ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 648 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

บทที่ 648

จากนั้น เย่เฉินก็กล่าวต่อไปว่า “ฉะนั้นคุณคิดว่า คุณหนูใหญ่ของตระกูลซ่ง จะมาชอบยาจกอย่างผมได้อย่างไร?”

เซียวชูหรันอดไม่ได้จึงถามว่า “แต่….. แต่ว่า ฉันเห็นเธอเคารพคุณมาก! เธอยังลงจากรถแล้วมาเปิดประตูให้คุณเองเลย!”

เย่เฉินตอบฮึ่มคำหนึ่งและกล่าวว่า “ที่เธอเคารพผม เพราะปู่ของเธอเชื่อในตัวผม ปู่ของเธออายุมากแล้ว และเชื่อเรื่องฮวงจุ้ย เชื่อโชคลาภและโชคชะตามาก และผมเป็นคนที่เขาไว้ใจมาก ฉะนั้นเธอจึงเคารพผม ต่อหน้าเธอก็เลยสุภาพกับผม ถ้าเธอละเลยผม ปู่ของเธอกล่าวโทษขึ้นมา คนที่ซวยก็จะเป็นตัวเธอเอง”

เซียวชูหรันพยักหน้าเบา ๆ

คำอธิบายของเย่เฉิน ดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติ

ทุกอย่างก็สามารถอธิบายได้

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เธอก็ขจัดความสงสัยในใจของเธอออกไปได้มาก

อันที่จริงวันนี้ เธออารมณ์ไม่ดีทั้งวัน

ไปเดินช้อปปิ้งกับต่งรั่งหลิน ดูออกได้อย่างชัดเจนว่าเธอไม่มีอารมณ์ และจิตใจร้อนรุ่มกระสับกระส่าย

เหตุผลหลักก็คือ เธอมักจะรู้สึกว่า ซ่งหวั่นถิงรู้สึกเหมือนจะคิดอะไรกับเย่เฉินจริง ๆ

ผู้หญิงจะมีสัมผัสที่หกที่แม่นมาก!

เธอมองจากระยะไกล ก็รู้สึกได้ว่าซ่งหวั่นถิงเหมือนจะชอบเย่เฉิน

แต่ว่าเธอก็เดาถูกด้วย!

โชคดีที่สมองของเย่เฉินตอบสนองอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็พูดเพื่อลดคุณค่าตัวเองทันที ถึงจะปกปิดข้อสงสัยนี้ไว้ และผ่านไปได้

ในความเป็นจริงเย่เฉินรับรู้ได้ถึงความรักอย่างลึกซึ้งของซ่งหวั่นถิงมีต่อตนเอง

เขาไม่ใช่คนโง่ เรื่องหลาย ๆเรื่องเขาก็สามารถรู้สึกได้ และสามารถเห็นได้ว่า ซ่งหวั่นถิงรู้สึกมีใจให้ตัวเอง และความตั้งใจนี้ก็แน่วแน่

แน่นอนว่า เขาไม่มีความคิดที่จะทรยศเซียวชูหรัน ดังนั้นสำหรับฝั่งซ่งหวั่นถิง เขามักจะแสร้งทำเป็นโง่ แสร้งทำเป็นมึนงง ทั้งที่รู้ทุกอย่าง

โชคดีที่ซ่งหวั่นถิงมีความสง่างามและมีความยับยั้งชั่งใจ ไม่คิดที่จะสารภาพความรู้สึกกับตัวเอง ฉะนั้นตนเองถึงได้มีโอกาสแสร้งมึนงง

ตอนนี้เซียวชูหรันรู้สึกโล่งใจขึ้นมากและกล่าวว่า “หลังจากนี้คุณอย่ามีปฏิสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคนชนชั้นสูงเหล่านั้น เมื่อพวกเขาเชื่อคุณ พวกเขาก็จะยกย่องคุณ และเมื่อพวกเขาไม่เชื่อคุณแล้ว พวกเขาจะทำร้ายคุณ ถ้าพวกเขาทำร้ายคุณจริง ๆ คุณก็จะเสียเปรียบมากแน่นอน”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างรีบร้อนและกล่าวอย่างจริงจัง “คุณภรรยา คุณวางใจได้ ต่อจากนี้ไปผมจะพยายามรักษาระยะห่างกับพวกเธอ”

เมื่อเห็นท่าทีที่จริงใจของเขา เซียวชูหรันก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

ขณะนี้หม่าหลันแม่ยายเดินมาพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ เธอบ่นเย่เฉินอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ยังกินข้าวไม่ได้อีกหรือ? ไม่มีธุระอะไรแต่ก็ออกไปข้างนอกทุกวัน ทำให้ซื้อผักและทำอาหารล่าช้า! ฉันและพ่อของนายรอมานานแล้วหิวมากเลย!”

เย่เฉินรีบกล่าวว่า “แม่ พอดีวันนี้ผมมีธุระนิดหน่อย แต่แม่วางใจได้ ต่อไปผมจะไม่ทำให้เสียเวลาซื้อผักและทำอาหารล่าช้าอีก”

“นายจำสิ่งที่นายพูดให้ดี!” หม่าหลันกล่าวอย่างเย็นชา ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์

ความเป็นจริงเธอยังโกรธแค้นที่เย่เฉินบอกให้เหอเหลียนบริจาคเงินทั้งหมดเมื่อคราวก่อน

ในนั้นมีเงินสองล้านที่เป็นของเธอ แต่ตอนนี้เงินได้มลายไปหมดสิ้นแล้ว

ตอนนี้เธอไม่มีเงินแล้ว ทำให้ไม่สามารถออกไปเล่นกับเพื่อน ๆได้ เธอทำได้เพียงแค่อยู่บ้านคนเดียวทุกวันอย่างหงุดหงิด ดังนั้นเธอจึงไม่พอใจเย่เฉินมากขึ้นไปอีก

ขณะนี้ เซียวฉางควนได้เดินมา และถามทันใดว่า “เย่เฉิน คฤหาสน์Tomson Riviera ของเรา จะตกแต่งเสร็จเมื่อไหร่?”