ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - ตอนที่ 429 กลับบ้าน
ตอนที่ 429 กลับบ้าน
หลังจากเดินมาสักพัก จางซิ่วเอ๋อจึงรู้สึกสงบลง
จางซิ่วเอ๋อกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง นางมองไปที่มือของตนที่เนี่ยหย่วนเฉียวกอบกุมเอาไว้ เริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเล็กน้อย
จางซิ่วเอ๋อขยับมือของนางเล็กน้อย และเนี่ยหย่วนเฉียวก็ปล่อยมือนางทันที
“ยังไงก็ตาม หนิงอัน เหตุใดเจ้าจึงปรากฏตัวในตระกูลเนี่ยได้?” จางซิ่วเอ๋อนึกขึ้นได้และถามมันออกมา
เนี่ยหย่วนเฉียวตอบอย่างสงบ “มีคนบอกว่าเจ้าถูกคนจากตระกูลเนี่ยพาตัวไป ดังนั้นข้าจึงมาที่นี่เพื่อตามหาเจ้า”
จางซิ่วเอ๋อยังคงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ นางรู้สึกเสมอว่าหนิงอันรู้จักตระกูลเนี่ยเป็นอย่างดี ตัวอย่างเช่น หนิงอันสามารถบอกนางได้ว่าจะได้พบนายท่านเนี่ยและคนอื่น ๆ ได้ ที่ใด
จางซิ่วเอ๋อลอบคิดว่าอาจเป็นเพราะวิทยายุทธ์ของหนิงอันยอดเยี่ยมเกินไป เขาจึงสามารถเข้าไปในบ้านตระกูลเนี่ยแล้วรับรู้เรื่องราวนี้
ทั้งหมดอาจฟังดูประหลาดเล็กน้อย แต่ไม่ว่าอย่างไรหนิงอันก็เป็นคนช่วยชีวิตนางเอาไว้
จางซิ่วเอ๋อไม่ต้องการที่จะคิดอะไรต่อ
“แล้วสุดท้าย ตระกูลเนี่ยพูดว่าอย่างไร?” เนี่ยหย่วนเฉียวอดไม่ได้ที่จะถามจางซิ่วเอ๋อหลังจากที่นางเริ่มผ่อนคลาย
จางซิ่วเอ๋อคิดไตร่ตรองสักครู่ก่อนจะเปิดปากพูดถึงการนัดหมาย 3 ปี
ดวงตาของเนี่ยหย่วนเฉียวกะพริบเล็กน้อย “สามปี?”
จางซิ่วเอ๋อพยักหน้า “ใช่ สามปี”
เนี่ยหย่วนเฉียวกล่าวออกอย่างสับสน “แล้วเรื่องของเจ้ากับท่านหมอเมิ่ง?”
เมื่อจางซิ่วเอ๋อได้ยินสิ่งที่เนี่ยหย่วนเฉียวกล่าวออกมา นางก็จดจำได้ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเกี่ยวกับท่านหมอเมิ่งบ้าง
ก่อนหน้านี้นางสนใจเพียงความสุขของตนเองเท่านั้น ทว่านางลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองยังมีเรื่องพัวพันระหว่างกับท่านหมอเมิ่งอยู่
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จางซิ่วเอ๋ออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิดในใจ
ท้ายที่สุด การนัดหมาย 3 ปีที่อธิบายได้ยากย่อมไม่ส่งผลดีต่อท่านหมอเมิ่งอย่างแน่นอน
แต่ในขณะเดียวกัน จางซิ่วเอ๋อก็ต้องยอมรับว่าในใจของนางรู้สึกอับอายที่นางสามารถถอนหายใจออกมาได้อย่างโล่งอกเช่นนี้
แม้ท่านหมอเมิ่งจะไม่เคยบังคับนาง แต่นางก็ยังมีเกิดความลังเลและไม่มั่นคงมากเกินไปเมื่อต้องเผชิญหน้ากับท่านหมอเมิ่ง
หากมีการนัดหมายอีก 3 ปี นางอาจจะไม่ต้องตัดสินใจในเร็ว ๆ นี้
หรือเพียงให้ท่านหมอเมิ่งถอยกลับไป
จางซิ่วเอ๋อเม้มปากโดยคิดว่านางรู้สึกเสียใจกับท่านหมอเมิ่ง ทว่าความจริงแล้วนางไม่สามารถหลอกตัวเองได้
ท้ายที่สุด ไม่ใช่นางที่ขอให้ท่านหมอเมิ่งมาขอแต่งงาน แต่นางเพียงแค่ถูกกดดันจากสถานการณ์เหล่านั้น
เมื่อเห็นว่าจางซิ่วเอ๋อเหมือนจะตกอยู่ในภวังค์ เนี่ยหย่วนเฉียวจึงลอบคิดในใจว่าจางซิ่วเอ๋ออาจจะโศกเศร้าที่ไม่ได้แต่งงานกับท่านหมอเมิ่งทันที เมื่อคิดเช่นนี้ ใบหน้าของเนี่ยหย่ว วนเฉียวพลันมืดมนไปอีกครั้ง
หลังจากนั้นไม่นาน เนี่ยหย่วนเฉียวจึงกล่าวขึ้น “หากเจ้ารีบร้อนที่จะแต่งงานก็ไม่เป็นไร เรื่องเวลาสามปีของตระกูลเนี่ย ข้ามีวิธีแก้ปัญหา”
เขาจะทำให้จางซิ่วเอ๋อต้องรอถึง 3 ปีเพราะเขาที่ตายไปแล้วได้อย่างไร? ทำให้เสียเวลาช่วงหนุ่มสาวที่มีครั้งเดียวในชีวิต?
