แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1181 ถูกตบหน้ำ

บทที่ 1181 ถูกตบหน้ำ

เสี่ยวเชี่ยนขับรถออกจำกบ้ำนตระกูลมู่ที่อยู่ไม่ห่ำงจำกบ้ำน พี่รองเท่ำไร เธอจะไปเยี่ยมต้ำอีแล้วถือโอกำสไปดูคนสวยที่ไม่ได้ เจอกันหลำยวันด้วย ครอบครัวที่รับเลี้ยงคนสวยอยู่หมู่บ้ำน เดียวกับพี่รอง ดูเหมือนจะเป็นเบื้องบนของพี่รอง

พอขับเข้ำหมู่บ้ำนก็เห็นเหตุกำรณ์ข้ำงหน้ำ

มีบำงอย่ำงกำลังตรงมำทำงนี้ เธอรีบเบรกรถด้วยควำมดีใจ

พอลงจำกรถก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

“โฮ่ง~~”

“ยัยชำเขียว!” เสี่ยวเชี่ยนดีใจสุดๆ ไม่เจอมันหลำยวันอยู่ๆ ก็รู้สึกว่ำมันน่ำรักขึ้นมำทันตำ

ข้ำงหลังคนสวยมีเด็กน้อยตำมมำ ท่ำทำงอำยุไม่ถึงสิบขวบ ข้ำงๆ มีคนที่แต่งตัวเหมือนพี่เลี้ยงตำมมำด้วย ทั้งสองคนวิ่ง กระหืดกระหอบมำทำงนี้

“โอ๊ยหมำอะไรทำไมวิ่งเก่งแบบนี้ เหนื่อยจะตำยอยู่แล้ว…” แม่บ้ำนวัยกลำงคนหยุดยืนหำยใจหอบอย่ำงแรง

9 9 7 6

“โฮ่ง~” คนสวยเห็นรถเสี่ยวเชี่ยนตั้งแต่ไกลๆ แล้วมันจึงรีบ วิ่งไปหำ แทบอยำกจะกระโจนเข้ำหำเสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเชี่ยนเองก็ ดีใจที่ได้เจอมัน มันยังวิ่งมำไม่ถึงตัวเธอก็ถำมพร้อมรอยยิ้ม

“ดื้อหรือเปล่ำ ก่อเรื่องวุ่นวำยที่นี่บ้ำงไหมเนี่ย?”

“โฮ่ง!”

เสี่ยวเชี่ยนเห็นมันทำหน้ำไร้เดียงสำเธอก็อยำกหัวเรำะ ดูก็รู้ ว่ำดื้อแน่นอน มันดูผอมลงไปหน่อย ตอนอยู่บ้ำนเธอสัตวแพทย์ บอกว่ำเสี่ยวเฉียงให้มันกินจนน้ำหนักมำกเกินไปแล้ว แต่ตอนนี้ กลับผอมลง

“คุณคือ” พี่เลี้ยงถำม เด็กคนนั้นอยำกเข้ำไปกอดคนสวย แต่คนสวยกลับหันไปเห่ำใส่ อย่ำมำแตะ!

เด็กคนนั้นตกใจร้องไห้จ้ำ เสี่ยวเชี่ยนรีบสั่งให้คนสวยนั่ง นิ่งๆ

“ฉันเป็นเจ้ำนำยของคนสวยค่ะ ตอนนี้ฉันท้องอยู่ก็เลยต้อง เอำคนสวยมำฝำกเลี้ยงไว้ชั่วครำว มันโอเคไหมคะ?”

พอได้ยินว่ำเป็นเจ้ำนำยพี่เลี้ยงก็อำรมณ์ขึ้นทันที

9 9 7 7

“โอ๊ย! ที่แท้หมำเจ้ำปั ญหำนี่ก็ของคุณนี่เอง มันดื้อมำก อยู่ บ้ำนวิ่งเห่ำไปทั่ว เผลอหน่อยก็กัดข้ำวของในบ้ำนเละหมด คุณนำยกับนำยท่ำนไม่ค่อยอยู่บ้ำน เก็บชั้นบนชั้นล่ำงก็พี่คน เดียว พอมันมำนะแทบไม่ได้พักเลยล่ะค่ะ”

เดิมเสี่ยวเชี่ยนก็ถำมด้วยควำมรู้สึกผิดอยู่แล้ว พอได้ยินพี่ เลี้ยงพูดว่ำหมำเจ้ำปั ญหำ ใบหน้ำเธอก็หม่นลง

