ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 668 ไปต้อนรับที่สนามบิน
ตอนที่ 668 ไปต้อนรับที่สนามบิน
หลายคนที่มาร่วมงานไม่รู้จักร้านหม้อไฟลาลาลา ทั้งยังไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของประธานบริษัท ห้องประชุมเล็ก ๆ นี้จึงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นทันที
“สุขสันต์วันเกิดท่านประธาน ! ”
“ท่านประธาน วันนี้ถือเป็นวันเฉลิมฉลองสองครั้ง ยินดีด้วย ! ”
“ประธาน ผู้ช่วยเจียงเลือกวันนี้เป็นพิเศษเพื่อเฉลิมฉลองการก่อตั้งเจียงเจียกรุ๊ปไปพร้อมกับวันเกิดของคุณเลยนะ ! ”
“ท่านประธาน คุณเป็นแบบอย่างของสตรีทุกคน ขอให้คุณมีแต่ความสุขความเจริญ ! ”
“ประธาน คุณกำลังตั้งครรภ์ ไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันคงได้ดื่มฉลองกับคุณไปแล้ว ! ”
“……”
ทุกคนกล่าวอวยพรวันเกิดให้หลินเจียอิน และหลินเจียอินก็ขอบคุณพวกเขาด้วยใบหน้าที่มีความสุขอย่างสุดซึ้ง
หลังจากแสดงความยินดีไปได้สักพัก หลายคนก็เริ่มสนใจร้านหม้อไฟอีกครั้ง
“ผู้ช่วยเจียง คุณเปิดร้านหม้อไฟตอนไหน ? เราไม่รู้มาก่อนด้วยซ้ำ”
“ใช่แล้ว แถมยังเปิดร้านหม้อไฟ 30 สาขาพร้อมกันอีกด้วย”
“ฉันว่าละ ว่าทำไมร้านข้าง ๆ ร้านกุ้งอบน้ำมันถึงมีการปรับปรุงใหม่ ที่แท้ก็ทำร้านหม้อไฟนี่เอง ! ”
“กินหม้อไฟเฉลิมฉลองการก่อตั้งเจียงเจียกรุ๊ปก็ดี ธุรกิจจะได้เฟื่องฟู ! ”
“ตอนนี้ร้านอาหารในเมืองชิงโจวของเราเริ่มมีหลากหลายมากขึ้น ฉันกล้าพูดว่าอาหารที่ดีที่สุดในประเทศของเราอยู่ที่เมืองชิงโจว”
“ถูกต้อง ผู้ช่วยเจียงของเราคือตำนานที่สร้างเมนูอาหารใหม่ ๆ ออกมามากมาย ! ”
“ผู้ช่วยเจียงเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องอาหาร ไม่ใช่ผู้สร้างตำนาน ! ”
“ก็เหมือนกันแหละ จะใส่ใจรายละเอียดที่ฉันพูดออกไปทำไม ! ”
“……”
เจียงเสี่ยวหลี่ได้ยินการสนทนาเหล่านี้ ก็ได้พูดแทรกขึ้นมาว่า “ผู้บริหารทุกท่าน วันนี้พวกคุณสามารถพาครอบครัวไปทานอาหารที่ร้านหม้อไฟได้ ผู้ช่วยเจียงจ่ายค่าอาหารทั้งหมดไว้แล้ว พวกคุณสามารถกินได้เต็มที่ แต่หิ้วกลับไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะต้องเสียค่าปรับ ! ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ทุกคนก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น
เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและพูดว่า “เที่ยงนี้ผมจะเลี้ยงหม้อไฟพวกคุณทุกคน แต่ในตอนเย็นผมได้จัดเตรียมสถานที่ให้พวกคุณทุกคนแล้ว แต่พวกคุณต้องจ่ายเอง”
หลี่เฉิงหรูพูดเสียงดัง “ผู้ช่วยเจียง แล้วคืนนี้คุณจะพาเราไปกินที่ไหน ? ”
เจียงเสี่ยวไป๋หันกลับมาและตะโกนถามว่า “เย่กวงโต้ว ทุกอย่างพร้อมหรือยัง ? ”
เย่กวงโต้วพูดเสียงดัง “เวลาหกโมงเย็น ณ ตีนเขาฉีเฟิง ร้านค้ากว่า 100 ร้านจะเปิดขึ้นพร้อมกันแน่นอนครับ ! ”
โอ้ !
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ตกตะลึง ผู้ช่วยเจียงกำลังจะสร้างตำนานที่ยิ่งใหญ่อีกแล้วใช่ไหม ถึงกับเปิดร้าน 100 แห่งพร้อมกัน !