จางซิ่วเอ๋อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นางไม่อาจรู้ได้ว่าเหตุใดเนี่ยหย่วนเฉียวจึงกล่าวออกมาเช่นนี้
แต่ความรู้สึกที่ยุ่งเหยิงและซับซ้อนอยู่ในจิตใจของตน นางไม่มีวันที่จะบอกกล่าวมันกับเนี่ยหย่วนเฉียว
จางซิ่วเอ๋อกล่าวตอบ “ขอบคุณ”
ในใจของเนี่ยหย่วนเฉียวปรากฏร่องรอยความขมขื่นเล็กน้อย มันบีบรัดและว่างเปล่าอีกครั้ง
เมื่อกลับถึงบ้าน ท้องฟ้าก็สว่างแล้ว
หลังจากพวกเขามาถึง ชุนเถาอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา
จางซิ่วเอ๋อเหนื่อยมาก ตอนนี้นางไม่มีแรงที่จะบอกจางชุนเถาว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นนางจึงพล็อยหลับไปทันทีเมื่อขึ้นเตียง
จางซิ่วเอ๋อนอนหลับจนถึงบ่าย
หลังจากที่จางซิ่วเอ๋อตื่นขึ้น นางรู้สึกสดชื่นยิ่ง ทั้งร่างกายและจิตใจของนางผ่อนคลายไปมาก
“พี่สาวซิ่วเอ๋อ ท่านตื่นแล้วหรือ!” จ้าวเอ้อร์หลางอยู่ในบ้าน เขาดูมีความสุขมากเมื่อเห็นว่าจางซิ่วเอ๋อตื่นแล้ว
จางซิ่วเอ๋อมองไปรอบ ๆ บ้านและถามว่า “ชุนเถาอยู่ที่ใด?”
“พี่สาวชุนเถาไปบ้านตระกูลจาง” จ้าวเอ้อหลางตอบ
จางซิ่วเอ๋อพยักหน้า ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าของนางพร้อมเดินออกจากบ้านไป
นางคิดว่าชุนเถาคงนำอาหารไปส่งให้แม่โจว และบอกกล่าวว่านางปลอดภัยแล้ว
แล้วนางก็ต้องการไปบ้านตระกูลจางด้วย บางคนที่อยู่ในบ้านตระกูลจางคงจะผิดหวังไม่น้อยเมื่อเห็นว่านางยังมีชีวิตอยู่
เมื่อจางซิ่วเอ๋อมาถึงบ้านตระกูลจาง
นางได้ยินเสียงของจางชุนเถา
จางชุนเถาเสียงดังเล็กน้อย “อย่ากล่าวไร้สาระ! พี่สาวข้ากลับมาแล้ว!”
จากนั้นเสียงของจางอวี่หมินดังขึ้น “เจ้าบอกว่าพี่สาวของเจ้ากลับมาแล้วงั้นหรือ นางกลับมาอย่างไร? หรือเจ้ากลัวว่าแม่ของเจ้าจะเป็นกังวลเลยไม่กล้ากล่าวความจริง!”
