เข้าสู่โลกนิยายเพื่อไปเป็นแม่เลี้ยงจอมโหดของสามวายร้าย - บทที่ 588 เรื่องราวการตั้งชื่อของเผยน้อย!

บทที่ 588 เรื่องราวการตั้งชื่อของเผยน้อย!

เผยน้อยเป็นเด็กที่กินแล้วไม่ชอบโวยวาย

คนในหมู่บ้านต่างเขย่งเท้ามองดูอยู่นอกหน้าต่าง เจ้าก้อนเกี๊ยวน้อย ๆ ที่อยู่ในห่อผ้า ไม่ต้องพูดถึงว่าน่ารักขนาดไหน

เพื่อมอบของขวัญให้เด็กน้อย คนในหมู่บ้านจึงได้ไปสั่งทำกำไลข้อมือที่ร้านเครื่องเงินเครื่องทองในตำบลฉาซู่ให้ตั้งนานแล้ว แม้ว่าครอบครัวเผยยวนจะไม่ขาดสิ่งเหล่านี้ แต่นี่ก็ถือเป็นน้ำใจของลุง ๆ ป้า ๆ

ฟางจวิ่นเหมยเป็นคนใจกว้างที่สุด จึงสั่งทำหมูทองคำตัวใหญ่ให้หนึ่งตัว แขวนบนคอของเด็กน้อย เมื่อแสงแดดส่องสะท้อน เผยน้อยก็แสบตาจนต้องหลับตาลง

ปากเล็กจึงเบะออกจะร้องไห้อีกแล้ว!

“โอ๋ ๆ ไม่ร้อง ๆ!”

“เด็กดี~”

คนทั้งหมู่บ้านจึงเอ่ยปลอบอย่างมีความสุข เผยน้อยยังนอนอยู่ในห่อผ้า อาฝูก็จะให้เด็กน้อยขี่ม้าไม้แล้ว

ทำให้จี้จือฮวนที่พักฟื้นอยู่หัวเราะจนท้องแข็งไปหมดแล้ว

ของขวัญในลานบ้านเล็ก ๆ มีมาไม่ขาดสาย คนในเมืองหลวงที่ได้ยินข่าวต่างก็แห่มาเยี่ยมเยียนกันหมด แม้แต่อู๋ซิ่วก็ยังลางานมา วันนี้จึงไม่ได้เฝ้าประตูเมือง เพื่อมาดูท่านหญิงน้อยของครอบครัวเผยโดยเฉพาะ

หวงไท่ซุนต่อแถวรอถึงสองชั่วยาม ในที่สุดก็ชิงสิทธิ์ในการดูแลน้องสาวจากท่านป้าคืนมาได้

ในฐานะเด็กที่โตที่สุดในหมู่บ้านตระกูลเฉิน อาฉือดีใจอย่างมากที่มีน้องสาวหน้าตาน่ารัก จะไม่อยากเอาไปอวดได้อย่างไรกัน

“ม้านั่ง!”

อาฝูที่เป็นคนรับใช้รีบยกม้านั่งตัวหนึ่งมาให้ทันที

“โต๊ะ!”

เชลยอ้วนอย่างองค์ชายสิบก็ยกโต๊ะตัวหนึ่งมาให้ทันที

อาฉือนั่งลง บรรดาเด็ก ๆ ต่างก็มองไปที่เด็กน้อยที่กำลังนอนหลับสนิท

“เด็กน้อยของเราน่ารักจริง ๆ”

“แมลงมาจากไหน! รีบไล่ไปเร็วเข้า!”

“เด็กน้อย ๆ เจ้าหิวหรือไม่?”

ปากของเด็กน้อยเหยียดออก ก่อนจะหลับอย่างสนิทต่อ

อาชิงทำปากจู๋อยากจะจุ๊บแก้ม แต่อาฉือกลับขวางไว้อย่างรังเกียจ “เจ้าเพิ่งกินลูกอมมา จะหอมเด็กน้อยได้อย่างไร อย่าจับอย่าหอมส่งเดช เด็กน้อยผิวยังบอบบางอยู่!”

อาชิง “…” ดี คนที่กลายเป็นหมาหัวเน่าก็คือข้าเอง

แต่ไม่เป็นไร! เพราะอย่างไรเสียคนที่ได้รับความรักก็คือเด็กน้อยของพวกเขา!

เด็กน้อยเป็นเด็กที่น่ารักที่สุด ๆ ๆ ในโลก!

อาอินหยิบกลองป๋องแป๋งออกมา รอให้เด็กน้อยตื่นแล้วนางจะเขย่าให้น้องน้อยฟัง!

ยังมีตุ๊กตาเสือที่เซียวเซวียนจิ่นเอาให้นาง นางก็สามารถยกให้เด็กน้อยได้!

