ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1486 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ด้วยเหตุนี้ ชายชราจึงรีบบอกกับต่งรั่งหลินทันทีว่า:”มาๆๆ รั่งหลิน มาทำความรู้จักกับคุณชายกู้หน่อย!”

ตา ลุงใหญ่ และพ่อของต่งรั่งหลิน มีความเห็นเป็นเอกฉันท์อย่างน่าประหลาดใจ เกี่ยวกับการแต่งงานของต่งรั่งหลิน

พวกเขาทั้งหมดรู้สึกว่า ต่งรั่งหลินควรแต่งงานกับคุณชายจากตระกูลระดับสูง เพื่อที่จะสามารถช่วยเหลือตระกูลต่งได้อย่างเพียงพอ

นี่คือเหตุผลที่พวกเขาส่งต่งรั่งหลินไปทำงานที่ตี้เหากรุ๊ปในจินหลิน

แต่ว่า ต่งรั่งหลินไปจินหลิงตั้งนาน แม้แต่หน้าของประธานตี้เหากรุ๊ปก็ไม่เคยเจอ ดังนั้นพวกเขาจึงค่อยๆ หมดความอดทนกับเรื่องนี้

ตอนนี้ พวกเขามองกู้เหว่ยเลี่ยงที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาทั้งหมดมีความคิดเดียวกัน หวังว่าต่งรั่งหลินจะสามารถอยู่กับกู้เหว่ยเลี่ยงได้ ถ้าเป็นเช่นนั้น ตระกูลต่งจะสามารถทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าได้

ทันทีที่กู้เหว่ยเลี่ยงเห็นต่งรั่งหลิน ก็มองจนตาค้าง

แม้ว่าในเย่นจิงจะมีผู้หญิงที่สวยมากมาย แต่ในตระกูลใหญ่ๆ มีผู้หญิงที่สวยไม่มากนัก

เพราะยังไง มันเป็นเรื่องยากสำหรับคนที่จะมีภูมิหลังที่ยอดเยี่ยม และมีหน้าตาดีในเวลาเดียวกัน

แม้ว่าตอนนี้ตระกูลต่งจะดูแย่ไปหน่อย แต่ต่งรั่งหลินสวยจริงๆ!

ดังนั้น กู่เหว่ยเลี่ยงชอบต่งรั่งหลินทันที

เขายื่นมือไปหาต่งรั่งหลินทันที และพูดอย่างสุภาพว่า”คุณต่ง ยินดีที่ได้รู้จักครับ!”

สีหน้าของต่งรั่งหลินค่อนข้างเย็นชา เธอจงใจไม่ยื่นมือออกไป แต่พยักหน้าและพูดว่า”ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ คุณกู้”

ต่งเจียงเหอพ่อของต่งรั่งหลินที่อยู่ข้างๆตำหนิทันที:”รั่งหลิน! ทำไมเธอเสียมารยาทอย่างนี้! ทำไมถึงไม่จับมือกับคุณชายกู้?!”

ต่งรั่งหลินพูดว่า:”ขอโทษค่ะ คุณกู้ เมื่อกี้ฉันไปจับแมวจรจัดที่ประตูมา แล้วไม่ได้ล้างมือ”

กู้เหว่ยเลี่ยงอารมณ์เสียเล็กน้อย ต่งรั่งหลินวางมาดมาก ขนาดมือตัวเองยังไม่อยากจะจับ มันไม่ไว้หน้าตัวเองเลยสักนิด!

แต่ว่า เขาไม่ได้โกรธทันที แต่อดทนไว้ก่อน เก็บความประทับใจดีๆ ให้ต่งรั่งหลิน และจะง่ายขึ้นในการพัฒนาเชิงลึกครั้งต่อไป

ทันใดนั้น ขงเต๋อหลงก็รีบเอาพัดที่เย่เฉินเอามา และพูดทักทายกู้เหว่ยเลี่ยงด้วยความเคารพ พูดว่า:”โอ้ คุณชายกู้ คุณมาพอดีเลย มีคนโง่ เอาพัดของลุงใหญ่ของคุณมาอวดดี พย่าามบอกว่าเป็นของแท้ ผมสงสัยว่าหมอนี้จงใจเอาของปลอมมาเลียนแบบ ยังแกล้งใช้ชื่อเสียงของประธานกู้มาอวดเก่ง!”

หลังจากนั้น เขาก็เปิดพัดออกมาทันที และยื่นมันให้กู้เหว่ยเลี่ยง พูดด้วยความเคารพว่า:”คุณชายกู้ดูสิ พัดนี้แหละ! คุณบอกทุกคน ว่านี่เป็นของจริงรึเปล่า?”

กู้เหว่ยเลี่ยงขมวดคิ้ว เขาไม่รู้เรื่องของโบราณเลย เขาจะแยกของจริงของปลอมได้ไง เขาไม่รู้ แม้กระทั่งที่มาของพัดนี้เลย

โชคดีที่เวลานี่ขงเต๋อหลงพูดอย่างตรงไปตรงว่า:”พัดนี้ เป็นภาพอวยพรวันเกิดของชายฉีไป่ฉือ ว่ากันว่าตอนนั้นลุงของคุณประมูลด้วยราคาสูงถึง 48.88 ล้าน!”

เมื่อกู้เหว่ยเลี่ยงได้ยินเช่นนี้ เขาคิดกับตัวเองว่า หากเป็นของสะสมของแท้ของลุงใหญ่จริงๆ เขาจะไม่ขายมันอย่างแน่นอน

เพราะยังไง เขาก็ให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับของโบราณ เหมือนกับปี่เซียะ มีแต่เข้าไม่มีออก หลายปีมานี้ เขาได้ซื้อภาพวาดที่มีชื่อเสียงต่าง ๆ ว่ากันว่าภาพวาดมีมูลค่าหลายหมื่นล้าน

แม้ว่าราคาซื้อขายของพัดนี้จะอยู่ที่ 48.88 ล้าน แต่จากที่เขารู้จักลุงมา มันคงเป็นไปไม่ได้ ที่ของสะสมจะถูกเอาออกมาจากมือของเขา

ยิ่งไปกว่านั้น เขาและตระกูลต่งไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ ตระกูลต่งอยากประจบ ก็ยังไม่มีโอกาสเลย เขาจะเอาของสะสมเป็นของขวัญให้นายหญิงใหญ่ต่งได้อย่างไร?

ดังนั้น สรุปได้ว่า พัดตรงหน้านี้เป็นปลอม!

เมื่อเล่นนี้ กู้เหว่ยเลี่ยงก็ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาทันที:”ไอ้โง่ที่ไหน แม้แต่ของสะสมของลุงฉันยังกล้าเลียนแบบ? อยากตายมากเหรอ?