“ท่านอาเล็ก! อย่าพูดเหมือนคนไม่กลับมา หากนางไม่ได้กลับมา ท่านจะพูดทำเพื่ออะไร พูดแล้วได้อะไรขึ้นมา? ไม่เห็นหรือว่าแม่ข้าเป็นเช่นนั้น?” จางชุนเถากล่าวอย่างโกรธเคือง
จางอวี่หมินกล่าวเยาะเย้ย “สิ่งที่อยู่ในท้องแม่ของเจ้ามันก็เพียงตัวไร้ประโยชน์ คงจะดีกว่าหากให้คนอื่นทราบว่ามันไม่ใช่ก้อนทอง”
เมื่อจางซิ่วเอ๋อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของนางดิ่งลงและนางก็เข้าใจทุกสิ่งแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
นางจดจำได้ว่าแม่โจวค่อนข้างตื่นตระหนกเมื่อนางถูกลักพาตัวไป
ในเวลานี้แม่โจวคงจะไม่ได้แพ้ท้องอยู่ใช่หรือไม่?
ท้ายที่สุดแล้ว ลูกคนนี้ของแม่โจวก็ไม่แข็งแรงนัก!
จางซิ่วเอ๋อคิดเช่นนั้นจึงรีบเดินเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว
“ท่านอาเล็ก ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านพูดหมดแล้ว ข้าอดใจรอไม่ไหวที่จะได้เลี้ยงลูกของแม่ข้าเสียจริง คาดไม่ถึงเลยว่าท่านจะมีจิตใจที่ร้ายกาจเช่นนี้ ในอนาคตไม่ว่าผู้ใดได้แต่งงานก กับท่าน คงจะโชคร้ายไปแปดชั่วอายุคน!” จางซิ่วเอ๋อกล่าวประชดประชัน
แววตาของจางชุนเถาเป็นประกาย “พี่หญิง! ท่านมาแล้ว!”
“ท่านอาเล็ก! ดูสิ ข้าบอกท่านว่าพี่สาวข้ากลับมาในสภาพสมบูรณ์ หากไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้ว! แต่อย่ากล่าววาจาน่าเกลียดต่อหน้าแม่ของข้าอีก!” ในเวลานี้จางชุนเถากล่าวออกมาอย่าง เกรี้ยวกราด
ใบหน้าของจางอวี่หมินเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดเมื่อเห็นว่าจางซิ่วเอ๋อกลับมา
นางอุทานออกอย่างไม่เชื่อ “เหตุใดเจ้าจึงกลับมา?”
จางซิ่วเอ๋อหรี่ตาลงและพูดว่า “อะไร? ข้ากลับมาไม่ได้หรือไร?”
จางอวี่หมินกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าคิดว่าเจ้าถูกจับยัดกรงหมูในตระกูลเนี่ยไปเสียแล้ว!”
“ท่านอาเล็ก! ข้าคิดว่าท่านคงต้องการเอาข้าใส่กรงหมู แต่ต้องขอโทษด้วย ข้าโชคดีอย่างยิ่งจึงไม่อาจรับความปรารถนาของท่านไว้ได้! ไม่เพียงแต่ในวันนี้ข้าได้กลับมาอย่างปลอดภัย แต่ในอนาคตตระกูลเนี่ยจะไม่มาสร้างปัญหาให้กับข้าอีกแล้ว!” จางซิ่วเอ๋อกล่าวเสียงดัง
“เป็นไปได้อย่างไร! คนตระกูลเนี่ยจะปล่อยเจ้ามาได้อย่างไร!” จางอวี่หมินกล่าวอย่างขมขื่น
“จะปล่อยตัวข้าหรือไม่ มันไม่ใช่สิ่งที่ท่านจะตัดสินใจ… ข้าจะบอกกล่าวแก่ท่านอาเล็กสักคำ ท่านอย่าได้มีจิตใจโฉดชั่วเกินไป มิฉะนั้นระวังเถิดว่าผลกรรมมันจะตามมาอย่างรวดเร็ว!” จางซิ่วเอ๋อกล่าวเยาะเย้ย
จางอวี่หมินพ่นลมหายใจเย็นชา “อย่าคิดเย่อหยิ่งเพียงเพราะเจ้ากลับมาได้!”
“ข้าก็ไม่รู้เช่นกันว่าข้าเย่อหยิ่งหรือไม่ แต่ข้ารู้ดีว่าเมื่อข้ากลับมาแล้ว คนแถวนี้ต้องหยุดเย่อหยิ่ง!” จางซิ่วเอ๋อมองจางอวี่หมินด้วยสายตาคมปลาบ
ใบหน้าของจางอวี่หมินมืดมน
จางซิ่วเอ๋อได้กลับมาอย่างปลอดภัย สิ่งนี้ทำให้นางไม่มีความสุข!
…………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
ซิ่วเอ๋อกลับมาแล้ว ขอให้นกตลอดชีพนะอวี้หมิ่น
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
