ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 2386 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 2386

ในขณะนี้ ซูโสว่เต๋อกับSteveถูกลูกน้องของหงห้า พามาด้านในสำนักงานออฟฟิศ

เพราะทั้งสองคนยังคงหมดสติ อีกทั้งยังถูกมัดไว้ ลูกน้องของหงห้าจึงทำได้เพียงแค่ใช้กรรไกร ตัดเสื้อผ้าบนตัวของทั้งสองคนเป็นชิ้น
เล็กชิ้นน้อยนับไม่ถ้วน

จนกระทั่งเสื้อผ้าบนตัวของทั้งสองคนถูกตัดออกจนหมด เหลือไว้เพียงกางเกงในตัวเดียว มีลูกน้องคนหนึ่งเดินก้าวเข้ามา
ในมือของเขาถือกะละมังเปล่าใบหนึ่ง อีกอีกมือหนึ่งหิ้วถังน้ำใบใหญ่มาหนึ่งถัง แล้วพูดอย่างยากลำบากว่า”โอ้ย ไอ้ถังน้ำบ้านี่หนัก
ฉิบหาย”

หนึ่งในนั้นที่ชื่อว่าพี่เปียวเป็นหัวหน้าเดินมาข้างหน้า ยื่นมือไปจุ่มน้ำในถัง แล้วทำเสียงจี๋พลางพูดขึ้นมาว่า”เจ้าซื่อ น้ำที่แกเอามามันไม่ค่อย
เย็นเลยนะ เกิดอะไรขึ้น? ”

ลูกน้องที่ถูกเรียกว่าเจ้าซื่อรีบพูดขึ้นมาว่า”พี่เปียว น้ำนี้ผมไปเปิดจากก๊อกในห้องน้ำ น้ำในท่อมันอาจจะไม่ค่อยเย็นเท่าไร”
พี่เปียวจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า”รีบไปเอาน้ำแข็งบดในช่องแช่แข็งมา เร็วเข้า!”

ที่ฟาร์มสุนัขของหงห้า มีสุนัขต่อสู้หลายร้อยสายพันธุ์ ซึ่งทุกสายพันธุ์ล้วนเป็นสายพันธุ์ที่กิน อีกทั้งเพื่อเป็นการรักษาสัญชาตญาณ
ของสุนัขพันธุ์ต่อสู้ โดยปกติเขาจะให้ให้อาหารเป็นเนื้อสัตว์สดแก่สุนัข

เนื่องจากการเตรียมอาหารประเภทเนื้อดิบเป็นจำนวนมาก หงห้าจึงทุ่มงินเพื่อสร้างห้องเย็นขนาดเล็กไว้ ใช้แช่แข็งอาหารประเภทเนื้อสด
ต่างๆโดยเฉพาะ

เจ้าซื่อนำก้อนน้ำแข็งกลับมากองใหญ่ พี่เปียวจึงสั่งให้เขาเทก้อนน้ำแข็งบดลงไปในถังน้ำทั้งหมด

น้ำในถังจึงเปลี่ยนเป็นเย็นเข้ากระดูกในทันที

จากนั้น พี่เปียวก็มองไปที่ซูโสว่เต๋อกับSteveที่ถูกมัดอยู่ด้วยกัน ทำเสียงจำๆแล้วพูดว่า”อาจารย์เย่สั่งให้สาดน้ำใส่คนละกะละมัง แต่ไอ้หมา
แก่สองตั๋วนี้ถูกมัดด้วยกัน พวกแกจับ รีบจับพวกมันแยกออกจากกันก่อน! ”

เมื่อสิ้นเสียง ก็ได้ยินเสียงคนคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า”ไม่จำเป็นต้องแยกพวกมันออกจากกันหรอก เอาน้ำถังเดียวสาดให้พวกมันสองคนให้ตัว
เปียกชุ่มไปเลย.

คนที่พูด ก็คือเย่เฉิน

พี่เปียวที่เห็นเย่เฉินกำลังเดินมา จึงรีบพูดอย่างนอบน้อมไปว่า”ได้ครับอาจารย์เย่! ”

พูดจบ เขาก็หิ้วถังน้ำขึ้นมา เอาน้ำเย็นในถังสาดไปที่ซูบนตัวของโสว่เต่อกับSteve

น้ำในถังมีน้ำเย็นและน้ำแข็งบด มันจึงทำให้ซูโสว่เต๋อกับSteveหนาวสะบั้นถึงขั้วหัวใจทันที
ทันใดนั้นทั้งสองคนจึงตกใจฟื้นขึ้นมา!

ความหนาวจับใจทำให้พวกเขาสองคนกรีดร้อง ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรงไม่หยุด

บนหัวของซูโสว่เต๋อ ยังมีกองน้ำแข็งบดที่ยังละลายไม่หมด

ทั้งสองพบว่าตัวเองถูกหงห้าจับตัวมามัดไว้ จึงรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที

ซูโสว่เต๋อโพล่งตะโกนออกไปว่า”ยะ…..เย่เฉิน.. …..แกพาฉันมาที่ไหนกันเนี่ยห้ะ? ! ”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า”ผมบอกคุณไปแล้วไม่ใช่หรอ? เห็นแก่ที่คุณเดินทางมาไกล ผมในฐานะเจ้าบ้าน แน่นอนว่าจะต้องต้อนรับ
ขับสู้อย่างเต็มที่ ผมได้เตรียมห้องที่ดีที่สุดสำหรับคุณแล้ว เพื่อให้คุณค่อยๆเพลิดเพลินกับที่นี่”

Steveที่อยู่ข้างๆพูดด้วยสีหน้าตกใจ “กะ…..กข็นใคร แกจะทำอะไร? ?”

เย่เฉินมองมาที่เขา แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม”คุณSteveใช่ไหมครับ? นี่คงเป็นครั้งแรกที่เราได้พบกัน ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อเย่
เฉิน เย่คือยอเอเยไม้เอกเย่ เฉินคือฉอเออนอเฉินนะครับ”

Steveพูดอย่างตื่นเต้น “เย่เฉิน? ! ฉันเหมือนจะไม่รู้จักแกนะ ทำไมแกต้องจับตัวฉันมาด้วย? ”

เย่เฉินหัวเราะฮ่าๆ”คุณSteveมาที่เมืองจินหลิง เพื่อตามWalterลูกชายของคุณใช่ไหมครับ? ”

Steveเบิกตากว้างและอุทาน “แกรู้จักWalterงั้นหรอ? ! ”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า”ไม่ใช่แค่รู้จักนะครับ เขายังถูกผมเชิญตัวมาที่นี่ด้วย”

Steveไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเขาได้และพูดขึ้นมาว่า “เขาอยู่ไหน? ฉันจะไปพบเขา! ”

เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า”อย่าใจร้นสิครับ เดี๋ยวผมจะจัดพิธีต้อนรับครั้งใหญ่สำหรับสองพ่อลูกที่จะได้พบกัน แต่คุณยังต้องรออีกหน่อย
นะครับ ผมมีเรื่อง ต้องคุยกับคุณซูก่อน! ”

พูดจบ เขาก็มองไปที่ซูโสว่เต่อ แล้วยิ้มอย่างเยาะเย้ยพลางพูดขึ้นมาว่า”คุณซูครับ ถ้ารู้ตัวหน่อย มีอะไรก็พูดออกมาเถอะ อย่ารอให้ผม
บีบบังคับคุณให้พูด!