เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2701 การกลับมาที่น่ายินดี / ตอนที่ 2702 แลกเปลี่ยน
ตอนที่ 2701 การกลับมาที่น่ายินดี
เดิมทีเขาคิดว่าตระกูลกัวเป็นตระกูลเก่าแก่อายุนับร้อยปี หากผู้เฒ่ากัวมาเยี่ยมพวกเขา ทางผู้นำตระกูลเซี่ยรู้จะต้องประหลาดใจมากแน่ หลังจากนั้นคนนอกที่ไม่รู้เรื่อง อาจคิดว่าพ พวกเขามีสายสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลกัว นี่ถือเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเขา
แต่ว่า หลังจากเรื่องที่เกิดเช้านี้ เขากลับเข้าใจเรื่องหนึ่งขึ้นมา พึ่งพาอาศัยผู้อื่นนั้นไม่มีประโยชน์ มีเพียงตนเองแข็งแกร่งถึงจะได้รับความสำคัญและความนอบน้อมจากคนอื่น
“น้องสาว เจ้าว่าเสี่ยวจิ่วเก่งหรือไม่?” เขาพลันถามขึ้น
“เก่งสิ! ดูเหมือนเก่งกาจมาก” เซี่ยซือซือพูดโดยไม่คิด
เซี่ยอวี้ถังพยักหน้า “อืม ฉะนั้นพวกเราก็ต้องฝึกวรยุทธ์ด้วย จะได้เก่งกาจเหมือนกับเขา” เขาตั้งจิตแน่วแน่กับตนเองเงียบๆ กลับไปจะขยันฝึกฝนวรยุทธ์ รีบทะลวงขั้นพลังให้เร็วที่สุด ด
เดินทางด้วยเรือบินแทนเท้า พวกเขาถึงที่หมายก่อนกำหนด ยามพลบค่ำ ดวงอาทิตย์ยังไม่ตกดินพวกเขาก็ถึงตัวเมืองแล้ว
ในเวลานี้ ในตระกูลเซี่ย ฮูหยินคนงามที่กำลังก้มหน้าก้มตาอันอมทุกข์กำลังน้ำตาไหลอย่างเงียบๆ ในความคิดนาง หลายวันขนาดนี้แล้วยังไม่มีข่าวคราวอีก ต่อไปก็คงไม่มีข่าวคราวอีกแล้วแ แน่ๆ
เมื่อนึกว่าเกิดเรื่องร้ายๆ กับลูกชายและลูกสาว นางอดปวดใจและตำหนิตนเองไม่ได้
เซี่ยเหยียนเดินเข้ามาจากข้างใน สีหน้าดำคล้ำเหมือนกำลังข่มกลั้นเพลิงโทสะไว้เต็มท้อง เห็นฮูหยินหน้าตาอมทุกข์ เขาข่มกลั้นความโกรธแล้วเข้าไปปลอบใจ “ฮูหยิน เจ้าอย่าร้องไห้อีกเล ลย หลายวันมานี้เจ้านอนไม่หลับ แล้วยังร้องไห้ตลอดอย่างนี้อีก ตาบวมแดงไปหมดแล้ว”
“ท่านพี่ ท่านไปตระกูลหร่วนมา ได้ข่าวลูกของเราบ้างหรือไม่?” ฮูหยินคนงามสะอื้นถาม
“เหอะ! อย่าพูดถึงเลย ตระกูลหร่วนนี่ไม่ใช่คนด้วยซ้ำ! บอกว่าส่งคนออกไปตามหาแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังไร้ข่าวคราว ตรงกันข้ามสองสามวันนี้ไม่รู้เป็นอะไร ลูกสาวในจวนที่ปกติไม่ค่อยได ด้รับความเอาใจใส่ บอกว่ามีพรวรรค์หรือปาฏิหาริย์น่าทึ่งอะไรบางอย่าง โรคที่ตอนแรกรักษาไม่ได้กลับหายแล้ว ตอนนี้คนของตระกูลหร่วนกำลังตามหาอาจารย์ชื่อดังให้นาง หารือว่าจะให้น นางเข้าไปศึกษาในสำนักเซียนใดดี”
เขานั่งลงอย่างมีน้ำโห ก่อนกล่าวอีกว่า “จากที่ข้าดู พวกเขาไม่ได้ช่วยพวกเราตามหาลูกอย่างเต็มที่เลยแม้แต่น้อย! ตอนแรกยังคิดว่าไม่อยากรบกวนท่านพ่อที่กำลังกักตัวฝึกตนอยู่ แต่จากที่ดูตอนนี้คงไม่ได้การแล้วล่ะ”
ฮูหยินคนงามได้ยินก็ปวดใจ “เกรงว่า เรื่องนี้แม้จะเอาไปบอกผู้นำตระกูล ผู้นำตระกูลก็คงไม่เป็นศัตรูกับตระกูลหร่วนเพื่อลูกๆ ที่ไร้ข่าวคราวของพวกเรา” นึกมาถึงตรงนี้ นางอดไม่ไ ได้ที่จะร้องไห้อย่างปวดใจกว่าเดิม พลางตำหนิตนเองว่า “ล้วนโทษข้า เป็นความผิดข้าทั้งนั้น”
ทว่า เวลานี้ทั้งสองไม่รู้เลยว่า เซี่ยซือซือที่ลงจากเรือบินก่อนวิ่งไปที่บ้าน ไม่ได้เจอท่านพ่อท่านแม่หลายวันแล้ว นางคิดถึงพวกเขามาก
ทันทีที่เข้าประตูนางวิ่งถลาเข้าไปในลานสวน พลางตะโกนว่า “ท่านแม่ ท่านแม่ ข้ากลับมาแล้ว! ท่านแม่…”
เซี่ยเหยียนที่กำลังปลอบใจฮูหยินที่กำลังร้องไห้อย่างปวดใจได้ยินเสียงนี้ก็ตะลึงงัน ก่อนจะตะโกนขึ้นมาอย่างลิงโลด “เสียงของเสี่ยวซือ!”
