รวยชั่วข้ามคืน？！ - บทที่ 68 ทำไมไม่ให้ฟรี

บทที่ 68 ทำไมไม่ให้ฟรี

ในเวลานี้นั่นเอง หลิวหงเดินไปถึงหน้าเค้าท์ เตอร์แล้ว

“คุณคะ ช่วยไปจัดการหาที่นั่งให้พวกเรา หน่อยสิ ฉันกับเพื่อนของฉันรอกันมาได้หลายนาที แล้วนะ”น้ำเสียงของหลิวหง เหมือนกับกำลังขอ อะไรที่มันเป็นเรื่องเหมาะสมมาก

“ขอโทษด้วยนะคะ เชิญคุณไปเข้าแถวด้วย รอถึงคิวของคุณแล้ว พวกเราจะจัดที่ให้นะ คะ”พนักงานหน้าเค้าท์เตอร์พูดอย่างมีมารยาท

“อะไรนะ? ตอนนี้ฉันต้องการที่ เธอไม่รู้จักฉัน ใช่ไหม ฉันจะบอกให้นะ ฉันเป็นคนที่เธอแตะต้องไม่ ได้ ถ้าเธอไม่รีบหาที่ให้ฉัน ฉันสามารถพูดให้เธอได้ อย่างชัดเจนว่า งานของเธออาจจะปลิวก็ได้นะ”หลิว หงพูดจาบีบคั้นคน เธอรู้สึกว่าพนักงานหน้าเค้าท์ เตอร์คนหนึ่งจะกล้าปฏิเสธคำขอจากเธองั้นเหรอ ไม่ เห็นตัวเองอยู่ในสายตาเกินไปแล้ว

“คุณผู้หญิงคะ หวังว่าคุณจะช่วยทำตามกฎ ของพวกเรา”พนักงานหน้าเค้าท์เตอร์พูดพลางยัง รักษารอยยิ้ม”ตอนนี้ไม่มีที่ว่างจริงๆค่ะ ถ้าคุณจะทาน อาหารที่นี่ ต้องเข้าแถวก่อนนะคะ พอถึงคุณแล้ว พวกเราจะจัดที่ให้คุณเองค่ะ”
“ไปเรียกผู้จัดการพวกเธอออกมาสิ ฉันจะคอย ดูว่าจะหาที่นั่งให้ฉันได้ไหม”หลิวหงคิดในใจว่า พนักงานหน้าเค้าท์เตอร์คนนี้จะต้องไม่ได้เห็น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นเป็นแน่ ตนเองพูดกับเขา ก็ไม่มีประโยชน์อะไร

“ขอโทษด้วยนะคะ ขออภัยด้วยค่ะ ผู้จัดการมี งานที่ต้องทำ มีเรื่องอะไรก็พูดกับฉันก็ได้ค่ะ”เห็นได้ ชัดว่าป้าคนนี้ตั้งใจมาหาเรื่อง ตนเองสามารถขัด ขวางได้ก็จะทำเอง ผู้จัดการจะไปมีเวลามานั่งเสีย เวลาเหรอ ?

“นี่ เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่รู้เรื่องรู้ราว”หลิวหง โกรธจนแทบสำลัก เธอทำอะไรเด็กคนนี้ไม่ได้จริงๆ หล่อนกลอกตาให้กับพนักงานหน้าเค้าท์เตอร์ ในใจ ถามหาพ่อแม่ของเธอหลายครั้ง

“เธอก็เห็นแล้วใช่ไหม เพื่อนฉันก็อยู่ ถ้าในวัน นี้อาหารมื้อนี้พังไม่เป็นท่าล่ะก็ บ้านของฉันจะสูญ เงินไปเป็นล้านเลยนะ”หลิวหงเห็นว่าไม่สำเร็จจึง เปลี่ยนแผนแสร้งทำเป็นน่าสงสาร ตั้งใจเพิ่มความ สำคัญของอาหารมื้อนี้ มากดดันพนักงานหน้าเค้าท์ เตอร์คนนี้”เธอดูสิตอนนี้พอจะหาที่ว่างให้ฉันได้ไหม รอธุรกิจพูดคุยกันสำเร็จแล้ว ฉันจะใส่อังเปาซอง ใหญ่ให้เธอหนึ่งพัน”

