ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 663 ห้องประชุมเล็ก
ตอนที่ 663 ห้องประชุมเล็ก
“เสี่ยวเหม่ย ให้ฉันทำเอง ! ”
ขณะที่เสี่ยวเหม่ยกำลังแอบมีความสุขอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงของหลินเจียอิน เธอจึงตกตะลึงเล็กน้อย เพราะหลินเจียอินหยิบเข็มกลัดติดหน้าอกออกจากมือของเธอไปทันที
หลินเจียอินติดเข็มกลัดบนหน้าอกของเจียงเสี่ยวไป๋ด้วยมือของเธอเอง
เจียงเสี่ยวไป๋มีความสุขมาก จนเขายิ้มแทบไม่หุบและพูดว่า “เมียจ๋า ขอบคุณนะ ! ”
หลินเจียอินเม้มริมฝีปาก เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน ขับให้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุข “ขอบคุณคุณเช่นกัน ! ”
เจียงเสี่ยวเฟิงและหลัวเจาตี้ต่างอิจฉาสองคนตรงหน้า ทำไมเราถึงปล่อยให้พนักงานมาติดเข็มกลัดให้กับพวกเรา ทำไมไม่ทำแบบพวกเขาบ้าง ?
แทนที่ฉันจะติดให้เธอ เธอจะติดให้ฉัน แบบนี้จะดีกว่าไหม ?
เสี่ยวเหม่ยก็มองดูด้วยความประหลาดใจ: ท่านประธาน คุณเกินไปจริง ๆ คุณมีผู้ช่วยเจียงอยู่แล้ว ทำไมแค่ฉันจะติดเข็มกลัดให้เขาถึงไม่ได้ล่ะ ?
เธอรู้สึกผิดหวังอย่างอธิบายไม่ถูก
อย่างไรก็ตาม เจียงเสี่ยวไป๋และหลินเจียอินไม่รู้เรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงควงแขนพากันเดินไปที่ห้องประชุมต่อทันที
เจียงเสี่ยวเฟิงและหลัวเจาตี้เห็นแบบนั้นจึงรีบตามไป
ในเวลานี้ ในห้องประชุมเล็กของเกสต์เฮาส์ชิงเจียง หวังผิง เฝิงเยี่ยนหง จวงปี้เฉิง เฉินหยวนเฉา ถานซิงซาน หวังชิ่งซี เฉินอี้เฟย จางกุ้ยหลัน จางชุ่ยฮวา เปากันฉวน เฉินอันผิง ช่างไม้ถาน ถานเสี่ยวฟาง หลี่ลี่ และคนอื่น ๆ ต่างก็มารออยู่ที่นี่แล้ว ทุกคนสวมเสื้อผ้าใหม่เอี่ยมมีเข็มกลัดดอกไม้สีแดงติดบนหน้าอก พวกเขากำลังนั่งพูดคุยกันอย่างมีความสุข
แม้แต่หลี่เฉิงหรูก็กลับมาจากถู่เฉิงเช่นกัน และในทีมผู้บริหารระดับสูงของเจียงเจียกรุ๊ปขาดแค่โหยวโหย่วหยูคนเดียวเท่านั้น
ทุกคนมาแต่เช้าเพราะวันนี้เป็นวันสำคัญของพวกเขา
“นับตั้งแต่ที่เสี่ยวไป๋ประกาศก่อตั้งเจียงเจียกรุ๊ปเมื่อครั้งที่แล้ว ฉันก็ตั้งตารอวันนี้มาโดยตลอด และในที่สุดวันนี้ก็มาถึงแล้ว ! ”
“ใช่แล้ว ฉันก็เหมือนกัน ฉันก็ตั้งตารอวันนี้เหมือนกัน ! ”
“หลังจากก่อตั้งบริษัทอย่างเป็นทางการแล้ว คุณเฉิน หน้าที่งานของคุณก็หนักมากใช่ไหม ! ”
“ยังโชคดีสำหรับฉัน ที่โรงงานได้รับการจัดการอย่างดี ดังนั้นคุณเมิ่งจึงเป็นคนที่ยุ่งที่สุด ! ”
“อ้าว ทำไมคุณเมิ่งยังไม่เข้ามาล่ะ”
“เธอเอาใจใส่มาก ตอนนี้น่าจะไปรอตอนต้อนรับประธานกรุ๊ป”
“นั่นน่ะสิ ไม่เช่นนั้นเสี่ยวไป๋จะทิ้งสิ่งที่ยากที่สุดไว้ให้เธอหรือไง”
“ใช่แล้ว ๆ ดูเหมือนว่าในตอนนี้โรงงานผลิตฟิล์มพลาสติกจะทำกำไรได้มากทีเดียว คุณเมิ่งเป็นคนมีความสามารถจริง ๆ ”
