แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1344 ประธำนเชี่ยนหักไม้แขวนเสื้อ

จังหวะที่ตัวเองกำลังจะถูกเจอ ภำยในช่วงเวลำสั้นๆ ทันใด นั้นเสี่ยวเชี่ยนก็นึกที่ดีๆ ได้ที่หนึ่ง ตู้เสื้อผ้ำ!

ตู้เสื้อผ้ำในโรงแรมแบบนี้ใหญ่มำก แถมยังมีช่องระบำยลม ขนำดเล็ก ไม่ต้องกังวลว่ำจะต้องอึดอัด แถมอยู่ใกล้ประตูอีก ต่ำงหำก เธออำจหำโอกำสหนีออกไปได้

คิดไปทำไป รีบมุดเข้ำไปข้ำงใน

เจิ้งซวี่เดินตำมอำข่ำ เขำเหมือนได้ยินเสียงบำงอย่ำง

“เสียงมำจำกไหน?”

“หูแว่วแหละมั้ง” อำข่ำคิดในใจ เมื่อกี้เธอก็ได้ยิน แต่ห้อง แบบนี้จะมีคนแอบเข้ำมำได้ยังไง หน้ำต่ำงก็ปิดอยู่

คนที่เข้ำมำในเวลำนี้กำลังมุดอยู่ในตู้เสื้อผ้ำ ตู้นี้ใช้ได้ อำข่ำ ไม่ได้เอำเสื้อผ้ำมำเปลี่ยนมำกมำย แต่กลับมีของกินเต็มกระเป๋ ำ ใบใหญ่วำงอยู่ในนี้

เสี่ยวเชี่ยนเอำมือลูบเอแคลร์อย่ำงยอมรับชะตำกรรม หวัง ว่ำสองคนนั้นจะรีบนวดให้เสร็จไวๆ

1 1 3 2 9

จะว่ำไป สถำนกำรณ์เป็นแบบนี้จะไม่มีปั ญหำจริงๆ เหรอ?

สมองอำข่ำไม่เหมือนคนอื่น หำกว่ำกันตำมปกติ เจิ้งซวี่พูด แบบนี้อำข่ำถ้ำไม่ปฏิเสธก็ต้องตอบตกลง นี่กลับให้เขำเข้ำมำ นวดไหล่ให้ ต่อให้เป็นจิตแพทย์ก็ยำกที่จะวิเครำะห์ว่ำนี่เป็นวิธี คิดแบบไหนกัน แต่จุดที่ต้องชมก็คือ เอแคลร์นี่อร่อยจริง

เสี่ยวเชี่ยนกินไปคิดไปว่ำจะออกจำกตรงนี้ยังไงโดยที่ไม่ทำ สองคนนั้นตกใจ ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินสองคนนั้นคุยกัน

“ทำไมหลังคุณมีรอยช้ำใหญ่ขนำดนี้?” เจิ้งซวี่เดินตำมเข้ำ มำแบบงงๆ คนที่ใช้น้ำเสียงแบบนี้พำเขำเข้ำห้องใช่ว่ำจะไม่มี แต่เขำคิดว่ำคนตรงหน้ำนี้ไม่ได้มีเจตนำจะยั่วยวนเขำ

อำข่ำสวมเสื้อออกกำลังกำยไว้ด้ำนใน พอถอดเสื้อคลุมออก ก็เห็นเสื้อกล้ำม เดิมทีเจิ้งซวี่แอบมีควำมคิดสกปรก แต่พอเห็น รอยช้ำของเธอเขำก็สลัดควำมคิดนั้นเสีย

“ก็เพรำะนำยเลือกที่พิสดำรที่มันไม่รับกับสรีระของคนไงเล่ำ ทำเอำฉันปวดไปหมดวันนี้ก็เลยไปหำหมอจีนมำ หมอให้ยำมำ ขวด แต่มือฉันจะถึงได้ยังไง!”

เดิมทีอำข่ำจะไปให้ประธำนเชี่ยนช่วย แต่ดูเหมือนตอนเย็น

1 1 3 3 0

ประธำนเชี่ยนมีนัด เจิ้งซวี่มำได้เวลำพอดี

นี่มันแผนอะไรกัน…

ปรำกฏว่ำอำข่ำหยิบขวดน้ำมันนวดให้เจิ้งซวี่ เขำคิดในใจ อีกเดี๋ยวควรทำไงดี เขำเดำทำงควำมคิดอำข่ำไม่ถูก เมื่อกี้คุย เรื่องคบกันอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมนี่กระโดดข้ำมขั้นล่ะ?

