ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3519 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

หมอผู้ดูแลดูรักษาเรียกสองสามีภริยาออกจากห้องผู้ป่วย และพูดด้วยความสงสัย: “คุณสมิธคุณนายสมิธ แม้ว่าตอนนี้ผมยังไม่ทราบสาเหตุเฉพาะเจาะจง แต่ตามตัวบ่งชี้ทางร่างกายปัจจุบันของจิมมี่ ตอนนี้เขารอดพ้นจากอันตรายชั่วคราวแล้ว สำหรับวงจรชีวิตต่อไปของเขา พวกเราอาจจะมีประเมินในแง่ดีมากขึ้น”

จากนั้น ตัวของเขาก็ค่อนข้างไม่เข้าใจ จับคางแล้วพูดว่า: “เรื่องนี้ทำให้ผมไม่ค่อยเข้าใจจริงๆ เมื่อสิบนาที่ก่อนหน้านี้ผมทำได้ทำการทดสอบกับเขา ผมคาดการณ์ว่าชีวิตของเขาเหลือไม่เกินยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่ว่าตอนนี้ ทั้งร่างกายก็ก้าวใหญ่ไปข้างหน้า ตราบใดที่เซลล์มะเร็งไม่แพร่กระจายเร็วเกินไปในอีกไม่กี่วันข้างหน้า งั้นหลายวันนี้เขาก็ไม่มีอันตรายถึงชีวิต”

เจนนี่หยิบยาเกิดใหม่เก้าเสวียนในมือ และเอ่ยปากพูดว่า: “หลายนาทีก่อนหน้านี้ฉันเพิ่งให้จิมมี่ทานสิ่งนี้”

“นี่คืออะไร?”หมอผู้ดูแลรักษามองดูยาเกิดใหม่เก้าเสวียนกล่องนั้นด้วยความประหลาดใจ และถามอย่างสุภาพ: “คุณนายสมิธ ผมขอดูกล่องที่อยู่ในมือคุณหน่อยได้มั้ย?”

เจนนี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังยื่นกล่องยาไปให้

แต่ว่า ดวงตาของเธอจับจ้องมองดูยาอยู่ตลอด กลัวว่าหมอผู้ดูแลรักษาคนนี้พูดว่า จะเอายากล่องนี้ไปทำการวิจัย

เพราะว่าเธอในตอนนี้ เชื่ออย่างหนักแน่นมากแล้วว่า นี่เป็นความหวังเดียวที่จะช่วยลูกชายได้

หมอผู้ดูแลรักษาโรครับยาเกิดใหม่เก้าเสวียน อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า และพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “นี่……นี่คือยาเหรอ?! คำอธิบายนี้ก็ค่อนข้างสะเพร่าเกินไปและไม่ละเอียดรัดกุมเกินไปแล้วนะ?”

จากนั้น เขามองไปทางสมิธ และถามด้วยความสงสัยว่า: “หรือว่าเขาก็ไม่ได้เขียนว่า เขาเจาะจงเหมาะกับมะเร็งชนิดไหนเลยเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากเขาเป็นยามุ่งเป้า เขาก็ควรที่จะเขียนเกี่ยวข้องกับยีนแบบมุ่งเป้าหน่อยไม่ใช่หรอกเหรอ?”

ในที่สุดสมิธก็ได้ยินแนวความคิดเหมือนกับตัวเองสักที และพูดเห็นด้วยอย่างต่อเนื่อง: “ใช่! ผมก็คิดเหมือนกับคุณทั้งหมด! คำแนะนำในการใช้ยานี้ ก็เป็นเพียงเรื่องตลกในด้านการแพทย์ชัดๆ! อ๋อไม่สิ! มันเป็นหายนะในด้านการแพทย์!”

เจนนี่โมโหในทันที และคำรามอย่างโกรธจัด: “สมิธคุณพอได้แล้ว! คุณต้องรู้ว่าเมื่อกี้นี้ลูกชายของคุณถูกวินิจฉัยว่ารอดพ้นอันตรายแล้ว และสิ่งที่ทำให้ลูกชายของคุณรอดพ้นอันตราย ก็คือยานี้ คุณคิดว่ามันเป็นยาน่าตลก!”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เจนนี่ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้นไปอีก: “คุณไม่เพียงแต่ไม่มีความรู้สึกความกตัญญูแม้แต่น้อย ยังใช้น้ำเสียงหยิ่งยโสขนาดนี้เยาะเย้ยมันตั้งข้อสงสัยกับมัน! ถ้าหากต่อไปคุณยังหยิ่งยโสมากแบบนี้ งั้นก็เชิญคุณหายไปจากตรงหน้าของฉัน!”

สมิธกล่าวขอโทษอย่างรวดเร็ว: “ขอโทษด้วยเจนนี่ ไม่ได้หมายความว่าแบบนี้ ผมอยากบอกว่า แม้ว่าผมจะไม่เข้าใจว่ามันเป็นยาชนิดไหนกันแน่ แต่คุณก็จำเป็นต้องยอมรับว่า คำแนะนำของเขา ก็ค่อนข้างสะเพร่าเกินไปแล้วนะ?”

“สะเพร่าเหรอ?”เจนนี่แสยะยิ้มแล้วพูดว่า: “ก่อนหน้านี้คนอื่นเขาไม่ได้บอกมันใช้รักษามะเร็งอะไร อาจจะเป็นเพราะว่ามันใช้รักษามะเร็งทั้งหมด! ไม่เหมือนกับยารักษามะเร็งเหล่านั้นที่พวกคุณวิจัย ยาชนิดเดียวทำได้เพียงรักษาแค่ชนิดเดียวหรือว่าหลายชนิดเพียงเล็กน้อย”

จากนั้น เธอก็พูดอีกว่า: “อีกอย่าง! เหตุผลที่คนอื่นเขาไม่ได้บอกว่ามันเป็นของยีนแบบมุ่งเป้าอะไร อาจจะเป็นเพราะว่าเขาไม่ต้องการยีนแบบมุ่งเป้าด้วยซ้ำ!”

“พวกคุณคิดว่ายีนแบบมุ่งเป้าที่พวกคุณวิจัยมีประสิทธิภาพมากจริงๆเหรอ? ยาแบบนั้นของพวกคุณ มีเพียงตามหายีนแบบมุ่งเป้าของผู้ป่วย ถึงมีโอกาสกินยามุ่งเป้าของพวกคุณ ถ้าหากในยีนของเขาไม่มีมุ่งเป้านี้ งั้นยาแบบมุ่งเป้านี้ก็ไม่มีผลอะไรกับเขาแม้แต่น้อย!”

“แต่คุณดูยาตัวนี้ของคนอื่นเขา ก็ไม่จำเป็นต้องหามุ่งเป้าอะไร! ก็ทานไปโดยตรงก็เห็นผลในทันที ซึ่งดีกว่าพวกคุณมาก!”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอพูดต่อไป: “ยิ่งไปกว่านั้น คนอื่นเขาก็ได้บอกข้างบนว่า มันสามารถช่วยให้ร่างกายฟื้นฟูพลังชีวิตได้อย่างรวดเร็ว! และพลังชีวิตก็เป็นรากฐานของมนุษย์ไม่ใช่เหรอ?”

“พวกคุณดูอาการตอนนี้ของจิมมี่สิ แข็งแรงกว่าเมื่อสิบนาทีที่แล้วมาก นี่เป็นสัญญาณของการฟื้นตัวของพลังชีวิตไม่ใช่เหรอ?!”

“ทำดีกว่าพูด พวกคุณหน้าด้านตั้งถามกับมันต่อไปได้ยังไง?!”