สิ่งสำคัญคือถนนที่ตีนเขาฉีเฟิงมีเพียงสายเดียวเท่านั้น ซึ่งที่ผ่านมาไม่เห็นจะมีร้านค้าแม้แต่ร้านเดียว !
จวงปี้เฉิงพูดออกมาด้วยสีหน้ามีความสุขว่า “ผู้ช่วยเจียง วันนี้ถนนคนเดินของคุณจะเปิดขายด้วยเหรอ ? ”
เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า
เย่กวงโต้วพูดเสียงดัง “ถนนคนเดินคือตลาดนัดตอนกลางคืนที่มีแผงขายของว่างและอาหารนับร้อยร้าน ที่รวบรวมของว่างพิเศษหลายร้อยรายการจากทั่วประเทศนำมาวางขายที่ชิงโจวในคืนนี้ เพื่อให้แน่ใจว่าจะมีของว่างและอาหารหลากหลายรายการให้ทุกคนได้เลือกซื้อ……”
มีของกินเป็นร้อยอย่าง แค่ได้ยินคำพูดนี้ก็ทำให้ทุกคนน้ำลายไหลกันแล้ว
นอกจากนี้ยังเป็นของว่างสุดพิเศษจากทั่วประเทศ ซึ่งที่ผ่านมาไม่สามารถหาทานได้ในชิงโจว
จะต้องเป็นเจียงเสี่ยวไป๋คนเดียวเท่านั้นที่ทำได้ หากไม่มีเขา ใครกันที่จะสามารถรวบรวมของว่างพิเศษมากมายมาไว้ที่นี่ในคราวเดียว ?
แม้แต่หลินเจียอินก็ประหลาดใจไม่ต่างจากคนอื่น เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าเจียงเสี่ยวไป๋ได้กำหนดวันเปิดถนนคนเดินในวันนี้เหมือนกัน
วันนี้มีเซอร์ไพรส์และสิ่งดี ๆ เข้ามามากมาย !
หลินเจียจวินยิ้มกว้าง เขารู้มานานแล้วว่าเจียงเสี่ยวไป๋ตั้งใจจะเปิดตลาดถนนคนเดิน แต่เขาคิดว่าวันเปิดตลาดคงเป็นวันที่เขาไม่ได้อยู่ในชิงโจว
ใครจะคาดคิดว่าจะเป็นวันนี้
เขาได้แต่เสียใจแทนหลินเจียหงอย่างเงียบ ๆ
เฮ้อ… ถ้าหากว่าฉันกลับไปที่เจียงเฉิงพร้อมพ่อของฉันอีกคน ฉันคงไม่มีบุญได้มากินของว่างในตลาดวันนี้ซะแล้ว !
“คุณเย่ ช่วยบอกฉันหน่อยว่ามีของอร่อยอะไรบ้าง ? ”
“ใช่แล้ว คุณเย่ ช่วยบอกเราที ! ”
“หัวหน้าเย่ มีบาร์บีคิวขายที่ถนนคนเดินคืนนี้ไหม ? ”
“มีเป็ดย่างขายไหม ? ”
“ฉันได้ยินมาว่าโร่วเจียหมัวอร่อยมาก มีร้านมาขายมันไหม ? ”
“หัวหน้าเย่ เต้าหู้เหม็นมีไหม ? ฉันได้ยินมาว่าเต้าหู้เหม็นอร่อยมาก แล้วมันมีกลิ่นเหม็นไหม ? ”
“หัวหน้าเย่……”
“……”
ทุกคนมารวมตัวกันรอบเย่กวงโต้วและถามเขาเรื่องนี้เรื่องนั้น และสักพักหนึ่งเขาก็กลายเป็นคนที่ทุกคนต่างให้ความสนใจ
หลินเจียอินมองไปที่เจียงเสี่ยวไป๋ด้วยดวงตาเป็นประกาย “คืนนี้เราไปตลาดถนนคนเดินกันได้ไหม ? ”
เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “แน่นอน ! ”
หลินเจียอินกระซิบ “ขอบคุณนะสามี ! ”
เจียงเสี่ยวไป๋กำลังจะพูดหยอกไปว่าเปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหม แต่เมิ่งเสี่ยวเป่ยก็เดินเข้ามาเสียก่อน เธอกล่าวว่า “ประธาน ผู้ช่วยเจียง สายการบินจากเจียงเฉิงมายังชิงโจวกำลังจะลงจอดแล้ว นายกเทศมนตรีจางต้องการให้เราออกไปต้อนรับพวกเขาตอนลงเครื่องค่ะ”
เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า “ลุงรองตั้งใจมาที่นี่เพื่อจะมาดูกิจการของเจียงเจียกรุ๊ป เราต้องไปต้อนรับพวกเขาตอนลงจากเครื่องอยู่แล้ว”
