เข้าสู่โลกนิยายเพื่อไปเป็นแม่เลี้ยงจอมโหดของสามวายร้าย - บทที่ 526 ใครก็ไม่สามารถขัดขวางให้พวกเขาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันได้
- Home
- เข้าสู่โลกนิยายเพื่อไปเป็นแม่เลี้ยงจอมโหดของสามวายร้าย
- บทที่ 526 ใครก็ไม่สามารถขัดขวางให้พวกเขาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันได้
บทที่ 526 ใครก็ไม่สามารถขัดขวางให้พวกเขาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันได้
เสียงนุ่มนิ่มของเด็กผู้หญิงกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูของซือถูเซิง ท่าทางนั้นเต็มไปด้วยความระมัดระวังและความปรารถนา
ตั้งแต่ตอนที่พวกเขาเกิดมาก็ถูกพรากจากอกแม่ ซือถูเซิงถึงขนาดยังไม่ทันได้มองหน้าลูกตัวเองด้วยซ้ำ ก็สูญเสียพวกเขาไปตลอดกาลแล้ว
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ต้องก้าวผ่านคืนวันที่สิ้นหวังนับไม่ถ้วน นางได้แต่คิดว่าลูก ๆ ของนางยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ มันเป็นความผิดของคนเป็นแม่อย่างนาง จึงทำให้เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับพวกเขา เป็นนางที่ไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้
นางถึงขนาดคิดว่า ชาตินี้ต่อให้พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ ก็คงไม่มีวันได้พบกันอีกแล้ว
แต่ร่างเล็ก ๆ ที่กอดนางเอาไว้ในเวลานี้ เสียงเด็กนุ่มนิ่มที่ดังขึ้นข้างหูของนาง นางได้แต่ฝันมาตลอดหลายปี โลกแห่งความฝันที่เกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วน จู่ ๆ ความฝันเหล่านั้นก็กลายเป็นความจริง
นางปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาอาบใบหน้าที่แห้งผาก เช็ดมือที่สกปรกกับเสื้อผ้าของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า เช็ดจนฝ่ามือรู้สึกเจ็บขึ้นมา จึงค่อย ๆ ประคองใบหน้าของอาอินเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย พลางพิจารณาใบหน้าของนางทุกตารางนิ้ว
เหมือน…ช่างเหมือนยิ่งนัก
นี่คือลูกสาวของนางกับอาเหริ่น
.
.
ครั้งหนึ่งตอนที่พวกเขาวิ่งอยู่บนทุ่งหญ้านอกเมืองเจว๋เฉิง
‘อาเหริ่น! วิ่งให้เร็วขึ้นอีกหน่อย ให้ว่าวสูงขึ้นอีก!’
‘อาเหริ่น ข้ามีความสุขมาก ภายหน้าข้าจะให้กำเนิดลูกสาวที่เหมือนกับเจ้า นางจะต้องแข็งแรงและมีความสุขเหมือนกับเจ้า’
‘เช่นนั้น…เช่นนั้นข้าจะเอา…เซิงเซิงน้อย’
.
.
นางสะอื้นอยู่ในลำคอ น้ำตาค่อย ๆ เอ่อคลอจนดวงตาพร่าเลือน อ้าปากอยากจะพูด แต่กลับไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้ มีเพียงเสียงร้องคร่ำครวญในลำคอเท่านั้น
อาอินรู้มาว่าแม่แท้ ๆ ของตนมีเสียงที่ไพเราะอย่างมาก แต่เมื่อเห็นซือถูเซิงเป็นเช่นนี้นางก็อดที่จะตื่นตระหนกไม่ได้ “ท่านแม่ คอของท่านเป็นอะไรไปหรือเจ้าคะ?”
หลังจากที่อาชิงจัดการกับบรรดาสตรีเหล่านั้นเสร็จแล้ว ก็เดินมาหาและถอดหน้ากากที่สวมอยู่ออก “ท่านแม่ถูกคนชั่วทำร้ายอย่างนั้นหรือ?”
เซิงเซิงมองดูอาชิงด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะเห็นใบหน้าของตัวเองสะท้อนออกมาจากใบหน้าของเขา
นางทั้งหัวเราะทั้งน้ำตาไหล คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าลูกทั้งสองคนของนางจะกลับมาอยู่ข้างกายนางอีกครั้ง
นางจึงดึงอาชิงมาอยู่ข้างกายด้วย ดึงพวกเขาเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน และร้องไห้ปานจะขาดใจ
อาชิงเองก็กอดตอบนางเช่นกัน “ท่านแม่ ท่านไม่ต้องกลัว ข้ากับพี่หญิงมาช่วยท่านแล้ว”
เขายังไม่สามารถเข้าใจความเจ็บปวดของท่านแม่ได้ทั้งหมด เพราะมันซับซ้อนเกินไปสำหรับเขาที่อยู่ในวัยนี้
เขารู้แค่ว่าท่านพ่อเคยบอกว่า ชีวิตของท่านแม่เซิงเซิงกับท่านพ่ออาเหริ่นนั้นไม่ง่ายเลย
และเขาก็เคยเห็นว่าเวลาแม่วัวในหมู่บ้านคลอดลูกวัวนั้นทรมานเพียงใด
ดังนั้นเขาและพี่หญิงจึงเกิดมาจากความรัก เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านพ่อกับท่านแม่ ที่ทำให้พวกเขาเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้
เขาต้องรีบโตไว ๆ จะได้ช่วยท่านพ่อปกป้องท่านแม่และพี่หญิงได้!
สตรีเหล่านั้นต่างตกตะลึงไปตั้งนานแล้ว แม้ว่าเมื่อครู่จะถูกอาชิงใช้พิษหนอนกู่เล่นงาน แต่พวกนางก็ยังไม่ได้หมดสติไปในทันที
คนที่เข้าจวนมานานย่อมรู้ดีว่าสตรีที่ถูกขังอยู่ที่นี่คือผู้ใด
เมื่อได้ยินว่านางยังมีลูกอีกสองคน ย่อมจำเรื่องในตอนนั้นที่ซือถูรุ่ยสังหารคนรับใช้ทั้งหมดของซือถูเซิงได้!
“ซือถูเซิง ลูกของเจ้ายังมีชีวิตอยู่อย่างนั้นหรือ?” เมื่อมีคนถามขึ้นมา ซือถูเซิงก็รีบเอาตัวบังอาชิงและอาอินไว้ด้านหลังของตัวเองทันที พร้อมทั้งจ้องสตรีตรงหน้าเขม็งราวกับสัตว์ร้าย
หากผู้ใดกล้าทำร้ายลูกของนางอีกละก็ นางก็จะขอสู้ตายกับคนผู้นั้น!
ลานด้านนอก เสียงความวุ่นวายที่เกิดจากชายผู้นั้นดูเหมือนจะเงียบลงแล้ว
“เร็ว รีบนำตัวคนผู้นี