“คุณก็เห็นแล้วนะคะ ว่าตอนนี้ที่นั่งทุกที่มีคนเต็มหมดแล้ว มีว่างเหลือแค่ห้องจื้อจวน แต่แพงมาก เลยนะคะ อย่างน้อยต้องใช้จ่ายห้าหมื่น เกรงว่าคุณ คงไม่จองหรอกค่ะ เพราะฉะนั้นฉันก็ทำอะไรไม่ได้ จริงๆ”พนักงานหน้าเค้าท์เตอร์พูดอย่างลำบากใจ

“ห้องจื้อจวนว่างอยู่เหรอ เธอก็พูดให้มันเร็ว หน่อยสิ ให้ฉันเสียเวลาพูดตั้งนาน เปิดห้องจื้อจวน ให้พวกเราเถอะ”หลิวหงพูดอย่างตาเป็นประกาย คราวก่อนพวกหล่อนก็ทานอาหารกันในห้องจื้อจวน นั่นแหละ ยังฟรีอีกต่างหาก ในเมื่อสามารถกิน อาหารฟรีในห้องจื้อจวนได้ ทำไมจะไม่กินล่ะ ?

“คุณจะทานอาหารในห้องจื้อจวนจริงๆเหรอ คะ ? “พนักงานหน้าเค้าท์เตอร์ถามขึ้นอย่างตกใจ ที่ ห้องซื้อจวนยังเหลือไว้จนถึงตอนนี้ เพราะว่ามันต้อง ใช้จ่ายแพงมาก แต่เธอดูหลิวหงแล้ว ไม่ว่าเป็นการ แต่งตัว หรือจะเป็นมารยาทแล้ว ไม่เหมือนกับคนที่มี เงินจ่ายห้องจื้อจวนไหว

“พูดพล่ามอะไรน่ะ ไม่ใช่ว่าไม่เคยกินอาหาร ในห้องจื้อจวนสักหน่อย เธอยังคิดว่าพวกฉันจะไม่ ยอมจ่ายเหรอ ? “หลิวหงพูดอย่างไม่พอใจ

ฟังเสียงของหล่อนพูดอย่าง พนักงานเค้าท์ เตอร์ไม่กล้าพูดอะไรอีก รีบพาพวกหลิวหงเข้าไปใน ห้องซื้อจวนทันที

“หลิวหง ห้องซื้อจวนต้องใช้อย่างน้อยห้าหมื่นเลยนะ ไม่มีปัญหาจริงๆใช่ไหม ? “ถึงหลิวหงจะจอง ห้องจื้อจวนได้ แต่ในใจของเจียงลี่ยังรู้สึกตื่นเต้นไม่ เบา เธอพูดด้วยเสียงเบากับหลิวหง

“พี่ลี่ พี่วางใจเถอะค่ะ มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง วันนี้ งานของพี่ก็คือการกิน เรื่องอื่นๆไม่ต้องเป็นกังวล อะไรหรอกค่ะ”หลิวหงพูดไปด้วยยิ้มไปด้วย

พนักงานพาพวกเธอเข้าไปในห้องจื้อจวน ภายในห้องจื้อจวนตกแต่งอย่างสวยงามหรูหรา ทำ เสียงจๆพูดชมไม่หยุด ดูท่าทางของเจียงลี่แล้ว ใน ใจของหลิวหงรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

“อาทิตย์ก่อนพวกเราเคยมาที่นี่ ทำตามเมนู ครั้งก่อนที่พวกเรามากินเถอะ”หลิวหงพูดกับ พนักงาน

“อำ ? ครั้งนี้พวกคุณมีกันแค่สี่คนเองนะ สั่ง เยอะขนาดนั้นอาจจะทานไม่หมด”พนักงานพูดเดือน อย่างหวังดี