ฮูหยินคนงามได้ยินก็หยุดร้องไห้ รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไป ครั้นเห็นลูกสาวที่พุ่งเข้ามาเหมือนผีเสื้อกระพือปีก นางอดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหลด้วยความดีใจ “เสี่ยวซือ!” นางรีบวิ่งเข้า าไปกอดลูกสาว ร้องไห้ไปด้วย หัวเราะไปด้วย “เจ้าไปไหนมา? ทำไมไม่รู้จักกลับบ้าน? แม่เป็นห่วงแทบตายแล้ว”
ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้ นางดันลูกสาวออกแล้วสำรวจดู เห็นลูกสาวไม่ได้บาดเจ็บจึงถอนหายใจ ก่อนจะถามอย่างร้อนใจว่า “พี่ชายของเจ้ากับเสี่ยวจิ่วเล่า? พวกเขาไปกับเจ้าไม่ใช่หรือ? พวก กเขาอยู่ไหนแล้ว?”
………………………………….
ตอนที่ 2702 แลกเปลี่ยน
“ท่านพี่กับเสี่ยวจิ่วอยู่ข้างหลังเจ้าค่ะ! ทันทีที่ถึงเมืองข้าก็รีบวิ่งกลับมาเลย ท่านแม่ ข้าคิดถึงท่านมาก ท่านไม่รู้หรอก ข้าเกือบถูกสัตว์ร้ายกินแล้ว เกือบไม่ได้กลับมาเจอ ท่านแล้ว” นางพุ่งเข้าไปในอ้อมอกของแม่ เอาหน้าถูกเหมือนลูกแมวน้อย
เซี่ยเหยียนที่อยู่ด้านหนึ่งเห็นลูกสาวกลับมาก็อดถอนหายใจไม่ได้ แต่พอได้ยินว่านางเจออันตรายมา หัวใจก็ตึงเกร็งขึ้นมา แต่ครั้นเห็นเนื้อตัวของลูกสาวไร้บาดแผล หัวใจที่ตึงเครีย ยดพลันผ่อนคลายลงมา
“กลับมาก็ดีแล้ว กลับมาก็ดี” เขาเดินเข้าไปลูบหัวลูกสาวเบาๆ ในที่สุดก็สามารถยกก้อนหินออกจากอกได้เสียที
ฮูหยินคนงามได้ยินว่าลูกชายและเสี่ยวจิ่วไม่เป็นไร จึงร่ำไห้ระคนหัวเราะ “ดีแล้ว กลับมาก็ดีแล้ว” ส่วนเรื่องอื่นๆ เอาไว้ค่อยว่ากันทีหลัง
ผ่านไปไม่นาน เฟิ่งจิ่วกับเซี่ยอวี้ถังก็กลับมา แต่ว่า ผู้เฒ่ากัวกับกัวซิ่นหนิงไม่ได้ตามมาด้วย จากที่ผู้เฒ่ากัวบอก มันกะทันหันเกินไปที่จะมาเยี่ยมถึงบ้าน ฉะนั้นจึงไปพักที่เรื อนรับรองเล็กๆ ของตระกูลกัวแทน เขาบอกว่าจะหาเวลามาเยี่ยมภายหลัง
เซี่ยอวี้ถังที่มองทะลุปรุโปร่งแล้วก็ไม่ได้รั้งพวกเขามาก เขากลับบ้านมาพร้อมกับเฟิ่งจิ่ว อย่างไรเขาก็เป็นเด็กหนุ่มอายุสิบกว่าปีคนหนึ่งเท่านั้น แม้จะสุขุมขึ้นหลายส่วนเพราะการฝึ กฝนข้างนอก แต่พอถึงบ้านก็ฉีกยิ้มอย่างมีความสุข ฝีเท้าเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ สุดท้าย เขาก็วิ่งเข้าไปในบ้าน
“ท่านแม่ ท่านแม่ข้ากลับมาแล้ว!”