พี่เลี้ยงคนนั้นพูดต่อ “ตอนอยู่บ้ำนดื้อยังไม่เท่ำไร แต่มันไม่ ยอมเล่นกับนำยน้อยนี่สิ เด็กอยำกเล่นกับมัน มันก็ทั้งเห่ำทั้งกัด ข้ำวของ ไม่เชื่อฟั งเลย หมำบ้ำนไหนเป็นแบบนี้บ้ำง? ต่อให้เป็น หมำบ้ำนนอกสำยพันธุ์ธรรมดำก็ต้องรู้จักสิว่ำใครเป็นนำย แบบ นี้มันเลี้ยงไม่เชื่อง…”

“หนูน้อย หนูเล่นอะไรกับคนสวยเหรอจ๊ะ?” เสี่ยวเชี่ยนก้ม หน้ำถำมเด็กคนนั้น

“หนูก็แค่อยำกเล่นสร้ำงครอบครัวกับมัน มันไม่เล่นกับหนู มันเป็นหมำไม่ดี!”

เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดไปร้องไห้ไป เสี่ยวเชี่ยนเห็นในมือเด็ก น้อยมีที่คำดผมมิกกี้เม้ำส์จึงถำมขึ้น “นี่อะไรจ๊ะ?”

9 9 7 8

“หนูอยำกคำดให้มัน หนูซื้อกระโปรงมำให้มันหลำยตัว แต่ มันไม่ชอบ มันแย่มำก!”

เสี่ยวเชี่ยนฟั งแล้วก็ปวดใจ หันไปมองคนสวยที่ก้มหน้ำอยู่ เธอรู้สึกแย่มำก

สัตว์ก็มีนิสัยเป็นของตัวเอง คนสวยเองก็เหมือนกัน จะให้ มันทำในสิ่งที่มันไม่ชอบมันก็คงรู้สึกไม่โอเค มนุษย์พูดได้ก็บอก ว่ำมันเป็นหมำไม่ดี แต่คนสวยเถียงไม่ได้

“หมำนี่แย่มำก เลือกกิน นี่ไม่กินนั่นก็ไม่กิน วันๆ เอำแต่เห่ำ ใส่ข้ำงนอก น่ำรำคำญชะมัด” พี่เลี้ยงบ่น

“หนูน้อย เดี๋ยวน้ำพำคนสวยกลับไปนะ ไว้น้ำจะให้คนเอำ สัตว์เลี้ยงที่น่ำรักๆ มำให้หนูดีไหมจ๊ะ?”

“จะพำมันไปเหรอคะ?”

“ใช่จ้ะ มันเป็นสมำชิกในครอบครัวของน้ำ ก่อนหน้ำนี้น้ำไม่ สะดวกเลยเอำมันมำฝำกเลี้ยงที่นี่ ตอนนี้น้ำจะพำมันกลับไปแล้ว ไว้น้ำจะให้สัตว์เลี้ยงเป็นของขวัญเพื่อเป็นกำรขอบคุณดีไหม จ๊ะ?”

9 9 7 9

“แบบนี้ไม่ได้นะคุณ ถ้ำคุณจะพำมันไปก็ต้องถำมนำยท่ำน กับคุณผู้หญิงก่อน ถ้ำพวกเขำไม่อนุญำตคุณก็พำมันไปไม่ได้” พี่ เลี้ยงพูด

เสี่ยวเชี่ยนไม่ได้มีท่ำทำงเกรงใจกับพี่เลี้ยงเหมือนคุยกับเด็ก น้อย เธอยืดตัวขึ้นมำมองพี่เลี้ยงด้วยสำยตำเย็นชำ

“ฉันพำมันไปตอนนี้ก็เพรำะยังอยำกไว้หน้ำคุณ ถ้ำให้ฉัน เจอเจ้ำนำยคุณ ฉันจะบอกพวกเขำแน่ว่ำคุณทรมำนคนสวย ขัง มันไว้ข้ำงนอกปล่อยให้มันหนำวตอนที่เจ้ำนำยไม่อยู่ ไม่แน่ว่ำ อำจลดปริมำณอำหำรของมันด้วย แน่ใจนะคะว่ำจะให้ฉันเจอ เจ้ำนำยคุณก่อน?”

พอเสี่ยวเชี่ยนพูดแบบนี้พี่เลี้ยงก็สีหน้ำเปลี่ยน มองหน้ำ เสี่ยวเชี่ยนเหมือนไม่อยำกเชื่อ คล้ำยกับกำลังถำมว่ำรู้ได้ไง?

เสี่ยวเชี่ยน หึ ออกมำ “เท่ำที่ฉันสังเกตคุณอยู่สองนำที ฉัน ฟั นธงเลยว่ำคุณเป็นพวกเห็นแก่ตัว ลักษณะเด่นของคนแบบนี้ก็ คือเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนจนน่ำเกลียด และด้วยลักษณะเด่น แบบนี้ของคุณนี่เองฉันยังวิเครำะห์ออกมำได้อีกว่ำ เพื่อที่จะลด ปริมำณงำนที่เกี่ยวกับคนสวยลง ไม่เพียงแต่คุณจะปิดประตูขัง มันไว้ข้ำงนอก ฉันยังสงสัยอีกว่ำคุณยังทำบำงอย่ำงกับอำหำร

9 9 8 0

ของคนสวยด้วย เรื่องพวกนี้จะให้ฉันบอกเจ้ำนำยคุณไหมคะ?”

