เกิดใหม่ชาตินี้… ขอเป็นเจ้านิกายมาไลฟ์สด - บทที่ 10 สุสานฝังตาย
“จือหนาน! เธอบอกจะไปชานเมืองทางเหนือหรือ ไป…”
ซ่งจือหนานหัวเราะคิกคักพลางพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไปช่วยดูหลุมศพที่ชานเมืองทางเหนือครับ! เมื่อวานปรมาจารย์ฉู่บอกในไลฟ์แล้วนะครับ! ป้าซ่งไม่ได้ดูไลฟ์ใช่ไหมครับ?”
เมื่อก่อนตอนที่ฉู่หร่านเข้าร่วมรายการวาไรตี้ ถ่ายละคร หรือแม้กระทั่งไลฟ์ขายของ ป้าซ่งจะรอดูตรงเวลาทุกครั้ง
ทั้งยังชวนเพื่อนสนิทรอบตัวมาดูด้วย
หรือว่า ป้าซ่งไม่เคยดูไฟล์สตรีมของปรมาจารย์ฉู่?
เห็นได้ชัดว่าซ่งเชียนหย่าก็คิดถึงจุดนี้เช่นกัน สีหน้าของเธอแสดงออกถึงความกระดากอายอย่างชัดเจน
ฉู่ลั่วสีหน้าเรียบเฉย “ไปกันเถอะ”
ซ่งจือหนานค่อนข้างอึดอัด “ครับ”
หลังกล่าวลาซ่งเชียนหย่าแล้ว เขาก็ตามหลังเด็กสาวไปขึ้นรถ
ท่าทีที่คนตระกูลฉู่มีต่อลูกสาวตัวจริงกับลูกสาวตัวปลอม ดูเหมือนจะต่างจากที่ฉู่หร่านเคยพูดเอาไว้
ตระกูลฉู่ไม่ได้เมินเฉยกับฉู่หร่านเพราะการกลับมาของฉู่ลั่ว กลับกันดูเหมือนลูกสาวตัวจริงอย่างฉู่ลั่วต่างหากที่ถูกคนในตระกูลเย็นชาใส่อย่างน่าประหลาด
ซ่งจือหนานไม่ได้โง่ ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ก็เข้าใจสาเหตุที่แท้จริง ในใจเกิดความรู้สึกเกลียดฉู่หร่านขึ้นมาเล็กน้อย
แม้ฉู่หร่านจะไม่ได้เล่าว่าหลังจากฉู่ลั่วกลับมา เธอได้รับความทุกข์ทรมานอย่างไรบ้าง
แต่คำพูดไม่ชัดเจนของเธอ ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ไม่ยาก
…
ไม่นานรถก็ขับมาถึงยังชานเมืองทางเหนือ
หวังเฟิงที่ใช้ไม้ค้ำพยุงตัวไว้ ขณะพาคนตระกูลหวังมารอทั้งสองอยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้าน
เมื่อพวกของฉู่ลั่วลงมาจากรถ คนตระกูลหวังก็เข้ามาต้อนรับ “คนผู้นี้ก็คือปรมาจารย์ท่านนั้นใช่ไหม?”
บิดาของหวังเฟิง หวังช่าง มองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความเคลือบแคลงใจ
เด็กขนาดนี้จะเชื่อถือได้หรือ?
ฉู่ลั่วไม่ได้พูดอะไร เอ่ยเพียงว่า “ช่วยพาฉันไปดูสุสานใหม่ที่เพิ่งย้ายไปของครอบครัวคุณหน่อยค่ะ”
“ได้ครับ ได้”
ช่างเถอะ คนเขามาถึงนี่แล้ว พาไปดูสักหน่อยก็ได้
…
สุสานใหม่ของตระกูลหวังอยู่ห่างจากยอดเขาตรงทางเข้าหมู่บ้านไม่ไกล
คนตระกูลหวังเดินนำหน้า โดยมีฉู่ลั่วกับซ่งจือหนานเดินตามหลัง
ซ่งจือหนานเพิ่งเคยมาชนบทเป็นครั้งแรก เมื่อเห็นว่ารอบตัวมีแต่หลุมศพ ก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย “ปรมาจารย์ฉู่…”
“อย่าเรียกฉันว่าปรมาจารย์ฉู่ เรียกฉันว่าฉู่ลั่ว”
“เรียกคุณว่าฉู่ลั่ว ดูไม่ค่อยเคารพหรือเปล่าครับ!” ซ่งจือหนานรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “ถ้าอย่างนั้นผมเรียกคุณว่าพี่ลั่วแล้วกัน!”
