ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 1825 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

อู๋ตงไห่ถูกเย่เฉินตวาด กลัวจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา

เรื่องราวเหล่านี้ของอู๋ฉี เขาย่อมรู้ดีเป็นธรรมดา

แต่เดิมทีเขารู้สึกว่า นั่นก็เป็นเรื่องราวระหว่างลูกชายกับผู้หญิงคนอื่น ต่อให้เขาจะเคยทำร้ายผู้หญิงหลายคนจริงๆ ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ทำร้ายคนรอบข้างของเย่เฉิน เย่เฉินมีสิทธิ์อะไรทำร้ายเขา?

แต่ว่า เมื่อเห็นเย่เฉินโกรธมากขนาดนี้อยู่ตรงหน้า เขาถึงได้รู้ตัวว่า ความรู้สึกยุติธรรมในส่วนลึกของหัวใจของเย่เฉินนั้น เหนือจินตนาการของเขามาก!

ในเวลานี้เย่เฉินจับจ้องมองอู๋ตงไห่ และพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “อู๋ตงไห่ เดิมทีฉันแมร่งอยากจะปล่อยชีวิตสุนัขอย่างแกไป แต่คาดไม่ถึงว่าแกจะไม่แยกถูกผิดขนาดนี้! ในเมื่อเป็นแบบนี้ สี่สิบเปอร์เซ็นต์นั้นของแกฉันไม่เอาแล้ว จากนี้ไปก็ให้ตระกูลเย่จัดการกับแกได้ตามอำเภอใจ!”

อู๋ตงไห่ร้องไห้เสียงดังอย่างกะทันหัน!

มือทั้งสองของเขายังไพล่หลัง ร่างกายกลับเอนตัวไปข้างหน้าและคุกเข่าอยู่บนพื้นในทันที ขณะที่ก้มหน้ากราบคารวะอย่างหนักไปด้วย ก็ร้องไห้อ้อนวอนไปด้วย: “คุณชายเย่ ผมผิดไปแล้ว! ผมรู้ตัวว่าผิดไปแล้ว! ลูกชายคนนั้นของผมมีโทษถึงตายจริงๆ คุณไว้ชีวิตของเขา ก็เป็นความเมตตาอันยิ่งใหญ่แล้ว ผมเองที่มีตาหามีแววไม่ ผมเองที่อบรมสั่งสอนไม่ดี คุณได้โปรดเมตตากรุณา ยกโทษให้ผมครั้งหนึ่ง…”

เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “เรื่องที่แกอบรมสั่งสอนไม่ดี ไม่เพียงแค่เรื่องเดียวเท่านั้น!”

พูดแล้ว เย่เฉินก็ถามอีกครั้งว่า: “เซวหนานซานน้องชายภรรยาคนนั้นของแก ได้ก่ออาชญากรรมมากมายจนนับไม่ถ้วน! แกแมร่งในฐานะผู้รับผิดชอบตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงหนาน เซวหนานซานอาศัยชื่อเสียงของแกกระทำเรื่องเหล่านี้ ทั้งหมดก็เกิดขึ้นตรงหน้าของแก แกรู้อยู่แก่ใจ ทำไมไม่ห้าม? ทำไมไม่ขัดขวาง?! ถ้าแกพาเขาไปถูกทางก่อนสักเล็กน้อย เขาก็ไม่มีทางเป็นพิษทำลายคนมากมายขนาดนั้น ฉันก็ไม่มีทางทำให้เขาตาย!”

อู๋ตงไห่ทั้งคนก็ชะงัก!

ในเวลานี้เขารู้ตัวในทันทีว่า ที่แท้เรื่องทำลายเซวหนานซานน้องชายภรรยา และทั้งสำนักขอทาน เย่เฉินก็เป็นคนทำ…

ดังนั้น อู๋ตงไห่ไม่สนใจที่จะตกใจ ร้องไห้เสียงดังพูดว่า: “ขอโทษด้วยคุณชายเย่! เรื่องนี้ผมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะรับผิดชอบจริงๆ…ตอนนั้นผมรู้ว่าเขากำลังทำเรื่องเหล่านี้ ตอนแรกผมอยากจะห้าม แต่ภรรยาของผมทั้งร้องไห้ทั้งโวยวายจะฆ่าตาย ผมก็ใจอ่อน ก็แค่คิดว่า ถึงยังไงตัวของผมเองก็ไม่ได้มีส่วนร่วม แล้วแต่เขาจะทำอะไร…ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า เป็นเพราะแบบนี้ ถึงได้ผิดพลาดอย่างมหันต์”

