เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2779 : หยางยู่เทียนต้องตาย
ตอนที่ 2779 : หยางยู่เทียนต้องตาย
ด้านนอกประตูเมือง เจี้ยนเฉินได้ยืนกอดอกอยู่ที่เส้นทางหลักมองไปยังคนนอกที่เดินเข้าออก
เกือบ 1 นาทีต่อมา เหอเฉียนเฉียนในชุดขาวกับจินหงที่แต่งตัวด้วยชุดเรียบง่ายก็ได้ปรากฏตัวขึ้นที่กำแพงเมืองพร้อมกัน สายตาของพวกนั้นมองมาที่เจี้ยนเฉินซึ่งยืนอยู่ด้านล่างอย่าง ใจเย็น
ตอนนั้นเจี้ยนเฉินเหมือนกับเดินทางมาไกลและเหนื่อยล้า ผมยาว ๆ ของเขายุ่งเหยิงเล็กน้อย ส่วนชุดสีขาวของเขาก็เปรอะด้วยน้ำสีเขียวและฝุ่น ชุดบางส่วนถึงกับขาด
จินหงและเหอเฉียนเฉียนจำรอยเปื้อนสีเขียวบนชุดของเจี้ยนเฉินได้ทันทีว่ามาจากต้นไม้ภายในภูเขาโลกาแฝด เมื่อรวมกับเสื้อผ้าที่ขาดหลุดลุ่ยและความเหนื่อยล้าแล้ว มันบ่งบอกชัดแล้ว วว่าเขาประสบความลำบากแค่ไหนในภูเขาโลกาแฝด
เหอเฉียนเฉียนรู้สึกตื้นตันอย่างมากเมื่อเห็นเจี้ยนเฉินในสภาพเช่นนี้ นางรู้ว่าเป็นเจี้ยนเฉินที่ไม่ลังเลจะช่วยตอนที่พวกเขาถูกสัตว์อสูรกลืนชีวิตขั้นราชาเทพไล่ตามและล่อมันไ ไปแม้ว่าจะอันตรายอย่างมากก็ตาม เพื่อเปิดโอกาสให้พวกเขาได้หนี
และเพราะแบบนั้น เจี้ยนเฉินจึงยังอยู่ในภูเขาโลกาแฝดอย่างยาวนาน ไม่รู้ว่าเจี้ยนเฉินผ่านอะไรมาบ้าง แต่นางรู้ว่าเขาต้องลำบากอย่างมากและเผชิญหน้ากับอันตรายเมื่ออยู่ในภูเขาโ โลกาแฝด นรางรู้ดีว่ามันยากแค่ไหนที่จะรอดชีวิตออกมาจากภูเขาโลกาแฝดได้
แม้ว่าจะมียอดฝีมือกลุ่มใหญ่ก็ยั้งต้องลำบากอย่างมาก นี่ไม่ต้องนับเจี้ยนเฉินที่เดินทางเพียงลำพัง
จินหงกระโดดลงมาจากกำแพงไม่ได้สนใจทหารโดยรอบและโค้งให้กับเจี้ยนเฉินในทันที เขายื่นมือออกไปตบไหล่เจี้ยนเฉิน แล้วหัวเราะออกมา “หยางยู่เทียน ในที่สุดเจ้าก็ออกมาได้ ! เจ้าถึงก กับทำให้ข้าคิดว่าเจ้าไม่อยากออกมาจากภูเขาโลกาแฝดเสียแล้ว”
ตอนที่เขาพูดนั้นตาเขาก็เป็นประกายขึ้นมา เขารับรู้ได้ว่าสายเลือดของเขานั้นร้อนลนขึ้นมาเมื่อสัมผัสกับเจี้ยนเฉิน ราวกับว่ามันลุกไหม้ด้วยความต้องการ
มันราวกับว่าเจี้ยนเฉินมีบางอย่างที่สำคัญต่อเขาอย่างมากเพียงพอที่จะทำให้พลังในสายเลือดตื่นขึ้น
“พี่จินหง เจ้าพูดแบบนั้นไม่ได้ ข้าอยู่ที่ชายแดนภูเขาโลกาแฝดมาตลอด ข้าคงตายหากประมาทแม้เพียงเล็กน้อย มันไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากรีบออกมา แต่ข้าไม่อาจจะทำแบบนั้นได้” เจี้ยนเฉ ฉินยิ้มออกมาอย่างขมขื่น