“คุณ คุณ คุณใส่ร้ำยฉัน!” พี่เลี้ยงร้อนตัว เธอแน่ใจว่ำตอน ทำเรื่องพวกนี้ในบ้ำนไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย เด็กคนนี้ก็ไม่เข้ำใจอะไร ถึงคนสวยรู้ แต่มันก็เป็นแค่สัตว์ มันจะพูดได้อย่ำงไร?

แล้วผู้หญิงที่มีไฝคนงำมคนนี้รู้ได้ไง?

“ฉันใส่ร้ำยหรือเปล่ำใจคุณรู้ดี”

“คุณเป็นใครกันแน่?”

“ฉันเหรอ? ฉันเป็นจิตแพทย์ คุณเป็นคนยังไง นิสัยของคุณ ส่งผลต่อพฤติกรรมของคุณยังไง แค่ฉันมองก็พอจะดูออกแล้ว จำไว้เลยนะคะ จะทำร้ำยสัตว์ก็ช่วยดูเจ้ำนำยมันด้วย วันนี้ฉันจะ พำคนสวยกลับไป คุณต้องพูดกับเจ้ำนำยยังไงคงไม่ต้องให้ฉัน สอนนะ?”

เสี่ยวเชี่ยนรู้ว่ำเจ้ำนำยบ้ำนนี้ไม่ได้มีเจตนำร้ำยกับคนสวย เพียงแต่คนใจร้ำยมีอยู่ทุกที่ เวลำเจ้ำนำยไม่อยู่บ้ำนคนใช้คิดจะ ทำอะไรกับคนสวยย่อมเป็นเรื่อง่ำย

เธอแค่แกล้งขู่หน่อยเดียวก็ทำให้ได้รู้หลำยเรื่อง พี่เลี้ยงคน

9 9 8 1

นี้คนละระดับกับเสี่ยวเชี่ยน ในเมื่อทำให้เธอรู้แล้วว่ำคนสวย ไม่ได้มีชีวิตที่ดีตอนอยู่ที่นี่ ถ้ำอย่ำงนั้นเธอก็คงไม่ปล่อยให้อยู่ บ้ำนนี้ต่ออีก

ระหว่ำงที่เสี่ยวเชี่ยนปะทะฝีปำกกับพี่เลี้ยงอยู่นั้นคนสวยก็ เดินส่ำยหำงวนเวียนรอบตัวเสี่ยวเชี่ยน มันดีใจมำกที่ได้เจอเสี่ยว เชี่ยน แต่หลังจำกดีใจไปได้สักพักก็เหมือนมันจะได้กลิ่นที่ไม่ ค่อยดีจำกตัวเสี่ยวเชี่ยน ครั้นแล้วจึงเริ่มเห่ำใส่เธออย่ำงบ้ำคลั่ง

ท่ำทำงดุดันมำก เสี่ยวเชี่ยนกำลังเถียงกับพี่เลี้ยงคนนั้น พอ ได้ยินคนสวยเห่ำเสียงดังจึงหันไปมอง ตอนแรกเธอคิดว่ำมันเห่ำ ใส่พี่เลี้ยง เพรำะลับหลังเจ้ำนำยพี่เลี้ยงจะต้องรังแกมันไม่น้อย แน่นอน

พอเสี่ยวเชี่ยนสังเกตได้ว่ำที่จริงแล้วมันเห่ำใส่เธอ จึงเริ่ม อำรมณ์ไม่ดีแล้ว

เห้ย หมำโง่! ไม่เห็นเหรอว่ำฉันแก้แค้นให้แกอยู่? เห่ำใส่ พวกเดียวกันหมำยควำมว่ำไง?

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกเหมือนถูกคนสวยตบหน้ำ เวลำนี้เธอเหมือน เห็นสีหน้ำสะใจของพี่เลี้ยง! เดิมเธอคิดจะส่งสำยตำดุคนสวยให้

9 9 8 2

ไว้หน้ำเธอบ้ำง แต่ไม่คิดว่ำมันจะแสดงท่ำทีขึงขังมำกกว่ำเดิม

คนสวยเห่ำสักพักเสี่ยวเชี่ยนก็ยังนิ่งเฉย ครั้นแล้วทันใดนั้น มันก็ทำในสิ่งที่เสี่ยวเชี่ยนไม่คำดคิด!