เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 506 พันธมิตรใตดิน หยางซูเยี่ยน
การแข่งขันทั้งหมดกินเวลาสิบห้านาที ทุกคนต่างก็จ้อง ตาไม่กะพริบ
หลังจากที่ทุกคนในสนามแข่งขันเงียบไปชั่วขณะ——
“พรึบ” ทุกคนลุกขึ้นยืน
“ค่งไป!”
“ค่งไป!”
“……”
ทุกคนแผดเสียงร้องกันต่างๆ นานาราวกับเสียงฟูาร้อง ทะลวงฟูา
เมื่อการแข่งขันจบ การเดิมพันก็สิ้นสุดลง
ตระกูลมาสชนะ! พันธมิตรใต้ดินพ่ายแพ้!
สายตาทุกคนจับจ้องมาที่ร่างที่อยู่ข้างฮาโรลดแ
เธอใช้มือยันพื้นค่อยๆ ลุกจากเวที
หน้าตายังคงรู้สึกได้ถึงความเย็นชาและหยิ่งผยอง เธอ ค่อยๆ ยกมือขวาขึ้นอย่างช้าๆ ใช้นิ้วหัวแม่มือเช็ดคราบเลือด ที่ซึมออกมาจากหน้ากากอย่างลวกๆ
แล้วกดมือลง
เสียงตะโกนที่ดังกระหึ่มเงียบไป
ฉินหร่านหันไปอย่างเงียบๆ สายตาเหลือบมองไปทางทิศ ตะวันตกของอัฒจันทรแ จากนั้นก็เดินตรงลงจากเวทีลิฟตแ
ไม่พูดอะไรเพิ่มแม้แต่ประโยคเดียว
อารองสวีอดไม่ได้ที่จะลูบแผ่นหลังที่เย็นเฉียบ “ดูเหมือน ฮาโรลดแจะไม่กล้าสู้ต่อ…”
ชายหนุ่มตระกูลมาสที่อยู่ข้างๆ มองอารองสวีแล้วส่าย หน้า “ในการต่อสู้ของเธอแต่ละครั้งล้วนถึงแก่ความตาย ด้วย ฝีมือของเธอ ถ้าไม่ยอมแพ้ก็ต้องตาย! ในตลาดมืดเธอได้ชื่อว่า สู้แบบไม่คิดชีวิต อย่างน้อยแต่ละวันต้องขึ้นชกเวทีมวยเดน ตายหนึ่งเวที คู่ต่อสู้บนเวทีมวยเดนตายหลายสิบยกก่อนหน้า
นั้นล้วนเสียชีวิตกันหมด ส่วนเธอเองก็ถูกหามลงเวทีเช่นกัน 366เวทีการแข่งขันไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว แทบจะเรียกได้ ว่าเป็นตํานานเลยก็ได้!”
“นี่คือเหตุผลที่เธอไม่ใช่แชมปมวยแต่กลับเป็นยิ่งกว่า แชมปมวย! พลังหมัดของเธอพุ่งถึง1600ขึ้นไปในชั่วพริบตา ค่าพลังหมัดนี้ยังสูงกว่าสองปีก่อนถึง100 เพื่อเอาชีวิตรอด… ฮาโรลดแไม่กล้าหรอก!”