“ให้เธอเสิร์ฟเธอก็เสิร์ฟสิ กินไม่หมดก็ให้ เหลือไว้ เธอกังวลอะไรนักหนา”หลิวหงพูดด้วยน้ำ เสียงภูมิใจมาก พนักงานถึงได้ถอยออกไป ในใจ รู้สึกดีใจมาก ครั้งก่อนเป็นเมนูขึ้นชื่อของร้าน ราคาก็ สูงมากเช่นกัน วันนี้ร้านของพวกเธอจะได้กำไรมาก ขึ้น

“แหม เธอยังรวยเหมือนเดิมเลยนะ อยู่ที่นี่ฉันยังไม่กล้าสั่งอะไรเลย”เจียงลี่พูดอย่างยอมแพ้มอง ดูหลิวหงมีความกล้าขนาดนี้ เคยทานอาหารในห้อง ซื้อจวนจริงๆนั่นแหละ เจียงลี่จึงรู้สึกสบายใจขึ้นมาก

“นี่ ดูพี่พูดเข้าสิ พี่ไม่ค่อยชินกับการมาที่นี่ รอ พี่มาหลายๆครั้ง ก็รู้เองว่าความจริงที่นี่ก็งั้นๆแหละ ค่ะ”หลิวหงพูดอย่าง”ถ่อมตน”ในใจกับล่องลอยไป ไกล

อาหารถูกลำเลียงเสิร์ฟขึ้นมาวางบนโต๊ะ อย่างรวดเร็ว

“รีบกินเข้าเถอะค่ะ พี่ลี่ นี่เป็นอาหารฝรั่งที่ ทำได้อย่างต้นตำรับที่สุดในจีนหลิง สเต๊กเนื้อกับ หอยนางรมอร่อยมากเลยนะคะ”หลิวหงพูดอย่าง เข้าใจมาก ความจริงเธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าอาหาร ฝรั่งอร่อยหรือไม่ ?

หลิวหงพวกเธอทั้งสามใช้มีดกับซ้อมอย่างไม่ คันชิน นานกว่าจะตัดเนื้อได้คำหนึ่ง แต่เจียงลีกลับ ใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว แต่หลิวหงยังคงแนะนำ อาหารฝรั่งว่าควรทานอย่างไรให้กับเจียงลี่อย่าง หยุดหย่อน สถานการณ์อย่าเอ่ยถึงเลยว่าดูเสียดสี ขนาดนี้

ในเวลานี้เอง ประตูของห้องถูกเปิดออก มี ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินยิ้มเข้ามาด้านใน นั่นก็คือผู้จัด การโจว คนที่สามารถจองห้องซื้อจวนได้ล้วนเป็นแขกวีไอพี เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่มีแขกรับประทาน อาหารในห้องจื้อจวน เขาจะเข้ามาชนแก้วด้วยตัว เอง

“สวัสดีครับทุกท่าน…..”พอเห็นหลิวหงกับบร รดาป้าๆที่หื่นกระหาย ผู้จัดการโจวจึงตกตะลึงไปครู่ หนึ่ง เป็นพวกหล่อนได้อย่างไร ในใจของผู้จัดการโจ วรู้สึกโกรธมาก ?

แต่หลิวหงกับบรรดาป้าหืน พอเห็นผู้จัดการ โจว ก็รู้สึกดีใจมาก เผยให้เห็นสีหน้ามองด้วยความ หน

“อาหารถูกปากไหมครับ?ผมมาชนแก้วกับทุก ท่านครับ ต้องการอะไรสามารถบอกได้เลยนะครับ”ผู้ จัดการโจวใช้มือยกแก้วเบียร์บนโต๊ะขึ้นมา คิดเพียง แค่ว่าอยากจะชนแก้วเสร็จ แล้วรีบเดินออกไปจากที่ นี่ให้เร็วที่สุด ดูป้าพวกนี้แล้ว เขารู้สึกสะอิดสะเอียน มาก