เย่เฉินกัดฟันพูดว่า: “แกผิดพลาดอย่างมหันต์จริงๆ! เซวหนานซานทำลายเด็กไปมากเท่าไหร่ทำลายครอบครัวไปเท่าไหร่ หนี้ทุกก้อนนี้ มีส่วนหนึ่งที่คิดไว้บนหัวของแกอู๋ตงไห่ด้วย! ดูจากความผิดของแก ต่อให้ตอนนี้ฉันฆ่าแก เทวดาบนสวรรค์ ก็จะให้แกได้ชดใช้ความผิดกับสิ่งที่ได้ทำในชาติหน้าชาติต่อๆไปของแก! ให้แกกลับชาติมาเกิดเก้าชาติประสบกับความขมขื่นยากลำบากทั้งหมดในโลก! ”

อู๋ตงไห่ร้องไห้จนน้ำตาน้ำมูกไหลออกมา และน้ำเสียงก็สั่นเทาขึ้นมา: “คุณชายเย่ ผมผิดไปแล้วจริงๆ! คุณได้โปรดให้โอกาสผมได้กลับเนื้อกลับตัวใหม่ด้วย ผมยินดีที่จะมอบทรัพย์สินหกสิบเปอร์เซ็นต์ของตระกูลอู๋ให้ถึงมือ ขอเพียงคุณให้โอกาสผมได้ค่อยรับใช้ ตระกูลอู๋ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะทำตามคำสั่งทุกอย่างของคุณอย่างเคร่งครัด!”

เย่เฉินโบกมือ: “ตอนนี้ไม่ใช่แค่ปัญหาเรื่องเงินอีกต่อไปแล้ว ถ้าหากแกอยากจะกลับเนื้อกลับตัวใหม่จริงๆ ฉันกลับสามารถให้โอกาสแกได้ ก็ดูว่าแกสามารถยอมรับได้หรือเปล่า”

เมื่ออู๋ตงไห่ได้ยินเช่นนี้ เร่งรีบก้มกราบคารวะไปด้วยแล้วพูดไปด้วยว่า: “คุณชายเย่ คุณได้โปรดพูด! ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อคว้าโอกาสนี้ไว้อย่างแน่นอน!”

เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “เอาทรัพย์สินสี่สิบเปอร์เซ็นต์ของแกเปลี่ยนให้หงห้า ต่อไปมีหงห้ามาเป็นเจ้าของ เอาออกมาอีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์มอบให้การกุศล เพื่อชดเชยความชั่วร้ายที่เซวหนานซานน้องภรรยาของแกทำมาหลายปีนี้!”

หงห้าเอ่ยปากพูดว่า: “อาจารย์เย่ แบบนี้ไม่ได้หรอก…ชีวิตนี้ของหงห้าก็มอบให้คุณแล้ว ทรัพย์สินเหล่านี้จะให้ก็ต้องให้คุณ…จะให้ผมได้ยังไง…”

เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบว่า: “ถ้าหากประธานอู๋เห็นด้วยกับวิธีแก้ปัญหานี้ อีกสี่สิบเปอร์เซ็นต์แกก็เอาไว้ก่อน”

อู๋ตงไห่กล้าพูดคำว่าไม่ที่ไหนกัน เร่งรีบพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า: “คุณชายเย่คุณวางใจได้ วันนี้ผมจะจัดการเรื่องนี้!”

เย่เฉินก็พูดอีกว่า: “อู๋ตงไห่ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกก็เป็นคนของหงห้า หงห้าให้แกไปทำอะไร แกก็ต้องทำอย่างนั้น ขัดคำสั่งแม้แต่น้อย ฉันจะทำให้ตระกูลอู๋ของแกหายไปทั้งหมดในเจียงหนาน เข้าใจมั้ย?”

อู๋ตงไห่กล้าพูดคำว่าไม่ที่ไหนกัน เร่งรีบพยักหน้ารัวๆแล้วพูดว่า: “คุณชายเย่คุณวางใจได้ จากนี้ไปผมก็เป็นคนของหงห้า…”

เย่เฉินพูดกับหงห้าว่า: “หงห้า ต่อไปจัดการดูแลเขาให้ดี เขากล้าที่จะไม่เชื่อฟัง บอกฉันทันที!”

หงห้าพูดอย่างเร่งรีบว่า: “อาจารย์เย่ คุณวางใจได้ หงห้ารู้แล้วครับ! สำหรับหุ้นของอู๋ตงไห่ หงห้าจะเก็บไว้แทนคุณก่อน”

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย

ในทันที เขามองไปทางเย่ฉางหมิ่นที่ถูกหงห้าตบจนหน้าบวม และพูดอย่างราบเรียบว่า: “คุณอา ในเมื่อมาแล้ว ก็อยู่ที่เมืองจินหลิงหนึ่งอาทิตย์ รอจนกว่าจะถึงตรุษจีนค่อยกลับไป แต่ว่าหลานชายอย่างผมช่วงนี้ค่อนข้างจะยุ่งๆ ตอนตรุษจีนก็ไม่ไปกราบไหว้ถึงที่แล้ว สวัสดีปีใหม่อาล่วงหน้าแล้ว”