ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3803 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว จู่ๆ เขาก็สะดุดล้มลงกับพื้น และในทันทีหลังจากนั้น เขาก็คุกเข่าลงกับพื้นทั้งคน

ในขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่า เขาต้องเป็นเพราะตื่นเต้นเกินไป ดังนั้นในตอนที่เขาสะดุดขาล้มลงไป เขาก็คุกเข่าลงกับพื้น กุมหน้าและร้องไห้อย่างเสียงดัง

เขาร้องไห้อย่างเสียใจมาก ร้องไห้ไปด้วย เขาก็ตะโกนอย่างช่วยไม่ได้เหมือนเด็กไปว่า “ผมรอจนได้โอกาสที่จะเสริมแล้วก็จริง แต่ว่า…… แต่ว่า…….. แต่ว่าผมไม่มีเงินพอที่จะซื้อเลย!!!”

ด้วยเสียงร้องไห้นี้ของเขา ได้ตะโกนออกเป็นเสียงในใจที่แท้จริงของคนเกินครึ่งที่อยู่ในสถานที่เลยทีเดียว

ยาอายุวัฒนะเม็ดแรกก็ได้มีราคาถึงพันล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งมันเกินความสามารถที่พวกเขาจะสามารถรับได้อีกต่อไปแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ทุกคนได้เห็นผลลัพธ์อันมหัศจรรย์ของยาอายุวัฒนะแล้ว ราคาของยาอายุวัฒนะก็จะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอนในอนาคต พวกที่ยังไม่ได้เข้าสองร้อยอันดับแรกอย่างเป็นทางการ และพวกที่อยู่อันดับที่ต่ำสุดในสองร้อยแรก แม้ว่าจะใช้เงินทั้งหมดที่พวกเขามีอยู่เข้าร่วมในการประมูลครั้งต่อไปและมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะได้หรอก

ดังนั้น คนคนนี้จึงเปลี่ยนจากความสุขไปสู่ความเศร้าโศกอย่างรวดเร็ว และสัมผัสประสบการณ์กระบวนการทั้งหมดจากสวรรค์ไปสู่นรกได้ในทันที

นี่ทำให้เขารู้สึกเศร้ามากจากใจ ร้องไห้จนไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้

ซ่งหวั่นถิงก็ช่วยอะไรไม่ได้ และทำได้เพียงถามเขาตามหน้าที่ความรับผิดชอบว่า “หมายเลข 201 คุณยินดีที่จะเสริมสิทธิ์ของหมายเลข 055 หรือไม่? ถ้าคุณไม่ยินยอมที่จะเสริมที่นั่ง ฉันก็จะทำได้เพียงเชิญหมายเลข 202 แล้วเท่านั้น”

ชายคนนั้นยังคงก้มหัวและร้องไห้อย่างแรง พูดด้วยสะอึกสะอื้นว่า “ฉันยอมแพ้ และปล่อยโอกาสให้คนอื่นเถอะ……”

ในช่วงท้ายของฝูงชน หมายเลข 202 ลุกขึ้นยืนด้วยตาสีแดง กลั้นน้ำตา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ผม….. ผมก็จะยอมแพ้เหมือนกัน…….”

หมายเลข 203 ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ผมก็ยอมแพ้แล้วเช่นกัน…..”

ทุกคนที่เตรียมเสริมที่นั่งอยู่ด้านหลัง ต่างแสดงความคิดทีละคน แสดงว่าพวกเขายอมสละสิทธิ์ในการเสริมที่นั่ง

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยาก แต่เป็นว่าพวกเขาไม่อยากปล่อยให้ตัวเองมีจินตนาการที่ไม่สมจริงเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว

การนั่งอยู่ด้านหลังและเฝ้าดูยาอายุวัฒนะถูกประมูลไป ความรู้สึกแบบนั้นมันสบายใจกว่านั่งอยู่ด้านหน้า

ยิ่งกว่านั้น ตอนที่พวกเขามาเสริมที่นั่งนั้น พวกเขาไม่เคยคิดว่ายาอายุวัฒนะจะแพงขนาดนี้

ราคาในตอนนี้ มันเกินความสามารถของพวกเขาแล้วจริงๆ

การประมูลก็ไม่ได้อนุญาตให้มีการผ่อนชำระ และเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะซื้อยาอายุวัฒนะได้ในตอนสุดท้าย

ซ่งหวั่นถิงเข้าใจความรู้สึกของพวกเขาในตอนนี้อย่างมาก และพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ สิทธิช่องว่างของหมายเลข 055 ปล่อยว่างไว้ชั่วคราว และการประมูลของเราก็จะดำเนินต่อไป”

หลังจากพูดจบ ซ่งหวั่นถิงก็มองไปที่ชายผิวดำผู้มั่งคั่งบนเวที และเอ่ยปากกล่าวว่า “หมายเลข 047 โปรดกลับไปที่ที่นั่งของคุณ การประมูลของเราจะดำเนินต่อไปแล้ว”

ชายผิวดำผู้มั่งคั่งที่ป่วยด้วยโรคพาร์กินสันมานานหลายปี และก็หายดีในทันใดในตอนเมื่อกี้นี้ อดไม่ได้ที่จะถามด้วยท่าทีอ้อนวอนว่า “คุณซ่ง ให้ผมเข้าร่วมการประมูลยาอายุวัฒนะต่อไปได้ไหม? ถ้าผมประสบความสำเร็จในการประมูล ผมยินดีที่จะจ่ายเพิ่มห้าร้อยล้านเหรียญ!”

ผู้คนในกลุ่มผู้ชมเปลี่ยนจากความอิจฉา เป็นความโกรธในทันที

พวกเขาไม่ได้คาดคิดเลยว่า ไอ้ชายคนนี้ได้เปรียบแล้วยังไม่พอใจอีก ยังอยากจะเข้าร่วมการประมูลต่อไปอย่างไม่รู้ยางไออีกงั้นเหรอ

บางคนอดไม่ได้อยากจะตะโกนด่าใส่เขา

แต่เมื่อนึกถึงหลี่ไท่หลายที่เพิ่งถูกไล่ออกไปเมื่อกี้นี้ พวกเขาก็ทำได้เพียงหุบปากด้วยความโกรธเท่านั้น

ในเวลานี้ซ่งหวั่นถิง มองไปที่เศรษฐีผิวดำ และพูดอย่างจริงจังว่า “ขออภัยหมายเลข 047 ฉันได้อธิบายข้อกำหนดที่เกี่ยวข้องอย่างชัดเจนแล้ว โปรดเคารพกฎของเราด้วย”

เมื่อเห็นเช่นนี้ เศรษฐีผิวสีจึงถอนหายใจอย่างไม่เต็มใจ และเดินกลับไปที่ที่นั่งของเขา

ทุกคนเห็นเขาเดินได้อย่างคร่องแคร่ว ความอิจฉาและความริษยาที่อยู่ในใจก็พุ่งขึ้นถึงขีดสุดแล้ว

เฟ่ยเจี้นจงได้วางแผนไว้ในใจแล้วในเวลานี้ แม้ว่ายาอายุวัฒนะเม็ดสุดท้ายนั้น จะมีมูลค่าหนึ่งแสนล้านดอลลาร์สหรัฐ เขาก็จะต้องได้มันมาโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย!