Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน - ตอนที่ 622 เหตุการณ์อันน่าอับอายที่สุดในประวัติศาสตร์

ถึงแม้ผู้จัดการจะมีประวัติของลางร้าย แต่หลังจากที่แจ็คขบคิดอย่างรอบคอบแล้ว ก็รู้สึกว่าไม่ใช่ปัญหาใหญ่

ระยะนี้บนโลกออนไลน์ต่างพูดกันว่าชาวหานพ่ายแพ้ต่อเซี่ยนอวี๋ นั้นเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เพลงภาษาอังกฤษเป็นเพลงเฉพาะกลุ่ม

แจ็คยอมรับคำพูดเช่นนี้

ในทั้งห้าทวีปซึ่งผนวกรวม ภาษาอังกฤษนับเป็นภาษาเฉพาะกลุ่มจริงๆ

แต่ว่า…

หากจะบอกว่าดนตรีหานโจวพ่ายแพ้ต่อเซี่ยนอวี๋ก็เพราะเพลงภาษาอังกฤษเป็นเพลงภาษาอังกฤษ​ นั่นเป็นข้อแก้ตัวเสียมากกว่า

จุดนี้แจ็คก็เข้าใจเช่นกัน

ต่อให้เพลงภาษาอังกฤษจะไม่ใช่เพลงเฉพาะกลุ่ม ตนก็แพ้ได้ เพียงแต่ไม่ควรแพ้เสียเอน็จอนาถเช่นนี้

แน่นอนว่าแจ็คไม่มีทางเอื้อนเอ่ยคำพูดนี้ออกไป

เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ดูเหมือนว่าที่หานโจวแพ้เซี่ยนอวี๋นั้นล้วนมาจากเหตุผลที่ว่าเพลงภาษาอังกฤษเป็นเพลงเฉพาะกลุ่ม

ปรากฏว่า ไม่รู้ว่าเซี่ยนอวี๋คนนี้คิดอย่างไร ถึงกับจะปล่อยเพลงภาษาอังกฤษออกมา!

เรื่องนี้แตะถึงขีดจำกัดของแจ็ค!

แพ้ให้เซี่ยนอวี๋ แจ็คยังพอฝืนใจรับได้ ถึงอย่างไรคนเขาก็เขียนเพลงภาษากลาง ผู้ฟังย่อมมีมากกว่า

แต่ถ้าเซี่ยนอวี๋ก็เขียนเพลงภาษาอังกฤษเช่นเดียวกัน เช่นนั้นตนจะแพ้ไม่ได้!

ถ้าแพ้ขึ้นมา ดนตรีหานโจวย่อมถึงคราวหน้าแตกหมอไม่รับเย็บอย่างแน่นอน!

ถ้าหากแพ้ในครั้งนี้ คงใช้คำแก้ต่างว่าเพลงภาษาอังกฤษนั้นเฉพาะกลุ่มไม่ได้แล้วสินะ?

คนเขาปล่อยเพลงภาษาอังกฤษเหมือนกัน!

เพราะฉะนั้นแจ็คจึงมีเหตุผลให้แพ้เซี่ยนอวี๋ไม่ได้!

ใช้คำพูดของชาวเน็ตหานโจวก็คือ เซี่ยนอวี๋จะเอาอะไรมาชนะ?

เขาไม่เคยเขียนเพลงภาษาอังกฤษด้วยซ้ำไป!

ด้วยเหตุนี้เอง

เช่นเดียวกับในคืนนั้นเมื่อห้าวันก่อน

ในคืนวันนี้ แจ็คและผู้จัดการส่วนตัวนั่งรออยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์​

“ถึงเวลาแล้ว!”

“เริ่มเลย!”

เมื่อถึงเวลาสองทุ่ม จู่ๆ ผู้จัดการก็ตะโกนลั่น พลอยให้แจ็คตกใจ

จู่ๆ ตะโกนขึ้นมาทำไม

หลังจากนั้น แจ็คก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เมื่อห้าวันก่อน ผู้จัดการก็พูดแบบนี้ไม่ใช่หรือ?

“คุณเปลี่ยนบทพูดหน่อยไม่ได้หรือไง!”

แจ็คถลึงตาใส่ผู้จัดการ พลางตะโกนกลับไปทันใด

ไม่เป็นมงคลเอาซะเลย!

ผมนึกว่าฝันย้อนไปเมื่อห้าวันก่อนซะอีก!

คำพูดทั้งหมดในขณะนี้ของผู้จัดการล้วนเหมือนกับเมื่อห้าวันก่อนทุกประการ!

ผู้จัดการเหน็บแนม “งั้นก็เริ่มเลย ถึงเวลาแล้ว”

แจ็ค “…”

เขาเองก็เหนื่อยที่จะต่อปากต่อคำกับผู้จัดการ จึงกดเปิดโปรแกรมเล่นเพลง

ข้อความโปรโมตในหน้าแรกก็คือเพลง ‘Take Me to Your Heart’ ของเซี่ยนอวี๋

แจ็คไม่ลังเล

กดเล่นเพลงทันที

ในห้อง ท่วงทำนองอันคุ้ยเคยดังขึ้น

ทันใดนั้