แบบนี้ดูสนิทสนมมากกว่าเรียกปรมาจารย์ฉู่ แต่ก็ฟังดูให้ความเคารพกว่าเรียกฉู่ลั่ว
“ตามใจ…” เด็กสาวชี้ไปยังหลุมศพที่อยู่ตรงหน้า “หลุมนั้นหรือเปล่า?”
หวังเฟิงตกใจ “ปรมาจารย์ คุณดูออกได้ยังไง?”
ฉู่ลั่วตอบ “เพราะมีเพียงหลุมศพหลุมนี้ที่น้ำไหลออกจากตำแหน่งหลินกวาน*[1]”
“น้ำไหลออกจากตำแหน่งหลินกวาน” คนฟังทำสีหน้างุนงง
“ตำแหน่งหลินกวาน คือตำแหน่งของลาภยศ ที่จริงหลุมศพนี้อยู่ในทำเลดีมาก เป็นจุดน้ำเข้าน้ำออกดี การไหลเวียนของพลังงานอยู่ในทิศทางที่ถูกต้อง วางตำแหน่งกำหนดทิศมงคลได้ยอมเยี่ยม ภูเขาและสายน้ำรวมกันอย่างกลมกลืน กล่าวกันว่าเป็นตำแหน่งฮวงจุ้ยแห่งความเจริญรุ่งเรือง”
หวังช่าง บิดาของหวังเฟิงยืนพยักหน้าอยู่ข้าง ๆ อย่างภูมิใจ “ผมยอมจ่ายเงินหนึ่งแสนหยวนเพื่อเชิญซินแสมาช่วยหาตำแหน่งที่ดีแบบนี้เลยนะ”
“เขาดูอยู่นานมาก และบอกว่าย้ายหลุมศพมาตรงนี้ไม่มีปัญหา”
“แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร พอย้ายหลุมศพเสร็จ ก็เกิดเรื่องร้ายในครอบครัวไม่หยุด”
ฉู่ลั่วเดินไปตรงหน้าหลุมศพ ทันใดนั้นจึงเอ่ย “อย่างนี้นี่เอง”
“ปรมาจารย์ เกิดอะไรขึ้นครับ?”
ซ่งจือหนานก็มองเด็กสาวด้วยความสงสัย
“คูน้ำสองสายนี้ควรไปอยู่ข้างหลังสิ” เธอตอบ
หวังช่างมองดู แล้วพยักหน้า “ก่อนหน้านี้ฝนยังไม่ตกหนัก พอขุดหลุมศพเสร็จแล้ว แต่ยังไม่ได้ย้ายศพเข้าไป ผมกลัวว่าฝนตกหนักหลุมศพที่ขุดไว้จะทรุด ก็เลยมาขุดคูระบายน้ำทั้งคืน”
เขาถามอย่างหวาดกลัวว่า “ปรมาจารย์ เป็นเพราะผมขุดคูระบายน้ำนี่หรือเปล่า?”