ได้ยินเสียงของลูกชาย เห็นลูกชายวิ่งเข้ามาเร็วๆ เซี่ยเหยียนที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งรู้สึกอย่างไรบอกไม่ถูก “ลูกๆ พวกนี้กลับมาถึงบ้านก็เอาแต่ร้องเรียกหาท่านแม่ ข้าที่เป็นพ่อทำหน น้าที่ได้ล้มเหลวขนาดนั้นเลยหรือ? ไม่ได้กลับบ้านตั้งหลายวันขนาดนี้ไม่คิดถึงข้าบ้างเลยหรือ?”
เซี่ยซือซือได้ยินก็หัวเราะคิกคัก เดินเข้าไปคล้องแขนของเขา “ท่านพ่อ ข้าคิดถึงท่าน เสี่ยวซือคิดถึงท่าน ข้ายังเอาของขวัญกลับมาให้พวกท่านด้วยนะ!”
ได้ยินอย่างนั้น เซี่ยเหยียนหัวเราะขึ้นมา “ดีๆๆ เสี่ยวซือเป็นเด็กดีที่สุด ไม่เสียแรงที่พ่อรักเจ้า”
ในที่สุดครอบครัวก็ได้อยู่พร้อมหน้า เห็นลูกๆ สองคนกลับมาอย่างปลอดภัย และเห็นเฟิ่งจิ่วเดินทอดน่องมาจากข้างหลัง แม้ลูกๆ จะไม่ได้พูดอะไร แต่สองสามีภรรยารู้ดี ที่ลูกของพวกเขากลั บมาได้อย่างปลอดภัย ต้องเป็นเพราะมีเฟิ่งจิ่วอยู่แน่ๆ
“นายท่าน ฮูหยิน” เฟิ่งจิ่วก้าวเข้ามาคารวะ
“เสี่ยวจิ่ว ขอบใจเจ้ามากที่พาลูกๆ ของข้ากลับ” ฮูหยินคนงามเอ่ย เดินเข้าไปกุมมือเฟิ่งจิ่วอย่างซาบซึ้ง
เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงเอ่ยว่า “ข้ากลับไปอาบน้ำอาบท่าที่เรือนสักหน่อย”
“ได้ๆๆ เจ้ากลับพักผ่อนสักหน่อยเถอะ” ฮูหยินคนงามว่า หลังจากที่เฟิ่งจิ่วหันตัวเดินออกไป สองสามีภรรยาจึงพาลูกชายลูกสาวเข้าไปในเรือน ถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสองสามวันนี้…
หลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ สองสามีภรรยาตระกูลเซี่ยไปขอบคุณเฟิ่งจิ่วด้วยตนเองอีกครั้งในคืนเดียวกัน แม้พวกเขาจะรู้ว่าเฟิ่งจิ่วไม่ธรรมดา แต่กลับนึกไม่ถึงว่าจะไม่ธรรม มดาถึงระดับนี้
เฟิ่งจิ่วสลัดเรื่องราวทุกอย่างทิ้งไปอย่างรวดเร็ว เพราะเวลาที่นัดหมายกับหอแลกสมบัติมาถึงแล้ว ด้วยเหตุนี้วันต่อมาเธอจึงออกจากจวนมุ่งหน้าไปยังหอแลกสมบัติ
ยาคุณภาพสูงเม็ดหนึ่งดึงดูดการแข่งขันจากคนในเมืองรอบๆ หลายเมือง ในวันนี้ ทุกคนมารออยู่ที่หอแลกสมบัติแต่เช้าแล้ว แม้พวกเขาจะรู้ว่าเจ้าของยาเม็ดนั้นจะมาด้วย แต่สิ่งที่ทำให้ พวกเขานึกไม่ถึงก็คือ พวกเขากลับไม่ได้เห็นหน้าของคนคนนั้นเลยด้วยซ้ำ
ในห้องส่วนตัวห้องหนึ่งของหอแลกสมบัติ ตรงหน้าของเฟิ่งจิ่วมีข้อมูลที่คนพวกนั้นบันทึกไว้วางเรียงอยู่ รวมถึงรายชื่อสิ่งของที่นำมาแลกเปลี่ยนด้วย…