“ผู้จัดการโจว เหล้านี่ดูจะแย่ไปหน่อยนะ ใน เมื่อคุณอยากมาชนแก้วกับพวกเราแล้ว ก็น่าจะเอา เหล้าที่เหมาะสมออกมาหน่อยนะ เอาหลุยส์สิบสี่ คราวก่อนออกมาดีกว่า”หลิวหงมองผู้จัดการโจวด้วย สายตามีความหมาย ป้าอายุห้าสิบกว่าคนหนึ่ง ที่รูป ร่างเปลี่ยน ทำท่าทำทางเย้ายวน ภาพนี้พูดได้คำ เดี๋ยวว่า-บาดตามาก
“ได้ครับ เดี๋ยวผมไปเอาออกมาให้นะครับ”ผู้ จัดการโจวพูดจบอย่างมีมารยาท แล้วหันกลับออก ไปจากห้องวีไอพี อยู่ข้างในหนึ่งวินาที สำหรับผู้จัด การโจวแล้วเรียกได้ว่าสติแทบระเบิด

“ผู้จัดการโจวรูปร่างหน้าตาดีเนอะ”เจียงลี่พูด พึมพำอย่างไม่รู้ตัว

“พี่ลี่คะ พี่ก็ชอบเขาเหรอคะ ขอแค่พี่มีใจ ฉัน สามารถให้เขาอยู่เป็นเพื่อนพี่ได้สองวันนะคะ”หลิว หงยักคิ้วหลิ่วตาให้กับเจียงลี่ แล้วพูดไปหัวเราะไป อย่างมีลับลมคมใน

“เธอล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย ? เขาเป็นถึงผู้จัดการ จะไปฟังคำพูดเธอได้ยังไงกัน? “เจียงลี่รู้สึกมีใจ ใน ใจของเธอฟูฟ่อง กำลังลองใจหลิวหงอยู่

“พี่ไม่เชื่อหรอคะ เดี๋ยวฉันจะทำให้พี่ดูนะคะว่า เขาฟังคำพูดของฉันไหม”หลิวหงพูดขึ้นอย่าง ได้ใจ”ใช่แล้วค่ะ พี่คะ ถ้าฉันทำให้ผู้จัดการโจวอยู่ เที่ยวเล่นกับพี่ได้สักสองวัน ถ้าอย่างนั้นธุรกิจ ระหว่างเรา ?”

“อ่อ ไม่มีอะไรหรอก ตาแก่ที่บ้านฟังคำพูด ของฉันอยู่แล้ว”เจียงลี่พูดอย่างยิ้มๆ

ในเวลานี้นั่นเอง ผู้จัดการโจวเดินเข้ามาพร้อม กับหลุยส์สิบสี่ เปิดเสร็จแล้ว ก็รินให้กับทุกคน
ผู้จัดการโจวเดินไปถึงต่อหน้าของหลิวหง แล้วชนแก้วกับเธอ

“ผู้จัดการโจว คุณดื่มเร็วขนาดนั้นทำไมกัน ? ดูสิ เลอะหน้าอกหมดแล้วเนี่ย มาสิ เดี๋ยวพี่ช่วยเช็ด ให้”พูดจบ สายตาของหลิวหงก็ไปหยุดอยู่ตรงมือที่ แตะบนหน้าอกของผู้จัดการโจว ผู้หญิงเข้าวัยทอง อย่างเธอมีประสบการณ์อันโชกโชน มองดูเนื้อนุ่มๆ สดใหม่อย่างผู้จัดการโจว เหมือนแมวเห็นปลา

“ผมทำเองดีกว่าครับ”ผู้จัดการโจวถอยไปหนึ่ง ก้าว เช็ดด้วยตัวเอง

“เหล้านี้แรงดีจริงๆ ฉันมีนจัง”หลิวหงจับไป หน้าผาก แล้วโอนเอนไปทางผู้จัดการโจว เธออยาก จะล้มไปซบอกกว้างของผู้จัดการโจว แต่ผู้จัดการโจ วรีบหลบไปด้านข้างทันที หลบได้แล้ว หลิวหงเซไป หนึ่งก้าว เกือบจะชนเข้ากับโต๊ะ ยังดีที่เธอยืนได้ทัน

เด็กนี่ไหวพริบดีจริงๆ ชนแกไม่ตายสินะ !

