ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4541 พ่อแม่ที่ให้ชีวิตใหม่! 2 - novel-lucky

ฟางเจียซินที่อยู่ข้างๆไม่เข้าใจว่า ทำไมจู่ๆ ก็เขาถึงดูตื่นตะหนกขนาดนี้:”ที่รักคะ คุณเป็นอะไร? ไอ้แซ่เย่พูดอะไรกับคุณเหรอ?”

หลิวเจียฮุยพูดตะคอกโดยไม่รู้ตัว:”ไอ้เวร! เธอเสียมารยาทเช่นนี้ได้อย่างไร? ต้องเรียกว่าคุณเย่! ไม่ก็คุณชายเย่!”

ฟางเจียซินพูดงอลๆ อย่างน้อยใจ:”เมื่อกี้คุณเองยังบอกว่าไอ้แซ่เย่เป็นตัวซวยอยู่เลย ตอนนี้กลับมาว่าฉัน……”

“นั่นมันเมื่อกี้!”หลิวเจียฮุยพูดอย่างเคารพว่า:”ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เย่เฉินคือพ่อแม่ที่ให้ชีวิตใหม่ของฉัน!”

พูดไป เขาก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า:”ถ้าวันนี้ราบรื่นดี ฉันจะไม่เพียงแต่สามารถถอดเขาที่สวมมา20ปีออกได้ แล้วยังสามารถทำให้ประชาชนทั้งเกาะมองฉันหลิวเจียฮุยเป็นคนใหม่! และที่สำคัญ มีคุณเฟ่ยรับรองให้ฉัน ต่อไปฉันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว!”

ฟางเจียฮุยพูดอย่างตกตะลึง:”คุณเฟ่ยจะออกหน้ารับรองให้คุณ? !”

“ใช่!”หลิวเจียฮุยพูดเสียงสูงอย่างดีใจ:”ครั้งนี้มีทางรอดแล้วจริงๆ! ดีที่คุณเย่มีความเมตตา เห็นแก่หน้าม่านฉง ดึงฉันขึ้นมา!”

พูดไป เขาก็พูดอย่างดีใจอย่างอดไม่ได้ว่า:”เอ๊ะ! ม่านฉง! ม่านฉงต่างหากที่เป็นผู้มีคุณงามความดีของฉันนะ! สมัยนี้！มีลูกชายเหี้ยที่นอกจากใช้เงินแต่เงินเราแล้ว ก็ให้เราโกรธและสร้างความเดือดร้อนให้ มีลูกสาวดีกว่านะ! มีลูกสาวยังไงก็มีแต่ได้!”

ฟางเจียซินอดไม่ได้ที่จะบ่นว่า:”เมื่อก่อนคุณเอาแต่บ่นว่าไม่มีลูกชาย แต่ตอนนี้ฉันมีลูกชายให้คุณแล้ว คุณยังจะพูดแบบนี้อีก……”

หลิวเจียฮุยพูดด้วยใบหน้าจริงจัง:”ฉันจะบอกความจริงให้เลย ไอ้ลูกชายเหี้ยๆของเรา ฉันดูก็รู้ว่าเขาจะไม่ประสบความสำเร็จอย่างแน่นอนในอนาคต แม่งเอ้ย ตอนเรียนประถม ข้อสอบสอบหนึ่งร้อยคะแนนไม่มีวิชาไหนผ่าน20เลย วันๆไม่รู้จักเรียน เอาแต่เล่น ต่อไปอนาคตสดใสก็บ้าแล้ว!”

ฟางเจียซินก็ก้มหน้าด้วยความเศร้าอย่างอดไม่ได้

ลูกชายตัวเองอนาคตไม่สดใสจริงๆ ไม่ชอบเรียนก็ไม่เป็นไร ที่สำคัญคือสมองยังโง่อีก เชิญครูที่ดีที่สุดบนเกาะฮ่องกงมาสอนที่บ้าน แต่เขาก็ยังเรียนไม่รู้เรื่อง

มีคนบอกว่าตอน3ขวบก็รู้อนาคตแล้ว ดูจากสถานการณ์ของเขา แทบไม่มีหวังที่จะโต้กลับ

ครู่ต่อมา ขบวนรถของหลิวเจียฮุยเข้าซ๊ามโซ๋ยโป๋วแล้ว

ขบวนรถ All-Rolls-Royce ได้สร้างความแตกต่างอย่างมากกับถนนที่ทรุดโทรมของซ๊ามโซ๋ยโป๋ว

ผู้คนแทบทั้งหมดโผล่หัวออกมาจากหน้าต่างแคบ ๆ และจ้องมองไปที่ขบวนรถหรูที่ไม่มีที่สิ้นสุดนี้อย่างตกตะลึง

ในสถานที่อย่างซ๊ามโซ๋ยโป๋ว ภาพอันน่าทึ่งเช่นนี้ไม่เคยมีคนเห็นมานานหลายทศวรรษ

ดังนั้น หลายๆคนจึงหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูป ในเวลาเดียวกัน เนื้อหาเหล่านี้ได้รับการเผยแพร่บนแพลตฟอร์มวิดีโอสั้นและแพลตฟอร์มสื่อข่าวด้วยตนเอง
ขบวนรถมาถึงหน้าบ้านเก่าของตระกูลเฉินอย่างรวดเร็ว

ในห้องที่ทรุดโทรม เฉินจ้างโจง พร้อมด้วยแม่ พี่น้อง และครอบครัวอื่นๆ อีกหลายครอบครัว กำลังรออยู่ที่นี่แล้ว

เมื่อขบวนมาถึงประตู น้องสาวคนเล็กของเฉินจ้างโจงมองไปที่ขบวนรถหรูที่อยู่ด้านล่างทางหน้าต่าง และถามอย่างประหม่าว่า:”พี่ชาย พวกเราต้องออกไปรับไหม?”

เฉินจ้างโจงส่ายหัวและพูดเบา ๆ ว่า:”วันนี้มีสองเป้าหมาย เป้าหมายแรกคือความเท่าเทียมกัน และเป้าหมายที่สองคือไม่ต้องใส่ใจ”

น้องสาวพยักหน้าแบบกึ่งเข้าใจ

เธอเพียงรู้สึกว่า มันคงไม่เหมาะสม ถ้าไม่ออกไปต้อนรับเศรษฐีที่มีชื่อเสียงอย่างหลิวเจียฮุย ที่มาหาถึงบ้านเพื่อมารับคนในครอบครัว

แต่ว่า สำหรับเฉินจ้างโจงแล้ว เขาไม่ต้องการให้ครอบครัวของเขา ลดตัวลงต่อหน้าหลิวเจียฮุยตั้งแต่วันนี้