“คุณเฉิน โรงงานผลิตและแปรรูปถั่วเหลืองของคุณตอนนี้ก็ไม่เลวเลย ผลงานของพวกคุณอยู่ในอันดับที่สองแล้ว”
“ต้องขอบคุณรากฐานที่อันผิงวางไว้ การผลิตส่วนใหญ่ในตอนนี้เสร็จสมบูรณ์โดยทีมงานของอันผิง”
“หน้าที่ของอันผิงในตอนนี้ไม่น้อยไปกว่าผู้จัดการโรงงานเลย”
“ใช่แล้ว อันผิง โรงงานหลายแห่งของเราต่างก็อาศัยคนของคุณในการช่วยผลิต ! ”
“พวกคุณก็สุภาพเกินไปแล้ว ฉัน เฉินอันผิงก็แค่ทำตามคำสั่งของผู้ช่วยเจียง เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉันต้องขอบคุณเหล่าโหยว หากไม่มีคนขับรถที่เขาส่งมา ธุรกิจของฉันคงจะไม่สามารถดำเนินการอะไรได้ ไม่ว่าจะดีแค่ไหนก็ตาม”
“ว่าแต่เหล่าโหยวอยู่ที่ไหนแล้ว ทำไมไม่เห็นเขาล่ะ”
“เหล่าโหยวไปถู่เฉิง คุณไม่รู้เหรอ ? ”
“ไปทำอะไรที่ถู่เฉิงหรือ ? นี่เขาต้องไปด้วยตัวเองเลยหรือนี่ ? ”
“เหล่าโหยวทำงานให้กับบริษัทโลจิสติกส์ได้น่าประทับใจมาก และยังช่วยปรับโครงสร้างของบริษัทขนส่งให้เข้าที่เข้าทางขึ้น ผู้ช่วยเจียงจึงเรียกเขากลับมา และส่งเขาไปควบคุมโรงงานผลิตโต๊ะหลุมไฟในถู่เฉิง”
“ตอนนี้เขาสบายดี เขาสามารถจัดการทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย เช่นเดียวกับชื่อของเขานั่นแหละ”
“พวกคุณก็พูดเกินไป ที่จริงแล้วผมมองว่าในอนาคตบุคคลที่จะทำกำไรให้กับบริษัทได้มากที่สุดคือคุณจวง”
“ใครบอกกันเล่า การสร้างอาคารชิงโจวนั้นเป็นโครงการที่ดี แต่มีต้นทุนที่สูงมาก เงินที่ผู้จัดการโรงงานแต่ละแห่งหามาได้ยังต้องถูกนำมาสนับสนุนการก่อสร้างอาคารชิงโจวอีกด้วย”
“คุณจวงสุภาพเกินไป ตอนนี้เราอยู่เครือบริษัทเดียวกันแล้ว”
“ใช่แล้ว พวกเราอยู่เครือบริษัทเดียวกัน”
“……”
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดชื่นชมกันอยู่นั้น เจียงเสี่ยวไป๋และหลินเจียอินก็เดินเข้ามา
“สวัสดีท่านประธาน ! ”
“สวัสดีผู้ช่วยเจียง ! ”
“ประธาน ! ”
“ผู้ช่วยเจียง ! ”
“……”
เมื่อเห็นคนทั้งสองเข้ามา จวงปี้เฉิงและคนอื่นก็ทักทายพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็ปรบมืออย่างอบอุ่นเพื่อต้อนรับผู้บริหารระดับสูงเป็นเวลาเนิ่นนาน
“นี่พวกคุณกำลังทำอะไรกัน ? ”
เจียงเสี่ยวไป๋ถามด้วยรอยยิ้มเมื่อเขาเห็นทุกคนปรบมือกะทันหันแบบนี้
จวงปี้เฉิงกล่าวว่า “ท่านประธานมาทั้งที แน่นอนว่าเราจะต้องให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น ! ”
หลินเจียอินยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณทุกคนที่ต้อนรับกันอย่างอบอุ่น ต้องเป็นฉันต่างหากที่ขอบคุณพวกคุณ” เธอยังปรบมือขณะที่พูดอย่างนั้น
เจียงเสี่ยวเฟิงและหลัวเจาตี้ที่เข้ามาทีหลังก็ปรบมือเช่นกัน
