เข้าสู่โลกนิยายเพื่อไปเป็นแม่เลี้ยงจอมโหดของสามวายร้าย - บทที่ 521 เหตุใดเขาถึงแย่งแม้แต่งานของสาวใช้
- Home
- เข้าสู่โลกนิยายเพื่อไปเป็นแม่เลี้ยงจอมโหดของสามวายร้าย
- บทที่ 521 เหตุใดเขาถึงแย่งแม้แต่งานของสาวใช้
บทที่ 521 เหตุใดเขาถึงแย่งแม้แต่งานของสาวใช้
เผยยวนตื่นแต่เช้า เมื่อเห็นว่าจี้จือฮวนยังหลับอยู่จึงโน้มตัวลงไปจูบแก้มของนางอย่างแผ่วเบา จากนั้นจึงเตรียมตัวออกไปตักน้ำมาให้
แต่ใครจะคิดว่าทันทีที่เขาเปิดประตู สิ่งแรกที่เขาเห็นจะเป็นใบหน้าที่สวมหน้ากากนั่นของจีฝูเย่
เผยยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และคิดว่าตัวเองน่าจะยังไม่ตื่นดี
ดังนั้นจึงปิดประตูลง
จีฝูเย่ “???”
ผ่านไปไม่กี่อึดใจเผยยวนก็เปิดประตูออกอีกครั้ง จีฝูเย่จึงตะโกนขึ้นมาว่า “ท่านอาจารย์ ข้าสั่งสาวใช้ให้เตรียมน้ำร้อนที่ผสมเครื่องหอมเอาไว้แล้ว เชิญท่านล้างหน้าบ้วนปากได้เลยขอรับ”
เอ่ยจบ จีฝูเย่ก็ปรบมือสองสามครั้ง คนรับใช้ที่อยู่ทางด้านหลังก็เดินเรียงแถวเข้ามา หลังจากวางสิ่งของลงแล้ว ก็ถอยออกไปอย่างเงียบ ๆ
ส่วนจีฝูเย่ก็ไม่ได้มีสภาพสะบักสะบอมเช่นเมื่อวานอีกแล้ว
“เจ้า…”
จีฝูเย่เอ่ยด้วยความนอบน้อม “ท่านอาจารย์ต้องการสิ่งใด เรียกข้าได้เลยขอรับ อีกทั้งข้าก็ได้ให้คนไปเตรียมอาหารเช้าเอาไว้แล้ว”
ไม่ให้โอกาสคนได้พูดบ้างเลย
จี้จือฮวนถูกเสียงดังรบกวนจนตื่นขึ้นมา เมื่อเผยยวนกลับเข้ามา นางก็มองดูสิ่งของที่วางเรียงรายอยู่ภายในห้องด้วยความตกตะลึง
“จีฝูเย่?”
“อืม” เผยยวนเช็ดหน้าให้นาง “เขาคงเห็นข้าเป็นอาจารย์ไปแล้วจริง ๆ นอบน้อมมากเลยทีเดียว”
“คนผู้นี้ช่างหมกมุ่นกับการแสวงหาความรู้ใหม่ ๆ เสียจริง”
เหมือนกับเย่จิ่งฝูที่เพื่อให้ได้เรียนวิชาแพทย์ ถึงกับยอมเป็นเด็กต้มยา ติดตามนาง และไม่ยอมจากไปไม่ใช่หรือ?
หากมองจากอีกมุมหนึ่ง พวกเขาต่างก็เป็นพวกที่ชอบแสวงหาความสมบูรณ์แบบให้ชีวิต
จี้จือฮวนพึมพำออกมา “เป็นคนซื่อบื้อจริง ๆ”
แต่จากข้อมูลที่นางได้รับรู้มาไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย บอกเพียงว่า เจ้าหมอนี่เพื่อเงินแล้วก็สามารถร่วมมือได้กับทุกฝ่าย
ทางด้านนี้ล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ด้านจีฝูเย่ที่อยู่ด้านนอกก็ยังตะโกนไม่หยุด “ท่านอาจารย์ อาหารได้จัดเตรียมไว้ที่ห้องโถงหลักแล้วขอรับ”
“อืม”
เผยยวนขัดไม่ได้ แต่เมื่อเขาพาจี้จือฮวนมาถึงห้องโถงหลัก ก็พบว่าจีฝูเย่กับพวกเยว่พั่วหลัวกำลังทะเลาะกันอยู่
“นี่ เจ้าประสาทหรืออย่างไรกัน มีข้าวเช้าแต่ไม่ให้พวกเรากินอย่างนั้นหรือ เจ้าเป็นใครกัน!?”
