ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - 999
เมื่อได้ยินแบบนี้ หวังเจิ้งกางพูดอย่างตื่นเต้น:”เป็นเกียรติมากครับที่ผม สามารถรับใช้อาจารย์เย่!”
หลังจากนั้น หวังเจิ้งกางก็รีบพูดว่า:”อาจารย์เย่ จำนวนพืชทั้งหมดที่ผมมีมากกว่า 200 ต้น ถ้าปลูกทั้งหมดจะใช้เวลานาน หรือควรให้คนงานทำงานโดยเร็ว ประมาณว่าอย่างน้อยก็ใช้งานได้จนถึงตีห้าหรือหกพรุ่งนี้เช้า”เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า:”ได้ งั้นให้คนงานรีบทำกันเถอะ”
หวังเจิ้งกางรีบโบกมือให้ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ เขาโพล่งออกมา:”สั่งคนงานให้ทำงานโดยเร็วและระวังอย่าให้พืชทุกชนิดเสียหาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งแตงและผลไม้ ถ้าทำได้ดี จะมีของรางวัล แต่ละคนจะให้ซองแดง 10,000 หากทำผลงานได้ไม่ดีอาจารย์เย่ไม่พอใจอย่าโทษว้าฉันไม่เกรงใจ!”
ผู้ช่วยพยักหน้าอย่างเร่งรีบ แล้วเดินมาหาคนงานและโพล่งออกมาว่า:”ทุกคนทำงานให้ดี อย่างที่ประธานหวังว่า ตราบใดที่ทุกคนทำงานเสร็จตรงเวลา แต่ละคนจะได้รับซองแดง 10,000 หยวน!”
เมื่อคำนี้ออกมา พนักงานทุกคนก็ตื่นเต้นมาก
โดยปกติพวกเขาไม่สามารถทำเงินได้ 10,000 หยวนต่อเดือน และได้เงินแค่5,000 หยวนก็หมด
แต่ตอนนี้ตราบใดที่พวกเขาทำงานได้ดีในคืนนี้ ทุกคนสามารถได้รับเงินเดือน 2 เดือน สำหรับพวกเขา มันเป็นของขวัญจากสวรรค์
เป็นผลให้กลุ่มคนงานเริ่มทำงานอย่างเต็มที่
เย่เฉินไม่หลับอีกต่อไป เขามองดูคนงานด้วยตาของตัวเองและปลูกต้นไม้ต่างๆ อย่างระมัดระวังในลานบ้าน
ลานภายในคฤหาสน์ของ Tomson Rivieraมีขนาดใหญ่ แบ่งเป็นลานด้านหน้าและหลังบ้าน ครอบคลุมพื้นที่อย่างน้อยสี่หรือห้าเอเคอร์
เย่เฉินปล่อยให้ติดกับผนัง วางแผนพื้นที่ประมาณหนึ่งเอเคอร์ จากนั้นจึงปลูกผักและผลไม้ทั้งหมดตามลำดับ ถ้าเซียวชูหรันภรรยาของเขา ชอบมันจริงๆ เขาสามารถให้คนอื่นเตรียมพื้นที่อื่นได้ ห้องอาบแดดครอบคลุม สวนผักทั้งหมดแล้วตั้งค่าอุปกรณ์อุณหภูมิและความชื้นคงที่ภายใน
ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าหิมะจะตกในฤดูหนาว ก็จะมีผักและผลไม้สดอยู่ข้างในเสมอ
ในเวลานั้น เซียวชูหรันสามารถเก็บมันเองได้ทุกวัน ไม่รู้ว่ามันมีความสุขแค่ไหน
แม้ว่ามันจะยากขึ้นเล็กน้อย แต่ทำให้ภรรยามีความสุข มันเป็นเรื่องที่ดีกว่าสิ่งใด