ที่จริงคูน้ำทั้งสองสายนี้ไม่ได้ลึกมาก ความลึกประมาณสักครึ่งนิ้วหัวแม่มือ แต่ทั้งที่ตอนนี้ดวงอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า กลับยังมีน้ำขังอยู่ในคูระบายน้ำ
เธอแสดงความเห็น “คูระบายน้ำของคุณขุดตรงเกินไปแล้ว”
หวังช่างเงียบลงไป …รู้ตัวว่าท่านปรมาจารย์ไม่ได้กำลังชื่นชมเขา
“คูระบายน้ำสายนี้ขุดจากทิศติง*[2] ไหลตรงออกไปทางทิศอู่*[2] ทำให้น้ำไหลออกจากทั้งสองทิศ”
“น้ำออกจากทิศติง ดินก็กลายเป็นโคลน น้ำไหลเชี่ยว ดินทรายถูกพัดไป แล้วค่อยตรงออกมาทางทิศอู่”
“ในทางฮวงจุ้ยสุสานแบบนี้เรียกว่าน้ำล้างสุสาน เป็นจุดฝังตาย”
“ทิศติงมั่งคั่งในทิศอู่ เป็นการทำลายโชคลาภของสุสาน”
“ทิศอู่ก็คือตำแหน่งของครรภ์ ออกจากครรภ์แต่ไม่ออกจากสุสาน”
ฉู่ลั่วมองหวังช่างด้วยสีหน้าบอกอารมณ์ไม่ได้ไม่รู้ว่าควรเห็นใจอีกฝ่าย หรือควรชื่นชมดี ขณะอธิบายคำเข้าใจยากออกมาเต็มไปหมด “การขุดคูระบายน้ำสายนี้ ทำให้ฮวงจุ้ยที่แต่เดิมมั่งคั่งร่ำรวย กลายเป็นหลุมศพนรกที่ทำลายครอบครัวและลูกหลานในตระกูล”
ขนาดซินแสฮวงจุ้ยที่เก่งระดับปรมาจารย์ขนาดไหน ก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนสุสานมหาสมบัติให้อัปรีย์เช่นนี้ได้ ภายในการกระทำเพียงครั้งเดียวเหมือนตระกูลหวัง สุดยอดจริง ๆ
หวังช่างได้ยินเช่นนั้น ก็ตกใจจนหน้าซีดเผือด “ผม… ผมก็แค่ขุดคูน้ำสายเดียวเท่านั้นเอง”
“ไม่เคยได้ยินเหรอว่าน้ำคือเส้นเลือดใหญ่ของภูเขา ให้คุณให้โทษได้เร็วกว่าสวรรค์เสียอีก”
หวังเฟิงมองไม้คำยันที่เขาใช้พยุงตัว ก่อนจะหันไปมองคูระบายน้ำเล็ก ๆ ตรงหน้า “ท่านปรมาจารย์ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้พวกเราต้องทำยังไงครับ?”
ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจอย่างที่สุดแล้ว
ฉู่ลั่วเดินวนรอบหลุมศพ “ตอนนี้มีอยู่สองวิธี”
“วิธีแรกคือเลือกที่ใหม่เพื่อทำการย้ายหลุมศพ วิธีที่สองคือเปลี่ยนฮวงจุ้ยของหลุมศพ”
หวังช่างสอบถามต่อ “ท่านปรมาจารย์คิดเห็นอย่างไรครับ?”
“ย้ายหลุมศพเสียดีกว่า ตรงนี้ถูกปรับฮวงจุ้ยมาแล้วครั้งหนึ่ง เปลี่ยนอีกครั้งก็ไม่ดีเหมือนฮวงจุ้ยครั้งก่อนแล้ว”
ไม่รอให้บิดาเอ่ย หวังเฟิงก็พูดขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ทำตามที่ท่านปรมาจารย์ว่าเถอะครับ”
หวังช่างเองก็ยืนยันอีกเสียง “ทำตามที่ท่านปรมาจารย์บอกเลยครับ”
ฉู่ลั่วชี้ไปยังสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหลุมศพมากนัก “ตรงนั้นไม่เลวเลย มีหนึ่งหยางสองหยิน ด้านหน้าหลุมศพมีต้นสนสองต้น รับรองได้ว่าครอบครัวจะสงบสุข ลูกหลานเจริญรุ่งเรือง”
หวังช่างมองไปที่ตำแหน่งนั้น “ก่อนหน้านี้นักพรตท่านนั้นก็พูดถึงตำแหน่งนั้นเช่นกัน แต่เขาบอกว่าตรงนี้ดีกว่า”
