เข้าสู่โลกนิยายเพื่อไปเป็นแม่เลี้ยงจอมโหดของสามวายร้าย - บทที่ 589 ชีวิตประจำวันที่ต้องเลี้ยงลูก

บทที่ 589 ชีวิตประจำวันที่ต้องเลี้ยงลูก

เผยอวิ่นเกอเพิ่งจะครบหนึ่งเดือน เผยยวนก็เริ่มหมักเหล้านารีแดงแล้ว ใครอาสาช่วยก็จะถูกปฏิเสธหมด เพราะเขาต้องการหมักด้วยตัวเอง รอเสี่ยวเกอเอ๋อร์ออกเรือน เหล้าพวกนี้ก็จะเป็นสินเดิมของนางด้วย

แต่เมื่อเผยยวนคิดว่าลูกสาวต้องออกเรือน ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

ก่อนจะดึงอาอินมาพูดเกลี้ยกล่อมนางไม่หยุด บอกนางว่าไม่ต้องรีบออกเรือน พ่ออยากอยู่กับเจ้านาน ๆ!

อาอินจึงตบหน้าอกตัวเอง บอกว่าหากนางยังอายุไม่ถึงยี่สิบจะไม่แต่งงานอย่างแน่นอน!

จำได้ว่าเซียวเซวียนจิ่นได้ยินก็ถึงกับยืนเซอยู่ตรงนั้น และกลับบ้านไปนับนิ้วคำนวณเวลาไม่หยุด

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว สิ่งแรกที่อาฉือต้องทำหลังเลิกเรียนก็คือการพาน้องสาวตัวน้อยไปเดินเล่นบนคันนาหนึ่งรอบ ขณะเดียวกันเรื่องในราชสำนักก็เริ่มมีประสบการณ์มากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

เสิ่นเยี่ยนชิวกลับบ้านไปอยู่กับพ่อแม่ในช่วงปลายปี เมื่อใดก็ตามที่มีจดหมายส่งมา อาฉือก็จะเก็บจดหมายเหล่านั้นไว้ในกล่องไม้จันทน์

อาอินยังคงไม่ใช่เด็กที่ชอบเรียนหนังสือเหมือนเช่นเคย แต่ศิลปะการต่อสู้ของนางกลับก้าวหน้าเร็วมาก! ไม่นานก็สามารถสร้างชื่อให้ตัวเองในค่ายทหารใหม่ของกองทัพได้แล้ว!

จี้จือฮวนได้สอนทุกสิ่งทุกอย่างที่ตัวเองได้เรียนรู้และทำเป็นให้นางเท่าที่จะถ่ายทอดให้ได้ โดยหวังว่าภายหน้านางจะเก่งกว่าเผยยวน

ส่วนอาชิงกลับเป็นราชาตัวสร้างปัญหารุ่นใหม่ของสำนักศึกษา แต่ใครก็ไม่สามารถจับจุดอ่อนของเขาได้ มือสังหารที่ส่งมาทำร้ายพวกเขาต่างก็รู้ดีว่าการวางยาพิษในหมู่บ้านตระกูลเฉินนั้นเปล่าประโยชน์ ไม่เพียงแต่เปล่าประโยชน์เท่านั้น หากถูกราชาพิษนั่นจับตัวได้ก็เท่ากับจบเห่

หย่งหนิงเองก็ได้ย้ายมาเรียนที่สำนักศึกษาชิงอวิ๋นแล้ว แต่น่าเสียดายที่อยู่ในสำนักศึกษาหญิงล้วน ทุกเจ็ดหรือแปดวันอาชิงจะอ้อมไปทางนั้นเพื่อไปเจอนาง หลังจากตอนแรกได้มอบงูเหลือมน้อยให้หย่งหนิงจนนางตกใจจนร้องไห้ เขาก็เปลี่ยนมาเป็นของอย่างอื่นแทน

เสี่ยวเกอเอ๋อร์โตขึ้นเรื่อย ๆ แต่สิ่งที่น่าแปลกก็คือ นางกลับเอานิสัยของเด็กทั้งสามคนมารวมเข้าด้วยกัน มีจิตใจอบอุ่นเหมือนกับอาฉือ เฉลียวฉลาดและมากแผนการเหมือนกับอาอิน และเรียนรู้การออดอ้อนมาจากอาชิง คนทั้งหมู่บ้านต่างก็พ่ายแพ้ให้กับนาง

แม้แต่ไท่ซ่างหวงและองค์หญิงใหญ่ก็ยังยกมือยอมแพ้ให้นาง ตามใจเสียยิ่งกว่าอะไร

ดังนั้นจี้จือฮวนจึงตัดสินใจรับบทเป็นแม่เสือ เข้มงวดมากกว่าคนอื่น

อาทิ การเลือกกิน การเล่นของเล่นตอนกินข้าว และกินทิ้งกินขว้าง!

