ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 439
บทที่ 439
เมื่อพยาบาลพาซ่งหรงวี่และซ่งหวั่นถิงเข้ามาในห้องโถงด้านนอกของห้องผู้ป่วย อู๋ตงไห่และอู๋ซินพ่อลูกก็เพิ่งออกมา
อู๋ซินเห็นหุ่นเพรียวและสง่างามได้อย่างรวดเร็ว ซ่งหวั่นถิงสาวสวยไม่มีใครเทียบ เขาทั้งคนตะลึงไปหลายวินาทีสติแทบจะไม่กลับคืนมา
อู๋ตงไห่เห็นซ่งหวั่นถิง ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงเล็กน้อย
เขาเป็นรุ่นพี่ของซ่งหวั่นถิง ดังนั้นจึงไม่ได้ติดต่อกับซ่งหวั่นถิงมากนัก ไม่เจอหน้ากันหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่า ผู้หญิงคนนี้หน้าตาสวยขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเทียบกับดาราแล้วก็ไม่ด้อยไปกว่าเลย!
ซ่งหรงวี่ในขณะนี้พูดจาด้วยความเคารพเป็นอย่างยิ่ง: “คุณอาอู๋สวัสดีครับ ผมคือซ่งหรงวี่จากตระกูลซ่ง คนนี้คือลูกพี่ลูกน้องซ่งหวั่นถิง คุณปู่ได้ข่าวว่าคุณอยู่ที่จินหลิง ดังนั้นก็เลยให้พวกเรามาเยี่ยมเยียนหน่อย”
ขณะที่พูด ซ่งหรงวี่ก็กล่าวต่อ: “ตอนนี้พ่อผมไม่ได้อยู่จินหลิง ไม่สามารถมาเยี่ยมด้วยตนเองได้ ต้องขอโทษด้วยนะครับ”
อู๋ตงไห่รีบตอบกลับว่า: “โธ่เอ๋ย คุณอาซ่งเกรงใจกันเกินไปแล้วนะครับ! ที่จริงควรจะเป็นผมที่ต้องไปเยี่ยมเขา แต่ที่บ้านเกิดเรื่องนิดหน่อย ก็เลยไม่ได้ไปไหน เสียมารยาทไปหน่อย!”
แม้ว่าความสามารถตระกูลอู๋และตระกูลซ่งแตกต่างกันมาก แต่ทั้งหมดอยู่ในลำดับของตระกูลอันดับหนึ่งของภาคเจียงหนาน ดังนั้นทั้งสองครอบครัว ไม่ว่าใครจะอยู่บนถิ่นของใคร ที่จริงก็ควรริเริ่มในการไปเยี่ยมเยียน
ถ้าเหตุการณ์เป็นปกติ อู๋ตงไห่มาจินหลิง สิ่งแรกที่ต้องทำคือไปที่บ้านของตระกูลซ่ง ทั้งสองครอบครัวไปมาหาสู่เพื่อสานความสัมพันธ์กัน
ดังนั้น ยังไงซะเขารู้สึกลำบากใจเล็กน้อย
ที่สำคัญคือ สถานการณ์ของตระกูลตัวเองนั้นพิเศษจริงๆ อู๋ฉีลูกชายคนเล็กเกิดความผิดปกติ พูดออกไปก็น่าอายจริงๆ
ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างตรงไปตรงมา: “โธ่เอ๋ย ที่มาจินหลิงครั้งนี้ ก็เพื่อสุขภาพลูกหมาและเกิดปัญหาทางด้านจิตใจนิดหน่อย ดังนั้นเมื่อฉันมา ก็มาอยู่ที่โรงพยาบาล ไม่ได้ไปที่ไหนเลย ไม่อย่างนั้น ก็ต้องไปหาคุณอาซ่งตั้งแต่แรกแล้ว ฉันยังหวังว่าคุณอาซ่งจะยกโทษให้ฉันและอย่าถือโทษโกรธฉันเลย”
ซ่งหวั่นถิงรีบพูด: “คุณอาอู๋ไม่ต้องเกรงใจนะคะ คุณปู่รู้ว่าคุณมีธุระต้องจัดการ ดังนั้นจึงไม่มีเจตนาที่จะโทษคุณเลย”
เมื่อพูด ซ่งหวั่นถิงต้องการหยิบเจ้าแม่กวนอิมที่แกะสลักจากหยกเย็นออกมา ส่งให้ต่อหน้าอู๋ตงไห่ และพูดอย่างจริงจังว่า :”คุณอาอู๋คะ หยกเย็นนี้จะทำให้หัวใจของคุณปู่สงบ ว่ากันว่ามีผลในการทำให้จิตใจสงบลง เขาขอให้ฉันนำมาให้คุณ หวังว่าจะมีผลต่ออาการของลูกชายคนที่สอง”
อู๋ตงไห่รีบกล่าวด้วยความขอบคุณ: “ขอบคุณคุณอาซ่งมากๆนะ!”