แม้ว่าเซียวฉางควนและหม่าหลันจะแยกจากกัน หลังจากได้ยินการเคลื่อนไหว ทั้งคู่ก็รีบไปที่ระเบียง ในเวลาเดียวกัน พวกเขามองลงไปที่ระเบียงของแต่ละห้องและเห็นฉากที่สวยงามเช่นนี้อยู่ข้างใต้
เซียวฉางควนไม่รู้ว่าเย่เฉินกำลังทำอะไรอยู่ ดังนั้นเขาจึงรีบลงไปถามเขา:”เย่เฉิน นายกำลังทำอะไรอยู่?ทำไมคุณถึงได้ผักและผลไม้มากมายขนาดนี้? นายจะปลูกสวนที่บ้านเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม:”ใช่ ฉันได้ยินมาว่าชูหรันชอบเก็บเกี่ยวมาก ดังนั้นฉันจะเอาส่วนหนึ่งของสวนออกไปทำสวนผัก และต่อไปชูหรันจะเก็บมันที่นี่ทุกวัน”
เซียวฉางควนยกนิ้วโป้งให้เขา:”เรื่องที่ชูหรันชอบเก็บเกี่ยวพ่ออย่างฉันยังลืมไปเลย ฉันไม่คิดว่านายจะรู้”
เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ:”ดูเหมือนว่าชูหรันแต่งงานกับนาย มันจะเป็นพรที่ดีตั้งแต่แรก ปกติผู้ชายธรรมดาๆเขาก็ไม่เต็มใจที่จะทุ่มเทให้กับภรรยาหรอก”
ในเวลานี้ หม่าหลันบนระเบียงบนชั้น 3 สูดลมหายใจอย่างเย็นชา:”เซียวฉางควน คุณมันยังเป็นผู้ชายจริงๆอยู่ไหม ผู้ชายจริงๆน่ะยังดีกว่าคุณ! รักภรรยาของเขามากกว่านาย! มีแต่คนเลวอย่างคุณเท่านั้น ที่จะให้ภรรยาได้ทนรับเรื่องเลวร้ายมากมาย แล้วยังจะแยกทางกันกับหล่อน และหย่ากันกับหล่อน!”
เซียวฉางควนเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าบึ้งตึงและตะโกนว่า:”นามสกุลหม่า เธออย่ามาพูดไร้สาระ เธอเป็นคนยังไงไม่รู้เหรอ? ถ้าครอบครัวนี้ไม่ใช่เพราะเย่เฉิน คงจะพังไปเพราะเธอแล้ว! ถ้าไม่หย่ากับเธออีก ชีวิตของฉันจะจบไปด้วย!”
หม่าหลันด่าว่า:”ไร้สาระ!จะบอกให้นะ เซียวฉางควน ตราบใดที่ฉันหม่าหลันยังมีชีวิตอยู่ นายก็อย่าคิดจะได้หย่า!”
หลังจากพูดแล้ว หม่าหลันก็สูดหายใจเย็นๆ แล้วหันหลังกลับห้อง”
เซียวฉานควนโกรธจนทรมาน แต่เขาทำไรไม่ได้ เขาทำได้เพียงพูดกับเย่เฉินด้วยใบหน้าเศร้า:”เห็นยัง?นี่ก็คือหญิงปากร้าย”
เย่เฉินยิ้มเบา ๆ ฉันรู้ดีกว่าพ่อ ว่าเธอเป็นหญิงปากร้ายรึปล่า
แต่แน่นอนว่าคำนี้ไม่สามารถพูดออกไปได้
ดังนั้นเขาจึงถามเซียวฉางควน:”วันี้พ่อได้พบกับป้าหานยัง?”
เซียวฉางควนโบกมือด้วยความตกใจ:”นายลดเสียงลงหน่อย ถ้าให้หญิงปากร้ายคนนั้นได้ยิน รู้ว่าป้าหานของนายกลับจีนแล้ว มันจะเกิดอะไรขึ้น?”
YOU MAY ALSO LIKE