“ที่จริง ตำแหน่งของหลุมศพในตอนนี้ดีมาก แต่ก็ขึ้นอยู่กับจังหวะเวลาและโชคชะตา ดวงชะตาของคุณดีมากอยู่แล้ว หากต้องการมากขึ้นไปอีกขั้น เท่ากับต้องการเกินความพอดี ตำแหน่งของหลุมศพในตอนนี้ ไม่ใช่ตำแหน่งที่ครอบครัวพวกคุณจะครอบครองไหว มีแต่นำไปสู่ภัยพิบัติ”
เด็กสาวอธิบายเสียงเรียบดังเดิม แต่น้ำหนักในใจผู้ฟังกลับเพิ่มทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ
หวังช่างได้ยินแบบนั้นก็ทั้งเศร้าใจทั้งหวาดกลัว
แต่หวังเฟิงยอมรับทุกอย่างได้เร็วกว่าพ่อของเขา “พ่อครับ ผมคิดว่าครอบครัวของเราดีมากแล้วนะ ไม่ต้องเดินก้าวเดียวก็ถึงสวรรค์หรอกนะครับ ค่อย ๆ เดินไปกันเถอะ”
“เฮ้อ! ก็ได้” อาจจะเป็นโชคชะตากำหนดไว้จริง ๆ ก็ได้
เห็นได้ชัดว่าฮวงจุ้ยของหลุมศพขนาดใหญ่นี้ เป็นเพราะความประมาทเลินเล่อของเขาเอง แถมความโลภของเขาทำให้ตอนนี้ครอบครัวไม่สงบ นำภัยพิบัติมาสู่ลูกหลาน
“จัดการตามที่ท่านปรมาจารย์บอกเถอะ”
หวังช่างเตรียมของตามที่ฉู่ลั่วบอกอย่างรวดเร็ว เวลาเที่ยงตรง หลุมศพก็ถูกคลุมไว้ด้วยผ้าสีดำ
เขาให้คนงานจัดการเรื่องยกโลงศพขึ้นแล้วย้ายหลุมศพ
เมื่อย้ายสุสานเสร็จ หวังช่างก็พาหวังเฟิงไปเผากระดาษเงินกระดาษทองหน้าหลุม พร้อมทั้งไหว้เคารพบรรพบุรุษ ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือไม่ แต่หลังจากไหว้บรรพบุรุษแล้ว ความกลัดกลุ้มที่อัดแน่นอยู่ในจิตใจก็มลายหายไปทันที
เขาชะงักไปเล็กน้อย และรู้สึกนับถือฉู่ลั่วมากขึ้น
“ปรมาจารย์ หลังจากย้ายหลุมศพแบบนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมครับ! ซ่อมแซมหลุมศพได้หรือเปล่า?”
“ได้สิ”
ตอนนี้เอง โทรศัพท์ของหวังเฟิงก็ดังขึ้น
เขามองไปที่ฉู่ลั่วโดยไม่รู้ตัว ฉู่ลั่วเลิกคิ้วขึ้น “รับสิ เป็นข่าวดี”
หวังเฟิงรับโทรศัพท์ คำพูดของปลายสายทำให้เขาแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมาชั่วขณะ และตามมาด้วยความประหลาดใจ “จริงเหรอครับ? ครับ ๆๆ ผมเข้าใจแล้ว ผมจะบอกพ่อนะครับ”
หลังจากวางสาย หวังเฟิงก็มีสีหน้าดีใจ “พ่อครับ ทางโรงพยาบาลโทรมาบอกว่า ร่างกายของแม่ไม่มีปัญหา เป็นเพราะความผิดพลาดของเครื่องมือในโรงพยาบาล ตอนฉายรังสีเลยมีบางอย่างผิดพลาดครับ”
“ทางฝ่ายกฎหมายของโรงพยาบาลบอกว่าอยากพูดคุยกับเราเรื่องค่าชดเชย”
หวังช่างเองก็นึกไม่ถึง เพิ่งย้ายหลุมศพเสร็จ สถานการณ์ก็พลิกผันกลับมาดีเหมือนเดิมแล้ว
“ท่านปรมาจารย์ ท่านยอดเยี่ยมจริง ๆ!”
[1] ตำแหน่งติง เป็นหนึ่งใน 24 ทิศทาง เรียกว่า 24 ภูเขาตามศาสตร์ฮวงจุ้ยที่ใช้ตัดสินเรื่องดีเรื่องร้ายได้ ตามตำราความหมายห้าธาตุฮวงจุ้ย ทิศนี้สื่อถึงความแข็งแกร่งของสรรพสิ่ง
[2] ตำแหน่งอู่ เป็นหนึ่งใน 24 ทิศทางเรียกว่า 24 ภูเขาที่ใช้ตัดสินเรื่องดีเรื่องร้ายได้ตามตำราความหมายห้าธาตุฮวงจุ้ย ทิศนี้หมายถึง การที่สรรพสิ่งงอกกิ่งก้านออกมา