จี้จือฮวนจึงตัดสินใจจะพูดเรื่องนี้กับเผยอวิ่นเกออย่างตรงไปตรงมา

ทว่าเด็กน้อยกลับก้าวขาสั้น ๆ ไปกอดขาของพ่อตัวเองแล้วเริ่มออดอ้อน “ท่านพ่อ ท่านแม่จะตีเสี่ยวเกอเอ๋อร์ เสี่ยวเกอเอ๋อร์กลัวจังเลยเจ้าค่ะ”

ทันทีที่นางออดอ้อน หัวใจของเผยยวนก็ละลายไปหมด

ทว่าจี้จือฮวนกลับไม่คล้อยตาม ยืนกรานที่จะให้นางเก็บข้าวที่ตกลงบนพื้นขึ้นมาทีละเม็ดแล้วเอาออกไปให้ไก่กิน

หากเหลือหนึ่งเม็ดก็จะถูกตีมือหนึ่งที วันหน้าในบ้านมีของว่างใหม่ หรือขนมใหม่ ๆ นางก็จะไม่ได้รับอนุญาตให้กินอีก

หลังจากพูดจบ เสี่ยวเกอเอ๋อร์ที่ยังไม่เข้าใจเหตุผลก็เบ้ปากและร้องไห้เสียงดัง แทบจะเห็นลิ้นไก่อยู่แล้ว ร้องไห้ไปก็เหลือบมองปฏิกิริยาของจี้จือฮวนไปด้วย

ทว่าเมื่อเห็นท่านแม่หันไปอ่านหนังสือด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง คราวนี้นางก็เริ่มใจเสียขึ้นมาแล้วจริง ๆ

เผยยวนกำลังคิดจะไปช่วยลูกสาวเก็บข้าวขึ้นมา ก็พลันเห็นสายตาข่มขู่ของจี้จือฮวนเสียก่อน

“หากเจ้ายังตามใจนางเช่นนี้อีก ต่อไปก็ไม่ต้องเข้าห้องข้า”

จี้จือฮวนวางกิ่งไม้เนื้ออ่อนลงบนโต๊ะ

องค์หญิงใหญ่จึงออกจากบ้านไปเล่นไพ่นกกระจอกทันที อืม ปฏิทินวันนี้เหมาะที่จะเล่นไพ่!

ส่วนไท่ซ่างหวงก็รีบพาเป็ดออกไปเดินเล่น หากยังไม่ออกไปอีกละก็ต้องแย่แน่

เผยยวนย่อมไม่กล้าพูดอะไรอีก

และรีบกล่อมลูกสาวให้ไปเก็บข้าวทันที

สุดท้ายก็ถูกจี้จือฮวนไล่ออกบ้านไปด้วย ตอนนี้ในบ้านพวกพี่ ๆ ของนางต่างก็ไม่อยู่ พวกพี่อาฝูก็โตแล้ว จึงออกไปเรียนที่สำนักศึกษากันหมด ส่วนคนที่อายุเท่ากับนางก็อยู่ช่วยทำงานที่บ้าน ดังนั้นจึงมีแค่นางที่เป็นองค์หญิงน้อยและมีคนตามใจทั้งบ้าน แทบไม่อยากให้นางถูกลมพัดแดดเผาแม้แต่นิดเดียว

หลังจากร้องไห้อยู่นาน เผยอวิ่นเกอก็หยิบผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กออกมา สั่งน้ำมูกแรง ๆ หนึ่งทีแล้วเช็ดน้ำตา และอาศัยตอนที่จี้จือฮวนไม่ได้สังเกต วิ่งออกไปเล่นตัวต่อ

จี้จือฮวนจะดูสิว่านางจะทำอะไรต่อ!

สุดท้ายเจ้าปีศาจน้อยกลับฉลาดอย่างมาก เมื่อพบว่าในครัวไม่มีอะไรให้กิน ก็วิ่งไปที่กล่องยาน้อยเพื่อหาของกิน

บางครั้งกล่องยาน้อยก็จะมีวุ้นผลไม้เพื่อสุขภาพมาให้ ซึ่งเป็นสิ่งที่นางชอบกินที่สุด

จะว่าไปแล้วก็แปลก เพราะกล่องยาน้อยนอกจากนางและเผยยวนแล้ว ใครก็ใช้ไม่ได้ทั้งนั้น ทว่าตอนนี้กลับเอาใจเผยอวิ่น