ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1280 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ดังนั้น หลังจากที่ได้ยินว่ากู้เย้นจงป่วยด้วยโรคมะเร็งตับอ่อน และสภาพร่างกายของเขาแย่ลง เขาก็ตัดสินใจทันทีว่า ต้องช่วยชีวิตเขาให้ได้!

ดังนั้นเขาจึงพูดกับกู้ชิวอี๋ทันทีว่า:”แบบนี้แล้วกัน หลังจากที่เราคุยเรื่องการร่วมมือกันเสร็จแล้ว เธอกลับไปที่เย่นจิงก่อน และอีกไม่กี่วันฉันจะแอบไปเยี่ยมลุงกู้ที่เย่นจิงอย่างเงียบๆ ถึงตอนนั้น ฉันก็จะมีวิธีที่รักษาโรคเขาได้เอง!”

กู้ชิวอี๋ถามอย่างตกตะลึงว่า:”พี่มียาอะไรที่รักษาโรคระยะสุดท้ายนี้ได้? แพทย์ทั่วโลกบอกฉันว่าโรคนี้ไม่สามารถรักษาได้….. ”

เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า:”เรื่องนี้ฉันยังไม่สะดวกที่จะเปิดเผยกับเธอ แต่เธอไม่ต้องกังวล ในเมื่อฉันพูดแล้ว ก็จะทำตามสัญญาอย่างแน่นอน!”

ในมือเย่เฉินมียาศักดิ์สิทธิ์อยู่

ยาศักดิ์สิทธิ์ที่เขากลั่นเป็นครั้งแรก สามารถรักษาโรคอัมพาตขาระดับสูงได้ ซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะรักษาโรคนี้ในทางการแพทย์ได้

หากเอาให้กู้เย้นจงกินสักหนึ่งเม็ด มีความเป็นไปได้สูงที่มะเร็งตับอ่อนของเขาจะหายขาดได้

สมมุติ ถ้ายาศักดิ์สิทธิ์ของเขาไม่สามารถรักษาได้ เขาก็ยังมียาอายุวัฒนะให้ใช้อยู่

ตอนนั้นเขากลั่นยาอายุวัฒนะมาชุดหนึ่ง เขากินไปสองสามเม็ด และให้คนอื่นอีกไม่กี่เม็ด ตอนนี้ยังเหลืออีกมาก ยานี้แทบจะทำให้ต้นไม้ที่ตายแล้วฟื้นคืนชีพได้ แล้วทำให้ชีวิตคนกำลังจะตายเกิดใหม่ได้ มันจะรักษากู้เย้นจงได้อย่างแน่นอน

สมมุติอีกว่า แม้แต่ยาอายุวัฒนะก็รักษาไม่หาย ก็ไม่เป็นไร เขายังมีปราณทิพย์!

ปราณทิพย์เป็นพลังงานที่บริสุทธิ์ และยิ่งใหญ่ที่สุดในทุกสิ่งในโลก ในโลกนี้ยังไม่มีโรคที่ ใช้ปราณทิพย์รักษาไม่หาย

จะว่ายังไงก็เถอะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เย่เฉินจะปล่อยให้กู้เย้นจงตายแบบนี้ไม่ได้

เพราะเขาไม่ใช่แค่เพื่อนของพ่อผู้ล่วงลับของเขา ผู้อาวุโสของเขา แต่ยังเป็นผู้มีพระคุณที่เขาควรจะขอบคุณด้วย!

แต่ว่า เย่เฉินไม่ได้คิดที่จะให้ยาแก่กู้ชิวอี๋โดยตรง เนื่องจากยาที่เขากลั่นในตอนแรกเคยเกิดปัญหา และถูกโคบายา ชิอิจิโร่จากบริษัทผลิตยาโคบายาจำไว้เสมอ

อย่างน้อยซือเทียนฉีก็เป็นปรมาจารย์ด้านจีนศึกษาและบู๊ ดังนั้นไม่ต้องกังวลเรื่องความสบายใจ แต่กู้ชิวอี๋เป็นผู้หญิงธรรมดา ยาแบบนี้ ห้ามให้เธอพกติดตัวไว้เด็ดขาด อีกไม่กี่วันเขาเอาไปให้กู้เย้นจงด้วยตัวเองจะปลอดภัยกว่า

ณ ตอนนี้ กู้ชิวอี๋ยังคงสงสัยในคำพูดของเย่เฉินเล็กน้อย

เนื่องจากตั้งแต่พ่อของเธอล้มป่วยจนถึงตอนนี้ เธอได้ศึกษาเอกสารและหนังสือที่เกี่ยวข้องมามากแล้ว และรู้ว่าโรคนี้มันเลวร้ายมาก และในโลกนี้ ยังไม่มียาพิเศษที่สามารถรักษาโรคนี้ได้

แต่ว่า เย่เฉินพูดอย่างจริงจังมาก จนทำให้เธอเกิดความคาดหวังอยู่ในใจเล็กน้อย

ยิ่งกว่านั้น เธอเชื่อว่า แม้ว่าเย่เฉินจะไม่สามารถรักษาพ่อของเธอได้ แต่เขายินดีที่จะไปเจอพ่อของเธอที่เย่นจิง พ่อจะมีความสุขมากแน่นอนที่ได้พบเขา

หากป่วยหนัก และไม่มีวิธีรักษา การทำให้ผู้ป่วยมีความสุขได้ มันคือการปลอบใจที่ดีที่สุด!

ดังนั้น เธอจึงถามแบบลองเชิงว่า:”พี่เย่เฉิน อีกไม่กี่วันพี่จะไปเจอพ่อของฉันด้วยตัวเองจริงๆใช่ไหม?”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างหนักแน่น:”แน่นอน!”