เขามองไปที่หลินเจียหยินและพูดกับเธอว่า “คุณก็อยู่ที่นี่รอนะ อีกเดี๋ยวคุณต้องได้ขึ้นเวทีเพื่อตัดริบบิ้น ผมจะไปต้อนรับพวกเขาที่สนามบินเอง”
หลินเจียอินพยักหน้า “ฉันว่าจะกลับไปหาพ่อแม่ที่ห้องสักพัก แล้วค่อยออกมาเมื่อพิธีเริ่ม”
เจียงเสี่ยวไป๋พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เอาล่ะ คุณกลับห้องไปพักผ่อนเถอะ ถ้าคุณรู้สึกง่วงก็งีบก่อน แล้วผมจะไปปลุกคุณเอง”
หลังจากที่หลินเจียอินได้ยินแบบนั้น เธอก็เดินตรงไปที่ห้องทันที
เจียงเสี่ยวไป๋พูดกับเมิ่งเสี่ยวเป่ยว่า “ไปกันเถอะ เราสองคนต้องไปต้อนรับพวกเขาที่สนามบิน”
“ได้ค่ะ ! ”
เมิ่งเสี่ยวเป่ยตอบตกลงและเดินตามเจียงเสี่ยวไป๋ไป
สนามบินอยู่ในตัวเมือง ทั้งสองมาถึงหลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาเห็นรถมินิบัส 2 คันจอดอยู่ที่ทางออกของสนามบิน ส่วนฉีเย่ผิง จางอี้เต๋อ ถังจิงเทียน และคนอื่นยืนรออยู่ที่ประตูของอาคารสนามบิน
หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋จอดรถแล้ว เฉินเซียนจิ้นก็เข้ามาและพูดว่า “หัวหน้าเจียง ในที่สุดคุณก็มาถึงสักที พวกผู้นำกำลังรอคุณอยู่”
เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “แล้วให้พวกเขารอผมทำไม ? ”
เฉินเซียนจิ้นกล่าวว่า “หากรถมินิบัสไปจอดที่ลาน ผู้นำก็จะขึ้นรถทันทีหลังลงจากเครื่อง”
เจียงเสี่ยวไป๋มองดูรถจี๊ปของเขาแล้วชี้ไป
เฉินเซียนจิ้นกล่าวว่า “งั้นผมขอกุญแจที ผมจะให้คนขับมันไปไว้ที่เกสต์เฮาส์ชิงเจียงให้คุณ”
เจียงเสี่ยวไป๋ถามว่า “ลุงรองและคนอื่นจะไปที่เกสต์เฮาส์ชิงเจียงเลยหรือเปล่า ? ”
เฉินเซียนจิ้นยิ้มและกล่าวว่า “พวกเขาต้องไปเทศบาลเมืองก่อน จากนั้นถึงจะไปที่เกสต์เฮาส์ชิงเจียง”
เจียงเสี่ยวไป๋เข้าใจทันทีว่านายกเทศมนตรีจางคงต้องการล่อเขาเข้าไปที่เทศบาลเมือง จึงพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น คุณก็ให้คนขับรถของผมไปที่เทศบาลเมือง ผมจะขับไปส่งลุงรองที่เกสต์เฮาส์ชิงเจียงเอง เพราะผมไม่มีเวลาเข้าร่วมการประชุม”
เฉินเซียนจิ้นไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องตกลง เขาหยิบกุญแจมาและไปหาคนมาขับ
จากนั้น เจียงเสี่ยวไป๋และเมิ่งเสี่ยวเป่ยก็เดินตรงไปยังที่ฉีเย่ผิงและคนอื่นรออยู่
“สวัสดีเลขาธิการฉี ! ”
“สวัสดี นายกเทศมนตรีจาง ! ”
“……”
เจียงเสี่ยวไป๋เดินเข้ามาทักทายผู้นำทุกคน จากนั้นก็หยิบบุหรี่ออกมาและยื่นให้พวกเขาแต่ละคน
ฉีเย่ผิงหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “เอาบุหรี่ให้ฉัน แต่ไม่ให้ไฟ เถ้าแก่เจียง คุณมันไม่แน่จริง ! ”
เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกขบขัน จากนั้นก็ตระหนักได้ว่าฉีเย่ผิงกำลังขอไฟแช็กแบบใช้แล้วทิ้งจากเขา เขาจึงรีบหยิบมันออกมาให้ฉีเย่ผิงไปอันหนึ่ง
ฉีเย่ผิงรับไปด้วยสีหน้าที่พึงพอใจมาก
YOU MAY ALSO LIKE
