ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 548 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ทที่548

พูดจบ เธอก็พูดกับหม่าหลันว่า:”แม่ แม่อย่าทำให้พ่อลำบากใจเลย ปกติเขาก็ไม่ได้ใช้อะไร ตอนนี้อยากเลี้ยงข้าวสักมื้อ เพิ่มความสัมพันธ์ แม่เถียงกับพ่อทำไมเนี่ย?”

หม่าหลันพูดอย่างไร้เหตุผล:”ฉันอยากให้ที่บ้านประหยัดไงอยู่นี่ไง? สองหมื่นหยวนกินข้าวหนึ่งมื้อ บ้านเราเป็นบ้านแบบนั้นเหรอ?”

พูดจบ เธอก็มองเซียวฉางควนอย่างโมโห แล้วพูดว่า:วันนี้นายต้องให้เงิน ไม่มีก็ต้องให้!”

เซียวชูหรันจะไม่รู้ว่าหม่าหลันคิดยังไงได้ไง

แม่ของตัวเอง ใช้คำว่าอยากรวยจนเป็นบ้าไปแล้วนั้นไม่เพียงพอที่จะบรรยาย ถ้าวันนี้พ่อไม่ให้เงิน เกรงว่าจะหนีไปได้ยาก

เธอพูดว่า:”แม่ อย่าทำให้พ่อลำบากใจเลย 10,000 หยวนไม่ใช่เหรอ ฉันให้ก็ได้”

“ได้!” หม่าหลันพูดอย่างตื่นเต้นทันที:”โอนให้ฉันในวีแชท!”

เซียวชูหรันพยักหน้า หยิบมือถือออกมา และโอนเงิน 10,000 หยวนให้หม่าหลัน

หม่าหลันเปิดวีแชท และคลิกเพื่อรับเงิน หลังจากได้รับเงินแล้วก็ยิ้มกว้าง

จากนั้นเธอก็บอกในกลุ่มห้าคนทันที:”เพื่อนๆ ตอนบ่ายไปทำหน้า ฉันขอไปด้วยสิ!”

คนในกลุ่มถามว่า:”เอ๊ะ เมื่อเช้าเธอบอกว่าตอนเย็นเธอไม่ว่างนี่?”

หม่าหลันรีบตอบว่า:”เดิมทีฉันจะไปซื้อของ แต่ขาเจ็บนิดหน่อย ไม่ไปแล้ว ไปทำหน้าที่ร้านเสริมสวย ผ่อนคลายสักหน่อย!”

เซียวชูหรันถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเธอเห็นแม่ของเธอเห็นเงินแล้วยิ้ม เธอไม่รู้ว่า ตอนนี้แม่ของเธอได้เล่นเงินออมทั้งหมดของครอบครัวแพ้ไปแล้ว

ในขณะนี้ มือถือของเย่เฉินบนโต๊ะ ก็สั่นขึ้นมา

คนที่โทรมา ก็คือซ่งหวั่นถิง

เย่เฉินหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อรับสาย และได้ยินเสียงอันอ่อนโยนและน่ายินดีของซ่งหวั่นถิง:”อาจารย์เย่ อีกประมาณสิบนาทีฉันจะถึงบ้านคุณแล้ว คุณจะสะดวกลงมาเมื่อไหร่?”

เย่เฉินพูดว่า:”รอผมสักครู่ รอครอบครัวทานอาหารเช้าเสร็จ ผมล้างจานเสร็จจะลงไป”

“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันรอคุณอยู่ที่หน้าหมู่บ้านค่ะ”

ซ่งหวั่นถิงได้ยินคำตอบของเย่เฉิน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจเล็กน้อย

อาจารย์เย่เป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ เขายังต้องล้างจานที่บ้านอีกเหรอ? นี่เป็นการดูถูกอาจารย์เย่มาก!

เธออดคิดในใจไม่ได้ว่า ถ้าอาจารย์เย่อยู่กับตัวเอง เธอจะไม่ปล่อยให้เขาทำงานบ้านเลย!

ท้ายที่สุดผู้ชายควรไปทำงานข้างนอก พอกลับมาบ้าน ก็ได้รับการรับใช้จากภรรยาอย่างดี จะให้เขาจะทำงานบ้านที่บ้านได้อย่างไร?

ในแง่หนึ่งเธอก็รู้สึกไม่คุ้มอย่างยิ่งแทนเย่เฉิน อีกแง่หนึ่งก็มีความอยาก ที่จะเป็นผู้หญิงที่รับใช้เย่เฉินที่บ้าน

เย่เฉินวางสาย เซียวชูหรันก็พูดว่า:”เย่เฉิน เพื่อนนายมารับแล้วใช่ไหม?”

“ใช่”เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า:”หลานสาวของเพื่อนนะ พอดีมารับผมไปด้วยกัน”

เซียวชูหรันตอบอืม ไม่ได้คิดมาก แล้วพูดว่า:”งั้น นายไปเถอะ ฉันล้างจานเอง อย่าให้คนอื่นรอนาน”

เย่เฉินรีบพูดว่า:”ไม่เป็นไรที่รัก ให้หล่อนรอสักแป๊ปก็ได้ ผมเก็บเสร็จค่อยไป”

เซียวชูหรันรีบผลักเขาไป แล้วพูดว่า:”โอ้ย ฉันเก็บเอง นายมีธุระก็ไปก่อนสิ อย่าให้คนอื่นรอนาน!”