ทางด้านนี้ เจ้าหน้าที่ของเมืองหลวงที่มาแสดงความยินดีก็ได้มาถึงแล้ว พร้อมกับถือกล่องของขวัญมากมายเดินเข้ามา ก่อนจะเห็นหวงไท่ซุนนั่งอยู่ตรงนั้นและรายล้อมไปด้วยเด็ก ๆ

คงกำลังรอพวกเราอยู่กระมัง!

อาฉือกระแอมในลำคอ ก่อนจะยื่นเด็กน้อยในอ้อมแขนไปข้างหน้าเล็กน้อย จากนั้นจึงเหลือบมองคนที่อยู่ตรงข้าม

ตอนแรกพวกเขายังไม่ค่อยเข้าใจ!

แต่หลังจากมีคนชมว่าเด็กน้อยหน้าตาน่ารัก หวงไท่ซุนก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจ คนที่เหลือจึงเข้าใจได้ทันที!

คำประจบสอพลอเหล่านั้น อีกนิดก็แทบจะชมว่าเผยน้อยเป็นเทพธิดาบนสวรรค์ลงมาจุติอยู่แล้ว!

แม้แต่คำว่า ‘งดงามที่สุดในใต้หล้า’ ก็มีคนพูดออกมาแล้ว

จึงลำบากขุนนางเหล่านี้ที่ต้องสรรหาคำชมมาพูดกับเจ้าก้อนเกี๊ยวน้อยใบหน้ายังยับย่นที่ออกมาอาบแดด

“อ๊ะ!” และตอนที่อาฉือกำลังภาคภูมิใจอยู่นั้น ปัสสาวะอุ่น ๆ ก็ทำให้เสื้อผ้าของเขาเปียกชุ่มไปหมด! ทุกคนจึงคิดว่าเขาคงจะรีบส่งให้แม่นมเป็นแน่ แต่ใครจะคาดคิดว่าหวงไท่ซุนกลับเดินเข้าไปในห้องเล็กด้านข้างอย่างมีความสุข และเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เด็กน้อยด้วยตัวเขาเอง

ก่อนเปลี่ยนยังได้ปิดประตูด้วย และอนุญาตให้แค่อาอินกับอาชิงเข้ามาเท่านั้น

คนหนึ่งรับผิดชอบเรื่องการหยิบผ้าอ้อมผืนใหม่มา อีกคนก็รับผิดชอบคอยปลอบเด็กน้อย ส่วนเขาแน่นอนว่าต้องรับหน้าที่เปลี่ยนผ้าอ้อมผืนใหม่ให้เด็กน้อยอย่างตั้งใจ!

ส่วนเจ้าเด็กหน้าเหม็นคนอื่น อย่าคิดว่าจะได้ดูเด็กน้อยของพวกเขาเด็ดขาด!

“เด็กน้อย ข้าคือพี่ชาย~ พี่ชาย” อาชิงพูดกับตัวเองอย่างมีความสุข ราวกับคำนี้พูดอย่างไรก็ไม่มีวันเบื่ออย่างไรอย่างนั้น

อยากเอาเด็กน้อยใส่กระเป๋า พาไปสำนักศึกษาด้วยจังเลย!

เด็กน้อยก็ติดพวกเขาสามคนมากที่สุด จะนอนก็ต้องฟังเสียงของพี่ชายก่อนนอนจึงจะหลับ

ช่วงพักฟื้นจี้จือฮวนจึงสบายอย่างยิ่ง หลังจากกลับมาแข็งแรงดีแล้ว ลิงแดงที่หน้ายับย่น ในที่สุดก็เริ่มขาวอวบน่ารักขึ้นกว่าเดิม

ในที่สุดจี้จือฮวนก็วางใจได้แล้ว “ข้ายังกังวลว่านางจะขี้เหร่ไปตลอดเสียอีก”

เด็กน้อยพ่นฟองออกมา อ้าปากพะงาบ ๆ “ฮ่า~ ฮ่า~” ดวงตากลมโตสีดำมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย

เผยยวนเข้าไปใกล้นาง ก่อนจะยื่นมือออกมาชี้นิ้วไปที่จมูกของลูกสาว “จมูกนี้เหมือนเจ้า

ดวงตาเหมือนเจ้า

ปากเหมือนเจ้าที่สุด

รูปหน้าก็เหมือนเจ้า”

“สามารถมองรูปหน้าออกด้วยอย่างนั้นหรือ เด็กทารกก็หน้ากลม ๆ เหมือนกันหมดไม่ใช่หรือ?”

อาชิงส่ายหน้าแรง ๆ “ไม่เหมือนขอรับ ข้าเคยเห็นเด็กทารกบ้านอื่นไม่สวยเหมือนเด็กน้อยของพวกเราขอรับ”

อาอินก็พยักหน้าเห็นด้วย “น้องชายโง่ครั้งนี้เขาพูดถูกเจ้