ก่อนจะขึ้นเวทีมวยเดนตายจะต้องเซ็นยินยอมรับความ เป็นตาย แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่มีความยุติธรรมบนโลกใบนี้อยู่ แล้ว คนที่โหดร้ายและคนที่สู้อย่างไม่คิดชีวิตย่อมมีโอกาส ชนะ
คนส่วนใหญ่ที่เซ็นยินยอมรับความเป็นตายล้วนเป็นผู้ เสี่ยงโชคที่อับจนหนทาง
แม้แต่เบิรแตกับฮาโรลดแก็เช่นกัน หลังจากฝีมือของพวก เขาบรรลุแล้ว พวกเขาถึงได้กลายมาเป็นแชมปมวยที่มี ชื่อเสียงบนเวทีมวยเดนตาย
การแข่งขันแต่ละเวทีในช่วงแรกๆ เธอถูกคนคาดโทษไว้ ว่าจะต้องตาย สถานการณแเลวร้ายซ้ําแล้วซ้ําเล่า
จนต่อมาเธอกระโดดจากเวทีระดับแปดไปถึงระดับสิบ หลังจากนั้นก็ไม่มีใครวางเดิมพันให้เธอแพ้อีกเลย
ตราบใดที่เป็นการขึ้นชกของเธอ ก็ถูกแล้วที่จะวางเดิม พันชนะ
นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนแบบนี้ปรากฏตัวในสนามมวยตลาด มืด
เธอคือคนที่ทุกคนในสนามมวยเห็นเป็นประจักษแ ต่อสู้ นองเลือดมาหลายครั้งต่อหลายครั้งจนมีชื่อเสียง
เมื่อไม่มีความมั่นใจมากพอ ฮาโรลดแจะกล้าไปแลกชีวิต กับคนเสียสติได้อย่างไร?
ผู้ดูแลตระกูลสวีที่มองอยู่ตลอดไม่วางตาตรงขอบเวทีหัน มา เขาลูบหน้าแล้วพูดว่า “พวกคุณรู้สึกไหมว่าเธอดูคุ้นๆ ?”
ความเย่อหยิ่งเข้ากระดูกและหุ่นผอมเพรียวของผู้หญิง บนเวที…คุ้นตาจริงๆ
แต่ความเจ้าอารมณแที่มืดมนก็ยังทําให้คนถอยหนี
แครแโรลที่อยู่แถวหน้าเดินไปข้างหลังสองก้าว เขายื่น เอกสารชุดหนึ่งให้สวีเหยากวง “นี่คือตลาดตระกูลสวีในรัฐ M ศูนยแกลางทางเศรษฐกิจ1%”
นี่ต่างจากที่แครแโรลพูดไว้ก่อนหน้านี้
ศูนยแกลางทางเศรษฐกิจ1% ทุกคนรู้ดีถึงผลกําไร มหาศาลที่ซ่อนอยู่ในนั้น
“คุณแครแโรล ทําไมจู่ๆ พวกคุณถึงเปลี่ยนแปลงการแบ่ง ตลาดล่ะ?” สมองสวีเหยากวงค่อยๆ ได้สติ
แครแโรลแค่มองสวีเหยากวงยิ้มๆ โดยไม่ตอบอะไร เขา ตบไหล่สวีเหยากวงแล้วจากไป
เขายังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการ
สวีเหยากวงเม้มปาก ใบหน้ายังคงเย็นชา เขาหันไปมอง เฉิงมู่ด้วยความแน่วแน่ “คุณหนูฉินพวกคุณล่ะ?”
เมื่อเฉิงมู่ที่กําลังดูเงินในบัญชีที่ได้มากกว่าพันล้านได้ยิน ดังนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณแ “นอนอยู่ใน ห้อง”
สวีเหยากวงค่อนข้างสนิทกับเฉิงมู่ ดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่า นั่นคือฉินหร่าน
คนตระกูลสวีส่วนใหญ่ไม่เคยคุยกับฉินหร่าน ยากที่จะจํา ได้
พออารองสวีที่นั่งขบคิดมาตลอดได้ยินสวีเหยากวงพูด เขาก็เงยหน้าขึ้น ความคิดในหัวติดๆ ดับๆ เค้นเสียงออกมา “คุณชายเสี่ยวสวี คุณ…คุณหมายความว่า…”
