ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1793 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

เย่ฉางหมิ่นคิดถึงตรงนี้ ก็ยัดเช็คพันล้านใบนั้นกลับลงไปในกระเป๋าอีก

นางรู้สึกว่าคิดจะซื้อตัวผู้หญิงราคาถูกอย่างหม่าหลัน พันล้านนั้นเป็นการเสียเงินไปโดยใช่เหตุ แค่ร้อยล้านก็เพียงพอแล้ว

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงหยิบสมุดเช็คออกมา เขียนเช็คร้อยล้านไว้ใบหนึ่งชั่วคราว

เธอวางแผนไว้ว่าเดี๋ยวจะถือเช็คร้อยล้านใบนี้ไว้เพื่อดึงดูดหม่าหลัน ให้เธอกลับบ้านไปบีบลูกสาวเธอให้หย่ากับเย่เฉิน เมื่อเป็นเช่นนี้ หน้าที่ของตนที่มาจินหลิงครั้งนี้ ก็เท่ากับสำเร็จไปได้ครึ่งทางแล้ว

เขียนเช็คร้อยล้านเสร็จ เธอก็ล้วงผ้าเช็ดหน้ายี่ห้อแอร์เมสผืนหนึ่งออกมาจากในกระเป๋าเช็ดลงไปที่โซฟา แล้วค่อยนั่งลง

หม่าหลันในเวลานี้ยังแช่อย่างสบายใจอยู่ในอ่างน้ำ

อันที่จริงเธออาบเสร็จนานแล้ว ที่ยังแช่อยู่ไม่อยากออกมา เพราะรู้สึกว่าการอาบน้ำนมและกลีบดอกไม้นี้น่าจะช่วยเพิ่มความชุ่มชื้นให้กับผิวได้ดีมาก ดังนั้นทำไมไม่แช่นานอีกสักหน่อยล่ะ

ซึ่งเซียวไห่หลงกับเซียวฉางเฉียน เวลานี้ได้นำคนหนุ่มท่าทางป่าเถื่อนมาสองสามคน ขับรถตู้คันใหญ่คันหนึ่งมายังประตูหลังของร้านเสริมสวย

เซียวไห่หลงล้วงโทรศัพท์ออกมา โทรหาเจ้าของร้านคนนั้น เปิดปากก็ถามว่า “เหล่าไป๋ เรื่องเตรียมการไปถึงไหนแล้ว? นายวางยาสลบหม่าหลันหรือยัง? ฉันกำลังรออยู่ที่ประตูหลังนะ!”

เจ้าของร้านคนนั้นคิดในใจ “เงินพิเศษห้าหมื่นของฉันนี่ยังได้ไม่ครบเลย ยังไงก็ต้องรอหลังจากเงินห้าหมื่นนี่เข้ากระเป๋าอย่างปลอดภัยแล้วถึงค่อยลงมือสิ!”

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงบอกกับเซียวไห่หลงว่า “ไห่หลงนายรอสักเดี๋ยวนะ หม่าหลันคนนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ มีรอยดำนิดหน่อย แต่นายไม่ต้องกังวล น้ำที่ใส่ยาสลบฉันให้คนเตรียมไว้แล้ว รอเธอแช่น้ำอาบเสร็จก็จะหาโอกาสให้เธอดื่มลงไป นายก็อดทนรอฟังข่าวจากฉัน หากเธอสลบไปแล้ว ฉันจะโทรหานาย ถึงเวลานายก็เข้ามาพาคนไปได้เลย!”

พอเซียวไห่หลงได้ยินเช่นนี้ ก็ยิ้มกล่าวทันที “เหล่าไป๋ ยังคงเป็นนายที่ทำอะไรไว้ใจได้! ได้! งั้นในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็จะรออีกเดี๋ยว เมื่อแน่ใจแล้วก็มาบอกฉันเลยนะ”

“ตกลง ตั้งตารอได้เลย!”

…

หม่าหลันแช่อยู่อีกสิบนาที ก็รู้สึกว่าผิวกายบนตัวถูกแช่น้ำจนซีดขาวเล็กน้อย ถึงค่อยออกมาจากอ่างอย่างอาลัยอาวรณ์

หลังเธอออกมา ก็กดกริ่งเรียกใช้บริการทันที พนักงานที่ต้อนรับเธอก่อนหน้านี้ก็รีบร้อนเดินเข้ามา ในมือยังถือผ้าเช็ดตัวสะอาดผืนหนึ่งมาด้วย

เธอช่วยหม่าหลันพันผ้าเช็ดตัว ถามอย่างเอาใจใส่ว่า “คุณผู้หญิง คุณต้องการสวมชุดชั้นในใช้แล้วทิ้งเลยไหมคะ? หากต้องการฉันจะช่วยฉีกซองให้คุณ”

พูดจบ เธอก็เสริมขึ้นอีกหนึ่งประโยคว่า “ช่างเทคนิคทั้งหมดของเรา และพนักงานให้บริการล้วนเป็นผู้หญิง ถึงคุณไม่สวมก็ไม่เป็นไรค่ะ”

หม่าหลันนิ่งคิด พูดว่า “ฉันยังคงสวมดีกว่า ที่นี่อย่างไรก็ไม่ใช่โรงอาบน้ำ หากฉันโป๊คนเดียวมันน่าเกลียดเกินไป”

พนักงานพยักหน้า รีบฉีกซองชุดชั้นในใช้แล้วทิ้งให้เธอสวม แล้วก็เตรียมชุดคลุมอาบน้ำตัวอีกตัวหนึ่งให้เธอ หลังรอหม่าหลันสวมชุดคลุมอาบน้ำเสร็จแล้ว ถึงค่อยนำเธอมายังห้องSPA

เปิดประตูห้อง พนักงานให้บริการก็กล่าวกับหม่าหลันว่า “คุณผู้หญิงเชิญด้านในค่ะ”

หม่าหลันพยักหน้า ตอนที่ก้าวเท้าเข้าไปด้านใน ก็พบว่ามีหญิงสาวแต่งกายหรูหราคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาในห้อง จึงเอ่ยปากถามพนักงานคนนั้นอย่างไม่ค่อยจะพอใจว่า “นี่ก็คือช่างเทคนิคของทางร้านพวกคุณหรือ? แต่งตัวหรูหราเว่อวังเช่นนี้ โอ้อวดเกินไปหรือเปล่า? บนตัวยังสวมเครื่องประดับเยอะแยะอีก ทำอย่างกับเป็นนางแบบร้านเครื่องเพชรอย่างไรอย่างนั้น นี่หากไม่ระวังทำฉันบาดเจ็บเข้าจะทำยังไง?”

เย่ฉางหมิ่นพลันถูกคำพูดนี้ทำให้โกรธขึ้นมาทันที

ลอบด่าในใจว่า “นังคนบ้านนอก ถึงกับบอกว่าฉันสวมเสื้อผ้าหรูหราเว่อวัง บอกว่าฉันโอ้อวด?!”