เจียงเสี่ยวไป๋ยกมือขึ้นเพื่อหยุดเสียงปรบมือและพูดว่า “เอาล่ะ พอก่อน เชิญทุกคนตามสบาย”
เวลาประชุมที่กำหนดไว้ยังมาไม่ถึง ทุกคนจึงพูดคุยกันก่อน
เจียงเสี่ยวไป๋เดินไปหาหลี่เฉิงหรู ยื่นบุหรี่ให้แล้วถามว่า “คุณกลับมาเมื่อไหร่ ? ”
หลี่เฉิงรูกล่าวว่า “ผมมากับรถของหยางเสี่ยวหัวเมื่อคืนนี้”
เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ลำบากคุณแล้ว ! งานที่นั่นเป็นไปได้ด้วยดีใช่ไหม ? ”
หลี่เฉิงรูยิ้มและพูดว่า “ผมว่าจะกลับมาหลังจากที่โหยวโหย่วหยูเข้ารับตำแหน่งอย่างเป็นทางการ แม้ว่าผมจะไม่คุ้นเคยกับเขา แต่เมื่อคุณย้ายเขาไปที่นั่น ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ผมสังเกตเห็นว่าเขาสามารถสร้างความสัมพันธ์กับหวังเอ้อฉุยและกงเจิ้นเย่ได้อย่างรวดเร็ว จนทำให้คนงานพวกนั้นเชื่อฟังเขาอย่างไม่น่าเชื่อ”
เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า โหยวโหย่วหยูเก่งในการจัดการกับผู้คน โรงงานโต๊ะหลุมไฟต้องอาศัยกำลังคนทั้งหมดในการผลิต ตราบใดที่ความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนได้รับการจัดการอย่างดี ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการผลิตอีกต่อไป
เหตุผลที่เขาเลือกโหย่วหยูให้ไปบริหารงานที่ถู่เฉิง ก็เป็นเพราะจุดแข็งด้านนี้ของเขา
“เอาล่ะ หลังจากเข้าร่วมพิธีวันนี้ คุณก็กลับบ้านไปพักผ่อนสักสองสามวันแล้วค่อยกลับไปลุยงานต่อ” เจียงเสี่ยวไป๋ตบแขนของหลี่เฉิงรูแล้วพูดขึ้นมา
หลี่เฉิงรูยิ้มและพูดว่า “ทำไมต้องให้ผมกลับไปพักผ่อนด้วย บอกผมมาว่าคุณวางแผนจะให้ผมทำอะไร”
เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ตอนนี้ผมไม่ใช่คนจัดการงานให้คุณ เพราะคุณเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทว่านอัน เอ็นจิเนียริ่ง แอนด์ คอนสตรัคชั่น แล้ว ซึ่งคุณจะต้องรับผิดชอบในการก่อสร้างโครงการอาคารชิงโจว ตอนที่คุณไปถู่เฉิง เหล่าจวงจะเป็นคนรับผิดชอบบริษัทวิศวกรรมก่อสร้างนี้ให้คุณไปก่อน แต่เมื่อคุณกลับมา คุณจะต้องรับผิดชอบทุกอย่างโดยธรรมชาติ”
หลี่เฉิงหรูยิ้ม “ผู้ช่วยเจียง ให้ผมทำหน้าที่นี้ ไม่กลัวต้องสาปส่งผมหรอ ! ”
เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ คุณควรรับหน้าที่นี้ไปซะ ถ้าจัดการได้ไม่ดี ผมคงต้องสาปคุณ”
“เกรงว่าคุณจะไม่ได้ทำ เพราะผมจะทำหน้าที่ของผมให้ดี ! ” หลี่เฉิงรูหัวเราะเบา ๆ และยื่นมือใหญ่ของเขาออกมา “พนักงานใหม่ที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งมักต้องทำบางสิ่งเพื่อแสดงความสามารถและอำนาจ คุณเอาไฟแช็กแบบใช้แล้วทิ้งมาให้ผมอีกสักอันสิ ! ”
เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและส่ายหัว ก่อนจะหยิบไฟแช็กอันหนึ่งออกมาให้เขา