แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1217 หยุดไม่ได้

“โลงศพ… แหวะ! อยำกจะอ้วก!” ตอนนี้เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกมวน ท้องมำก พอนึกว่ำตอนเด็กๆ เธอถูกหลอกให้กินอะไรเข้ำไปก็ รู้สึกสะอิดสะเอียนแบบไม่ไหวแล้ว

“ก็แค่เอำมำจำกฝำโลงนิดเดียว ไม่ได้มำกมำยอย่ำงที่คุณ คิด ถ้ำเอำจำกด้ำนล่ำงได้สกปรกตำยเลย ยิ่งถ้ำมีน้ำจำกศพซึม ออกมำนะ”

“อ้วก!” ไม่บรรยำยก็ยังดีอยู่หรอก พอบรรยำยละเอียดนะ เสี่ยวเชี่ยนอยำกอ้วกยิ่งกว่ำเดิม

เจี่ยซิ่วฟำงทำหน้ำตำหนิใส่ พี่เอ๊ย จะมำพูดเรื่องนี้ทำไมเล่ำ!

เธออุตส่ำห์ปิดบังลูกไว้ เพรำะรู้ว่ำลูกคนนี้ต้องคิดมำก แล้ว นี่ไงล่ะ ควำมแตกหมดแล้ว!

ฉำงเซียงซือทำหน้ำไม่เข้ำใจ “มันไม่ได้น่ำขยะแขยงแบบที่ พวกคุณคิดนะ ที่ที่ฉันอยู่มีคนดื่มกันตั้งเยอะแยะ เขำเรียกว่ำไม้ หนวดมังกร ดื่มเพื่อต่ออำยุให้ยืนยำว ตอนเด็กๆ หลิวเหมยหน้ำ เป็นสิวฉันก็เอำน้ำนี่มำให้เขำทำหน้ำ ดูผิวของหลิวเหมยตอนนี้สิ

1 0 2 7 7

ออกจะผ่องใสไม่ใช่เหรอ?”

ไอ๊หยำ! หลิวเหมยที่น่ำสงสำร!

พอเสี่ยวเชี่ยนได้ยินว่ำมีคนชะตำกรรมเดียวกันกับเธอก็รู้สึก ว่ำโลกนี้ยุติธรรมแล้ว

“หลิวเหมย?” เจี่ยซิ่วฟำงสงสัย

ฉำงเซียงซือทำท่ำคำรวะ “เรำคืออำจำรย์ของหลิวเหมย เรำ เลี้ยงเขำมำตั้งแต่เล็ก ตอนนี้เด็กคนนี้ตั้งท้องแล้ว เรำผ่ำนมำแถว นี้ก็เลยแวะมำเยี่ยมเขำหน่อย”

“แหวะ!” เสี่ยวเชี่ยนหยุดอำกำรอยำกอำเจียนไม่ได้แล้ว

∗∗∗

“เอำน่ำเมียจ๋ำ นี่ก็ผ่ำนมำตั้งหลำยปีแล้ว คิดเสียว่ำคุณไม่รู้ก็ หมดเรื่อง”

อวี๋หมิงหลำงประคองเธอออกมำจำกโรงพยำบำล จำกกำร ตรวจอย่ำงละเอียด เสี่ยวเชี่ยนกับลูกในท้องปลอดภัยดี เจี่ยซิ่ วฟำงก็ไม่ได้เป็นอะไรมำก หมอสั่งยำลดควำมดันให้ เสี่ยวเชี่ยน ยังไม่ทันได้รอสั่งยำก็ออกมำก่อน

1 0 2 7 8

เวลำนี้ฟู่ กุ้ย เจี่ยซิ่วฟำง และแม่หมอฉำงเซียงซือที่โผล่มำใน สถำนกำรณ์คับขันกำลังอยู่บนรถที่มุ่งหน้ำกลับบ้ำนไปหำหลิว เหมย เสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลำงไปรถอีกคัน อวี๋หมิงหลำง ปลอบใจเสี่ยวเชี่ยนเพรำะเธอเอำแต่ทำหน้ำเศร้ำ

“จะให้ฉันทำเป็นไม่รู้ได้ยังไง? แม่เจ้ำเอ๊ย นี่ฉันดื่มน้ำแบบ นั้นเข้ำไปเหรอเนี่ย ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลยนะ?”

ปกติได้ฟั งเรื่องแบบนี้ก็น่ำตกใจพอแล้ว แล้วนับประสำอะไร กับกำรได้ฟั งตอนท้องอยู่

“แล้วไงล่ะ เพื่อนผมบำงคนถูกพ่อแม่หลอกให้กินผงเทียนห ลิงไก้กันเยอะแยะ สมุนไพรจีนเดิมทีก็มีแต่ของแปลกๆ อยู่แล้ว สมัยนั้นกำรตรวจตรำยังไม่เข้มงวดหำซื้อง่ำยจะตำย ตอนนี้คุณดู สิยังจะมีร้ำนยำที่ขำยของแบบนี้อยู่อีกเหรอ? ของที่ไม่รู้ใช้ได้ผล หรือเปล่ำก็ทำได้แค่เอำไว้หลอกคนไม่มีควำมรู้อย่ำงแม่เรำ”

“เทียนหลิงไก้คืออะไร?”