จินหงและเหอเฉียนเฉียนเห็นด้วยกับเขา พวกเขาเดาว่าหยางยู่เทียนต้องโดนสัตว์อสูรกลืนชีวิตไล่ตามตอนที่อยู่ในภูเขาโลกาแฝดและหนีเอาตัวรอดด้วยการใช้กฎมิติ ภายใต้สถานการณ์เช่ นนั้นแล้ว เขาคงไม่มีทางเลือกที่ต้องเดินทางอ้อม เขาอาจจะต้องวนอยู่กับที่เดิมเพราะสัตว์อสูรกลืนชีวิตที่แข็งแกร่งอาจจะขวางทางเขาอยู่
เมื่อทั้งสองคิดแบบนั้น จินหงและเหอเฉียนเฉียนก็รู้สึกละอายใจขึ้นมา
“หยางยู่เทียน เราทำให้เจ้าลำบาก แต่ไม่ต้องกังวล ข้า เหอเฉียนเฉียน จะชดเชยให้กับเจ้าไม่ทางใดก็ทางหนึ่งสำหรับสิ่งที่เจ้าเจอมาในภูเขาโลกาแฝด” เหอเฉียนเฉียนเดินมาตรงหน้าเจี้ยนเฉิน นเช่นกัน นางยืนอยู่ข้าง ๆ จินหง และขอบคุณเจี้ยนเฉินจากก้นบึ้งหัวใจ
“ใช่ ใช่ เจ้าได้ล่อสัตว์อสูรกลืนชีวิตขั้นราชาเทพออกไปโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เราติดค้างเจ้า ข้า จินหง จะชดเชยเจ้า” จินหงสาบานออกมา
ภายใต้คำเชิญและการที่ทั้งสองอยู่ด้วย จึงทำให้เจี้ยนเฉินเข้าเมืองร้อยเซียนได้อย่างราบรื่น สุดท้ายแล้วเขาก็ถูกเชิญไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์กระเรียนสวรรค์โดยเหอเฉียนเฉียน
ยังไงซะเจี้ยนเฉินก็คือว่าเป็นสมาชิกของเผ่ากระเรียนสวรรค์ ตราบใดที่เขายังอยู่ในโลกแห่งสัตว์อสูรที่ร่วงหล่น แต่ด้วยตัวตนของเขาตอนนี้คงเป็นการผูกมัดกับเผ่ากระเรียนสวรรค์
ในเมืองร้อยเซียนนั้น ทั้งจินหงและเหอเฉียนเฉียนต่างก็เป็นคนมีอำนาจอย่างมาก ทั้งสองมีสถานะที่สูงส่งในตระกูลของพวกเขาที่ถูกส่งมายังเมืองร้อยเซียน พวกนี้แต่ละคนมีทหารพลีชี พราชาเทพนับไม่ถ้วน และเมื่อจำเป็น พวกเขาก็สามาถปลดปล่อยพลังขอบเขตตั้งต้นออกมาได้
ผลก็คือชัดแล้วว่าเจี้ยนเฉินได้รับความสนใจจากองค์กรมากมายในเมือง ตอนที่ทั้งสองได้เชิญเขาเข้าเมืองด้วยตัวเอง มันทำให้ทุกองค์กรนั้นหันมาสนใจ พวกนั้นได้รายงานข่าวนี้กลับไป ปยังคนที่ดูแลองค์กรทันที ทันใดนั้นผู้นำขององค์กรต่าง ๆ ก็พากันตะลึงและผงะเมื่อรู้ข่าวนี้
“เจ้าว่ายังไงนะ ? จินหงและเหอเฉียนเฉียนได้เชิญผู้บ่มเพาะคนนอกเข้าเมืองด้วยตัวเองรึ ? ด้วยฐานะของพวกเขาแล้ว ใครกันที่มีสิทธิให้ทั้งสองไปเชิญด้วยตัวเอง…”
….
“เจ้าไม่ได้เข้าใจผิดใช่หรือไม่ ? มันเป็นจินหงและเหอเฉียนเฉียนที่ไปเชิญคนจากโลกเซียนที่นอกเมืองด้วยตัวเองจริง ๆ รึ ? ”
…
“เป็นไปได้ เจ้าคิดว่าจินหงและเหอเฉียนเฉียนเป็นใครกัน ? หนึ่งในนั้นคือลูกหลานโดยตรงของเผ่ากระเรียนสวรรค์ ส่วนอีกคนคือนายน้อยของเผ่าหมาป่าหายนะ ในด้านของสถานะแล้ว พวกเข ขาสูงส่งยิ่งกว่าข้าเสียอีก ใครกันที่สำคัญเพียงพอให้ทั้งสองออกไปต้อนรับด้วยตัวเอง ? ช้าก่อน.…วาดภาพคนนั้นให้ข้าดูที….”
