ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4076 ตัวเลือก
ยังคงเป็นประโยคเดียวกัน การยั่วยุตระกูลเฟ่ย นินจาอิงะอาจถูกกำจัดทิ้งทั้งครอบครัว แต่ถ้ายั่วยุเย่เฉิน นินจาอิงะจะถูกกำจัดอย่างแน่นอน!
ดังนั้น เขาจึงไม่กล้ารอช้า รีบหยิบกริชขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และเดินเข้าไปทางเฟ่ยห้าวหยาง
เมื่อเฟ่ยห้าวหยางได้ยินว่านพั่วจวินพูดถึงชื่อคาซูโอะ ฮันโซ เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่าชายคนนี้เป็นนินจาญี่ปุ่นที่เฉียวเฟยหยุนหามาลักพาตัวกู้ชิวอี๋
แต่เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไม คนที่เฉียวเฟยหยุนจ้างมาลักพาตัวกู้ชิวอี๋ เหตุใดเขาจึงหันกลับมาลักพาตัวเอง?!
เขาจ้องไปที่คาซูโอะ ฮันโซด้วยความโกรธ และด่าอย่างกรธจัดว่า “พวกนินจาญี่ปุ่นอย่างพวกคุณไร้ความเชื่อถือเกินไปแล้ว! ไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำอะไรหลังจากได้รับเงินแล้ว แต่ยังหันกลับมาลักพาตัวผู้ว่าจ้างของงั้นเหรอ! เชื่อหรือไม่ว่าตระกูลเฟ่ยของเราจะฆ่าทั้งครอบครัวของพวกคุณ!”
คาซูโอะ ฮันโซก็ไม่สนใจอะไรแล้ว เดินไปข้างหน้าและตบหน้าเฟ่ยห้าวหยาง กัดฟันแล้วพูดว่า “พวกไอ้สารเลวให้เรามาลักพาตัวผู้หญิงของคุณเย่ นี่แม่งมันก็เหมือนกับการผลักนินจาอิงะของเราเข้าไปในกองไฟเลยทีเดียว! โชคดีที่ผมไม่ได้ทำให้เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่ มิฉะนั้นนินจาอิงะทั้งหมดก็จะหายไปจากโลกนี้! ถึงจะฆ่าคุณให้ตายมันก็ไม่สามารถลบล้างความเกลียดชังในใจของผมได้!”
คาซูโอะ ฮันโซพูดถูก
ตอนนี้เขาเกลียดชังเฟ่ยห้าวหยางคนนี้อย่างบ้าคลั่ง
ถ้าไม่ใช่เขา แล้วตัวเองจะมาลุยน้ำโคลแบบนี้ที่สหรัฐอเมริกาได้อย่างไร? แม้ว่าตอนนี้จะรักษาชีวิตห่วยๆ ไว้ได้ชั่วคราว แต่ใครจะไปรู้ว่าเย่เฉินจะลงโทษตัวเองต่อไปอย่างไร?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างโกรธเคือง และไม่คำนึงถึงการต่อสู้ของเฟ่ยห้าวหยาง คว้าผมของเขาไว้และหมุนกริชจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก ต่อมาหลังจากนั้น เขาก็ได้ยินเสียงเฟ่ยห้าวหยางหอนเหมือนหมูที่โดนเชือด!
“อ๊ะ!!! หูของฉัน!!!”
บนพื้น หูที่เปื้อนเลือดทั้งสองข้าดูตื่นตามาก ในขณะที่เฟ่ยห้าวหยางปิดหูของเขาอย่างหมดท่า กรีดร้องไม่หยุดหย่อน เลือดสดก็ได้ไหลออกมาจากช่วงกลางของนิ้ว ซึ่งดูแล้วสลดใจมาก
ในเวลานี้ว่านพั่วจวินขยิบตาให้คู่ต่อสู้ และพูดว่า “จัดการบาดแผลให้เขาหน่อย”
ผู้ใต้บังคับบัญชาพยักหน้า แล้วรีบหยิบยารักษาแผลจินชวงเย่าออกมาขวดหนึ่งทันที ก้าวไปข้างหน้าแล้วโรยผงลงบนบาดแผลทั้งสองข้างของเขา
ว่านพั่วจวินพูดกับคาซูโอะ ฮันโซอีกครั้งว่า “คุณหยิบของบนพื้นขึ้นมา แล้วไปล้างที่ห้องน้ำให้สะอาด ผมยังมีประโยชน์อยู่”
คาซูโอะ ฮันโซไม่กล้าปฏิเสธ เขารีบก้มลงหยิบหูทั้งสองข้าง เดินไปที่ห้องน้ำข้างๆ แล้วล้างด้วยน้ำให้สะอาด
ในเวลานี้ เฮลิคอปเตอร์คันหนึ่งลงจอดที่ลานบ้านของวิลล่า
เย่เฉินเดินลงจากเครื่องบินเพียงลำพัง จากนั้นมีทหารจากสำนักว่านหลงหนึ่งนายก็ก้าวไปข้างหน้า และกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณเย่ ท่านประมุขอยู่ในห้องใต้ดิน เชิญตามผมมา”
เย่เฉินพยักหน้า และมาถึงที่ห้องใต้ดินของบ้านพัก จากการนำทางของทหาร
ผลักประตูและเดินเข้าไป ว่านพั่วจวินยืนอยู่ตรงกลางห้อง ในขณะที่เฟ่ยห้าวหยางถูกตัดหูทั้งสองข้างแล้ว คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด และตัวสั่นไปทั้งตัวด้วย
เมื่อว่านพั่วจวินเห็นเย่เฉินมา เขาก็กล่าวอย่างเคารพทันทีว่า “คุณเย่!”
เย่เฉินพยักหน้า มองไปที่เฟ่ยห้าวหยาง และเยาะเย้ยว่า “คุณชายเย่ เราได้พบหน้ากันอีกแล้ว”
เฟ่ยห้าวหยางถึงเห็นเย่เฉินในเวลานี้ ในขณะนี้ เขาไม่สามารถสนใจความเจ็บปวดรุนแรงที่มาจากหูของเขา และพูดด้วยความสยองขวัญว่า “คุณ……..คุณคืออาจารย์ฮวงจุ้ยคนนั้นเหรอ?!”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ทำไม? รู้สึกแปลกใจมากใช่ไหมที่ได้เห็นหน้าผม?”
สมองของเฟ่ยห้าวหยางมึนไปเลย และเขาก็ถามโพล่งออกมาว่า “คุณเป็นใครกันแน่?! ทำไมถึงให้สำนักว่านหลงมัดตัวผมมาที่นี่?! ทำไมถึงให้พวกเขาตัดหูผม?! ทำไมเหรอ?!”
เย่เฉินกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “มันไม่มีเหตุผลอะไรมากมายหรอก เห็นคุณขัดหูขัดตา โอเคไหม?”
เฟ่ยห้าวหยางคำรามอย่างโกรธจัดว่า “กูแม่งไม่ได้เป็นศัตรูกับนายเลย! ทำแบบนี้มึงแม่งหมายความว่ายังไง?! คุณไม่กลัวว่าตระกูลเฟ่ยจะมาแก้แค้นคุณเหรอ!”
YOU MAY ALSO LIKE
