ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3344 เสียดายคนอย่างนายจริงๆ - novel-lucky

วิลเลียมเห็นว่าเย่เฉินดูโมโห ก็รีบร้อนอธิบายทันที “คุณเย่ครับอย่าเข้าใจผิดไป ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น….”

พูดแล้ว ก็พูดต่ออีกว่า “ผมแค่คิดว่ากฎกติกาของพวกเรายังเป็นไปตามที่เรากำหนดกันไว้เมื่อกี้นี้ ที่ว่าหนึ่งร้อยล้านยูโรเคลียร์เงินหนึ่งครั้ง แต่ว่าในเมื่อคุณพูดมาอย่างนี้แล้ว งั้นผมก็ไม่พูดมากแล้วครับ เอาเป็นแพ้ครบพันล้านยูโรเมื่อไหร่ก็ค่อยเคลียร์เงินหนึ่งครั้ง ถ้าหากจนถึงสุดท้ายแล้วยังแพ้ไม่ครบ พวกเราก็รอเกมจบแล้ว ค่อยจ่ายตามจำนวนที่แพ้ไปตามจริง แบบนี้คุณว่ายังไงครับ?”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างพอใจ พูดยิ้มๆว่า “ใช่แล้ว！แบบนี้สิถึงจะเหมือนลูกผู้ชายหน่อย！ไม่อย่างนั้นฉันจะคิดว่านายเป็นไอ้คนจนที่ไม่เคยเห็นเงินซะอีก เพิ่งจะชนะเงินได้นิดเดียว ก็อดทนรอไม่ได้อยากจะรีบเก็บใส่กระเป๋าให้สบายใจ”

พูดถึงนี่ เย่เฉินก็พูดอย่างจริงจังมากๆว่า “ฉันพูดความในใจกับนายสักประโยคนะ ฉันเย่เฉินคนนี้ดูถูกมากที่สุด ก็คือคนโง่อย่างนี้แหละ！”

“ใช่ๆๆ! ถูกครับๆๆ!” วิลเลียมฟังคำพูดนี้แล้ว ก็รู้ว่าเย่เฉินกำลังด่าตัวเอง แต่ก็ยังพยักหน้าตอบรับ พูดด้วยสีหน้าประจบว่า “คุณเย่พูดถูกครับ มาเล่นทั้งที มาตรฐานต้องกว้างหน่อย!”

พูดจบ เขาก็รีบร้อนพูดอีกว่า “มาครับ พวกเราเล่นกันต่อ!”

เย่เฉินพยักหน้า “มาสิ”

ตานี้ วิลเลียมได้ไพ่ตองA เย่เฉินเองก็ได้ไพ่ตองเช่นกัน แต่ว่าเป็นไพ่ตองK

แต่ว่า วิลเลียมพี่ไพ่Aใบหนึ่งที่เป็นไพ่โฮล เย่เฉินสามารถเห็นเพียงแค่ A สองใบ ฉะนั้นเขาจึงจงใจโยนชิปลงไปยี่สิบล้าน พูดด้วยสีหน้ามั่นใจว่าจะชนะ “ฉันเดาว่านายไม่มีทางได้ตองA!”

วิลเลียมยิ้มเล็กน้อย แล้วก็โยนชิปลงไปยี่สิบล้านเช่นกัน และพูดยิ้มๆว่า “ในเมื่อคุณเย่มั่นใจขนาดนี้ งั้นก็เพิ่มเดิมพันสักหน่อยมั้ยครับ?”

เย่เฉินยักไหล่ “เพิ่มก็เพิ่มสิ ฉันไม่กลัวแผนเชิงรุกของนายหรอก”

พูดจบ ก็โยนชิปยี่สิบล้านลงไปอีก

ตามนี้แล้วก็ถือว่าเย่เฉินวางไปทั้งหมดสี่ร้อยล้านยูโร

ตามมาด้วย เวลาของการเปิดไพ่

วิลเลียมเปิดไพ่Aหนึ่งใบได้จากไพ่โฮล พูดยิ้มๆว่า “ขอโทษด้วยนะครับคุณเย่ ในนี้ของผมมีไพ่Aอยู่ใบหนึ่งจริงๆด้วยสิครับ!”

โอลิเวียเห็นอย่างนี้ ก็ตื่นเต้นจนแทบจะกระโดดแล้ว

ส่วนคนอื่นๆต่างก็เต็มไปด้วยความตกใจ

ตอนนี้เย่เฉินเสียให้กับวิลเลียมประมาณเจ็ดร้อยล้านยูโรแล้ว นี่เพิ่งผ่านไปยังไม่ถึงยี่สิบนาทีเลย!

แต่ว่า เย่เฉินไม่ได้สนใจสักนิด เขาส่ายหัวเบาๆ พูดยิ้มๆว่า “วิลเลียม ดูแล้วเจ้าบ่าวอย่างนาย คืนนี้เป็นผู้มีโชคนะเนี่ย!”

พูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกว่า “ฉันไม่เชื่อหรอกว่าโชคของฉันจะสู้นายไม่ได้! มา เรามาต่อกัน!”

คนอื่นๆรู้ตัวขึ้นว่า ตัวเองนั่นเป็นได้แค่เพื่อนเล่นเท่านั้น

เพราะว่าการเดิมพันที่สูงขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเพิ่งเริ่มต้นไพ่จะดีมากก็ไม่กล้าวางมั่ว เพราะงั้นไม่นานก็ถึงการเผชิญหน้าของเย่เฉินกับวิลเลียม

รอบนี้ เย่เฉินจงใจควบคุมจังหวะการลงเดิมพัน เมื่อวางเรื่อยๆจนถึงประมาณยี่สิบล้านยูโร ชิปในมือมีมูลค่าเหลือเพียงเจ็ดแปดล้าน เท่ากับบนโต๊ะไพ่ประมาณเจ็ดแปดสิบล้าน

ถ้าหากว่าครั้งนี้เย่เฉินแพ้ อย่างนั้นก็เท่ากับว่าเขาแพ้ไปทั้งหมดเก้าร้อยล้าน ไม่นานก็ต้องใช้เงินจริงในการซื้อชิปจากวิลเลียมตามกฎกติกาแล้ว

ในเวลานี้วิลเลียมเองก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็แม่งชนะมาเกือบพันล้าน ความรู้สึกแบบนี้นี่มันเหมือนฝันไปเลยจริงๆ

เย่เฉินเล่นอย่างมั่นคง แล้วโยนชิปเข้าไปอีกห้าล้าน ในมือเหลือเพียงแค่สองล้านกว่า

วิลเลียมอยากจะบีบให้เย่เฉินได้จ่ายเงินก่อนสักก้อน ฉะนั้นจึงโยนชิปจำนวนสิบล้านเข้าไป เอ่ยปากพูดว่า “คุณเย่ครับ ร้อยล้านต่อไปของผม เหมือนว่าคุณจะไม่มีชิปแล้วนะครับ”

เย่เฉินยักไหล่ แล้วโยนไพ่ทั่วไปในมือออกไปด้านข้าง เอ่ยปากพูดว่า “ฉันหมอบ”