Snow Eagle Lord อินทรีหิมะเจ้าดินแดน - ตอนที่ 62.4 เจ้าดินแดน (ตอนอวสาน 2) (4)

เสื้อผ้าของหยวนเต็มไปด้วยสีสันและลวดลาย ที่เท้ายังสวมรองเท้าแตะ เผยให้เห็นหัวแม่เท้า ทำตามอำเภอใจเป็นอย่างยิ่ง

“ตงป๋อเสวี่ยอิงคารวะผู้อาวุโสหยวน ขอบคุณผู้อาวุโสที่ก่อนหน้านี้ได้ชี้แนะข้าอย่างมากมายขอรับ” ตงป๋อเสวี่ยอิงพูดพลางโค้งคำนับ

“ฮ่าฮ่า เจ้าหนุ่มเกรงใจเกินไปแล้ว แม้จะบอกว่าข้าให้ความช่วยเหลือเจ้าไม่น้อยก็จริง ช่วยเจ้าแต่งเคล็ดวิชาเจ็ดกระบวนคละถิ่นขึ้นมาอย่างยากลำบาก ป้ายคำสั่งจิตโลกาก็เป็นข้าที่หลอมขึ้นมา และยังมอบโลหิตหัวใจของมารดามังกรหมื่นสัมผัสหยดหนึ่งให้เจ้าด้วย…ยังมีเรื่องอื่นๆ ที่ไม่ต้องพูดให้มากความแล้ว! ทว่าสิ่งเหล่านี้ก็ไม่ควรค่าแก่การพูดถึงเช่นกัน ที่เจ้าสามารถมีวันนี้ได้ ก็เป็นเพราะการบำเพ็ญของตัวเจ้าเองต่างหาก! ผู้ที่ข้ามอบความช่วยเหลือให้มีมากมายถมไป แต่ผู้ที่สามารถสำเร็จขั้นคละถิ่นได้มีสักกี่คนกันเชียว” หยวนพูดพลางยิ้มจนตาหยี

ตงป๋อเสวี่ยอิงจนคำพูด

ไม่ถ่อมตัวเกินไปแล้ว! ความช่วยเหลือใดที่เคยมอบให้ตน ก็แจกแจงมาทีละอย่างๆ จนหมด

ที่แท้แล้ว ’หยวน’ มรีนิสัยเช่นนี้นั่นเอง

“ยังมีอีก อย่าได้เรียกว่าผู้อาวุโสหยวน ผู้อาวุโสหยวนอะไรนั่นเลย เจ้าเองก็เป็นเจ้าดินแดนแล้ว ต่อไปพวกเราก็เป็นพี่น้องกันแล้วนะ ข้าอายุมากที่สุด เจ้าก็เรียกข้าว่าพี่ใหญ่สักคำหนึ่งก็ใช้ได้แล้วล่ะ” หยวนหัวเราะหึๆ อย่างประหลาดแล้วพูดยิ้มๆ

“พี่ใหญ่” ตงป๋อเสวี่ยอิงกล่าว ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าในบรรดาเจ้าดินแดน มีเจ้าดินแดนหลายคนที่เรียกหยวนว่า ‘โจรอาวุโส’ แม้หยวนจะเป็นเจ้าดินแดนที่เก่าแก่ที่สุดท่านหนึ่ง แต่นิสัยนั้นเอาแต่ใจมาก พวกคนที่เรียกเขาว่าโจรอาวุโส เขาก็ไม่เก็บมาใส่ใจ

“เช่นนี้จึงจะถูกต้อง” หยวนอมยิ้มพยักหน้า “โอ้โฮ ได้เห็นเจ้าเติบโตขึ้นมาทีละก้าวๆ จนบัดนี้สำเร็จเป็นเจ้าดินแดนแล้ว ช่างเบิกบานใจนัก พูดกันว่าข้าลำบากลำบนสิ้นเปลืองกำลังมากมายถึงเพียงนั้นเพื่อสร้างดินแดนจิตโลกาก็ไม่มีประโยชน์มากสักเท่าใดนัก แต่ว่า…นี่ก็มีเจ้าดินแดนคนหนึ่งเกิดขึ้นมาแล้วมิใช่หรือไรเจ้าดินแดนเสวี่ยอิงผู้องอาจ ก้าวออกมาจากดินแดนจิตโลกาของข้า”

