ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3339
เย่เฉินเหลือบมองเขา และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “หน้าตาของตระกูลเย่กระหม่อม นั้นเป็นสิ่งผู้มีอิทธิเล็ก ๆ ชาวรัสเซียมาลบหลู่ได้หรือ? แล้วยังมีพระองค์อีกคน เป็นแค่ราชวงศ์ของประเทศเล็ก ๆ คู่ควรที่จะหยิ่งยโสโอหังต่อหน้ากระหม่อมหรือ? ใครให้ความกล้าหาญแก่พวกคุณ?”
ริชาร์ดรู้สึกตื่นตระหนกเช่นกัน
ยิ่งเย่เฉินแข็งกร้าวมากเท่าใด เขายิ่งมั่นใจการคาดเดาของตนเองมากขึ้นเท่านั้น และเชื่อว่าเย่เฉินได้รับการสนับสนุนจากสำนักว่านหลง ดังนั้นเขาถึงได้กล้ายโสโอหังขนาดนี้
ยิ่งเป็นเช่นนั้น เขาก็ยิ่งกลัวเย่เฉินจะโกรธจริง ๆ มิฉะนั้น ถ้าเขาให้สำนักว่านหลงมาจัดการกับตนเองจริง ๆ ตนเองจะไม่สามารถต้านได้
ดังนั้นเขาจึงรีบกล่าวว่า “คุณเย่ เมื่อสักครู่ท่าทีของผมนั้นไม่ถูกต้อง ผมขอโทษคุณ คุณเป็นผู้ใหญ่ที่ใจกว้าง อย่าถือสาผมเลย…… ”
โอลิเวียไม่เคยคิดว่าพระราชบิดาของเธอจะอ่อนข้อให้เย่เฉิน จึงกล่าวโพล่งออกมาว่า “พระราชบิดา! จะขอโทษเขาได้อย่างไร?!”
ริชาร์ดกล่าวโพล่งออกมาว่า “หุบปาก!”
โอลิเวียไม่คิดว่าท่าทีของพระราชบิดาจะเปลี่ยนอย่างรวดเร็วขนาดนี้ และเมื่อเธอกำลังจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น โอมาน ราโมวิชที่อยู่ข้างริชาร์ดก็เริ่มตบหน้าตนเอง
ตอนนี้เขารู้สึกกลัวเย่เฉินมาก และกลัวว่าเย่เฉินจะไม่พอใจ แล้วให้สำนักว่านหลงมาจัดการตนเอง
โอลิเวียตกตะลึง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพระราชบิดากับโอมาน ราโมวิชถึงได้หวาดกลัวเย่เฉินมากขนาดนั้น
และหลังจากโอมาน ราโมวิชตบหน้าตนเองไปหลายสิบครั้ง จนหน้าทั้งสองข้างบวมแดง แล้วถามเย่เฉินด้วยท่าทางที่เบลอ ๆ ว่า “คุณ…คุณเย่ ตอนนี้คุณพอใจแล้วหรือยังครับ….”
เย่เฉินเหลือบมองเขาและโบกมือด้วยความรำคาญ เป็นการส่งสัญญาณให้เขาไสหัวออกไป
โอมาน ราโมวิชรู้สึกเหมือนกับว่าตนเองได้รับการนิรโทษกรรม จึงรีบย้ายเก้าอี้ไปอย่างรวดเร็ว วิ่งไปยังจุดที่ไกลที่สุดของโต๊ะยาว และนั่งด้วยความสงบเสงี่ยม
ตอนนี้เขาไม่มีความคิดที่จะแก้แค้นแม้แต่น้อย เขาแค่อธิษฐานอย่างเงียบ ๆ หวังว่าเย่เฉินจะไม่มาหาเรื่องตนเองอีก
สำหรับเฮเลน่าแล้ว ถ้าไม่สามารถอภิเษกสมรสกับเธอได้ก็ช่างมันเถอะ ไม่ว่าอย่างไงเขาก็ไม่สามารถล่วงเกินตระกูลเย่เพื่อเฮเล่นาได้
ใครจะคิดว่าผู้ทรงอิทธิพลชาวรัสเซียระดับสูงในยุโรปอย่างโอมาน ราโมวิช ตอนนี้อยู่ต่อหน้าคนหัวเซี่ยแล้ว เขาตกต่ำจนต้องอาศัยการตบหน้าตนเองเพื่อจะได้รับการให้อภัย
โอลิเวียไม่เข้าใจ เธอกระซิบถามวิลเลียมคู่หมั้นของตนที่อยู่ด้านข้างว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันถึงไม่เข้าใจ?”
วิลเลียมส่ายศีรษะและกล่าวด้วยความประหลาดใจ “กระหม่อมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”
บิดาและมารดาของวิลเลียมเป็นคนที่ฉลาดทั้งคู่ พวกเขาคิดเหมือนกับริชาร์ด ดังนั้นจอร์จ รอธส์ไชลด์บิดาของเขาจึงรีบกระซิบกับเขาว่า “วิลเลียม อย่าพูดมาก และอย่ายั่วยุคนแซ่เย่”
จอร์จรู้ดีว่าถึงแม้ตนเองจะใช้นามสกุลตระกูลรอธส์ไชลด์ แต่ครอบครัวตนเองนั้นห่างจากครอบครัวหลักที่แท้จริงเป็นอย่างมาก ซึ่งมันห่างกันมากจนเขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อใกล้เข้าไปอีกนิด
ในสถานการณ์เช่นนี้ พลังที่สามารถระดมได้ของครอบครัวตนเองนั้นด้อยกว่าของเย่เฉินมาก
ยิ่งไปกว่านั้น มีความเป็นไปได้สูงที่สำนักว่านหลงจะสนับสนุนพวกเขาอยู่ข้างหลัง
ดังนั้น หากไม่สามารถยั่วยวนคนอื่นได้ ก็อย่าพยายามอวดเก่ง มิฉะนั้นเรื่องนี้มันจะเคลียร์ยากแน่นอน
วิลเลียมไม่เข้าใจว่าทำไมบิดาและมารดาของตนเองถึงได้กลัวเย่เฉิน แล่ะเขาต้องการจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่บิดาตำหนิด้วยสายตา ดังนั้นเขาจึงยกเลิก
โอลิเวียไม่เข้าใจเรื่องนี้ยิ่งกว่าอีก และคิดอยู่ในใจว่า “ทำไมพระราชบิดาของตนเองและบิดาของวิลเลียมถึงกลัวเย่เฉิน? ที่นี่คือยุโรปเหนือ จำเป็นต้องกลัวเขามากขนาดนั้นเชียวหรือ?”
YOU MAY ALSO LIKE