“ก็คือกะโหลกของมนุษย์ คนเมื่อหลำยสิบปีก่อนชอบขึ้นเขำ ไปขุดหลุมศพเพื่อหำของพวกนี้ จิ๊ จิ๊ ไร้ศีลธรรมจริงๆ ดูสิสมัยนี้ ดีแค่ไหน ใช้วิธีเผำศพเลยไม่มีคนคิดเรื่องพวกนี้แล้ว ก็ไม่เห็นว่ำ

1 0 2 7 9

ของพวกนั้นจะรักษำโรคได้จริงๆ ไม่รู้ว่ำควำมเชื่อพวกนี้สืบทอด กันมำได้ยังไง”

อวี๋หมิงหลำงสำบำนว่ำที่เขำพูดเรื่องพวกนี้ก็เพื่อเบนควำม สนใจของเสี่ยวเชี่ยน ปกติเห็นเธอชอบอ่ำนนิยำยคนขุดสุสำน อะไรแนวๆ นั้น แต่วันนี้กำรพูดของเสี่ยวเฉียงช่ำงไม่ดูตำม้ำ ตำเรือเอำเสียเลย

“แหวะ!” เสี่ยวเชี่ยนอยำกอำเจียนอีกแล้ว

อ้วกลมไม่มีอะไรออกมำ แค่รู้สึกไม่สบำยเนื้อไม่สบำยตัว เธอโมโหเอำมือทุบเขำ

“อวี๋เสี่ยวเฉียงนำยโง่หรือเปล่ำ?! นำยจะมำพูดเรื่องนี้กับฉัน ท ำไม!!!”

ทำไมเธอถึงได้มำคบกับตำทึ่มที่ชอบทำให้โมโหนะ?

อวี๋หมิงหลำงทำสีหน้ำผมผิดอะไร ผมเป็นห่วงเมียผมจริง นะ!

พอเห็นเสี่ยวเชี่ยนอ้วกเขำก็สงสำร รีบเข้ำไปแวะร้ำนสะดวก ซื้อข้ำงทำงเพื่อซื้อของกินเล่นมำให้เธอ เสี่ยวเชี่ยนกินแล้วค่อย

1 0 2 8 0

รู้สึกดีขึ้นมำหน่อย

“ถ้ำต่อไปนำยพูดเรื่องพวกนี้กับฉันอีกนะเจอถีบแน่!” ใน ที่สุดเสี่ยวเชี่ยนก็โอเคขึ้น

อวี๋หมิงหลำงไม่กล้ำพูดอะไรแล้ว อันที่จริงพอเขำเห็นเธอ กินขนมเยลลี่ซำนจำสีแดงแล้วก็อยำกถำมเธอมำกว่ำ เหมือน ฉำกกินเครื่องในคนในเรื่องมนุษย์กินคนไหม แต่คำพูดแบบนี้ ตอนนี้พูดไม่ได้แล้ว

“เมียจ๋ำ ตอนนี้ผมเริ่มเชื่อแล้วว่ำคุณอำจได้ลูกสำว”

“ดูจำกตรงไหน”

“คุณเริ่มมีควำมขี้ขลำดบ้ำงแล้ว ทำไมคุณก็เริ่มขี้ขลำด ขึ้นมำล่ะ?” เมื่อก่อนเธอสำมำรถดูหนังสยองขวัญกับเขำโดยไม่ กระพริบตำเลยด้วยซ้ำ แถมยังนั่งวิจำรณ์ถึงควำมไม่สมจริงได้ เป็นฉำกๆ

“มันเกี่ยวอะไรกับควำมขี้ขลำด? ฉันแค่สะอิดสะเอียน สะอิดสะเอียน!! ต่อไปห้ำมพูดเรื่องน้ำนั่นต่อหน้ำฉันอีก”

เสี่ยวเชี่ยนตัดสินใจลืมควำมทรงจำที่น่ำกลัวนี้ เธอส่อง

1 0 2 8 1

กระจกในรถพลำงพูดพึมพ ำกับตัวเอง

“เฉินเสี่ยวเชี่ยน ลืมทุกอย่ำงในวันนี้ซะ มันคือควำมฝั น มัน คือภำพลวงตำ มำ มองตำฉันนะ เธอจำอะไรไม่ได้แล้ว…”

อวี๋หมิงหลำงมุมปำกกระตุก นี่เป็นเทคนิคสุดล้ำที่สองต่อ จำกครำวก่อนที่สะกดจิตคนสวยเหรอ? คิดจะใช้กระจกสะกดจิต ตัวเอง?