ถ้าเบิรแตเป็นคนที่ขึ้นเวทีวันนี้ก็คงไม่สามารถทราบ สถานการณแความเป็นไป
เมื่อการแข่งขันมาเยือนอยู่ตรงหน้า ฉินหร่านหายตัวไป แต่ค่งไปกลับปรากฏตัวแทน หลังจากชนะการแบ่งส่วนทาง การตลาด ตระกูลสวีก็ได้ส่วนแบ่งที่ทํากําไรได้มากที่สุด…
อารองสวีเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว
บนเวทีเหลือเพียงพิธีกร แต่จอฉายภาพบนอากาศยังคง เป็นเงาร่างดํานั้น——
มือข้างหนึ่งกดเลือดที่มุมปาก เอียงศีรษะเล็กน้อย ผมดํา ที่มัดไว้ท้ายทอยปลิวไปตามลม ดวงตาคมกริบ
**
ที่นั่งหลักภายในพื้นที่ทางฝั่งตะวันตกของจุดชมการ แข่งขัน
“คุณหยาง ผมแพ้แล้ว ได้โปรดลงโทษผมเถอะ!” ฮา โรลดแลากขาแล้วคุกเข่าบนพื้น “ปัง”
น้ําเสียงสั่นเครือ
เขาถูกพันธมิตรใต้ดินดึงตัวมาตอนที่เพิ่งได้เป็นแชมป มวยเมื่อสิบปีก่อน
แม้ตอนนี้เขาจะมีสถานะสูงส่งในพันธมิตรใต้ดิน แต่ลึกๆ ในใจเขาก็ยังรู้สึกหวาดกลัวผู้ชายตรงหน้า
ร่างที่หันหลังให้เขาเป็นคนผอมสูง สวมเสื้อสเวตเตอรแสี ขาวหิมะ มือไพล่หลัง
พอได้ยินเสียงเขาก็ยังไม่หันมา
แสงสาดบนใบหน้าด้านข้างของเขาทิ้งเงาจางๆ
มือที่ยกขึ้นถือถ้วยชาสีคราม น้ําชาที่อยู่ในนั้นสะอาด หมดจด
เขาก้มหน้าจิบชาอย่างเอื่อยเฉื่อย นุ่มนวลราวกับหยก “ฝีมือเธอเป็นยังไง?”
“เธอไม่กลัวตาย” ฮาโรลดแเม้มปาก
ชายหนุ่มผงกหัวเล็กน้อย “ฉันเข้าใจแล้ว ลงไปได้”
พอได้ยินประโยคนี้ฮาโรลดแก็เงยหน้ามองอีกฝุายด้วย ความงุนงง
ไม่อยากจะเชื่อ
เขาทําผิดพลาดอย่างร้ายแรง คนที่โหดเหี้ยมอํามหิตคน นี้…พูดเบาๆ แค่ “ลงไปได้”ก็ไปได้แล้ว?
ฮาโรลดแอึ้งไปหนึ่งวินาที จากนั้นก็รีบลุกขึ้นไสหัวออก จากห้องแล้วปิดประตูเบาๆ
ด้านนอกเป็นคนของพันธมิตรใต้ดิน
คนเหล่านี้ไม่แปลกใจแม้แต่น้อยที่แชมปมวยที่ได้รับการ ยกย่องจากโลกภายนอกจะอยู่ในสภาพจนตรอกเช่นนี้
ในห้อง
หลังจากที่ฮาโรลดแไปแล้ว ชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้น เผยให้ เห็นถึงใบหน้าชาวสวรรคแสีหยก ลมหายใจที่อ่อนโยนค่อยๆ ลดลงราวกับยอดดอกเหมยกลางหิมะ
เขาคือหยางซูเยี่ยน
“เพล้ง——”
เขาบีบถ้วยชาในมือจนแตกละเอียด
มีเสียงดังลั่นในอากาศที่เงียบงันอย่างยากที่จะบรรยาย
น้ําชาใสสะอาดผสมกับหยดเลือดไหลไปตามมือของเขา หยดลงสู่พื้น
“คุณหยาง…” ลูกน้องที่อยู่ข้างๆ เดินมาข้างหน้าหนึ่ง ก้าว
หยางซูเยี่ยนก้มหน้าดูมือตัวเอง ขนตาสั่นเทา “ให้คน ของหน่วยข่าวกรองติดต่อฉัน”
“ครับ”
ห้านาทีต่อมา ชายวัยกลางคนก็วิดีโอคอลเข้ามา เขาพูด ด้วยความเคารพ “ท่านหัวหน้า”
หยางซูเยี่ยนหันหลังกลับ เขาหลับตาอยู่นานกว่าจะเงย หน้าขึ้นพูด “ข่าวการตายของเธอเมื่อสามปีก่อน…ได้รับการ ยืนยันได้ยังไง?