“หึ ท่านอาจารย์ตามใจพวกเจ้าเกินไปแล้วจริง ๆ ในฐานะคนรับใช้ ก็ควรรอให้เจ้านายออกมาก่อน มีใครเขากินข้าวก่อนเจ้านายอย่างพวกเจ้ากัน?
ไม่มีกฎระเบียบ!”
เมื่อคืนนี้เยว่พั่วหลัวแบ่งของที่ริบมาได้กับไป๋จิ่นอยู่นานเกือบครึ่งค่อนคืน เมื่อง่วงจนทนไม่ไหวจึงได้ซุกตัวนอนในผ้าห่ม เช้ามานางรู้สึกหิวมาก จึงอยากจะมาหาอะไรรองท้องเสียหน่อย สุดท้ายกลับถูกเจ้าหมอนี่ขวางเอาไว้ ความโมโหจึงปะทุขึ้นมา และอยากจะสู้ตายกับเขาให้รู้แล้วรู้รอดไป
“เจ้าหลบไปนะ!”
จีฝูเย่เอ่ยเสียงเย็น “ซือเยียน!”
“เจ้าค่ะนายท่าน!”
“มัดพวกเขาไว้ พวกไม่รู้กฎระเบียบ กล้าล่วงเกินคนที่เหนือกว่า ดังนั้นสั่งสอนพวกเขาด้วยว่าอะไรคือนาย อะไรคือบ่าว”
“เจ้าค่ะ!”
“หยุด” เผยยวนเดินเข้าประตูมา เยว่พั่วหลัวกำลังคิดจะฟ้อง และให้เขาไล่เจ้าจีเย่ฝูหรือจีฝูเย่อะไรนี่ออกไปเสีย
สุดท้ายจีฝูเย่กลับเร็วกว่านาง ครู่เดียวก็เบียดเยว่พั่วหลัวจนกระเด็นออกไป และพุ่งเข้าไปตรงหน้าเผยยวน ก่อนจะเอ่ยขึ้นมา “ท่านอาจารย์ อาหารเหล่านี้ข้าเป็นคนสั่งมาด้วยตัวเอง ไม่รู้ว่าจะถูกปากท่านอาจารย์หรือไม่ แต่ท่านวางใจ ข้าให้คนชิมไปรอบหนึ่งแล้ว และทดสอบพิษเรียบร้อยแล้วขอรับ”
เผยยวนมองเขา “ทดสอบพิษ?”
จีฝูเย่พูดอย่างเคร่งขรึม “ใช่ขอรับ ซือถูรุ่ยผู้นี้เจ้าเล่ห์เพทุบาย ใจคอโหดเหี้ยม เป็นคนบ้าตัวจริงเสียงจริง คนที่ฆ่าได้แม้แต่พ่อของตัวเอง ดังนั้นเพื่อให้ได้มาซึ่งอาวุธ มีอะไรที่เขาจะทำไม่ได้กัน การวางยาพิษในอาหารสามารถพบได้บ่อยครั้ง แต่ท่านอาจารย์วางใจได้ ทั้งหมดนี้ข้าเป็นคนเตรียมการด้วยตัวเอง แม้คนที่ซือถูรุ่ยเตรียมไว้ ข้าก็ช่วยท่านไล่ไปหมดแล้วขอรับ”
เผยยวนรู้สึกว่าประเมินเขาต่ำเกินไปแล้วจริง ๆ ที่แท้เขาก็รู้อยู่แล้วว่าซือถูรุ่ยเป็นคนเช่นไร
แต่ก็ไม่เหมาะที่จะถามว่าเหตุใดถึงมาทำการค้ากับซือถูรุ่ย เพราะนี่ไม่เท่ากับยอมรับทางอ้อมว่าตนแอบอ้างเป็นเขาหรอกหรือ?