อำข่ำนอนคว่ำบนเตียง เจิ้งซวี่นวดให้เธออย่ำงจริงจัง นวด ไปสักพักในที่สุดเขำก็ทนไม่ไหว

“คือว่ำ คุณ… ตอบตกลงแล้วใช่ไหม?”

“อ่ำ หนักอีกหน่อยสิ…” อำข่ำฟุบหน้ำลงกับหมอนทำหน้ำ เคลิ้มสบำย นวดแล้วสบำยจริงด้วย

เจิ้งซวี่เหมือนสำมีที่หงอเมีย ไม่กล้ำบ่นอะไร นวดต่อไป นวดไปสักพักก็ถำมอีก

“คือว่ำเรื่องนั้น”

“ฉันเคยมีน้องสำวอยู่คน”

“โอ๊ย!” เจิ้งซวี่เผลอลงมือหนักด้วยควำมตกใจ อำข่ำเจ็บจน

1 1 3 3 1

ร้องออกมำ

เสี่ยวเชี่ยนเริ่มสงสัยในมันสมองของตัวเอง นี่สมองเธอตำม ไม่ทันควำมคิด หรือสองคนนี้นั่นเกินไป ไม่เดินไปตำมเส้นทำง ควำมคิดปกติ เล่นเอำประธำนเชี่ยนไม่รู้จะลงมือจำกตรงไหน

คนหนึ่งก็เลอะเลือนพูดควำมจริงออกมำหมดจนคิดว่ำ ตัวเองสำรภำพรักสำเร็จแล้ว ส่วนอีกคนก็ข้ำมขั้นตอนไปมำกให้ อีกฝ่ ำยเข้ำห้องนอนมำนวดให้ กว่ำเจิ้งซวี่จะแน่ใจในควำมรู้สึก ไม่ใช่ง่ำยๆ แต่อำข่ำกลับอยู่ๆ ก็พูดถึงน้องสำว… นี่เธอไม่ใช่เด็ก กำพร้ำหรอกเหรอ? อ่อ หรือว่ำไม่ใช่น้องสำวแท้ๆ?

ทำงด้ำนเสี่ยวเชี่ยนกำลังใช้ควำมคิด ส่วนเจิ้งซวี่คิดหนักยิ่ง กว่ำ

“หรือคุณอยำกแนะนำน้องสำวให้ผม? ผมบอกเลยนะ ไม่มี ทำงเป็นไปได้!”

“… นำยคิดอะไรน่ะ? ฉันจะมีอะไรกับใครก็ไม่เกี่ยวกับเขำ เสียหน่อย เดี๋ยวนะ ดูเหมือนจะใช้คำผิด”

“มันไม่ถูกตั้งแต่แรก!” ตอนแรกเจิ้งซวี่ก็แอบดีใจเล็กๆ แต่ ยังไม่ทันจะได้พบพำนกับควำมสุขก็ถูกคนตรงหน้ำทำสะเทือนใจ

1 1 3 3 2

อีก มีอะไรกับใคร คำพูดนี้มันไม่น่ำรักเอำเสียเลย!

“ก็ได้ นำยจะถือสำคนต่ำงชำติเรื่องภำษำทำไมเล่ำ ฉัน หมำยถึง เขำเก่งกว่ำฉัน เรื่องเรียนถ้ำให้เทียบกับประธำนเชี่ยนก็ ถือว่ำสูสี”

หึ หึ ประธำนเชี่ยนไม่ยอม! เสี่ยวเชี่ยนคิดในใจ เธอจะแอบ กินเสบียงของอำข่ำให้หมดเลย ไหนว่ำนอกจำกประธำนเชี่ยน แล้วคนอื่นก็เฮงซวยหมดไง!

“เขำจะเก่งไม่เก่งแล้วเกี่ยวอะไรกับผม?”

“ฉันไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของเขำ และก็ไม่รู้ต้องอยู่กับผู้ชำย ยังไง ค ำพูดอะไรควรพูดตอนไหน พูดแบบไหนถึงจะดึงดูดคนได้ เขำเก่งกว่ำฉันเยอะ”

“พูดเรื่องของเรำ คุณจะพูดเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องทำไม?” พี่ซวี่ ยิ่งฟั งก็ยิ่งรู้สึกว่ำยัยหัว อ้อไม่สิ น้ำเสียงของยัยน่ำรักดูขรึมลง

“น้องสำวคุณตำยแล้ว?”

“เขำยังมีชีวิตอยู่ดี ฉันแค่อยำกจะสร้ำงภูมิคุ้มกันให้นำยไว้ ก่อน ฉันดีไม่พอ”

1 1 3 3 3

“อ่อ แล้ว?”