แน่นอนว่ำเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เสี่ยวเชี่ยนเองก็รู้ว่ำเธอกำลัง หลอกตัวเอง

นึกไม่ถึงจริงๆ ว่ำอำจำรย์ของหลิวเหมยกับเธอจะมีวำสนำ ได้เจอกันเมื่อตอนเธอเด็กๆ แน่นอนว่ำถ้ำเลือกได้เธอขอไม่รับ โอกำสนั้น!

เงำมืดก่อเกิดขึ้นในใจของเสี่ยวเชี่ยนกินพื้นที่ค่อนข้ำงใหญ่ ยังไม่อยำกกลับบ้ำน หำกเห็นอำจำรย์ของหลิวเหมยกับแม่เธอมี หวังได้นึกถึงเรื่องสมัยเด็ก ทำไมเธอถึงได้โดนป้ำสองคนนี้หลอก ได้นะ

แต่จะว่ำไปอำจำรย์ของหลิวเหมยก็ดูแลตัวเองดีมำก ถ้ำ ไม่ได้ฟั งกำรพูดกำรจำใครก็คงดูไม่ออกว่ำอำยุจะไล่เลี่ยกับแม่

1 0 2 8 2

เธอ อำศัยอยู่บนเขำห่ำงไกลจำกฝุ่ นมลพิษแถมยังฝึกฝนศิลปะ กำรต่อสู้ ไม่มีเรื่องทุกข์ใจก็ย่อมแก่ช้ำ แน่นอนว่ำเสี่ยวเชี่ยนย่อม คิดไปในทำงไม่ดี ฉำงเซียงซือจะต้องกินน้ำจำกโลงศพนั่นแน่ถึง ได้คงควำมอ่อนเยำว์ได้ขนำดนี้ หึ หึ!

อวี๋หมิงหลำงสงสำรเมียตัวเองมำกจริงๆ ไม่ได้เจอกันตั้ง หลำยวัน วันข้ำมปีก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แถมวันนี้เมียเขำยังมำเจอ เรื่องที่น่ำอกสั่นขวัญแขวนอีก เขำจึงไม่รีบร้อนพำเสี่ยวเชี่ยนกลับ บ้ำน ขับรถพำเธอไปเดินเล่นในสวนสำธำรณะ

สวนสำธำรณะในฤดูหนำวมีคนไม่มำก แม่น้ำกลำยเป็น น้ำแข็ง เขำพำเสี่ยวเชี่ยนเดินเล่นเลำะริมแม่น้ำไปเรื่อยๆ มือ ใหญ่กุมมือเล็กๆ ของเธอไว้ ท่ำมกลำงฤดูหนำวอันหนำวเหน็บ ควำมอบอุ่นจำกมือของเขำได้ส่งผ่ำนไปถึงใจเธอ แต่สิ่งที่เสี่ยว เชี่ยนอยำกได้ยิ่งกว่ำก็คือควำมรู้สึกปลอดภัยที่มีเขำอยู่เคียงข้ำง

แต่น่ำเสียดำยที่ช่วงเวลำดีๆ นั้นคงอยู่ไม่นำน สักพัก โทรศัพท์ของอวี๋หมิงหลำงก็ดังขึ้น คนที่หน่วยโทรมำบอกเรื่อง เกี่ยวกับกำรแหกคุกของมู่เสี่ยวเฟิ่ง

คุกที่ขังมู่เสี่ยวเฟิ่งไม่ได้อยู่ในพื้นที่รับผิดชอบของอวี๋หมิง หลำง แต่เบื้องบนคำดกำรณ์ไว้ว่ำมู่เสี่ยวเฟิ่งอำจไปเยี่ยมหลุมศพ

1 0 2 8 3

พ่อที่เมืองหลิน ให้อวี๋หมิงหลำงรีบกลับหน่วยไปหำรือเรื่องนี้

พออวี๋หมิงหลำงวำงสำยทำงตำรวจก็โทรเข้ำมำเพื่อยืนยัน ว่ำพวกคนร้ำยที่มำทำร้ำยเสี่ยวเชี่ยนได้รับคำสั่งมำจำกมู่เสี่ยว เฟิ่งให้ฆ่ำปิดปำกเสี่ยวเชี่ยน

“ลูกเชี่ยน เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้ำน ผมต้องไปที่หน่วย”

อวี๋หมิงหลำงเกลียดตัวเองไม่มีสำมเศียรหกกรเหมือนเท พนำจำ เขำจะได้แบ่งร่ำงไว้อยู่เป็นเพื่อนเมีย

เสี่ยวเชี่ยนคิดสักพักแล้วพูดขึ้น

“เสี่ยวเฉียง ฉันว่ำตอนนี้พวกนำยตำมจับมู่เสี่ยวเฟิ่งไม่ทัน แล้วล่ะ”

“คุณรู้ได้ยังไง?”

“ฉันเจอเขำที่ห้ำง ซึ่งนี่มันก็ผ่ำนมำหลำยชั่วโมงแล้ว เขำ น่ำจะหลุดจำกพื้นที่ของนำยไปแล้วล่ะ นำยควรบอกเบื้องบนให้ เปลี่ยนไปตำมล่ำที่พื้นที่อื่น”