ผู้จัดการโจวแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อ

ครู่แล้วยิ้มกับหลิวหง ชนแก้วกับคนอื่นๆต่อ พวก หล่อนล้วนอยากแต๊ะอั้งผู้จัดการโจว แต่ผู้จัดการโจว ไม่ให้พวกเธอทำสำเร็จ

ผู้จัดการโจวพูดอย่างแสดงความเกรงใจมากี่ คำ ก็ขอตัวออกมา
“เอ่อ…ผู้จัดการเขินใหญ่แล้ว พี่ลี่วางใจเถอะ ค่ะ ภายในสองวัน ฉันจะต้องเอาเขามาอยู่เป็นเพื่อน พี่ให้ได้” หลิวหงยิ้มพลางพูดอย่างเก้อๆ มองดูสีหน้า ของเจียงลี่ดูหน้าเสียเล็กน้อย หลิวหงก็รู้สึกลำบาก ใจมาก เธอคิดว่าอาจเป็นเพราะวันนี้เกาหยวนไม่อยู่ ที่นี่ เพราะฉะนั้นผู้จัดการโจวเลยไม่ให้พวกเธอ แต๊ะอัง

เจียงลีก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร อาหารฝรั่งที่นี่ รสชาติไม่เลวเลยจริงๆ เธอรับประทานอย่างมีความ

สุข

หลังจากที่อิ่มหนำสำราญกันแล้ว หลิวหง เตรียมจะเดินจากไปพร้อมกับเจียงลี่ พอเดินมาถึง ห้องโถง พนักงานด้านหลังก็วิ่งเลิกลักออกมา

“ขออภัยด้วยค่ะ คุณยังไม่ได้เช็กบิลค่ะ กรุณา ชำระเงินแล้วค่อยไปนะคะ”พนักงานขวางอยู่ด้าน หน้าของพวกเธอ แล้วพูดอย่างสุภาพ

สีหน้าของหลิวหงมีดคล้ำลงทันที ต่อหน้า ของเจียงลี่ พนักงานกับกล้าขอให้เธอจ่ายเงิน นี่ เป็นการจงใจหักหน้าเธอไม่ใช่เหรอ?

“เธอมาใหม่ใช่ไหม ? ฉันมาที่นี่ยังต้องจ่าย เงินด้วยเหรอ ? กลับไปถามผู้จัดการโจวของพวก เธอสิ”หลิวหงไม่รู้สึกว่าตัวเองมีปัญหาเลยแม้แต่ น้อย
คำพูดแค่หนึ่งประโยคของเธอทำให้พนักงาน ตกใจ โชคดีที่ในเวลานี้ ผู้จัดการโจวเดินเข้ามาด้วย ตนเอง พอถามพนักงานเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แล้ว แล้วดูสีหน้าท่าทางของหลิวหงที่นิ่งเฉยขนาดนี้ ผู้จัดโจวอยากจะตรงเข้าไปตบปากหลิวหง พูด เหมือนเป็นเรื่องใหม่ แกคิดว่าที่นี่เป็นโรงทานรีไงวะ กินข้าวไม่ต้องจ่ายเงิน ?

“คุณผู้หญิงครับ กรุณาช่วยชำระเงินด้วยนะ ครับ”ผู้จัดการโจวพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“หลิวหงนี่มัน ….”เจียงลี่มองไปยังหลิวหง สายตามีความร้อนรน ก่อนหน้านี้หล่อนบอกเอง ไม่ใช่เหรอว่ากินข้าวไม่ต้องจ่ายเงินไม่ใช่เหรอ ? ตอนนี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย ?

“วางใจเถอะค่ะ”หลิวหงปลอบใจเจียงลี่ไป หนึ่งคำ ไม่รู้ว่าเธอเอาความกล้ามาจากไหน เธอมอง ไปยังผู้จัดการโจว”ผู้จัดการโจวคะ คุณลืมไปแล้วเห รอ ว่าครั้งก่อนพวกเราเคยมาทานร้านคุณแล้ว ตอน นั้นคุณบอกว่าไม่ต้องจ่ายไม่ใช่หรอคะ ?”

