ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1689
ฤทธิ์ของยาอายุวัฒนะนั้นวิเศษมากๆ แต่ภายนอกของยานั้นดูเรียบง่ายมากๆ เป็นเพียงยาเม็ดสีดำและกลมๆเท่านั้น และมองไม่ออกว่ามันพิเศษตรงไหน
อิโตะนานาโกะมองมาที่ยาเม็ดนี้ เธอไม่ได้ปิดบังความประหลาดใจของตัวเอง ถามเย่เฉินว่า:”เย่เฉินซัง ยาเม็ดนี้…รักษาอาการบาดเจ็บของฉันได้จริงๆเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม:”ถ้าอาจารย์เย่ยอมรักษา รับรองว่ารักษาได้ทุกโรคอยู่แล้ว ถ้ารักษาไม่ได้ยินดีคืนเงิน”
“อาจารย์เย่?”อิโตะนานาโกะถามด้วยความประหลาดใจ:”อาจารย์เย่คือชื่อเล่นของเย่เฉินซังใช่ไหม?”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”ไม่ใช่ชื่อเล่น แต่เป็นชื่อที่เพื่อนๆในจินหลิงให้เกียรติและเรียกฉันแบบนี้”
อิโตะนานาโกะหัวเราะออกมาและพูดด้วยความดีใจ:”ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ถ้าฉันเรียกเย่เฉินซังเป็นอาจารย์เย่ได้ไหม?”
เย่เฉินพูดเล่น:”ได้สิ คุณจะเรียกฉันยังไงก็ได้”
อิโตะนานาโกะเอียงศีรษะครุ่นคิดชั่วครู่ และพูดอย่างจริงจัง:”เรียกเย่เฉินซังฟังดูแล้วสนิทสนมมากกว่า คงมีเพียงฉันคนเดียวที่เรียกคุณว่าเย่เฉินซังใช่ไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า:”สำหรับคนจีน ไม่ค่อยเรียกกันแบบนี้”
อิโตะนานาโกะยิ้มอย่างมีความสุขและพูดอย่างจริงจัง:”หวังว่าในอนาคตก็มีเพียงฉันคนเดียวที่เรียกคุณว่าเย่เฉินซัง!”
“ได้” เย่เฉินก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เพราะเขาไม่สามารถต่อต้านรอยยิ้มของอิโตะนานาโกะได้เลย
เมื่อเห็นรอยยิ้มอันหอมหวานของเธอเหมือนกับเมเปิ้ลไซรัป เย่เฉินในขณะนี้ รู้สึกถึงความหอมหวานอย่างอธิบายไม่ถูก
เย่เฉินไม่กล้าครุ่นคิดความหอมหวานนั้นอย่างละเอียด ดังนั้นเขารีบเปลี่ยนเรื่องพูดและเร่งเร้าเธอทันที:”รีบกินยาเม็ดนั้นเร็วๆ คุณเคยบอกเองว่าอยากจะออกไปดูหิมะไม่ใช่เหรอ? อย่ารอจนหิมะหยุดตกแต่คุณก็ยังไม่ทานยาเม็ดนั้น”
อิโตะนานาโกะพูดด้วยรอยยิ้ม:”พยากรณ์อากาศบอกว่า หิมะนี้จะตกจนถึงพรุ่งนี้”
ขณะพูด เธอก็หยิบยาอายุวัฒนะ และมองไปที่เย่เฉิน:”เย่เฉินซัง ยาเม็ดนี้ทานเข้าไปอย่างนี้เลยเหรอ?”
“ใช่”เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:”หลังจากที่คุณทานยาเสร็จ ฉันจะช่วยร่างกายของคุณให้ดูดซึมยาให้เร็วขึ้น”
อิโตะนานาโกะพยักหน้าเบาๆ เธอไม่ลังเลเลยและทานยาเม็ดนั้นลงไป
หลังจากยาตัวนั้นเข้าไปในปาก เม็ดยาก็เปลี่ยนเป็นน้ำอุ่น จากลำคอของเธอลงไปในกระเพาะ แล้วจากกระเพาะค่อยๆแพร่ไปทั่วร่าง
อิโตะนานาโกะรู้สึกได้อย่างชัดเจน ร่างกายของเธอกำลังเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด
เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายการเปลี่ยนแปลงนี้ยังไง ถ้าก่อนหน้านี้ที่ตัวเองจะได้รับบาดเจ็บ เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนขวดเซรามิกที่ถูกโยนลงพื้นและแตกกระจายไปทั่ว แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่า ตัวเองเป็นเซรามิกที่แตกอยู่บนพื้นและมันเหมือนวิดีโอที่โดนย้อนกลับไปอย่างรวดเร็ว เศษเซรามิกที่อยู่บนพื้นปะติดปะต่อกันอย่างสมบูรณ์ เหมือนมันไม่เคยได้รับอันตรายมาก่อน และมันก็มีไม่เคยมีรอยแตกร้าวด้วย
เหมือนย้อนเวลากลับไป มันเป็นความรู้สึกที่ไม่จริงเลย
ในขณะนี้ เย่เฉินจับมือที่เรียวยาวและขาวมากๆของอิโตะนานาโกะ มีพลังเรกิเข้าไปในร่างกายของเธอ ช่วยให้ร่างกายของเธอดูดซึมฤทธิ์ยาอายุวัฒนะ
เดิมทีอิโตะนานาโกะคิดว่า ความรู้สึกของการย้อนเวลากลับไปมันน่าอัศจรรย์มากๆแล้ว แต่เธอไม่คาดคิด ยาอายุวัฒนะยังมีฤทธิ์ยาอีกครึ่งหนึ่งที่ยังไม่ได้ใช้
ด้วยความช่วยเหลือของเย่เฉิน เธอรู้สึกว่าทุกอนุเซลล์ในร่างกายของตัวเอง กำลังดูดซึมฤทธิ์ยาอายุวัฒนะอยู่ เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจน ร่างกายของตัวเอง ฟื้นฟูกลับไปแข็งแกร่งเหมือนเดิมแล้ว ยังเพิ่มความแข็งแกร่งกว่าเดิมอีกด้วย!
หลังจากผ่านไปหลายนาที เธอก็ลืมตาขึ้นมาโดยไม่สนใจเหงื่อที่อยู่บนใบหน้า มองเย่เฉินด้วยความตกใจและถามทันที:”เย่เฉินซัง นี่…นี่มัน…นี่มันคือยาวิเศษอะไรกันแน่…ทำไมฤทธิ์ยาถึงมีผลลัพธ์ที่ดีขนาดนี้…”
YOU MAY ALSO LIKE