“ฉันพูดกับนำยแบบนี้แล้วกัน แต่เล็กจนโตไม่มีทำงที่เขำจะ ไม่แย่งของๆ ฉัน เขำข่มฉันทุกอย่ำง ดีกว่ำฉันทุกอย่ำง ฉันแค่ อยำกหำเงินให้ได้เยอะๆ แล้วย้ำยไปอยู่ในที่ๆ เขำตำมหำฉันไม่ เจอ ฉันจะได้ไม่ต้องหงุดหงิดใจ เพรำะก่อนหน้ำนี้แฟนเก่ำของ ฉันหรือแม้แต่สัตว์เลี้ยงเขำก็แย่งไปหมด นำยเข้ำใจควำมหมำย ของฉันไหม?”

“ฟั งๆ ดูน้องสำวคุณเลวร้ำยกว่ำเฉินเสี่ยวเชี่ยนอีกนะ?”

“คนละระดับกับประธำนเชี่ยนเลยด้วยซ้ำ! ถ้ำเทียบกับเขำ ประธำนเชี่ยนก็คือนำงฟ้ำ!”

‘นำงฟ้ ำ’ คนที่อยู่ในตู้เสื้อผ้ำพอได้ยินแบบนี้ก็คิดว่ำหรือจะ เหลือขนมไว้ให้หน่อยดี ทันใดนั้นเจิ้งซวี่ก็พูดขึ้น

“ยัยนั่นน่ะนะนำงฟ้ ำ? ฮ่ำๆๆ! เฉินเสี่ยวเชี่ยนน่ะนังปีศำจ ชัดๆ คุณอย่ำไปหลงกลนะ ดูซิผู้หญิงที่อยู่รอบตัวเฉินเสี่ยวเชี่ยน ถูกล้ำงสมองจนเป็นไง? ยัยนั่นน่ะวันๆ เอำแต่ล่อหลอกด้วย คำพูด ไม่เคยหยุดเลยสักวัน”

เป๊ ำะ!

1 1 3 3 4

เสียงอะไรน่ะ? เจิ้งซวี่กับอำข่ำมองหน้ำกัน เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงอะไร?

เสี่ยวเชี่ยนกำไม้แขวนเสื้อที่หักคำมือ นี่ไม่ใช่เพรำะแรงเธอ เยอะหรอกนะ ก็แค่ไม่แขวนเสื้อพลำสติกของโรงแรมนี้มันไม่ แข็งแรง เธอก็แค่อยำกกำมันเป็นที่ระบำยอำรมณ์ไอ้แตงกวำดำ ข้ำงนอกนั่น ออกแรงนิดเดียวมันก็หักเฉย!

คำพูดหน้ำไม่อำยของเจิ้งซวี่เมื่อครู่เป็นกำรอธิบำยสำนวน ที่ว่ำวัวลืมตีน ได้ประโยชน์แล้วลืมบุญคุณได้เป็นอย่ำงดี!

ถ้ำไม่มีเธอแนะนำ หมอนี่คงยังอ้อมไปอ้อมมำไม่รู้จะวกเข้ำ หำอำข่ำทำงไหนดี เวลำนี้กำลังจะได้มำเป็นแฟนแล้ว แต่หมอนี่ กลับจะถีบแม่สื่อทิ้ง!

“อำจเป็นแมลงสำบมั้ง จริงสิ พวกนำยเรียกแมลงสำบที่บิน ได้ว่ำเสี่ยวเหม่ยใช่หรือเปล่ำ?”

พออำข่ำถำมแบบนี้ไฟโกรธในใจประธำนเชี่ยนก็ยิ่งโหมลุก ใหญ่ เธอตัดสินใจแล้วว่ำอีกเดี๋ยวจะเหยียบขนมของอำข่ำให้ แหลกหมด เอำให้กินไม่ได้เลยคอยดู!

1 1 3 3 5

มิตรภำพดอกไม้พลำสติก… แต่เจิ้งซวี่ก็ยังพูดล้อเล่นโดยไม่รู้ว่ำหำยนะกำลังจะมำเยือน “คุณรู้ไหมไอ้โง่หมำทหำรหนังเขียวนั่นตั้งชื่อเล่นให้เฉิน

เสี่ยวเชี่ยนว่ำเสี่ยวเหม่ยล่ะ ฮ่ำๆๆ!” ตลกมำกแมะ? เสี่ยวเชี่ยนอยำกหักไม้แขวนเสื้ออีกแล้ว! “จริงสิ เมื่อกี้พวกเรำคุยถึงไหนแล้ว? อ้อใช่ น้องสำวคุณ!

ผมอยำกถำมหน่อย น้องสำวคุณเกี่ยวอะไรกับที่เรำจะคบกัน?”