“ครับ แต่คราวก่อนที่ไม่ต้องจ่ายเงินมันมี เหตุผลนะครับ ครั้งนี้ต้องขออภัยด้วย เชิญคุณเช็ กบิลด้วยครับ”ผู้จัดการจ้องมองไปยังหลิวหง

คราวก่อนเขาลองคิดอย่างละเอียดแล้ว เหมือนกับตอนที่ทานข้าว ฉินหลั่งพูดคุยกับจงยู่สองแม่ลูก คนอื่นๆเขาไม่ได้สนใจอะไร อาศัยจาก ประสบการณ์ที่สั่งสมมาหลายปี ผู้จัดการโจวคิดว่า หลิวหงกับคนอื่นๆกับฉินหลั่งไม่ได้มีความเกี่ยวข้อง อะไรกันมาก

ถ้าหากวันนี้จงยู่สองแม่ลูกมาทานอาหารที่นี่ ผู้จัดการโจวจะต้องไม่คิดเงินแน่ๆ แต่หลิวหงพวก หล่อนเป็นแค่คนธรรมดา ผู้จัดการโจวจะไปให้พวก หล่อนทานอาหารฟรีในห้องจื้อจวนได้อย่างไร

ทีวันนี้ผู้จัดการโจวฉีดเลือดไก่มาใช่ไหม (เป็นสำนวนที่ใช่เปรียบเปรยอาการคึกคักเลือดสูบ ฉีด) ? อยากจะสู้กับฉันนักใช่ไหม ครั้งก่อนเป็นเพราะ ความสัมพันธ์กับเกาหยวนไม่ใช่เหรอ ?

“เอาล่ะ ผู้จัดการโจว คิดไม่ถึงว่าคุณเป็นคน ชื่อขนาดนี้เลยหรอ เดี๋ยวฉันจะโทรศัพท์ มีเรื่องอะไร ก็พูดกับเขาก็พอแล้ว”หลิวหงถลึงตาใส่ผู้จัดการโจว แล้วล้วงโทรศัพท์ออกมา ไปคุยโทรศัพท์ข้างๆ

“คุณรอก่อนเถอะ ทั้งๆที่เป็นเรื่องเล็กน้อย คุณ กลับทำให้มันใหญ่โต ฉันจะคอยดูว่าถ้าเขามาแล้ว คุณจะพูดยังไงกับเขา”พอคุยโทรศัพท์เสร็จ หลิวหง ก็ไปพูดจาถากถางต่อหน้าผู้จัดการโจว

“วางใจเถอะค่ะพี่ลี่ เดี๋ยวรอคนมาถึงแล้ว ทุก อย่างก็จะเรียบร้อยเอง กินข้าวแค่มื้อเดียวเอง พวก เราสามารถมาถึงร้านนี้ได้ถือว่าให้เกียรติพวกเขาแล้ว พวกเขายังจะไม่ชอบใจอีก ถ้าอย่างงั้นก็รอดู ต่อไปเถอะ “หลิวหงพูดกับเจียงลี่

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี”เจียงลี่มองเห็นพวกหลิวหงดู เรียบเฉยมาก ในใจของเธอจึงสงบลง

หัวใจของผู้จัดการโจวรู้สึกราวกับมีคนตีกลอง หรือหล่อนจะโทรศัพท์หาฉินหลั่งกัน ? ฉันมอง พลาดไปหรอกเหรอเนี่ย ? ป้าท่นกามคนนี้มีความ

เกี่ยวข้องกับฉินหลั่งจริงๆน่ะเหรอ ? ในใจของเขารอคอยคนผู้นั้นอย่างตื่นเต้น ใน ใจคิดแผนการ ถ้าเป็นฉินหลั่งจริงๆ ตนเองจะขอโทษ ขอโพยกับหล่อเอง ขายหน้าหน่อยก็ไม่เป็นไร ดีกว่า

ผิดใจกับฉินหลั่งเป็นไหนๆ

ในเวลานี้นั่นเอง มีวัยรุ่นคนหนึ่งเดินเข้ามา หลิวหงรีบไปต้อนรับทันที ทำท่าทำทางเหมือนได้ รับความไม่ยุติธรรม”เสี่ยวเกา เธอมาแล้วสินะ ถ้าขึ้น ยังไม่มาอีก น้าคงถูกพวกเขาบีบบังคับตายแน่

เลย..”