่มีทางมาเด็ดขาด!

เกือบจะถูกนังหนูเยว่เออร์เข้าใจผิดเสียแล้วสิ…

ผู้อาวุโสลำดับห้ารู้สึกผิดอย่างยิ่ง!

เขาถูกขังอยู่ในทะเลทรายจันทราสีชาดนานขนาดนั้นจะยังไปทำอันใดได้อีก?

บรรดาฝูงชนได้ยินดังนั้นต่างก็พูดอันใดไม่ออก

ผู้อาวุโสลำดับห้าเอนเอียงมาช่วยฉู่หลิวเยว่ก็เป็นท่าทีที่เห็นได้ชัดมากอยู่แล้ว

แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่มั่วสือเชียนเชิญมาก็ตาม

เขาในตอนนี้ย่อมยืนข้างของฉู่หลิวเยว่อย่างไม่ต้องสงสัย

แล้วนี่จะสู้กันต่ออย่างใดดีเล่า!?

สองมือของมั่วสือเชียนกำเข้าหากันแน่น มิอาจระงับกระแสอารมณ์ในก้นบึ้งของจิตใจให้สงบลงได้

เขาคาดไม่ถึงเลยว่าสุดท้ายแล้วเรื่องราวจะดำเนินมาถึงขั้นนี้!

ผู้อาวุโสลำดับห้านั้นเป็นผู้คอยหนุนหลังฉู่หลิวเยว่จริงๆ!

เหตุใดก่อนหน้านี้เขาถึงไม่เคยได้ยินมาก่อนเล่า!?