เมื่อพูดจบ เขาเองก็ไม่เกรงใจ เอื้อมหยิบหยกเย็นชิ้นนี้ออกมา
อู๋ซินที่อยู่ข้างๆมองซ่งหวั่นถิงอย่างไม่พูดไม่จา ในเวลานี้เขาแสร้งทำเป็นสงบและพูดว่า: “หวั่นถิง เราไม่ได้เจอกันนานเลยสินะ?”
ซ่งหวั่นถิงยิ้มเบาๆ พยักหน้ากล่าวว่า: “เหมือนว่า 3-4 ปีได้มั้ง ฉันก็จำไม่ค่อยได้แล้ว”
อู๋ซินยิ้มและพูดว่า: “เวลาผ่านไปเร็วนะ! คุณโตขึ้นเยอะเลย ดูเหมือนว่าต่อไปเราสองคนจะได้ติดต่อกันบ่อยๆนะ ไม่อย่างนั้น อีก 2 ปี ถ้าบังเอิญเจอกันข้างนอก เราก็อาจจะจำกันไม่ได้แล้ว!”
ซ่งหวั่นถิงกล่าวด้วยความสุภาพว่า: “ใช่ ไม่เจอกันหลายปี ทุกคนเปลี่ยนไปค่อนข้างเยอะเลย”
อู๋ตงไห่รับรู้ได้ถึงความผิดปกติของอู๋ซิน เขาดูออก เหมือนว่าอู๋ซินจะสนใจซ่งหวั่นถิงเอาซะแล้ว
ตอนนี้ ในหัวของเขาจู่ๆก็รู้สึกว่า ถ้าสามารถทำให้ซ่งหวั่นถิงแต่งงานเข้าบ้านได้ เป็นสะใภ้ของตัวเอง นั่นก็สมบูรณ์แบบไปเลย!
เป็นตระกูลที่ใหญ่ไม่น้อยในเจียงหนาน อายุเหมาะที่จะแต่งงานมากแล้ว แต่ปัญหาหลักคือ เด็กผู้หญิงส่วนใหญ่มาจากครอบครัวใหญ่มักจะหน้าตาไม่ดี
แม้บางคนจะหน้าตาดี แต่กินดีอยู่ดีมาตั้งแต่เด็ก เลี้ยงดูตามใจจนติดนิสัย ดังนั้น นิสัยจึงแย่มาก คนที่เป็นสาวสวยและฉลาดอย่างซ่งหวั่นถิง มีไม่กี่คนจริงๆ
หากทั้งสองตระกูลของตระกูลอู๋และตระกูลซ่งสามารถแต่งงานกันได้ จะต้องเป็นพันธมิตรที่เหนียวแน่นกลมเกลียว และกระตุ้นซึ่งกันและกันให้กระชับมิตรกันอย่างมาก
YOU MAY ALSO LIKE