“ท่านพี่ผู้อาวุโส โลกกำเนิดบ้านเกิดของเขาอยู่ที่นี่กระมัง” เจ้าเมืองหลัวกล่าว “ที่นี่อยู่ในขอบเขตดินแดนใต้อาณัติของข้าต่างหาก”

“เหมือนกันนั่นแหละๆ ทั้งเจ้าและข้าต่างก็มีส่วนกันทั้งนั้น แน่นอนว่าความดีความชอบของข้ามากกว่าอยู่บ้าง” หยวนหัวเราะฮิฮิอย่างได้ใจ “นอกจากนี้ หลัวเฟิง ที่เจ้าสำเร็จเป็นเจ้าดินแดนได้ ข้าก็มีความดีความชอบเช่นกัน”

“ใช่ๆ” เจ้าเมืองหลัวพูด

ตงป๋อเสวี่ยอิงฟังแล้ว

หลัวเฟิงหรือ นี่คือชื่อของเจ้าเมืองหลัวหรือ

เจ้าเมืองหลัวอธิบายทันทีว่า “ข้ามาจากโลกกำเนิดอีกแห่งหนึ่ง และก้าวขึ้นมาทีละก้าวๆ จากคนธรรมดาที่อ่อนแอเช่นกัน ข้ามาจากดาวเคราะห์แห่งหนึ่งที่เรียกว่าดาวโลก…เมื่อหวนคิดดูก็ยังสะท้อนใจอยู่เลย  ข้าใช้พลังทำลายกฎสำเร็จเป็นคละถิ่น จึงสามารถปกครองสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในประวัติศาสตร์ของโลกกำเนิดได้ ทั้งในอดีตและอนาคต ควบคุมความเป็นความตายของพวกเขา ที่ตายไปแล้ว…ก็ล้วนสามารถเคลื่อนย้ายพวกเขาจากเวลาที่สิ้นใจกลับมายังปัจจุบันได้ เพื่อชดเชยความเสียใจต่างๆ เรื่องนี้ต้องขอบคุณท่านพี่ผู้อาวุโสเป็นอย่างมาก! หากไม่มีท่านพี่ผู้อาวุโส เส้นทางที่ข้าใช้พลังทำลายกฎ…ก็คงจะยากลำบากกว่านี้มากทีเดียว”

ตงป๋อเสวี่ยอิงพยักหน้า ชั่วขณะที่สำเร็จเป็นประมุขโลกกำเนิดนั้น ที่เขาชอบที่สุดก็คือการที่บรรดาคนสำคัญที่สุดในชีวิตตน ที่เคยเศร้าโศกเสียใจนั้น บัดนี้ล้วนสามารถฟื้นคืนชีพได้

สำหรับคนเหล่านั้นแล้ว!

ก็แค่เคลื่อนย้ายจากชั่วขณะที่สิ้นใจ กลับมายังปัจจุบันซึ่งผ่านไปนานแสนนานแล้วในพริบตาเดียวเท่านั้นเอง! เหมือนกับงีบหลับไปเท่านั้น!

แต่สำหรับตนแล้ว กลับเป็นการชดเชยสิ่งที่เคยเสียใจทั้งหลาย

“ใช่แล้ว เจ้าเด็กตงป๋อ ข้าสงสัยในการบรรลุของเจ้าเป็นอย่างยิ่งเลยทีเดียว” หยวนเอ่ยถามอย่างอดมิได้ “ข้าถามตนเองว่าบรรลุเส้นทางตั้งมากมาย แต่ก่อนหน้านี้ตอนที่เจ้ายังมิได้สำเร็จเป็นคละถิ่นก็สามารถควบคุมพลังแห่งโลกาของโลกทิพย์แห่ง