ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3950 กลายเป็นเถ้าถ่าน
เย่เฉินมองไปที่คลอเดียและพูดกับเธอ “หลังจากที่เธอคิดดีแล้ว เธอสามารถเริ่มเมื่อใดก็ได้”
พูดไปเย่เฉินก็เอ่ยอีกว่า “ถ้าเธอเปลี่ยนใจหรือว่าทำเองกับมือไม่ลงและต้องการความช่วยเหลือจากคนอื่นก็สามารถบอกฉันได้ตลอดเวลา”
คลอเดียพูดอย่างหนักแน่น “ฉันไม่มีปัญหา!”
พูดจบ เธอก็รับถังน้ำมันมาจากทหารและก้าวไปข้างหน้ากัวเหล่ย จากนั้นก็มองไปที่กัวเหล่ยและเทน้ำมันทั้งหมดลงไปบนตัวเขาโดยไม่ลังเล
กลิ่นน้ำมันที่แสบฉุนทำให้กัวเหล่ยตกใจจนฉี่รดกางเกงของเขาทันที แต่คราวนี้การฉี่รดกางเกงของเขาก็ไม่ช่วยอะไรอีกต่อไป เขาได้เห็นความตั้งใจแน่วแน่ในสายตาของคลอเดียแล้วและมองเห็นเจตนาฆ่าอันแน่วแน่ของเธอด้วย
เขาตกใจมากจนร้องเสียงดังว่า คลอเดีย ฉันขอร้องล่ะ…ช่วยให้ฉันได้ไปอยากรวดเร็วเถอะ! เอาปืนมายิงฉันเถอะ ฉันขอร้องเธอ! ถ้าวันนี้เธอเผาฉัน จากนี้ไปเธอก็จะต้องตกอยู่ในเงามืดไปตลอดชีวิต! เธอเองก็คงไม่อยากให้จิตสำนึกของตัวเองต้องทนทุกข์ทั้งวันทั้งคืนในอนาคตหรอกใช่ไหม?!”
คลอเดียส่ายหัวและพูดอย่างหนักแน่นว่า “ฉันอยากจะมองไปข้างหน้า ฉันไม่อยากอยู่กับความแค้นไปตลอดชีวิต หลังจากมองดูนายถูกเผาเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว ฉันก็จะไม่เกลียดนายอีกต่อไป!”
พูดจบ เธอก็หยิบไฟแช็กออกมาจากในกระเป๋าที่เตรียมไว้มาหลายเดือน
นี่คือไฟแช็กตัวโปรดของพ่อเธอ เมื่อเปิดฝาออกมาก็เกิดเสียงกระทบดังกังวานขึ้น
ในอดีต เมื่อใดก็ตามที่เธอได้ยินเสียงนี้ เธอก็จะรู้ว่าพ่อของเธอกำลังสูบบุหรี่อีกแล้วและเธอก็จะมาหาพ่อของเธอและพูดกำชับสักสองสามคำ
ตั้งแต่พ่อของเธอเสียชีวิตไป เธอก็ได้ซื้อไฟแช็กชนิดเดียวกันมา ทุกวันที่เธอคิดถึงพ่อแม่และคนในครอบครัวมากที่สุด เธอก็จะหยิบไฟแช็กออกมาฟังเสียงอันคุ้นเคยนี้และมองดูแสงไฟที่ริบหรี่ จากนั้นก็หวนคิดไปถึงช่วงเวลาแห่งความสุขของตนและครอบครัว
เธอแม้กระทั่งวางแผนที่จะตายไปกับกัวเหล่ยด้วยไฟแช็กอันมีความหมายนี้ด้วยซ้ำ
ในเวลานี้ เธอค่อยๆ ผลักฝาครอบโลหะของไฟแช็กให้เปิดออก และไฟแช็กก็เกิดเสียงขึ้นอีกครั้ง
เสียงที่คมชัดกังวานสะท้อนขึ้นในโกดังอันว่างเปล่า จนทำให้มันเกิดเป็นความรู้สึกไพเราะขึ้นมาหลายส่วน
ในเวลานี้ คลอเดียรู้สึกว่าโลกทั้งใบเคลื่อนที่ช้าลง
เธอค่อยๆ ลูบลูกกลิ้งเรียวที่ด้านข้างของไฟแช็ก ประกายไฟจากหินเหล็กไฟก็ไหลทะลักออกมาช้าๆ ในดวงตาของเธอ
วินาทีถัดมา ประกายไฟได้จุดประกายใส่แก๊สที่ถูกปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่องบนไฟแช็ก เสียงฟู่ดังขึ้นพร้อมกับเปลวไฟที่ทั้งเรียวยาวและรุนแรงระเบิดออกมา
ท่ามกลางแสงไฟริบหรี่ เธอเห็นใบหน้าของกัวเหล่ยบิดเบี้ยวด้วยความกลัวสุดขีดและได้ยินเสียงร้องไห้อย่างบ้าคลั่งของเขา
เธอเงยหน้าขึ้น ละสายตาจากเปลวไฟแล้วหันไปหากัวเหล่ย ใบหน้าของเธอปรากฏรอยยิ้มโล่งใจ จากนั้นเธอก็เอื้อมมือออกไปและขว้างไฟแช็กไปที่กัวเหล่ย
เสียงดังพรึบตามมาด้วยเปลวไฟขนาดใหญ่ที่ลุกขึ้นบนร่างของกัวเหล่ย
ราวกับว่าเปลวไฟของไฟแช็กที่ดังขึ้นเมื่อครู่นั้น ได้ถูกขยายขึ้นไปเป็นหลายเท่าในทันที
เสียงร้องอันน่าสยดสยองของกัวเหล่ยรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และค่อยๆ เลือนหายไปช้าๆ
ในขณะนี้ คลอเดียราวกับได้เห็นการปรากฏตัวของพ่อแม่และน้องชายทั้งสองคนจากกองไฟที่กำลังลุกโชติช่วง
เธอนึกไปถึงนิทานก่อนนอนที่แม่มักจะเล่าให้ตนเองฟังเมื่อตอนยังเป็นเด็ก
สาวน้อยไม้ขีดไฟที่น่าสงสารได้เห็นย่าที่ล่วงลับไปแล้วของเธอท่ามกลางแสงไฟของไม้ขีด
น้ำตาที่ควบคุมไม่ได้ไหลรินออกมาจนทำให้การมองเห็นของเธอพร่ามัว
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าภาพตรงหน้าจะเบลออย่างยิ่ง แต่รูปลักษณ์ของพ่อแม่และน้องชายของเธอกลับชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
เธอเห็นแม่ที่ยังสาวยิ้มให้ตนเอง เห็นพ่อที่จริงจังกำลังเอาบุหรี่แอบซ่อนใต้โต๊ะราวกับเด็กๆ เห็นน้องชายวัยเยาว์ทั้งสองคนวิ่งเข้าหาเธอด้วยสีหน้าตื่นเต้น