ตอนนั้นทหารก็เริ่มทำการวาดภาพ เขาใช้นิ้วตัวเองเป็นพู่กันและใช้พลังงานเป็นหมึกวาดภาพเจี้ยนเฉินออกมา นี่เป็นเรื่องง่าย ๆ สำหรับผู้บ่มเพาะขอบเขตเทพ
“เป็นหยางยู่เทียนจริง ๆ ด้วย มะ มันเป็นไปไม่ได้ หยางยู่เทียนกลับไม่ตาย แต่เขากลับรอดจากภูเขาโลกาแฝดมาได้…”
….
แทบจะพร้อมกันตัวแทนขององค์กรต่าง ๆ ก็ได้รับภาพของเจี้ยนเฉิน แต่จากการที่พวกเขารู้ว่าเจี้ยนเฉินได้รอดออกมาจากภูเขาโลกาแฝดได้อย่างปลอดภัยนั้น พวกเขากลับมีท่าทีต่างกันออก ไป
ในหมู่องค์กรมากมาย นิกายกระบี่จักรพรรดิบงกช, ตระกูลร้อยสงคราม, ตระกูลแสงสีชาด, ตระกูลกรีนฟิลด์, ตระกูลม่าน, ตระกูลซุน และพวกอื่น ๆ ต่างก็ยินดีกับการที่เจี้ยนเฉินกลับมาได้ อย่างปลอดภัย พวกเขาได้ส่งคนไปเตรียมของขวัญหลังจากที่รู้ถึงการกลับมาของเจี้ยนเฉิน และได้นำของขวัญนั้นไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์กระเรียนสวรรค์ด้วยตัวเอง
แน่นอนว่ามันมีหลายองค์กรที่ยังคงแสดงท่าทีเฉยเมย การเสียสละของเจี้ยนเฉินในภูเขาโลกาแฝดนั้นไม่ได้เป็นที่ยอมรับของทุกคน ในสายตาของอัจฉริยะที่มีฐานะสูงส่งหลายคนซึ่งชินกับการ รได้รับการปกป้องจากคนอื่น ๆ แล้ว พวกเขาเชื่อว่านั่นคือสิ่งที่เจี้ยนเฉินควรทำ มันราวกับว่าพวกเขาเชื่อว่านั่นคือเป้าหมายของการคงอยู่ของผู้บ่มเพาะที่ไม่มีสังกัด
ปัง !
ในเวลาเดียวกันเสีย’ขวดกับแก้วก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในโถงศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลฉู่
ฉู่เจี๋ยหงุดหงิดอย่างมาก เขาคุมสติไม่อยู่ ในห้องโถงนั้นแจกันและไหได้แตกเป็นชิ้น ของใช้ต่างก็พลิกลงกับพื้น โถงศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ดูยุ่งเหยิง
ใกล้ ๆ กันนั้นเหนือเทพแก่ ๆ หลายคนยืนอยู่เงียบ ๆ ด้วยความกลัว พวกได้แต่ปล่อยให้ฉู่เจี๋ยระบายอารมณ์ออกมา
ผ่านไปสักพักตอนที่ไม่มีอะไรเหลือในโถงศักดิ์สิทธิ์ให้เขาระบายอารมณ์ได้อีก ฉู่เจี๋ยก็หยุด ตาเขาแดงก่ำ สายตาสะท้อนความอาฆาตออกมา “ข้าคิดว่าหยางยู่เทียนตายไปแล้วในภูเขาโลกา แฝด แต่ไม่ใช่แค่ยังรอดแต่กลับมาได้อย่างสมบูรณ์ โชคเข้าข้างเขาจริง ๆ ”
“แต่นี่ก็ถือว่าดี ข้าจะได้โอกาสฆ่าเขาด้วยตัวเอง หยางยู่เทียน ข้าไม่อาจจะทำอะไรเจ้าได้เพราะข้อจำกัดเรื่องสภาพแวดล้อมในภูเขาโลกาแฝด แต่ตอนนี้เราอยู่ด้านนอกแล้ว ชีวิตของเจ้ าไม่ได้อยู่ในกำมือเจ้าอีกแล้ว เจ้าแข็งแกร่งอย่างมาก แต่ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่เจ้าก็ไม่น่าจะมีพลังทัดเทียมขอบเขตตั้งต้น…”
โจวจื้อแห่งนิกายหยูเจียง, กงรุ่ยแห่งตระกูลกง, เส้าเหวินปินแห่งตระกูลเส้า และคงเฟยหยินแห่งตระกูลคังเฉียง ต่างก็แสดงสีหน้าเคียดแค้นเมื่อได้ยินข่าวเรื่องการกลับมาของเจี ยนเฉิน ตอนนั้ทั้งห้าคนต่างก็ตัดสินใจแบบเดียวกัน —- หยางยู่เทียนต้องตาย !